Ga naar inhoud

froukjee

Members
  • Items

    115
  • Registratiedatum

  • Laatst bezocht

Berichten die geplaatst zijn door froukjee

  1. dankjewel!

    ja, ik volg je helemaal en ik kon deze informatie wel even gebruiken. Ik heb mestonderzoek laten doen en de dierenarts heeft niks gevonden. Nou zei hij dat ik het goed in de gaten moet houden en ook de andere konijntjes, want, zei hij, het kan zijn dat het konijn wel coccidiose heeft maar dat je dat vandaag niet ziet in de mest.. dat zie je namelijk niet altijd!:neutral:

    (ik kan even geen smiley vinden met een groot vraagteken.. vond het wel wat een raar verhaal)

    maar goed, het is nu over inderdaad. Het diertje heeft aan veel stress blootgesteld gestaan om op de kinderboerderij te komen en daar kreeg hij ook nog een hoeveelheid brokken waar ik het niet mee eens was. Het kan dus een kortdurende reactie op de stress en voeding geweest zijn. Een behoorlijk heftige reactie, maar nu lijkt alles weer oké..

  2. Hoi froukjee,

    Ik denk er zelf over na om mijn voedster (ivm rijden op mijn ram) te laten castreren bij wilhelminapark. Heb je er een goed gevoel bij gehad? en hoe heb je contact met hen gelegd? Mail of telefoon?

    Groetjes,

    Nee, ik had er niet een heel goed gevoel bij.. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik de beslissing overhaast had, waardoor ik het zelf ook niet meer kon volgen. Maar.. ik kreeg vrij weinig uitleg over wat er zou gebeuren, mijn konijn kreeg de verkeerde brokken, men was bijna vergeten mij de antibiotica mee te geven omdat de meeste konijnen dat per injectie krijgen en ik weet niet of ze me nou wel of niet goed hebben uitgelegd hoe het moest met de medicatie. Ik had de hele dag in spanning gezeten vanwege de operatie, dus ik was niet meer zo helder..

    http://zwarte-engel.blogspot.com/2011/01/castratie-konijntje.html

  3. Het zit zo, dit konijn is over het hek gezet op de kinderboerderij. Er zijn wel extra hokjes waar deze konijnen verblijven totdat ze opgehaald worden, de konijntjes worden ontvlooid, ontwormd en krijgen voldoende eten. Velen zijn verwaarloosd en erg schuw. Dit konijntje bleek best tam te zijn! Hoe dan ook.. ik kan me voorstellen dat een konijn erg kwetsbaar is door de stress van opeens in de kou over een hek gezet te worden en te belanden in een nieuwe omgeving en dergelijke. Daardoor is hij kwetsbaar voor cocciodiose. Maar.. hij is er niet aan overleden! Ondanks de zware diarree, het bloed, het slijm in de ontlasting, heeft hij het rustig overleefd. Hij eet weer. Hij poept weer normaal en zijn nachtkeutels eet hij op.

    Betekent dit dat hij niet meer ziek is? Of dat hij niet meer vatbaar is voor de bacterie? We hebben niet de middelen of in ieder geval niet de stoomspuit om het hok goed schoon te maken. Er zitten geen andere konijnen bij hem in dat hok, maar het is wel een wisselhok. Als hij er uit is, kan er later weer een ander konijntje in komen. Hij is trouwens volwassen, maar de leeftijd is niet precies bekend.

  4. Bianca, hoe is het afgelopen met je nijntje!? ik haal even dit topic omhoog, ik heb opeens ook vragen over coccidiose, maar.. ik mis jou einde

    Mijn verhaal, of het verhaal van het konijntje met de honderd namen (er is nog geen definitieve naam gekozen). Vorige week zaterdag, nu zo'n tien dagen geleden, huppelde er bij ons op de kinderboerderij plots een vreemd konijntje door de wei. Die is gevangen en zoals meestal bij dumpkonijnen, was die enorm verwaarloosd: een doffe vacht, nagels alsof 'ie op naaldhakken liep, vlooien.. Het viel me mee dat hij zo rustig en nieuwsgierig was. Toen ik voor het hokje zat, kwam hij bij me kijken, hij liet zich aaien en hij probeerde eruit te komen. Na een week, was hij opeens doodziek.. Hij zat maar stil in een hoekje te rillen en nadat ik hem op schoot had gehad, zat er bloed en diarree op mijn jas. Dat was afgelopen zondag, nu twee dagen geleden. We hadden geen medicijnen op de boerderij hiertegen, ik moest nog opzoeken wat het was en aangezien het al een dusdanig ver stadium leek te zijn, verwachtte ik niet dat hij het redden zou. Wat denk je?

    Ik kwam zojuist even kijken. En hij leeft! Dat ten eerste, hij is niet uitgedroogd en hij leeft nog steeds. Maar ook, hij rilt niet meer, hij huppelt rond en ik zag hem brokken eten! Oftewel.. is het nou spontaan over gegaan? Kan dit? Kan ik hem mee naar huis nemen, bij mijn andere dieren of is dit nog steeds heel besmettelijk? Zijn hokje is vandaag verschoond!

    (Twee van mijn drie cavia's hebben een slechte weerstand en mijn konijntje is net gecastreerd, dus ook een zwakke weerstand, verwacht ik..)

  5. Oké, het gaat goed. Ik heb de dierenarts gebeld en ik mag de kuur afmaken, op de normale hoeveelheid. Als het op is, is het op en dan hoeft ze geen nieuw flesje. Ondertussen poept ze en eet ze goed, ze huppelt, ze springt, ze begint alweer vrolijk mijn interieur te slopen en ze klimt weer in de kasten, dus wat dat betreft.. niets om je zorgen over te maken. Het geven van medicijnen vind ze wel echt een ramp, maar de mate waarin ze tegenspartelt, zie ik maar als een goed teken. Amber lijkt helemaal niet ziek! De wond ziet er ook goed uit.:) Ik houd het goed in de gaten natuurlijk, maar op dit moment maak ik me geen zorgen. Oh en ze weegt 2,5kilo.

    En mijn andere konijntje.. die is wel aan de diarree. Met bloed erin. En niet eten. En maar in een hoekje zitten en rillen en een doffe vacht en.. alle horrorverhalen bij elkaar. Coccidiose, ook nog zwaar besmettelijk voor andere konijnen!

    Mijn cavia heeft een ontstoken tepel, met een beetje geluk komt dat wel goed.. Toch, erg spannend allemaal!

  6. Ojee..! (mijn cavia is ziek, mijn andere konijntje gaat het niet redden en volgens mij heb ik teveel aan mijn hoofd)

    Amber is vrijdag gecastreerd en ik heb dus antibiotica meegekregen. Zaterdag moest ik beginnen, met twee maal daags. Ik had het flesje gelezen als 2x daags 2,5 ml ingeven en het verbaasde me al dat het zo snel leeg ging. Zie ik nu, nu het flesje bijna leeg is, dat er iets anders staat: baytril 2,5% drank, 2x daags 1 ml ingeven.

    Ik heb dus 2,5 keer zoveel gegeven als de bedoeling was geweest!:oh:

    Wat nu? ..ja, morgenochtend bel ik de dokter weer, maar..:surprised:

  7. Het klokhuis van een appel kun je beter niet geven, daar zitten de appelpitten nog in en die zijn niet goed voor een konijn.

    Oja!? Dat wist ik dus niet.. zijn er meer dingen die een konijn niet mag? (Ik geef al geen aardappel, ui, knol en dergelijke.. en ook niet de blaadjes van aardbei en tomaat, kool met mate, maar verder.. alles zo'n beetje) Vandaag heb ik Amber een stuk appel gegeven zonder klokhuis, daar is ze namelijk dol op. Alles waar teveel suiker in zit, eet ze graag. Dat geef ik haar nu meer dan ze gewend was, dus ik ben benieuwd hoeveel ze te dik is als ze straks weer helemaal beter is! Ze heeft al twee kleine worteltjes gehad vandaag, ze heeft een paar brokjes gegeten, ze knabbelt wat aan het hooi en ze heeft een wilgentwijgje gehad:) Met keutel;en gaat het ook goed, dus ik ben tevreden. Ieder moment waarop ik twijfelde, of ik haar niet moest gaan dwangvoederen, nam ze weer een hapje van het één of ander:mdr:

    Nou, ik kan je verzekeren dat je never nooit naar de DA in Stadshagen moet gaan. Die heeft ervoor gezorgd dat mijn konijn chronische gebitsproblemen heeft gekregen, waaraan ik haar na anderhalf jaar vechten heb moeten laten inslapen. Nooit ga ik daar weer heen, en nooit zal ik het ook maar iemand aanraden!

    was dat de praktijk Zwolle-Zwartewaterland?

  8. Zo, wij zijn er weer! (ik ben behoorlijk uitgeput..)

    Vanochtend tussen 9 en 10 mocht ik Amber brengen, vervolgens is ze gewogen, zijn haart tandjes gecontroleerd en is ze om half 11 geholpen. Ik enorm zenuwachtig en ik moest maar rond twee uur bellen. Twee uur! Dan konden we dan bespreken of ik haar om half drie op kon halen. Ik vond dat zo laat.. wordt ze half elf geholpen, mag ik pas om twee uur bellen om te vragen of ik haar al op kan halen! Gelukkig werd ik om half één gebeld, ik was al druk aan het twijfelen of ik eerder niet zou bellen. De operatie was goed gegaan, ze lag nu wakker te worden en rond vijf uur kon ik haar komen halen. Vijf uur pas.. Waarom dat was, heb ik niet gevraagd. (Ik kom nooit zo gauw op ideeën, dat duurt bij mij even.)

    Hoe dan ook, ik heb haar vier uur opgehaald. Ze lag er een beetje zielig bij, helemaal natte oogjes van die oogzalf. Ik had twee kruiken met een handdoek erover in het draagmandje, de andere handdoek wilde ik om Amber heen wikkelen, maar volgens de dokter kon ik deze beter gewoon over haar heen leggen. (Het is duidelijk dat hij Amber niet kent! Amber begon een beetje te lopen, een beetje te bewegen en nog voordat we bij de bushalte waren, 50m verderop, had ze de handdoek van zich afgegooid! En maar rillen.. Arm beesje) We zijn met de trein geweest. Ik gaf haar het klokhuis van mijn appel, maar behalve een klein hapje, wilde ze niet eten. Wel was ze al behoorlijk wakker en ze leek alweer bijna de oude! Ze groef, ze knaagde in de handdoeken. (Amber is kampioen in kapot maken van textiel.. of het nou gaat over dweilen, kleding of kleedjes, Amber sloopt het allemaal!) Als alternatief bood ik haar blaadjes peterselie aan, maar daar had ze totaal geen interesse in.

    Om zes uur was ik thuis. Als Amber bij thuiskomst nog niet gepoept zou hebben -ze had bij de dokter ook niet gepoept- moest ik haar het darmstimulerend drankje geven, het andere drankje en dwangvoeding. Ik had het mandje op de vloer gezet en Amber huppelde er vrolijk uit. Niks ziek, niks narcose. Ze ging languit voor de kachel liggen en ik vond geen keutels in het mandje. Ik ben eerst zelf gaan eten, want ik viel om! Om zeven uur lagen er wat keutels op de vloer, ik vermoed dat die van vanavond zijn, maar ik wist het niet zeker. (Vanochtend moesten we zo snel, de trein halen en vroeg in Utrecht zijn, dat ik wist niet of ik alles netjes had achtergelaten.) De plas was wel vers. Ik heb haar 10millimeter gedwangvoederd en de medicijnen voor de darmen, heb ik achterwege gelaten. De dwangvoeding ging erin als koek, maar uit zichzelf eet ze nog niks. Ze keutelt wel goed en ze komt ontspannen over. Ze is nog niet in de kooi geweest, maar ze ligt languit voor de kachel. (De kachel staat op turbostand^^) Ik hoop dat ze binnenkort zelf gaat eten en vanavond, na negen uur ofzo, zal ik haar nog eens dwangvoederen.

    Volgens mij.. gaat het hartstikke goed!:he:

  9. ik heb al een afspraak en wel voor komende vrijdag. Ja, die terugreis.. ja..:s uhhm, ik heb weinig keus helaas. Ik ben afhankelijk van het OV, ik wil graag een arts die weet waar 'ie mee bezig is en dus ben ik hierop uit gekomen. Ideaal is het niet, maar vanuit mijn afweging lijkt dit me het beste..

  10. Op het moment, dat bij de voedster deze hormoonproductie wordt ingedamd, worden deze gedragingen in de regel minder sterk. Wat bij een voedster zwaarder weegt dan bij een ram, is dat de tegengestelde hormonen meer invloed gaan krijgen.

    Een voedster heeft ook mannelijke hormonen in het lichaam, een ram ook vrouwelijke. Een vrouwtje kan zich na een castratie dus mannelijker gaan gedragen, een ram vrouwelijker.

    Een ex-ram zal dus een voedster eerder wassen dan berijden, omdat hij de natuurlijke drang van voortplanting niet meer heeft. Het berijden is dan alleen nog een restant van de cultuur van rangorde bepaling. Het wassen van het vrouwtje meer een doen overslaan van balans naar de vrouwelijke hormoon-aspecten van verzorgen.

    Een voedster zal na castratie stoerder gaan doen en kan schijnbaar uit het niets rijgedrag en vechtgedrag gaan vertonen. Dit kan een (tijdelijke) overheersing zijn van de mannelijke hormonen in haar lijf. Zeker de eerste weken na castratie, waarin de hormoonspiegel nog tot rust moet komen.

    Veel hangt dan af van de sociale situatie waarin voedster en ram verkeren en welke karaktereigenschappen ze (sterker) hebben (ontwikkeld). Binnen een koppeling/groep vindt gedragscorrectie plaats. Als er 1 over de scheef gaat, wordt hij/zij door de ander(en) gecorrigeerd als deze daartoe in staat is/zijn. (Dit alles hangt samen met karakter en ontwikkeling van deze andere konijnen)

    Zeg je hiermee dat het helemaal mis kan gaan na de castratie, omdat mijn voedster nu nog alleen is?

  11. Oké, andere vraag, mijn konijn gaat vrijdag onder het mes. Ik ga eerst een uur met de trein en vervolgens nog een stuk met de bus. Ik kan kiezen, of ik neem de kleine draagmand (oorspronkelijk gekocht voor mijn cavia) of ik neem de grote (zo'n kattenbak met een deurtje). De kleine heeft als voordeel dat het konijn niet heen en weer schuift en dat ze stevig zit, maar om twee uur ingeklemd te zitten, lijkt mij niet ideaal. Bovendien is ze hier moeilijker in en uit te tillen, wat met zo'n buikwond ook niet fijn is. De grote heeft als voordeel dat ze kan bewegen, languit kan gaan liggen, maar ze kan er ook rondjes in rennen, ze schuift erin en ze kan enorm gaan stressen. Helemaal als ik rondloop met die mand van en naar de trein/ bus, hobbelt ze alle kanten op.. (Op dit moment gaat mijn voorkeur uit naar de kleine, dat lijkt me minder stressvol) Wat lijkt jullie beter?

  12. pfoe! ik had de knoop doorgehakt: het zou gebeuren! Ik heb er nu de tijd voor, ik hoop dat mijn voedster minder haar territorium gaat afbakenen, minder sproeien en iets meer zindelijk gedrag. Ik zou niet willen dat ze de baarmoederkanker krijgt en ik zou er wel graag een vriendje bij willen. Maar.. ik kijk er zo tegenop!

    (Daarom ben ik nog best bereid haar een paar nachten/ dagen te dwangvoederen, ik trek er mijn portemonnee voor open, ik ben berid midden in de nacht naar een dierenarts te fietsen, ik wil haar best medicijnen geven en een paar extra handdoeken kopen zodat ik zelf ook nog kan douchen. Maar nu ik vooraf weet wat er allemaal mis kan gaan.. bah!)

×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Onze website website maakt gebruik van cookies. Meer informatie hierover lees je bij onze privacy policy Privacybeleid .