Nimfee
-
Items
4.697 -
Registratiedatum
-
Laatst bezocht
Berichten die geplaatst zijn door Nimfee
-
-
Ik zou vragen 'wat ben je aan het doen? Wil je wat?'. Konijnen zijn heel erg nieuwsgierig. Begrijp ik zo ook goed dat je konijn alleen zit? Ik heb wel gemerkt bij mijn konijnen dat ze veel aandacht vragen als ze alleen waren...
-
Ik heb de ellende meegemaakt met een voedster van mij (Draakje) die melkkliertumoren had. Ik heb haar twee keer laten opereren en laten onderzoeken. Het hielp helaas niet. Haar baarmoeder was bij de eerste operatie er meteen uitgehaald, blijkbaar was de baarmoeder al vergroot en wilde de dierenarts deze hoe dan ook er uit halen omdat het problemen kon gaan opleveren. Ook de eierstokken zijn weggehaald.
Met Draak heb ik, ik geloof een jaar lang de dierenarts plat gelopen. Uiteindelijk waren de gezwellen uitgezaaid en heb ik haar in moeten laten slapen. Maar wat een ellende. Ik was er zo verdrietig van dat ik dit niet meer wil meemaken. Na Draak kreeg ik Lelie, die heb ik ook laten castreren. Gewoon voor mijn eigen gemoedsrust hoor, ik zou haar anders praktisch elke dag willen controleren op bulten in haar buik. Nu heb ik een nieuwe dame, Belle, die gaat waarschijnlijk ook onder het mes zodra de koppeling geslaagd is en zij hier goed gesetteld is.
Ik zou wel pas een voedster laten castreren als deze oud genoeg is. Niet als ze nog jong zijn en eigenlijk mentaal nog moeten groeien. Ik baseer dat eigenlijk een beetje zoals bij honden, die kan je beter goed laten ontwikkelen (niet alleen lichamelijk, maar ook mentaal want daar hebben ze ook hormonen voor nodig).
Overigens is bij de twee voedsters die ik heb laten castreren altijd goed gegaan. Ik laat het echt doen bij een kundige dierenarts, ik vertrouw hen voor 100%.
-
Bij Lelie en Draakje duurde het ook wat langer voordat ze wat actiever werden. Zeker bij Draak, maar die had ook een zwaardere operatie. Lelie was denk ik na 2-3 dagen de oude.
Frummel heb ik niet meegemaakt voordat hij gecastreerd werd, ik heb hem uit de opvang. Maar ik heb het idee dat hij wel veranderd is door de castratie. Hij komt over als een oud konijn, beetje sloom, duf, terwijl hij het andere moment helemaal uit zijn dak kan gaan. Het is een beetje lastig uitleggen... Maar ik denk dus dat hij voor de castratie veel levendiger was.
-
Ik geef ook geen brood.. Ook omdat het niet gezond is, dus ik zie zelf het nut er niet van in om het te geven. Ze krijgen hier veel verschillende soorten groenten, dus variatie hebben ze al.
-
Is het abces echt een kaakabces?? Ik heb een cavia gehad die binnen een paar uur ineens haar oog half uit haar schedel knapte (oog was ook 3x zo groot en wit), het bleek dat er een kaakabces was ontstaan die het oog er uit drukte. Er kon een operatie gedaan worden, maar de prognose was slecht... De revalidatie duurde ook erg lang en dan was het nog maar de vraag of het zou helpen. Beetje vervelend nieuwtje, maar goed, dan weet je dat... Mijn dierenarts is overigens konijnkundig.
-
Elk konijn zal zich eenzaam voelen (uitzonderingen daar gelaten, er zijn konijnen die andere konijnen vermoorden ondanks vele koppelpogingen maar die kans is vrij klein), maar het ene konijn uit zich dat en bij het andere konijn zie je niets. Ik dacht vroeger dat mijn cavia niet eenzaam was, maar toch besloten om er een cavia bij te zetten. Bleek dat ze dus toch eenzaam was, ze was zo verschrikkelijk blij (na 2 jaar eenzaamheid). Dus wat mij betreft zet ik NOOIT meer dieren alleen (groepsdieren).
-
ik heb ook maar 1 konijn maar ik heb niet het gevoel dat die eenzaam is want als ik thuis ben en ik laat hem los in de kamer springt die van blijdschap! echt leuk om te zien
Ik zie dat juist als iets minder positiefs, van blijdschap rondspringen... Omdat je konijn blij is om je te zien en weer even vrijheid heeft. Dat betekend, naar mijn idee, dat je konijn wel eenzaam is. Zo reageerde mijn ram ook toen hij alleen kwam te zitten omdat zijn vriendinnetje was overleden. Hij was ineens blij om mij te zien, maar dat is natuurlijk niet de bedoeling. Gelukkig kreeg hij vlot daarna alweer een nieuw vriendinnetje, dat vind ik toch wel prettiger. Hij was niet meer eenzaam
-
Mijn voedster doet dat ook, zodra ik eten ga geven en mijn ram komt in de buurt wordt hij weggejaagd. Dus tegenwoordig strooi ik het voer rond. Je zou overal in de ren kleine bakjes met biks kunnen neer leggen en dan overal wat hooi.
-
Ik had een cavia die opnieuw moest leren eten. Geen idee of dat misschien hetzelfde werkt. Wilt je konijn nog wel eten, hij heeft de drang ertoe nog wel? Want ik maakte altijd groenteprakjes (in de blender b.v.) en SS brokjes maakte ik zacht met water, dan kon hij dat op slurpen. En anders met een spuitje steeds voeren.
-
Gadver, daarom vind ik die melkkliertumoren ook zo naar. Heel veel sterkte met het verlies van je konijntje!! Je hebt een goede keuze gemaakt door haar te laten gaan en je hebt haar veel pijn bespaard.
-
Lelie heb ik laten castreren omdat ik niet nog eens wilde meemaken dat ze melkkliertumoren zou krijgen (wat bij mijn vorige voedster wel zo was). Lelie en Frummel (exram) hebben drie dagen gescheiden gezeten, ik heb wel geprobeerd overdag Frummel erbij te zetten maar Lelie waardeerde dat niet, ze moest nog herstellen. Maar goed, na drie dagen heb ik ze in een neutrale ren gezet voor een aantal dagen en dat ging gewoon goed. Ze waren dolblij om elkaar weer te zien! Het is een beetje afhankelijk hoe je voedster reageert op de operatie. Soms kan je ze na een dag weer samen zetten, zo lang je voedster de ruimte krijgt om op te knappen is het goed. Lelie gaf dus duidelijk aan nog geen behoefte te hebben aan d'r vriendje, maar na drie dagen wel.
-
Even een aantal vragen hoor, is je voedster gecastreerd? Bij melkkliertumoren is het vaak wel belangrijk dat zowel baarmoeder + eierstokken verwijderd worden, aangezien dat de oorzaak is van deze tumoren. Mijn vorige voedster heeft ook melkkliertumoren gehad (helaas kwaadaardig).
Heel veel succes en hopelijk is het goedaardig en blijft het gewoon weg
ik raad je aan om het gezwel te laten onderzoeken, want dan weet je een beetje wat je te wachten staat. Als het goedaardig blijkt te zijn hoef je minder bang te zijn dat het terug komt. Als het kwaadaardig is, is dat ook weer belangrijk om te weten ivm eventuele uitzaaiingen of kans op terugkomst van de tumoren. -
de DA had de tumor wel bewaard: het was een vies donkerrood gezwel ter grootte van een pingpongbal. Of het goedaardig of kwaadaardig was, weet ik niet. Dat kon ik wel laten onderzoeken maar dat heb ik niet gedaan omdat de uitslag geen verschil maakt voor het konijn. Je weet dan nog niet of er uizaaiingen zijn en je gaat niet prefentief behandelen. En aangezien aan het onderzoek een flink kostenplaatje hing, heb ik besloten mijn geld uit te geven aan de konijnen en niet aan de pathaloog.
Ik heb er zelf wel voor gekozen om de tumoren van Draakje te laten onderzoeken. Het is nog al een verschil of je te maken hebt met een kwaadaardig gezwel of goedaardig gezwel. Als het goedaardig is, weet je dat er geen spoed is stel dat het terug komt. Als het kwaadaardig is, weet je dat het eventueel snel terug kan komen en dat het snel groeit. Bij Draakje is het op den duur ook heel snel gegaan en uitgezaait, bij haar was het kwaadaardig. Als het goedaardig was geweest, had ze wel langer kunnen leven. Zo veel geld was het trouwens niet om te laten onderzoeken, iets van 80 euro of zo.
-
Ik heb ja gestemd. Ik heb mee mogen maken dat mijn vorige voedster melkkliertumoren had, kwaadaardig ook nog, het heeft mij ontzettend veel geld gekost en twee operaties en uiteindelijk had het allemaal geen zin. En dit alles had ik kunnen voorkomen als ik Draakje had laten castreren... Ze was 4 jaar toen ze deze tumoren kreeg. Sindsdien laat ik al mijn voedsters castreren, preventief.
-
Ik zou je konijn erg goed in de gaten houden, desnoods binnen zetten en goed kijken hoe hij het verder doet. Ik heb een konijn gehad met kwaadaardige tumors in haar buik (melkkliertumoren). Ze kwamen steeds terug dus ik had er voor gekozen de tumoren te laten zitten en haar te laten gaan als ze er last van kreeg. Ik merkte op den duur dat ze liever in het hok bleef zitten dan lekker rondhuppelen. Ik heb redelijk vroeg de beslissing gemaakt om haar te laten gaan omdat konijnen niet snel laten zien dat zij pijn hebben. Daarom dat ik elke keer weer mn konijn goed observeerde om te voorkomen dat ze echt te veel pijn had op het laatst. Sterkte met je konijn!!
-
Lelie is helaas zo'n voedster die van zichzelf zo is... castratie heeft niet geholpen. Ze is gewoon zo. Frummel is godzijdank zo lief om het overgrote deel te accepteren of uit de weg te gaan.
-
Nou, ik heb hier anders ontzettend goede ervaringen met de combinatie veeltepelmuis en kleurmuis hoor :yes: Okee, die zijn natuurlijk ook redelijk nauw aan elkaar verwant maar dat zijn chinchilla's en cavia's ook en die zou ik dus weer niet samen zetten. Het gaat er gewoon om hoe de soorten leven en of dat bij elkaar past. En in het geval van de vtm en kleurmuizen past dat prima en is het een geweldige oplossing voor als je eenzame en/of moeilijk te koppelen dieren hebt.
Ja maar ik bedoel echt bizarre combi's als dit, een chin en een konijn...? Muizen kan ik mij nog wel wat bij voorstellen.
Ik heb wel eens een aquarium bij iemand opgehaald, daar had een vrouw een goudhamster in zitten, een rusje en wat muisjes. Ging niet goed volgens de mevrouw... (wat raar).
-
Jeetje wat een combinatie. Ik zou het niet proberen, hoewel ik eigenlijk nooit denk welke dieren eventueel samen zouden kunnen leven.. Gewoon soort bij soort, dat is het veiligst
-
Ik heb wel eens gelezen dat vogelhouders alles af laten branden als ze bloedmijten hebben bij de vogels. Omdat het dus hele hardnekkige mijten zijn... Het is niet een simpele mijt om vanaf te komen, bloedmijt is echt vreselijk. Zeker omdat ze dus lang zonder bloed kunnen, overleven ze heel makkelijk. Hopelijk kan je je vader overhalen.
Ik bedenk me ineens, misschien kan je je aanmelden op een vogelforum? Dat ze je daar meer over kunnen vertellen?
-
Mijn konijn haar tanden sleten niet goed af, maar dit werd steeds beter toen ik veel wilgentakken begon te geven en harde groentes. Buiten dat ok veel hooi en SS vooral.
-
Beaphar 404-Vogelspray is verkrijgbaar in 250 ml en 500 ml.
Werkzame stof Pyrethrine 0,23% Piperonylbutoxide 1%.
Pyrethrinen zijn neurotoxinen die op het zenuwstelsel van alle insecten inwerken, dus ook op die van nuttige insecten, zoals bijen. In lage dosering zijn ze insectenwerend. Ze zijn schadelijk voor vissen, maar zijn veel minder schadelijk voor zoogdieren en vogels dan veel synthetische insecticiden. Ze zijn niet-persistent en worden in de natuur en door blootstelling aan licht of zuurstof gemakkelijk afgebroken.
Piperonylbutoxide
Bij proeven op muizen is er wel een verhoging van levertumoren vastgesteld bij toediening van hoge doses. De Amerikaanse EPA heeft piperonylbutoxide daarom ingedeeld als een carcinogeen van groep C (mogelijk kankerverwekkend bij de mens op basis van beperkte aanwijzingen bij dierproeven). Dieren die een hoge dosis piperonylbutoxide toegediend kregen, vertoonden ook een verhoogd levergewicht[2]
Maar goed, wees maar lekker eigenwijs en neem vooral niets van mij aan
Heb jij wel eens bloedmijt gehad bij je dieren? Ik kan je vertellen dat het een verschrikking is, die beesten overleven het 5 maanden zonder bloed dus je bent minstens een half jaar bezig met schoonmaken en ontsmetten. En ja je wilt niet weten wat ik heb gebruikt, onder andere halamid en die birdspray.... maar liever dat gebruiken dan dat mijn dieren dood gaan aan bloedarmoede en vreselijke jeuk.
Ik moet zeggen dat je vaak overkomt met 'dit is niet goed dat is niet goed' maar met negatieve kritiek win je vrij weinig mee. Het is ook wel de toon hoe je het overbrengt....
De foto die je hebt gemaakt (ts), lijkt op bloedmijt... dat zijn van die bruine puntjes die je ziet lopen. Als het daadwerkelijk bloedmijt is, direct je dieren behandelen en al het speelgoed uitkoken/weggooien en overgebleven speelgoed bewaren in een afgesloten zak. Hokken elke week schoonmaken met halamid, want dettol werkt niet bij bloedmijt... en de birdspray idd.
-
Ik wil niet de pret bederven maar castratie helpt niet altijd. Bij mijn vorige voedster was het overduidelijk de hormonen waardoor ze zo chagrijnig was. Bij mijn huidige voedster is dat dus niet zo. Ze is gecastreerd, maar blijkbaar zit dat chagrijnige in haar karakter. Ze kan soms flink te keer gaan, ene keer erger dan de andere keer. Mijn ram wordt dan hardhandig weggejaagd wanneer ik ze eten ga geven bijvoorbeeld, maar als ze weer gegeten heeft is het weer over.
-
Wow... wat gestructureerd. Mijn konijnen en cavia's moeten 't maar doen wanneer het ons uit komt. Als ik er ben krijgen ze 's ochtends in elk geval biks, 's middags of 's avonds krijgen ze hooi en de groentes en wordt eventueel nog wat biks gegeven. Maarja dat verschilt dus nog al.
-
Ik denk dat je konijntje, je voedster, heel erg last heeft van hormonen. Of het zit gewoon in het karakter. Mijn vorige voedster was ook zo erg, aanvallen, agressief op mij reageren en op m'n andere konijn... Ik heb haar toen laten castreren (baarmoeder+eierstokken weg laten halen) en vanaf dat moment was ze een stuk rustiger geworden.
Maar goed ik heb nu een voedster, deze heb ik ook laten castreren maar dat had dus helemaal geen effect op haar gedrag. Ze is nog steeds chagrijnig en kan flink grommen en fel reageren, dus dat zit blijkbaar in haar karakter.
Wat ik mij wel afvraag is hoe groot je hok precies is en hoe vaak en hoe lang je konijnen los lopen. Ik merk bijvoorbeeld bij mijn voedster dat ze heel chagrijnig wordt als ze te lang in de ren heeft gezeten, ze moet echt om de zo veel dagen wat vrijheid hebben en ze moet kunnen graven 24/7, anders wordt ze ook echt fel.
Konijn en hond
in Gedrag archief
Geplaatst:
Ik weet niet of ik echt blij zou zijn met een vriend die een hekel heeft aan konijnen. Hoe kun je nu een hekel hebben aan konijnen? Ik vraag me dan meteen af hoe hij met honden omgaat. Ik vind ook lang niet elk diersoort leuk en ik zou b.v. ook nooit ratten nemen of muizen, maar stel dat het ineens in huis staat, zou ik er geen hekel aan hebben of ze ontzien van een maatje. Mijn vriend is niet zo weg van dieren maar tolereert het wel, hij vindt de konijnen wel schattig. Welzijn staat hoe dan ook voorop, daar is geen discussie mogelijk wat mij betreft. En dat weet iedereen in mijn omgeving, zelfs mijn ouders zeggen er niets meer over als b.v. vroeger een konijn of cavia alleen kwam te zitten. Daar kwam hoe dan ook een tweede bij en wel zo snel mogelijk.
Hond en konijnen samen kan op zich wel maar je moet dan echt goed kijken naar welk type hond je neemt en het karakter. Ik heb zelf een herdershond en ze heeft wel jachtneigingen (als we buiten lopen). Wel ziet ze heel goed verschil wat hij haar huis hoort (bij mij dus) en wat buiten hoort. Buiten gaat ze achter katten aan en achter wilde konijnen (nou ja voor zover dat lukt met haar krakkemikkige pootjes en oude leeftijd), maar bij de kat & de konijnen doet ze niets. Sinds vrijdagavond heb ik mijn twee konijntjes mee naar mijn eigen huis genomen, ze woonde bij mijn ouders. Mijn voedster is heel bang voor mijn hond, ze stampt. Omdat mijn hond echt 0,0 interesse heeft, merk ik nu al dat ze nieuwsgierig wordt i.p.v. bang.