Ga naar inhoud

nataly

Members
 Bekijk profiel  Bekijk hun activiteit

  • Items

    233

  • Registratiedatum

  • Laatst bezocht

 Inhoudstype 

Berichten die geplaatst zijn door nataly

    dit is toch niet goed??

    in Gezondheid archief

    Geplaatst:

    Nou ze zijn iig niet erg begaan met het nijntje, bewust laten dekken en dan als ze uitgerekend is op vakantie gaan.

    Sorry hoor maar zouden zulke mensen wel dieren moeten hebben??

    En dan die reactie van de moeder niet naar de DA gaan want dan kan ze geld besparen voor een nieuw konijn.

    Kan hier zo kwaad om worden

    Wat kan er met Lily aan de hand zijn?

    in Gezondheid archief

    Geplaatst:

    Ja ik vindt het heel moeilijk om te zeggen wat ze heeft, maar inderdaad opletten of ze keutelt en genoeg drinkt. Groente eet ze wel nog toch? probeer haar dan wat extra groen te geven.

    Het hangerige kan ook door de warmte komen, je kan aan haar oortjes voelen, als die heel warm aanvoelen met koud water nat maken. Konijnen verliezen hun warmte via hun oren. En zo koelt ze wat af. Maar zorg dat het water niet in de gehoorgang komt dat is niet goed.

    Zielig verhaal, heeft iemand misschien raad mee ?

    in Gezondheid archief

    Geplaatst:

    Dag allemaal,

    graag wil ik even mijn verhaal doen en ben benieuwd wat jullie reactie is. Ik heb in januari van dit jaar mijn konijn Liesje gekocht. Alles ging prima, totdat ze vorige week opeens ziek werd. In eerste instantie viel alleen op dat ze erg snel ademde, maar ik dacht dat het door het warme weer kwam. Omdat ze ook een nat neusje had, besloot ik de volgende dag (zaterdag) bij de dierenarts langs te gaan (die op dit forum ook wordt genoemd in de lijst van een goede konijnendokter). Liesje at en dronk wel normaal, maar ik wilde het zekere voor het onzekere nemen, omdat ik had gelezen dat konijnen snel kunnen overlijden als het mis is. Ik had gezien dat ze ook plasjes had achtergelaten, maar ik dacht dat het ermee te maken had dat ze de laatste tijd was begonnen met sproeien. Achteraf weet ik niet of dit ook een slecht teken is geweest. Voor de goede orde: Liesje bleek na de koop een mannetje te zijn, maar ik heb nooit haar naam veranderd en ben over Liesje in de vrouwelijke vorm blijven spreken.

    De dierenarts heeft Liesje vorige week niet verder onderzocht. Hij haalde haar alleen uit de transportbox om een antibiotica-injectie te geven, omdat hij uit de symptomen die ik beschreef concludeerde dat het wel om snot moest gaan. Na het toedienen deed hij Liesje weer terug in de box en zei hij dat ik naar huis moest gaan. Het was namelijk niets voor zo'n beest om met dit warme weer op stap te zijn. Hij had het warm, dus Liesje zeker. De injectie zou vier dagen werken.

    De dagen erna had ik zelf het idee dat het stukken beter ging. Het natte neusje was verdwenen. Wel at ze minder biks, maar daarvoor meer groenvoer etc., en ze was ook erg actief met kranten/wc-rolletjes. Het was weer zo goed als mijn oude Liesje zoals ik haar kende.

    Totdat ik afgelopen donderdagmiddag haar lievelingshapje wilde geven (peterselie) en opmerkte dat ze wel wilde eten, maar ze er veel moeite mee had. Normaal gesproken had ze de peterselie direct op, maar nu bleef ze maar langzaam kauwen op een stengeltje en later liet ze de rest zelfs liggen. Toen ze wilde lopen, zag ik dat ze hier veel moeite mee had. Normaal gesproken kwam Liesje altijd achter me aan gerend als ik naar de badkamer ging, omdat ze het fijn vond om voor me te zitten op de mat en zich te laten strelen als ik op de wc zat (klinkt misschien raar, maar dat had ze zich aangewend om voor me te gaan zitten op haar achterpoten en aandacht te vragen). Maar deze keer kwam ze niet over de drempel heen. Ik weet niet hoe ik het goed moet omschrijven, maar ze kon haar pootjes niet goed meer bewegen. Alsof ze steeds door haar pootjes zakte en de kracht niet had om er op te blijven staan. Ik schrok hier ontzettend van en was direct overstuur. Wat was er opeens aan de hand? Was het slapte, of verlamming, of iets anders? Had ze zich bezeerd? Toen ik iets was gekalmeerd, was ik in staat om de DA te bellen. Hij zei dat ik het maar even aan moest kijken en over een half uur terug moest bellen. Volgens hem had het weer te maken met de warme temperatuur.

    Maar mijn gevoel zei me direct dat het mis was. Ik zette voer bij haar neer en een bakje water, omdat ik dacht dat ze misschien niet in staat zou zijn om zelfstandig naar haar hok te gaan als ze wilde eten of drinken. Ik hoorde verder geen borrelende geluidjes, maar ik zag wel steeds op haar ruggetje op verschillende plekken het vel iets omhoog "springen". Ik begreep niet wat er aan de hand was. Verstopping? Gas? Op zo'n moment ga je aan vanalles denken wat je ooit gelezen hebt over aandoeningen. Toen ik haar op wilde tillen, verzette ze zich niet zoals anders en hing ze slap in mijn handen. Ik vond het verschrikkelijk om haar zo te zien. Wel probeerde ze nog te drinken en ze likte ook aan mijn been. Na een half uur belde ik de DA opnieuw, en hij wilde mij laten beslissen of ik het noodzakelijk vond dat hij er even naar keek.

    Ik nam Liesje natuurlijk direct mee en was om 19:00 in de praktijk. De DA zei dat hij zag dat Liesje zich knap ellendig voelde (ja, dat wist ik ook). Volgens hem had ik 2 keuzes: of er helemaal voor gaan, of euthanasie. Ik wist niet wat ik hoorde, natuurlijk wilde ik er helemaal voor gaan! Liesje had toch alleen een konijnenverkoudheid een aantal dagen daarvoor, en het ging eerst weer beter, dus hoezo euthanasie? Ik was ervan overtuigd dat ze met wat hulp beter zou worden en ik begreep niet waarom de DA direct over inslapen sprak, terwijl hij niet wist wat er met Liesje aan de hand was. Hij wilde geen onderzoek doen, omdat een diagnose volgens hem niet zou helpen. Bloedonderzoek zou bv. kunnen uitwijzen dat het om een nierprobleem ging, maar dan zou hij daar toch niets aan kunnen doen. Belangrijk was dat Liesje aan moest sterken. Liesje kreeg onderhuids vocht ingespoten, 2 spuitjes dwangvoer Olvarit, een pijnstiller (volgens de DA had ze geen pijn, maar het zou haar opmonteren) en een middel om de darmen te stimuleren. Toen ik Liesje weer in de box legde, lag ze zo slap, dat de DA toch besloot om haar een extra olie-achtig middel in te spuiten, misschien had ze toch last van E. cuniculi zei hij. De DA zei dat Liesje zich nog wel verzette, en dat dat hoopvol zou zijn. Zou het echter de volgende morgen niet beter zijn, dan zag hij het somber in. Liesje moest het nu alleen doen. Om 22:00 zou ik nog een keer kunnen proberen om haar een spuitje Olvarit te geven. Voor de rest afwachten, rustig blijven en Liesje weer Liesje laten worden, aldus de DA.

    Thuis aangekomen, tilde ik Liesje uit de box en legde haar op de grond neer. Daarna is ze niet meer van haar plek gekomen. Ik hield steeds in de gaten of ze nog ademde, en hoopte dat de interventies van de DA haar snel zouden helpen. Ondanks het warme weer, voelde ze niet warm aan, maar ik heb op dat moment niet gedacht dat het ernstig zou zijn. Ik legde alleen een handdoek om haar heen. Toen ik om 22:00 wilde voeren, lag ze heel slap met haar hoofdje in mijn hand. Ik probeerde haar Olvarit te geven zoals de DA had gedaan, maar deze keer slikte ze het niet door. Ik belde de DA opnieuw dat het niet goed ging. De DA zei dat ze aan het sterven was. Haar opnieuw vervoeren zou teveel stress zijn, ik moest maar een kop thee zetten en haar thuis laten wegglijden. Ik had nog niet opgehangen, of Liesje blies haar laatste adem uit...

    Ik was helemaal overstuur en begreep er niets van. Hoe had dit kunnen gebeuren en ook zo snel? Liesje, nog geen 8 maanden oud, en nu leefde ze niet meer. Ik besefte niet dat ze was overleden. De DA zei dat ik haar de volgende dag langs kon brengen.

    Ik heb haar in de box gelegd en haar de volgende morgen meegenomen. De DA was er niet, maar de assistent vroeg of ik een sectie wilde. Ik was niet in staat om weloverwogen een beslissing te nemen, en zei dat het niet hoefde. Ze zou contact met het crematorium opnemen om Liesje op te laten halen. 's Middags om 14:00 werd ik gebeld dat ze Liesje hadden opgehaald. De volgende dag, vandaag om 10:00 zou de crematie zijn. Maar gisteravond begon ik pas te beseffen dat Liesje echt weg was en ook niet meer terug zou komen. En dan ga je jezelf verwijten maken: wat heb ik gemist, had ik iets anders moeten doen, waar was Liesje plotseling aan overleden, hoe had dit kunnen gebeuren, ze was toch nog zo jong? Ik merkte dat ik met veel vragen zat en zonder duidelijkheid geen rust zou kunnen vinden. Ik kreeg spijt dat ik nee tegen de autopsie had gezegd. Het haalt Liesje niet meer terug, maar beantwoord misschien wel vragen waaraan ze gestorven is en zou kunnen helpen als ik in de toekomst opnieuw een konijn wil aanschaffen. Misschien heb ik iets fout gedaan en zolang ik niet weet wat er was, ben ik te bang om een nieuw diertje te halen. Straks komt hij/zij opnieuw snel te overlijden. Bij elk klein iets zou ik panisch zijn dat het weer foute boel is.

    Vanochtend heb ik geprobeerd om contact te zoeken met een dierenkliniek in de plaats waar ook het crematorium gevestigd is, om te vragen of sectie toch nog zou kunnen. Liesje zou dan ook niet ver vervoerd hoeven te worden. Ik moest wel snel duidelijkheid krijgen, omdat de afspraak voor crematie voor 10:00 stond. Na overleg met de DA, kreeg ik van de assistente te horen dat ik contact op moest nemen met mijn eigen DA, die een aanvraag moest doen voor sectie bij de GezondheidsDienst in Deventer. Ik belde mijn DA, maar hij zei dat ik dat dan zelf maar moest regelen. Bovendien zou het geen nut meer hebben, omdat Liesje in de diepvries had gelegen en daardoor het weefsel zodanig zou zijn aangetast, dat autopsie niet geinterpreteerd kon worden. Ik wilde zelf bij de GD navraag doen, maar die blijken in het weekend niet aanwezig te zijn. Gelukkig kon ik met het crematorium de afspraak maken dat de crematie verzet zou worden naar volgende week, zodat ik maandagmorgen na kan vragen bij de GD of sectie nog mogelijk is. Aan een kant heb ik het idee dat mijn DA steken heeft laten vallen en daarom niet wil dat er een sectie komt. Mijn onderbuikgevoel zegt dat ik achterdochtig moet zijn. Hij zei ook dat Liesje bij het crematorium in de diepvries werd bewaard, maar het crematorium heeft mij verzekerd dat ze in de koeling ligt.

    Ik weet het nu allemaal niet meer. Ik snap niet dat de DA niet heeft uitgezocht wat er aan de hand was toen Liesje nog leefde. Geen kweekje, geen bloedonderzoek, geen roentgen, helemaal niets. Ik weet niet of het misschien iets had uitgemaakt. Op internet staan allerlei verhalen: bv. dat als er sprake is van verstopping, dat de DA geen middel mag toedienen om de darmen te stimuleren, omdat de toestand van het konijn dan alleen maar erger wordt. Dat laat zien dat het wel degelijk van belang was geweest om bepaalde dingen uit te sluiten. Maar wat is er van waar? De DA zou een goede konijnendokter moeten zijn, dus misschien had hij gelijk om toch een stimulerend middel te spuiten. Toen ik zei dat ik had geprobeerd om de temperatuur te meten (dat was niet gelukt) omdat ik op internet had gezien dat het belangrijk is om in de gaten te houden, verklaarde de DA me voor gek. De mensen die dat op internet als advies geven, zouden geen verstand hebben van konijnen. Hij deed dat nooit bij konijnen. Het maakte me extra onzeker over wat ik moest doen met Liesje, wat wel goed is en wat niet. Maar misschien had de DA juist geen verstand van zaken?

    Ik ben er kapot van dat Liesje er niet meer is en voel me nu een slecht baasje. Liesje was mijn eerste konijn, en ik wist (en weet) ook niet alles van konijnen. Misschien had ik bij de DA standvastiger moeten zijn en gericht om dingen moeten vragen, maar op dat moment heb ik de DA vertrouwd als iemand die er verstand van heeft. De hele week sinds dat Liesje ziek was geworden, was ik ontzettend onzeker. Ik wilde het beste voor mijn konijn en daarom ben ik ook direct weer naar de DA gegaan. Waarom heeft het niet mogen baten? Heeft de DA zijn werk wel goed gedaan?

    Ik hoop nu dat het toch nog mogelijk is om een sectie uit te laten voeren en meer duidelijkheid te krijgen wat de diagnose was. Het hok, speeltjes e.d. heb ik tot nu toe niet weggehaald, ik kan me er nog niet toe zetten. Ik wil dat Liesje terugkomt, maar ze zal er nooit meer zijn. Als ik had geweten dat ze stervende was, dan had ik haar niet meer geprobeerd te voeren, maar haar in mijn armen genomen. Dan had ik haar gestreeld en was bij haar gebleven om haar rust te geven. Nu heb ik extra stress veroorzaakt, terwijl ze niet meer te redden was. Achteraf ben ik bang dat ze toch pijn had. En als ik bv. de diagnose had geweten (bv. dat het gas was), dan had ik haar darmmassage kunnen geven. Misschien had ik haar kunnen redden. Maar ik wist niet wat er met Liesje was en weet het nog steeds niet. Ik heb van de DA verder geen advies gekregen. Hoe ze daar lag, onvoorstelbaar... En het gekke was, dat toen ik zag dat ze was overleden, ik even ontzettend bang voor haar was! Ze zag er zo raar uit met wijd opengesperde ogen, je zag echt dat er geen leven meer inzat. Terwijl ik nooit bang voor haar ben geweest, maar op dat moment durfde ik haar even niet meer aan te raken. Ik vond het ook eng dat ze nog de hele nacht dood bij mij in de woonkamer lag.

    Heeft iemand een idee wat er is gebeurd en of het idd niet meer mogelijk is om sectie uit te laten voeren?

    Ik voel me schuldig en weet nog niet hoe ik moet gaan accepteren dat ik Liesje heb verloren. Veel mensen zeggen dat ze maar een konijn was, en ze was toch nog heel jong, dan kun je nog niet zo gehecht zijn. Maar ik heb me zo snel aan haar gehecht en Liesje aan mij... zo snel had ze blijk gegeven van vertrouwen en onvoorwaardelijke liefde. Aan alles zag je dat ze zich bij mij op haar gemak voelde tot een week geleden. Dag lieve Liesje, ik ga je heel erg missen! Sorry als ik iets verkeerd heb gedaan. Rust zacht...

    misschien beter even een eigen topic openen

    Konijntje

    in Voeding archief

    Geplaatst:

    liever 1 x teveel naar de DA dan te weinig,

    gewichtsverlies is niet normaal, dus zou je toch denken dat ze iets onder de leden heeft,

    je zegt zeker te zijn dat ze niet ziek is, maar misschien heeft ze wel iets wat jij met het blote oog niet kan zien. Ik zou het zekere voor het onzekere nemen en direct naar de DA gaan.

×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Onze website website maakt gebruik van cookies. Meer informatie hierover lees je bij onze privacy policy Privacybeleid .

  I accept