Hallo allemaal
Vandaag is mijn lief konijntje Flavie overleden. Ze was maar 4 jaar oud. Ze was al een hele poos op de sukkel en het was voor mezelf altijd wat afwegen hoe lang ze dit nog zou kunnen redden. Ze leek er echter steeds opnieuw bovenop te komen. Nu was ze weer ziek sinds donderdag en vandaag heb ik ze moeten laten gaan. Ze was in opname bij de dierenarts en stierf terwijl ik naar haar op weg was.
Haar vriendje, en broertje, blijft nu alleen achter. Ik ben uiteraard enorm verdrietig, maar het raakt me nog meer om te zien hoe triest hij is. Hij heeft het overduidelijk door dat ze is overleden. Hij eet en keutelt, maar lijkt verder triestig. Ik ben nu heel erg in twijfel. Eigenlijk had ik voor mezelf al wat eerder de keuze gemaakt om te stoppen met konijntjes als ik deze twee moest laten gaan. Ik heb er de voorbije jaren namelijk geen geluk mee gehad en ervaar enorme stress door de gedachte dat ze elk moment weer ziek kunnen worden en er altijd haast bij is. Toch zie ik ze doodgraag. Ik heb al mijn hele leven konijnen, ze leven binnen in een grote ren in mijn living en brengen het grootste deel van de tijd los in mijn living/op mijn terras door.
Het konijntje dat ik nu heb, wil ik niet afstaan. Dat zou mijn hart breken en bovendien zitten konijnenopvangcentra al bomvol - ook met jongere konijntjes. De kans dat hij een goed huisje krijgt, waar hij niet eindigt in zo'n veel te klein konijnenhok, is in mijn ogen te groot. Een nieuw konijntje (uit een opvang) erbij nemen zorgt er echter voor dat ik weer vertrokken ben. Ik weet dus niet goed wat ik moet doen. Ik heb uiteraard nog even tijd, want het is sowieso niet mijn plan om Flavie meteen te 'vervangen'. Dat gaat niet voor mij, en ook niet voor haar vriendje.
Wat zouden jullie doen? Ik overweeg eventueel om hem bij de opvang te laten herkoppelen met een ouder konijntje, zo heeft hij weer een vriendje en vindt een ouder konijntje dat wellicht moeilijker geadopteerd wordt toch nog een goed huisje. Mijn angst is echter dat ik dan weer vertrokken ben ... Een konijnenkundige dierenarts zei ooit tegen me (naar aanleiding van de dood van een vorig konijntje) dat als een konijntje binnen leeft en voldoende liefde krijgt, het wel alleen kan - maar ik weet niet of iemand van jullie daar ervaring mee heeft?
