Klowee

Aerosolvloeistof en toebehoren kreeg ik van de dierenarts. Ik kon dat dan gewoon aansluiten op een oude machine die mijn ouders zelf nog hadden staan van toen ik kind was :-). Ik ben zelf van België en ging ten rade bij Inge Thas en de afdeling Diergeneeskunde van de Universiteit Gent, maar naar mijn gevoel kent Nederland meer konijnenkundige artsen - dus dat zal je zeker daar kunnen verkrijgen! Het Timothyhooi koop ik gewoon in de dierenwinkel. Ik had tot voor kort ook een konijntje met één nier en moest ze dit ook steevast geven omdat die algemeen beter voor ze zou zijn. Zoals ik al zei is het wel wat duurder - maar het scheelt naar mijn gevoel een hoop qua stof. Online vind je dit ook makkelijk!! Veel succes allebei! Mijn ervaring is dat je de konijntjes die de eerste periodes met dat snot halen, er meestal wel prima mee kunnen leven. Komt dus zeker goed!!

Ik was er ook niet gek op ze vol te proppen met antibiotica. De aerosol was om die reden een goede tussenoplossing! Was met iets natuurlijks en niet met medicijnen. Ongeveer 2x per jaar moest ik wel weer een kuurtje voor ze halen - vaak ook bij de overgangen. Ik gebruikte ook hennepvezel en legde het enkel in de toiletbak (grote kattenbak wel). Het hooi centraliseerde ik ook op één plek. Ik gaf ze Timothy hooi, dat was naar mijn gevoel minder stoffig, maar het is wel heel wat duurder. Wat het naar buiten doen betreft, mijn konijnen zaten sowieso in huis, maar zodra het temperatuurverschil tussen binnen en buiten niet meer te hoog was, gingen ze overdag wel gewoon lekker naar buiten. Ze werd daar zo gelukkig van dat ik het haar niet wilde ontnemen. Ik vond het ook eerst ontzettend sneu, al dat niezen, maar uiteindelijk kon ik dat wel relativeren omdat ze er doorgaans minder last van leek te hebben dan ikzelf. Ze was een vrolijk konijn en dat snot hoorde er nu eenmaal bij. Maak je niet te veel zorgen dus, je doet het vast supergoed!

Een aantal jaar geleden had ik ook een konijntje met chronisch snot. Dat ging net zoals jij beschrijft; de ene keer was het weer erger dan de volgende keer. Als het heel erg was en mijn konijntje zichtbaar last had, ging ik langs de DA voor een antibioticakuurtje, dan werd het weer wat minder en ging het weer een tijdje beter. De beste antibiotica was voor mijn konijn eentje die enkel ingespoten mocht worden (ik weet de naam helaas niet meer). Ik deed dat zelf, thuis, na een snelcursus van de DA. 3x per week ging mijn konijn ook wel voor 10 minuutjes aan de aerosol. Dat hielp enorm om de ergste symptomen weg te nemen. Misschien kan dat dus een optie voor je zijn! (Is btw gewoon met een speciaal buisje aan een vervoerbakje dat je verder afdekt met een handdoek.) Mijn konijn bleef daar heel rustig onder.

Hallo allemaal Vandaag is mijn lief konijntje Flavie overleden. Ze was maar 4 jaar oud. Ze was al een hele poos op de sukkel en het was voor mezelf altijd wat afwegen hoe lang ze dit nog zou kunnen redden. Ze leek er echter steeds opnieuw bovenop te komen. Nu was ze weer ziek sinds donderdag en vandaag heb ik ze moeten laten gaan. Ze was in opname bij de dierenarts en stierf terwijl ik naar haar op weg was. Haar vriendje, en broertje, blijft nu alleen achter. Ik ben uiteraard enorm verdrietig, maar het raakt me nog meer om te zien hoe triest hij is. Hij heeft het overduidelijk door dat ze is overleden. Hij eet en keutelt, maar lijkt verder triestig. Ik ben nu heel erg in twijfel. Eigenlijk had ik voor mezelf al wat eerder de keuze gemaakt om te stoppen met konijntjes als ik deze twee moest laten gaan. Ik heb er de voorbije jaren namelijk geen geluk mee gehad en ervaar enorme stress door de gedachte dat ze elk moment weer ziek kunnen worden en er altijd haast bij is. Toch zie ik ze doodgraag. Ik heb al mijn hele leven konijnen, ze leven binnen in een grote ren in mijn living en brengen het grootste deel van de tijd los in mijn living/op mijn terras door. Het konijntje dat ik nu heb, wil ik niet afstaan. Dat zou mijn hart breken en bovendien zitten konijnenopvangcentra al bomvol - ook met jongere konijntjes. De kans dat hij een goed huisje krijgt, waar hij niet eindigt in zo'n veel te klein konijnenhok, is in mijn ogen te groot. Een nieuw konijntje (uit een opvang) erbij nemen zorgt er echter voor dat ik weer vertrokken ben. Ik weet dus niet goed wat ik moet doen. Ik heb uiteraard nog even tijd, want het is sowieso niet mijn plan om Flavie meteen te 'vervangen'. Dat gaat niet voor mij, en ook niet voor haar vriendje. Wat zouden jullie doen? Ik overweeg eventueel om hem bij de opvang te laten herkoppelen met een ouder konijntje, zo heeft hij weer een vriendje en vindt een ouder konijntje dat wellicht moeilijker geadopteerd wordt toch nog een goed huisje. Mijn angst is echter dat ik dan weer vertrokken ben ... Een konijnenkundige dierenarts zei ooit tegen me (naar aanleiding van de dood van een vorig konijntje) dat als een konijntje binnen leeft en voldoende liefde krijgt, het wel alleen kan - maar ik weet niet of iemand van jullie daar ervaring mee heeft?