[E. Cuniculi - behandeling]

Ja het feit dat hij moeite had met ademen, heeft er bij mij voor gezorgd dat ik toch de knoop heb doorgehakt en 'm heb laten inslapen. De dierenarts zei me dat ze geen andere optie meer zagen. Als dat niet het geval was had ik het toch nog verder geprobeerd. Zoals je zegt, Lonja, was hij in z'n hoofd ook helemaal nog niet van plan om op te geven. Zijn lichaam wilde wel helemaal niet meer mee. Bij de meeste hoor ik dat de konijntjes nog wel wat rondhupsen, maar de mijne lag al zowat 2 weken continu neer op zijn zij. En als hij dan toch probeerde recht te geraken dan viel hij meteen weer op z'n andere zij. 

Inderdaad een vreselijke ziekte, ik had eigenlijk nooit de optie 'inslapen' overwogen. Ik ging ervan uit dat ik hem er wel door ging krijgen. Daarom dat het ook zo'n klap is..

Bedankt voor jullie reacties

[E. Cuniculi - behandeling]

Hallo iedereen,

 

Ik heb gezien dat er reeds een aantal topics zijn over e.cuniculi maar om het wat overzichtelijker te houden dacht ik om het toch maar even hier te plaatsen. Ongeveer 4 weken geleden is bij mijn nederlandse dwerghangoor e.cuniculi vastgesteld. 
Het viel ons op dat hij plots overal tegenaan liep en zijn hoofd wat scheef hield. Dan zijn we meteen naar de dierenarts van wacht gegaan. Vanaf dat moment heb ik panacur en baytril voorgeschreven gekregen. De panacur moest ik 1x per dag geven (0,5 ml) en de baytril 2x per dag (0,5 ml).

Aangezien er echt geen verbetering te zien was en hij steeds verder achteruitging ben ik na anderhalve week naar mijn vaste dierenarts gegaan en daar hebben ze mij eigenlijk niets wijzer gemaakt. Ze hebben hem ook niet echt onderzocht. Ze zeiden dat het normaal was dat het zo slechter ging omdat de parasieten massaal aan het afsterven waren. Vanaf deze week deed hij niet anders meer dan liggen. Moest hem ook regelmatig wassen omdat hij in zijn plas en poep bleef liggen. Maar hij bleef wel heel enthousiast eten wanneer ik hem voederde.

Ondertussen had ik mijn konijn al een tijdje naar binnen gebracht in een hok met handdoeken, warme kruik en een warmtelamp. Opnieuw een week later ben ik terug naar de dierenarts gegaan, daar kreeg ik een andere arts. Toen hebben ze de hoeveelheid panacur verdubbeld en ook metacam (pijnstiller) voorgeschreven + dwangvoeder omdat mijn konijntje erg veel was afgevallen. Hij woog eerst 2,6 kg en woog toen nog maar 1,6 kg. Ook al at hij goed. Zo ben ik dan een week doorgegaan met te dwangvoederen, dat liet hij erg goed doen. Ook zijn biks at hij goed, en worteltjes. Moest het wel allemaal vanaf week 2 al zelf geven, inclusief water via een spuitje. 

 

Maar nu, 2 dagen geleden was ik hem wortel aan het voederen waarin hij zich had verslikt. Hij was er eigenlijk in aan het stikken zeg maar,... Toen heb ik het stukje wortel gelukkig zelf uit z'n keel kunnen krijgen, maar hij blijf erg moeilijk en paniekerig ademen. Bijgevolg ben ik dus zo snel mogelijk met hem naar de dierenarts gereden. Toen was zijn ademhaling al wat rustiger maar ze hebben hem toch aan de zuurstof gelegd. Hij is die dag daar moeten blijven ter observatie en om hem terug goed te laten ademen. Hij was ondanks de dwangvoeder opnieuw afgevallen, de eerste dagen was hij van 1,6 kg naar 1,82 kg gegaan. Maar die dag woog hij terug 1,67 kg. Ook zijn temperatuur was maar 35 graden. De dierenarts heeft me er toen al op gewezen dat zij het niet meer goed zag komen omdat ze vreesde dat de verlamming ook naar zijn slikreflex en organen zou verspreiden. Dit is de eerste keer dat ze spraken over verlamming. Ik ging ervan uit dat hij steeds lag omdat hij zo verzwakt was, want soms probeerde hij wel op z'n pootjes te staan maar dan viel hij meteen om.

Die avond belden ze me om te zeggen dat ze zijn ademhaling niet meer onder controle kregen, de ene moment ademde hij goed, maar de andere was hij aan het snakken naar lucht blijkbaar. Toen was de keuze dus aan mij. Liefst van al had ik hem nog de kans gegeven om beter te worden, maar ik heb 'm jammer genoeg laten inslapen. Ik had en heb het er erg moeilijk mee. Ik weet wel dat dit geen konijnwaardig leven meer was, maar had toch gehoopt om hem erdoor te krijgen.

Jullie vragen jullie misschien af waarom ik deze topic nog opstart aangezien mijn konijntje er niet meer is. Maar ik zit met het gevoel dat ik er langer had mee moeten doorgaan, daarom vraag ik mij af wat jullie ervaringen zijn. Hoelang gingen jullie door, en vanaf welk moment was er bij jullie konijntje verbetering? Ik heb namelijk nog een ander konijntje en de kans bestaat dat hij ook drager is, daarom zou ik nu ook zoveel mogelijk willen weten voor als hij (hopelijk niet) ziek zou worden.