Hoi allemaal,
Ik ben zojuist terug gekomen van de dierenarts zonder mijn konijn. Ze is helaas bij de dierenarts plotseling overleden. Allebei mijn konijnen presenteerde gister met gasbuik dus met spoed naar de dierenarts gegaan, ze kon geen onderliggende reden vinden en gaf aan dat ze er eerst bovenop moeten komen voordat we weer verder kunnen kijken.
Mijn ram is na een nacht er weer redelijk bovenop gekomen, eet nog niet zoals hoort maar eet wel wat en heeft wel gekeuteld en geplast.
Dit was niet het geval voor mijn voedster, die is vandaag alleen maar achteruit gegaan dus weer met spoed naar de dierenarts. Het enige wat daar gedaan kon worden was onderhuids vocht toedienen en verder gaan met de dwangvoeding, pijnstilling, cisaral en emeprid. Toen ik de auto in stapte en de straat uitreed zag ik dat ze omgevallen was en het leek alsof ze aan het schokken was, met piepende banden terug gereden naar de dierenarts waar ze helaas is overleden.
Door dit alles voel ik me natuurlijk erg *pom-pom*, schuldig en verdrietig. Maar nu is haar broertje alleen, hij was niet mee naar de dierenarts omdat ik hem die stress niet wilde aandoen en ik dit natuurlijk niet zag aankomen. Ik weet niet zo goed hoe nu verder, hij heeft dus ook geen afscheid kunnen nemen en in mijn verdriet heb ik er niet aangedacht om mijn voedster mee naar huis te nemen.
Ik ben nu niet in staat om na te denken over een nieuw maatje voor hem, het is allemaal pas net gebeurd en hij is zelf ook nog herstellende van zijn gasbuik. Tuurlijk wil ik doen wat het beste voor hem is maar hier heb ik nog geen ervaring mee. Wat moet ik verwachten in zijn rouwproces en wat kan ik doen om hem te ondersteunen?
Ze waren allebei bijna 5 jaar en zitten zover ik weet al hun hele leven samen, (met 2 jaar geadopteerd uit het asiel).
Bij voorbaat dank.
