Ynnad

Dank je wel voor je reactie. We koppelen ze op een neutraal stuk (onder de overkapping van een tuinhuisje), nu nog met dubbele hekjes ertussen omdat Nien zo fel is. Ik denk eigenlijk ook dat de rammen beiden niet echt passen bij haar, maar weet niet zo goed wat dan wel past bij haar. De situatie maakt mij erg gespannen en dat zal niet helpend zijn. Ik lees regelmatig over een koppelvakantie bij een opvang, misschien moeten wij dat ook doen. Het liefst zouden we willen stoppen met konijnen maar dat is zo lastig omdat ze nooit tegelijk doodgaan. En ik wil dat, zolang we ze (haar) hebben, ze het zo fijn mogelijk hebben (heeft). Hoe kom je erachter welk karakter passend is?

Hallo, Zou het kunnen zijn dat een konijn liever alleen is na het overlijden van een maatje? In februari dit jaar overleed het broertje van onze voedster Nien (toen beiden nog net geen 5 jaar oud) plotseling. Ze waren onafscheidelijk en we gunden haar een nieuw maatje. We hebben haar gekoppeld aan Harry, een gecastreerde ram van drie jaar. De koppeling verliep moeizaam, hij was gemoedelijk en wilde wel bij haar zijn. Zij was erg fel en gestrest. Het heeft een hele poos geduurd maar uiteindelijk leek ze hem te tolereren. Hij zocht haar vaak op, soms liet ze hem toe maar vaak ging ze ergens anders liggen. Andersom zocht ze weinig contact met hem. In augustus werd Harry ziek en na een maand hebben we hem laten inslapen. In de periode dat hij ziek was leek ze hem helemaal te negeren. De eerste twee weken na zijn overlijden zat ze veel in haar hok (het is een buitenkonijn) maar toen was het erg regenachtig. De afgelopen twee weken is ze vaker buiten, rommelt, graaft en eet wat. Eigenlijk zoals we haar kennen. Het is van nature een rustig beestje. Toch hebben we er weer een ram bij, omdat ik overal lees dat konijnen niet alleen kunnen/willen. De koppeling verloopt weer erg moeizaam. Zij is erg fel en wil bijten. Als we ze uit elkaar halen verstopt ze zich ergens voor langere tijd. Ze lijkt ook bang van ons, haalt uit naar ons als we eten brengen of komen kijken. Stampt veel. Mijn vraag is, doen we hier goed aan? Nien lijkt enorm gestrest door het koppelen en leek het wel fijn te hebben in haar eentje. Zou het (in een uitzonderlijk geval) prettiger zijn voor een konijn om alleen te leven? Ik hoor graag jullie reactie, alvast bedankt!

We gaan haar goed in de gaten houden. Ik merk nog niet echt iets anders bij haar. Haar broer ligt bij haar in het hok, ze heeft wat aan hem gesnuffeld maar meer niet. Het breekt wel mijn hart haar alleen te zien, ik heb er heel veel voor over zodat zij gelukkig is. Ik zou hier wel een nieuw maatje voor haar willen, maar (zoals ik hierboven al schrijf) we willen niet over een tijdje weer met hetzelfde (één konijn) zitten. Zo'n 'tijdelijk' maatje van de opvang klinkt in theorie als een optie, maar ik vind het ook zielig als deze dan hier gewend raakt en op den duur weer weg moet. Heel lastig dit. Ik wil wel dat ze op een echt goede plek terecht komt als we haar wegdoen. Veel opvang in de buurt zit vol (Noord-Holland). Ik ga je vragen hier thuis bespreken, wat ik nu denk is dat het grootste obstakel is dat we niet in een cirkel willen belanden van om de paar jaar verdriet om een dood konijn en dan een zoektocht naar een nieuw maatje. Nogmaals dank, ik heb al veel vaker dit forum bezocht als ik iets wilde weten over wat wel/niet te eten geven of over gedrag oid, maar ik had niet eerder zelf een vraag gesteld. Dank je wel voor je luisterend oor en je advies 💞

Dank je wel voor je uitgebreide reacties! Hij had (veel) gas in zijn buik, toen ik vanmorgen het nachthok open deed lag hij ergens met zijn ogen dicht en verroerde zich niet. Zijn ademhaling was heel traag. De dierenarts constateerde gas en probeerde dit eruit te krijgen maar hij raakte erg in paniek en had veel pijn 😢 Een eventuele operatie had hij waarschijnlijk niet overleefd en inslapen leek de beste keuze. Ik voel me vreselijk schuldig dat ik niet eerder iets aan hem heb gemerkt. We zijn echt enorm verdrietig. Er zijn meerdere redenen waarom we hebben besloten om geen nieuwe konijnen te nemen. We zijn begonnen met twee konijnen (broertjes) waarvan er één al 1 week nadat ze bij ons kwamen, plotseling dood in het hok lag. Hij was pas 4 maanden oud, we weten niet waaraan hij overleden is. Toen wilden we voor de ander een maatje, dat werden uiteindelijk de broer en zus die we nu hebben (hadden). Het overgebleven konijntje van de twee broertjes was een half jaar oud toen hij ineens heel benauwd werd. We hebben hem aan het eind van de middag naar de dierenarts gebracht, deze wilde hem de nacht houden in een speciale zuurstofkooi en helaas heeft hij die nacht niet overleefd. Weer een afscheid en veel verdriet. Toen hadden we het broertje en zusje nog. Tot vanmorgen hadden zij het fijn samen. Ze zitten buiten, hebben veel ruimte maar zijn niet erg gesteld op menselijk contact, willen dus liever niet geaaid en helemaal niet opgepakt. Als het donker wordt doen we ze in hun nachthok, elke dag halen we keutels weg en geven we ze eten/stukje wortel/paardebloembladeren oid dus er is wel contact. Buiten dat vind ik het eigenlijk een beetje zielig, ze zitten altijd buiten in weer en wind (wel beschutting hoor, veel struiken en een grote tafel). Met kou en regen en vuurwerk etc. Al denk ik dat ze het goed hebben, ik vind ze zielig omdat ze niet echt contact willen. Als we weer een konijn erbij nemen, dan gaat er straks weer één dood, weer afscheid en verdriet en dan blijft er weer één over. Een soort vicieuze cirkel. Snap je wat ik bedoel? Misschien ben ik niet zo'n konijnen-mens als jullie zijn. Ik weet het niet, we hebben er drie verloren in een paar jaar en bij geen van allen heb ik op tijd kunnen zien dat het niet goed met ze was en daar voel ik me echt heel beroerd over. Ze hadden zoveel meer verdiend.

Vanmorgen is één van onze konijnen plotseling overleden. Nu maken we ons zorgen over zijn zusje, ze waren altijd samen. Vooralsnog lijkt ze als normaal wat te rommelen vandaag. We houden haar goed in de gaten. Wat is wijsheid? Ze is bijna 5, heeft altijd hier gewoond met haar broer. Ze hebben een grote ruimte in de tuin en een groot nachthok. Ze is wat angstig en wil liever niet aangehaald of opgetild worden. Is het belangrijk dat ze weer een maatje vindt? Dan zal ze moeten verhuizen want we willen liever niet een ander konijn erbij. Of laten we haar alleen op haar vertrouwde plek? We willen voor haar het allerbeste, hoe kunnen we hierin een beslissing nemen. Willen jullie meedenken? Alvast bedankt!