Oplossing gezocht: hond afgekeurd voor adoptie

[Miekmoek]

Verdrietig verhaal, maar ik hoop dst er iemand is die een oplossing heeft.

 

Een goede vriendin van mij heeft een hond  proef-geadopteerd. Daar deed het asiel aan om de druk op het asiel te verlichten. Zo'n hond kan dan alsnog via het asiel door andere mensen geadopteerd worden, maar door de proefadoptie mensen ook zelf nog geadopteerd worden als ze het zien zitten.

 

Nu heeft deze hond in kwestie best een rugzakje, maar mijn vriendin en haar vriend hebben echt veel met hem getraind en zijn echt al heel ver met hem gekomen. Alleen hardlopers en kinderen bleven een groot probleem waardoor hij echt soms uit het lint schoot en dan kan hij ook bijten. Vooral het kind-probleem maakte wel dat zij hem niet wilden adopteren, omdat ze een kinderwens hebben en hoopten dat hij uiteindelijk geadopteerd kon worden door een kinderloos stel.

 

Er werd een gedragspsycholoog ingeschakeld om te kijken hoe de hond verder geholpen kan worden met trainen. Echter heeft deze gesteld dat hij een gevaar is voor de maatschappij en dat zijn gedragingen instinct zijn ipv gedrag en dus niet met trainen verbeterd kan worden. Hij is per direct niet meer beschikbaar voor adoptie en wordt over een paar dagen opgehaald 😥

 

Iemand een oplossing? Is er ergens in Nederland een opvang voor dit soort honden? Hij is namelijk verder echt een super lieve hond! Bij hen thuis gaat het echt super, heerlijke knuffelkont die bij je op de bank gaat liggen. Ook vind hij het geweldig om buiten te spelen met andere honden en de bal te apporteren. Het zou zo sneu zijn als hij nu een spuitje krijgt. Dus spui maar alle opties, die geef ik dan door aan mijn vriendin. Zij zegt ook in een soort verschrikkelijke nachtmerrie vast te zitten nu...

[Evee]

Wat zonde 😢 Dit klinkt als een reactieve hond. Weet je wat de voorgeschiedenis is van de hond? Is de hond wel in Nederland opgegroeid?

 

Er zijn wel trainingen voor, speciaal voor reactieve honden.

Onze eerste hond had dit soort momenten ook en dan kon je gewoon totaal niet tot hem doordringen. Wij hebben veel training met hem gedaan, maar helaas hebben wij de ervaring dat dat niet 100% op te lossen is. Je leert vooral je eigen hond beter kennen, signalen te lezen en daarmee kun je het tot een minimum terugbrengen. Pro actief reageren om het te voorkomen. Maar je hebt als baasje geen controle over wat er in je omgeving gebeurd. Muilkorven is een optie om incidenten te voorkomen. Je leert het dus vooral te vermijden door de plekken waar de kans het grootst is op dit gedrag, en je leert steeds beter vooruit kijken en denken en te voorkomen dat je hond in zo een situatie beland.

Maar dat is bij ons jaren training geweest, absoluut niet altijd leuk. We hebben in die jaren beiden momenten gehad dat we er zo ellendig van waren dat we inslapen overwogen en dat ook besproken hebben met dierenarts enz. Na ruim 7 jaar hebben wij besloten de hond in te slapen omdat er toen een paar incidenten waren waarbij de signalen die er normaal aan vooraf gingen niet meer te zien waren. De druppel was toen mijn man 7x in zijn arm gebeten werd tijdens een hele rustige wandeling waar wij als baasjes niets hadden opgemerkt wat hem overprikkeld had kunnen maken.

En dat maakt nog (het is jaren later) dat ik een gevoel van falen krijg, terwijl we echt alle deskundigen advies gevraagd hebben voor we de beslissing maakten (hondenpsycholoog, gedragsdeskundige van de rasvereniging, fokker, dierenarts & gedragsdeskundige via de dierenarts en iedereen zei dat Keiko bij ons op zijn plek was geweest, we het alles hadden gegeven en dit inderdaad de juiste keuze was. 

Hij was 90% van de tijd een schat van een hond, zorgzaam en lief. Prachtig om te zien. Maar 10% van de tijd was er het ruwe randje. Pas toen hij er niet meer was realiseerden wij hoe we ons leven op hem hadden aangepast, in ontzettend veel dingen, groot en klein.  Bij hem zat er iets in de genen waarschijnlijk, uit zijn nest zijn meerdere honden ingeslapen i.v.m. gedrag. Er is met die lijn ook niet verder gefokt.  Het was een bijzondere hond waar we ontzettend veel van geleerd hebben. En ik denk dat hij inderdaad bij ons wel goed heeft gezeten, zijn nestgenootjes die bijv. in een gezin met kinderen geplaatst waren, zijn veel eerder ingeslapen na incidenten. Omdat wij geen kinderen hebben, vrij rustig wonen, veel voor hem hebben aangepast, Qila echt een buffer was voor hem met haar "kom maar op als je durft" houding. Is het die 7 jaar goed geweest met hem. Maar wat een hond als ik er op terug denk 😅 Die nachtmerrie herken ik dus helaas wel.

 

Misschien niet helemaal het advies waar je op hoopte. Maar ik herken de situatie wel en leef met ze mee. Sterkte voor ze!

[JokeC]

Even kort door de bocht: alle gedragingen zijn in eerste instantie in min of meerdere mate instinct gedreven en wat de gedragsspycholoog (ik denk dat er een gedragsdeskundige bedoeld wordt?) is onzin. Deze hond is angstig en ziet geen andere uitweg inmiddels bij bijv. kinderen (die bijna altijd onvoorspelbaar zijn in gedrag) en hardlopers (ziet er waarschijnlijk voor deze hond uit als dronken Ajax hooligans na een verloren wedstrijd dus niet echt aangenaam) dan uitvallen. De hond heeft al voor hij bij je vriendin terecht kwam alles uit de kast gehaald om in situaties die hij eng vond/vindt dat aan te geven, als daar niet (uit de hond gezien) correct op gereageerd wordt dan blijft er niets anders over dan telkens krachtiger signalen geven en in het hondenbrein wordt verband gelegd tussen bijv. uitvallen/blaffen/grommen en het "verdwijnen" van de enge hardloper (die "gewoon" zijn weg vervolgd heeft en dus wordt de afstand naar de hond groter). Het is dus een miscommunicatie tussen mens en dier. Je vriendin heeft al veel bereikt met de hond, petje af. Dit soort begeleiding van een angstige hond is een kwestie van lange adem, engelengeduld dus en als belangrijkste een goede gedragstherapeut die samen met je vriendin een trainingsprogramma opzet. Zoals Evelien hierboven aangeeft, is het vaak ook de "gebruiksaanwijzing" leren kennen waardoor je de hond op een zo goed mogelijk door het leven kunt begeleiden. Dat moet je willen en kunnen. Meerdere malen van situatie en baasje veranderen, doet de zaak natuurlijk ook alleen maar kwaad. 

 

Bij mensen kun je vaak in woorden vertellen wat er aan de hand is en hoe iets op te lossen, dat lukt niet bij een hond en dat is meteen de reden dat het heel veel van het baasje vraagt, want die moet het denkwerk doen. Heel belangrijk is dat je als baasje geen enkele reactie van de hond "bestraft", want dan loop je een groot risico om het te verergeren, omdat de hond dan 2 dingen heeft waar hij zich zorgen/angstig om maakt bij het zien van een hardloper: de enge hardloper én de straf van het baasje. Als de hond hapt/bijt dan is ook daarbij vermijden het beste dus een goed passende muilkorf aanleren waarin hij kan hijgen in ieder geval. Dan sla je nog 2 vliegen in één klap ook, want mensen denken dat hij gevaarlijk is en blijven uit de buurt wat weer minder stress voor de hond oplevert. 

 

 

 

[Eefje]

Andere, betere gedragsdeskundige inschakelen, gespecialiseerd in (buitenlandse ) herplaatsers. Die schrikken doorgaans niet terug van een bijtincident op duidelijk aanwijsbare triggers. 

Het juiste inzicht en de juiste training kunnen veel doen. Echter zal het met een reactieve hond altijd opletten geblazen blijven, maar dat is niet erg als je de triggers kent en voorzorgsmaatregelen (muilkorven) neemt. 

Yula is ook super reactief, alleen bijt ze gelukkig niet, maar blafte als de beste, tegen alles wat bewoog. Enkele maanden zeer toegewijde en consequente training maakt al een wereld van verschil. Ze blaft bijna nooit meer nu, maar een enkele keer nog wel. Ik vind dit allemaal erg rigoureus en oneerlijk. Op basis van een beoordeling van 1 gedragsdeskundige. 

 

[Miekmoek]

Dank voor alle reacties! 

 

Ze hebben een second opinion gevraagd bij een ander meer gespecialiseerd asiel (Arvid van der Putten?) Als hij daar niet afgekeurd wordt (dat is duimen geblazen) mag hij daar opgenomen geworden en krijgt hij daar hele intensieve en professionele training. 

 

Ook met een goede afloop zullen ze hen dus alsnog kwijt zijn, maar zoals ik al zei waren ze toch niet van plan om hem definitief te adopteren. Dus dan moeten ze alleen eerder dan gepland afscheid nemen. En nu maar hopen dat hij daar terecht kan!  🤞🏻🤞🏻🤞🏻

26 juni aangepast door Miekmoek

[Kolino]

Ik moest ineens aan deze hond denken, is er al meer nieuws?

[Miekmoek]

Hij is overgebracht naar een ander asiel waar hij speciale training krijgt. Het was wel heel hartverscheurend voor ze om hem hier verplicht te moeten achterlaten en het asiel deed ook nog moeilijk over dat ze zijn eigen kussen en een knuffel wilden achterlaten bij hem. Maar het laatste nieuws is dat hij het daar voor nu in ieder geval goed doet. Dus het blijft afwachten.. 

[Kolino]

Maar hij heeft in ieder geval groen licht gekregen voor de training, dus voor alsnog heeft hij een kans 🙂 Dat is wel mooi nieuws!