Ga naar inhoud

Bang voor mij en relaxed of lethargisch?


Dee_Dee

Aanbevolen berichten

Waarschijnlijk maak ik me weer druk om niks, maar ik ben benieuwd of andere mensen hetzelfde af en toe met hun konijnen hebben. (Ik zag geen andere recente topics na het zoeken.) Het zijn eigenlijk 2 gedragingen in 1 of misschien zijn ze aan elkaar gerelateerd?

 

2 weken geleden zijn we nog naar de dierenarts gegaan voor de jaarlijkse vaccinatie en controle. Alles was gelukkig met beide goed! 🙂 Alleen was arme Murphy zo bang dat hij geplast had 😞 

 

Ik merkte bij Murphy dat hij af en toe ineens angstig werd, van mij, van naar binnengaan, zonder dat ik daar een reden voor kon bedenken. Na 1-2 dagen was dit meestal weer weg en gaat het weer weken goed, tot hij ineens weer bang wordt etc.. Van hem ben ik het gewend. 

 

Nu is het DikkieDik. Vanochtend nog allemaal goed, gezellig naar binnen, chaos gecreëerd en naar buiten om in het hok te slapen. Vanmiddag rende ze nog naar de tuindeur om binnengelaten te worden (ze krabbelt dan aan de deur), alleen kon ik op dat moment niet opendoen. Een paar minuten laten deed ik de deur open. Ze zat in de ene ren op de kattenbak. Ik kom erbij zitten (wat ik vaak doe) en ze is ineens heel bang van me en rent door de zippi tunnel naar de andere ren aan de andere kant van de tuin. Ik denk, oke en laat haar met rust. Daarnet etenstijd (biks) en Murphy rent naar binnen, maar DikkieDik blijft in de ene ren zitten en komt niet als ik de "kus-geluiden" maak (ik merkte dat Murphy hier in iedergeval op reageert, dus denk ik dat zijn vorige eigenaren dat deden) en haar roept, terwijl zij normaal degene is die helemaal vooraan staat. Ze heeft wel wat uit mijn hand gegeten, maar is daarna weer weggerend (angstig). Daarnet een snoepje gegeven (meer gegooid) en heeft ze ook gegeten. Ik had wel het idee dat haar neusje groen was (niet met snot of iets dergelijks) en het ene oog leek roder dan het andere, maar het kan zijn dat ik nu te hyper-focused ben. 

 

Nu merkte ik de afgelopen tijd dat ze heel vaak languit ligt, met kopje en al op de grond. Mooi, zou je denken, dan is ze relaxed. Wat ik ook vaak zie is dat ze een soort zen is; ik noem het vaak mediteren, meestal in de kattenbak. Ik vraag me dan af of ze slaapt (neus beweegt wel), keutelt (niet altijd), of dat ze pijn heeft of iets anders. Ze reageert dan niet echt op de omgeving. Tot heden zag ik niets anders aan haar gedrag, het hooi wordt nog steeds met enthousiasme uit de kattenbak gegooid, maar zelfs dat heeft ze vandaag niet gedaan. Ook verdacht weinig DikkieDik keutels.

 

Ik weet niet of dat languit en met de oogjes dicht liggen, of dat betekent dat ze na 1,5 jaar gewend is, of dat het een voorloper is van iets anders. 

 

Ik ga het natuurlijk in de gaten houden; het hooi eten in iedergeval. Ik hoop niet dat het iets ernstig is (als ik haar heel lang medicatie zou moeten geven dan sterft ze denk ik van stress, want aanraken is nog steeds een gigantische no-no voor hen beiden). 

 

Maar komt dit jullie bekend voor, dat je konijnen ineens bang voor je zijn?
En is dat languit liggen normaal?

 

Bedankt allemaal! (van een overbezorgde konijnenouder ;))

Link naar reactie
Delen op andere sites

Het rustig liggen klinkt eigenlijk gewoon als de hazeslaapjes die ze overdag doen, ik maak daar niet gelijk iets geks uit op.

 

Het rennen klinkt wel als spanning / schrikken, maar ook niet heel gek eigenlijk. 

Geen idee of dat echt nog van het dierenarts bezoek is, of dat er toevallig een vogel opvloog of je postuur anders was door bijv. Losse kleding of iets dat je vast had. Er is niet zo veel voor nodig voor konijnen om te schrikken 😉

 

Goed eten, drinken en keutelen inderdaad wel even goed in de gaten houden, net als het oogje. Als je twijfelt of het erg(er) is maak dan even dagelijks een foto. 

Daar hoef je ze niet voor aan te raken. 

  • Bedankt 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Ze zijn bij ons sinds december en zijn ook steeds relaxter hier. Dus dat liggen, oogjes dichtdoen en helemaal van de wereld zijn herken ik wel. Het is nu ook warmer, dus dan liggen ze ook uitgebreider. Ik schrik me wel elke keer dood, want ik vind ze er zo doodstil bij liggen, maar gelukkig zie ik ze wel ademen. Dat relaxt liggen klinkt dus heel gezond.

 

Hier is er weinig schrik bij 1 konijn, maar de andere is echt een bangerik. Wel is het zo dat ik soms ook niet snap waar ze precies van schrikken. Gisteren stampte er eentje een keer of 3, maar ik snapte echt niet waarom. Dus ik herken wel dat ik denk van: 'Huh, wat hoorde je nu weer en waarom ren je zo hard weg?". Toen Scarlett zich had verslikt hupste ze echt weg van me en ging ze zichzelf afzonderen in een hoekje, dat zag er wel heel anders uit dan wegrennen uit schrik.

 

Zelf ben ik ook een overbezorgd baasje. Ik zie Lodewijk een keer of 5 met z'n oren schudden en dan ga ik gelijk weer opnieuw zijn oren checken (niets aan roodheid of smeer net zoals normaal in de ochtend) en dan gebeurd er volgens een week verder niets. Scarlett niest en ik sta gelijk snot te controleren, maar dan heeft ze gewoon d'r neus te ver in de waterbak of in de het hooi geduwd en vervolgens is er weer 2 weken niets aan de hand.

 

Ik zou me dus pas zorgen maken als ze echt niet naar je toe wil komen en zich afzondert of echt niet wil eten. Of als er iets met de keutels is. Ik denk dat ze wat uit hun hum zijn van het dierenarts bezoek. Dus dat je straks, net als ik, de komende paar dagen weer niets merkt.

aangepast door bunnyempress
  • Bedankt 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Thanks! 🙂

 

Ik moet me tegenhouden om niet elke keer fysiek naar ze te gaan kijken, want dat maakt het meestal erger 🫣 Ik heb het hooi vervangen door de Timothee hooi die ze momenteel erg lekker vinden en een beetje hooi bij haar in de buurt gelegd. Daar heeft ze wat van gegeten. Ze ligt momenteel weer te slapen (?) in het schuilhokje (lang leve de camera 😉). 
 

Het blijven beestjes met een gebruiksaanwijzing 😅

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik heb hier onze Kushi de bijnaam "mevrouwtje schrik" gegeven. Die kan soms achter het hok schieten of uit het niks beginnen te stampen waarvan ik denk wat zie/hoor je dan? Mijn hangoor Micha is dan gewoon rustig.  Ook heel maf is dat ik op vaste verzorgmomenten gewoon over haar heen kan stappen en dan blijft ze rustig zitten. Kom ik op een ander moment in de ren om bijvoorbeeld iets te checken  zonder dat ik eten bij me heb dan hopt ze wel achter het hok als ik haar kant op loop. Ook heeft ze van die alertheidsbuien bij het geven van de groente. Dan moet ik even wachten met het water bijvullen anders zoekt ze de veiligheid achter het hok weer op.

 

 

Dat overbezorgde ken ik wel hoor. Ik heb daar één hulpmiddel in maar dat moet je willen en kunnen, een beveiligingscamera die in de ren hangt. 

aangepast door Cheeta26
  • Bedankt 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik heb het met Ukkie hier ook, als ik naar de da ben geweest ben ik weer terug bij af met vertrouwen. Ze schiet er vandoor als ik aankom, nu ook al een paar weken. Alleen wel vreemd dat het bij DikkieDik later startte dan de da. 
Languit liggen klinkt ook niet zorgelijk, klinkt meer als relaxen. Bij mij gaan vaak de alarmbellen af als ze laveloos of op een andere plek liggen, niet reageren, snel ademen, rare houdingen aannemen, je ze zo op kunt pakken waar ze normaal wegrennen. Zie je verder iets aan haar, dat ze anders loopt ofzo? Vaak als ze ergens pijn hebben duiken ze ook verschrikt weg, Ukkie heeft een keer een gewond pootje gehad en Brownie een kras op zijn snuit en toen vertoonden ze ook allebei dat gedrag. Dan zijn ze niet doodziek, maar hebben ze wel iets waardoor ze extra wegschieten bij je en minder eten (zeker als het bij de snuit pijn doet). Als je ook iets aan Dikkie dik haar neus zit is daar misschien ook iets van een wondjes dan eten ze ook vaak slechter. Ik heb daar toen vertramil zalf op gesmeerd. 
Ik denk dat ik haar toch even op zou pakken om goed te kijken, al word je dan nog even wat minder vriendjes natuurlijk 😉

  • Bedankt 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Bedankt @BaasjevanBrownie!! 😄

 

De groene neus kan komen door het gruis in de hooi. Mevrouw vindt het namelijk leuk om haar kop in de hooi te steken, wat ook zo verklaren waarom ik geen spul op mijn hand en stukje van de rol krijg en eventueel het wat rodere oogje. Maar ik blijf het in de gaten houden. 
De ochtend daarna was het in de ene ren weer helemaal goed: naar me toe rennen om te kijken of ik een snoepje had. Daarentegen in de andere een weer heel angstig en in de gaten houden. En binnen is ze wel wantrouwig naar mij toe (maar dat kan doordat ik haar oren af en toe met Otoclean behandel). 
 

Eten doet ze gelukkig weer en ik was ook weer “opgelucht” toen ze op de droogloopmat ging keutelen. Ook al heb ik een kattenbak 10 cm verderop staan, die ze ook gebruikt, maar zo vlak voor de buitendeur heeft zijn charmes 🙄

 

Er zal inderdaad wel iets gebeurt zijn vlak voor ik de deur opendeed en bij haar ging zitten. 
 

Gelukkig dat het liggen niet iets ernstig is 😄 Het viel me op dat ze dat nu meer deed dat vorig jaar. 

image0.jpeg

  • Vind ik leuk 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

En zo zaten we gisteren om 21.20 bij de nooddierenarts omdat DikkieDik niet meer wilde eten. 
 

Eerst gebeld voor advies: masseer de buik en geef haar wat lekkers. Okay. Buik massage: mislukt; ik mag immers haar niet aanraken, dus die rende als een gek weg. Iets lekkers: peterselie ging er een beetje in en gedroogd aardbeienblad ging er beter in (volgende keer weer bestellen alhier), sprietje Timothee hooi. Uiteindelijk toch maar besloten om naar de DA te gaan, want was het een gasbuik of verstopping?

 

Het was geen verstopping, maar de darmen waren wel leeg en ze had een verhoging. Metacam meegekregen en Ciseral. 
 

Vanochtend weer gebeld, want Metacam was voor 1x daags 3 ml… Met in acht houding van het snelle metabolisme en de vorige keer 2x daags voor een hond van 8 kilo, twijfelde ik. Maar inderdaad 2x daags voor 8 kilo. 
 

Dus dat worden weer stressvolle dagen* waarbij ik elke keer achter DikkieDik aan moet rennen om haar te vangen voor de medicatie, omdat ze nu elke keer weer wegrent als ik in de buurt kom en eten niet verder gaat dan sprietje hier/sprietje daar.

*Voor haar meer dan voor mij 🙁

 

En aan Murphy heeft ze weinig, die vindt het helemaal niets als ze zich niet lekker voel. Hij komt af en toe langs, en vraagt daarna of hij weer naar buiten kan (Dikkie zit nu binnen en ik heb mezelf verbannen naar de 1e etage; voel me bijna weer een tiener 😉). Dus die zit lekker te chillen buiten; is denk ik blij dat DikkieDik hem nu niet elke keer meer uit de kattenbak trapt(?)

 

Anyway een kleine update. 

  • Verdrietig 3
Link naar reactie
Delen op andere sites

He wat een stress,zeg! Hopelijk komt ze er bovenop. Wat ik de afgelopen keren heb gedaan is een puppyren opzetten in de woonkamer. Makkelijker met vangen want mijn voedster is ook zo'n wegrenner. Die heb ik momenteel in een traliekooi in de ren zitten want madam had ondertemperatuur en wilde dus ook niet eten. Wij hadden ook een tripje weekendarts gisteren.  De traliekooi in ren is de eerste keer dat ik zoiets probeer trouwens.  Maar is wel makkelijker met pakken en eet- en keutelgedrag in de gaten houden.

  • Mee eens! 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Pff like ik eerst je bovenste berichtje, denk ik dat het goed gaat. En dan het bericht erna.. dan zat je gevoel toch goed dat er niets niet pluis was. 
Ik heb hier ook recentelijk de ellende met gasbuiken gehad. Ze idd ook binnen in een puppyren gehouden ipv buiten. Warmer en kon ik ze makkelijker pakken en in de gaten houden. Mijn da heeft uitgebreid voorgedaan hoe ik het beste kon dwangvoeren, dat vond ik heel fijn, en ging daarna ook heel goed. Eerst inwikkelen in een handdoek als een rol en dan met een mega grote spuit met hele lang smalle tuit, schuin in de bek steken en dan naar de voorkant bewegen. Spuit in je hele vuist en met je duim dan indrukken, gaat het te snel heb je dan je wijsvinger parraat om te blokkeren. En dan tussendoor steeds even laten wegslikken. Ik vond dat echt hele fijne tips, zeker met even oefenen daar. Ging echt veel beter dan mij gestuntel eerst 😅Maarja het blijft gewoon heel erg naar om te doen. En de oorzaak bij jou is dus ook onbekend? 
Hier werkt ook peterselie vaak en wortel om ze aan het eten te krijgen. Maar een hoop lekkers kopen en voorschotelen. Gedroogd gras, kruiden… 

Maar het is echt rot, ik ben opgelucht dat ze er bij mij goed door zijn, maar die onzekerheid als ze niet eten en angst is zo naar. Je bent je non-stop zorgen om ze aan het maken en maar aan het kijken of ze eten. Heel veel sterkte en succes! Hopelijk is het bij jou ook snel over.

Ik kreeg trouwens via BB de tip om naast ciseral ook emeprid te geven en daarna knapte ze snel op. Nou is dat wel meer op de darmen gericht en voelde de da daar geen verstopping, maar denk deel het toch maar dat het bij mijn konijntje hielp en ik blij was met die tip.

  • Bedankt 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

  • 1 maand later...
  • 2 weken later...
Op 27-7-2023 om 11:01, To van de Veluwe zei:

Heb ik wat gemist elders? Hoe is het afgelopen met Dikkie Dik?

Bedankt voor het vragen! 😃 Ze knapte na 3 daagjes weer op, maar afgelopen zondag weer hetzelfde. Misschien dat ze na de castratie meer haren binnenkrijgt of meer last heeft van de rui, of dat ze haar hormonen mist (?) Als ze dit nog een keer dit jaar krijgt, dan ga ik aan de DA vragen of ze verder willen kijken (misschien een scan van de darmen).

  • Vind ik leuk 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

  • Evee sloot dit topic
Gast
Dit topic is nu gesloten voor nieuwe reacties.
×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Onze website website maakt gebruik van cookies. Meer informatie hierover lees je bij onze privacy policy Privacybeleid .