Bibi 🌟

[C.bibi13]

2 jaar geleden heb ik mijn kleine hollandertje bibi gekregen. 
bibi was vanaf het begin af aan al super tam en knuffelig en was niet bang om in de buurt van mij te komen. 
mij was spontaan verliefd op dit beestje. 
in de loop van deze 2 jaar is zij mijn beste maatje geworden , ik heb dit nog nooit gehad met een huisdier. 
 

ze was altijd vrolijk, ze kwam altijd naar me toe om met me te knuffelen en troostte me altijd als ik verdrietig was. 
 

bibi was een erg actief konijntje en liep altijd los door de kamer heen, hierdoor sprong zij overal op zoals de bank, stoel, op haar kooi waar een tunnel lag. 
 

Afgelopen zaterdag 9 juli is Bibi verkeerd terecht gekomen vanaf de bank op het laminaat. Hierna liep zij meteen mank met haar rechter achterpoot en bloedde. 
Vanuit hier naar de dierenarts gegaan, die gaf aan dat het niet met gips ging lukken en ze waarschijnlijk geopereerd zou gaat moeten worden. Na foto’s maken waren ze tot de conclusie gekomen dat het pootje geamputeerd moest worden, de dierenarts vond zelf dat inslapen onnodig was omdat de kans op leven erg groot is met 3 pootjes voor een konijn. 
 

ik en mijn vriend hadden besloten dit te doen om bibi nog een kans te geven op leven. We konden haar gelijk bij de dierenarts achter laten omdat zij de volgende ochtend meteen werd geopereerd. Toen ik weg liep zij mijn vriend nog “ neem nog even afscheid van haar”. Waarop ik zei ik zie haar morgen toch gewoon weer! 
 

toch nog even afscheid genomen van bibi en haar een dikke knuffel en kus gegeven. Ik vond het zo erg om haar daar al achter te laten ,omdat zij zo gehecht was aan mij en aan thuis. 
 

de volgende middag hadden wij nog steeds niks gehoord van de dierenarts. Dus zijn wij zelf gaan bellen om te vragen hoe het met bibi gaat. De dierenarts gaf aan op het punt te staan om ons te bellen. 
 

De operatie was erg goed gegaan en Bibi was rustig aan wakker aan het worden. Zij had zware medicatie ,hierdoor wilden ze haar nog observeren dus wij mochten haar eind van de middag pas ophalen.

 

1,5 uur later werd mijn vriend door de dierenarts gebeld en ik kreeg al een naar gevoel in mijn onderbuik hiervan.
De dierenarts vertelde met een brok in haar keel dat de assisente was wezen kijken voor de 2e check en het toen niet goed ging met bibi, ze hebben haar 2x geprobeerd te reanimeren maar dit mocht niet baten. En bibi was overleden.
 

het moment dat ik dit hoorde zakte de grond weg onder mijn voeten. Ik voelde mij schuldig, had ik haar niet moeten laten opereren, misschien door moeten laten lopen? Dan had ze misschien nog geleefd, dit ging allemaal door mijn hoofd heen op dat moment.  Hierna zijn wij meteen naar de dierenarts vertrokken. En daar lag ze heel mooi opgebaard in haar eigen mandje. 
dit moment was echt hartverscheurend. 
vooral het moment van thuiskomen , de kwam altijd meteen naar je toe om te knuffelen , deze aanwezigheid valt plotseling weg en is echt een verschrikkelijk gevoel.
Ik had nooit gedacht dat het me zoveel pijn zou doen om dit beestje te verliezen.
 

morgen gaan we afscheid van haar nemen bij het crematorium.
 

Bibi is helaas maar 2 jaar geworden ,maar is zo gelukkig geweest❤️
 

ik hoop dat zij nu op een mooie plek is zonder pijn en altijd aan me zal denken🌟 
 

[C.bibi13]

[C.bibi13]

[C.bibi13]

38 minuten geleden, C.bibi13 zei:

2 jaar geleden heb ik mijn kleine hollandertje bibi gekregen. 
bibi was vanaf het begin af aan al super tam en knuffelig en was niet bang om in de buurt van mij te komen. 
mij was spontaan verliefd op dit beestje. 
in de loop van deze 2 jaar is zij mijn beste maatje geworden , ik heb dit nog nooit gehad met een huisdier. 
 

ze was altijd vrolijk, ze kwam altijd naar me toe om met me te knuffelen en troostte me altijd als ik verdrietig was. 
 

bibi was een erg actief konijntje en liep altijd los door de kamer heen, hierdoor sprong zij overal op zoals de bank, stoel, op haar kooi waar een tunnel lag. 
 

Afgelopen zaterdag 9 juli is Bibi verkeerd terecht gekomen vanaf de bank op het laminaat. Hierna liep zij meteen mank met haar rechter achterpoot en bloedde. 
Vanuit hier naar de dierenarts gegaan, die gaf aan dat het niet met gips ging lukken en ze waarschijnlijk geopereerd zou gaat moeten worden. Na foto’s maken waren ze tot de conclusie gekomen dat het pootje geamputeerd moest worden, de dierenarts vond zelf dat inslapen onnodig was omdat de kans op leven erg groot is met 3 pootjes voor een konijn. 
 

ik en mijn vriend hadden besloten dit te doen om bibi nog een kans te geven op leven. We konden haar gelijk bij de dierenarts achter laten omdat zij de volgende ochtend meteen werd geopereerd. Toen ik weg liep zij mijn vriend nog “ neem nog even afscheid van haar”. Waarop ik zei ik zie haar morgen toch gewoon weer! 
 

toch nog even afscheid genomen van bibi en haar een dikke knuffel en kus gegeven. Ik vond het zo erg om haar daar al achter te laten ,omdat zij zo gehecht was aan mij en aan thuis. 
 

de volgende middag hadden wij nog steeds niks gehoord van de dierenarts. Dus zijn wij zelf gaan bellen om te vragen hoe het met bibi gaat. De dierenarts gaf aan op het punt te staan om ons te bellen. 
 

De operatie was erg goed gegaan en Bibi was rustig aan wakker aan het worden. Zij had zware medicatie ,hierdoor wilden ze haar nog observeren dus wij mochten haar eind van de middag pas ophalen.

 

1,5 uur later werd mijn vriend door de dierenarts gebeld en ik kreeg al een naar gevoel in mijn onderbuik hiervan.
De dierenarts vertelde met een brok in haar keel dat de assisente was wezen kijken voor de 2e check en het toen niet goed ging met bibi, ze hebben haar 2x geprobeerd te reanimeren maar dit mocht niet baten. En bibi was overleden.
 

het moment dat ik dit hoorde zakte de grond weg onder mijn voeten. Ik voelde mij schuldig, had ik haar niet moeten laten opereren, misschien door moeten laten lopen? Dan had ze misschien nog geleefd, dit ging allemaal door mijn hoofd heen op dat moment.  Hierna zijn wij meteen naar de dierenarts vertrokken. En daar lag ze heel mooi opgebaard in haar eigen mandje. 
dit moment was echt hartverscheurend. 
vooral het moment van thuiskomen , de kwam altijd meteen naar je toe om te knuffelen , deze aanwezigheid valt plotseling weg en is echt een verschrikkelijk gevoel.
Ik had nooit gedacht dat het me zoveel pijn zou doen om dit beestje te verliezen.
 

morgen gaan we afscheid van haar nemen bij het crematorium.
 

Bibi is helaas maar 2 jaar geworden ,maar is zo gelukkig geweest❤️
 

ik hoop dat zij nu op een mooie plek is zonder pijn en altijd aan me zal denken🌟 
 

 

[Eefje]

Heel veel sterkte met dit enorme verlies. Wat heeft ze het fijn gehad bij jullie ❤️

[Lollie]

Ahh wat een knapperd. Sterkte met het verlies ❤️

[Kolino]

Heel veel sterkte met het verlies van Bibi. Maak jezelf niet te gek met verwijten, je had maar 2 opties, of in laten slapen of opereren. Je hebt voor opereren gekozen om haar toch een kans te geven. Dat het zo is gelopen is natuurlijk heel naar, maar dat kon je vooraf niet voorzien. Ik snap het what if gevoel wel hoor, dat moet ook slijten. Geef het tijd. Maar een konijn met een gebroken poot rond laten lopen is/was ook geen optie, hoe graag je haar nog bij je zou willen hebben. Nogmaals heel veel sterkte!

[Boefje]

Veel sterkte ☹️😢 rust zacht lieve Bibi. 🌈

[Marjoleink]

Sterkte!

[mammafelina]

Heel veel sterkte met het verlies van Bibi!

[Lienappelsien]

Wat verdrietig. Je hebt er alles aan gedaan om haar er bovenop te helpen. Zonder operatie had ze geleden, dat was geen optie. Maar ik snap ook dat je nu met dat soort gedachten zit, want dat is vaak zo als je een lief dier verliest. Maar je had niks anders kunnen doen. Door de operatie heb je haar een kans gegeven. 

 

Sterkte.

[Miekmoek]

Heel veel sterkte! 

[Gast]

Heel veel sterkte ❤️

[Evee]

Veel sterkte 

[Suus1978]

Wat ontzettend verdrietig. Je zult Bibi vast enorm gaan missen. Niets doen is echt geen optie met een gebroken pootje, dus neem jezelf niets kwalijk. Dit is gewoon dikke pech. Ik begrijp je vragen en twijfel heel goed, dat hebben we hier waarschijnlijk allemaal wel eens gehad. Ik heb zelf ook ooit een konijn gehad met een gebroken pootje. Dat pootje is geamputeerd, maar daarna kon ze niet meer lopen. Toen heb ik ook heel lang gedacht: wat nou als ik....  Of: had ik dit wel moeten doen? Of: had ik niet beter....? Allemaal achteraf en daar heb je niets aan. Bibi heeft een prachtig leven gehad, het verdriet krijgt vanzelf een plekje en dan blijven de mooie herinneringen over. Heel veel sterkte! 

[Annasbeestenbende]

Sterkte met het verlies van Bibi 😢

[Muisie]

Oh wat zielig om te horen, heel veel sterkte en zoals anderen ook al zeiden maak jezelf niet gek met die gedachten dat heeft iedereen als een huisdier dood gaat, jij kan ook niet in de toekomst kijken en je hebt haar in ieder geval een kans gegeven.