Wel of niet castreren/steriliseren hond?

[mammafelina]

Zoals jullie weten willen wij over een tijdje graag een hondje verwelkomen in ons gezin.

Zoals het er nu naar uit ziet willen we gaan voor een Jack Russel of een Parson Russel. 
Omdat ik echt zo goed mogelijk voorbereid wil zijn op de komst van een hondje, lees ik me suf aan alle informatie op internet.

Het enige waar ik niet echt goede info over kan vinden is het wel/niet laten castreren of steriliseren van de hond.

Hebben jullie het laten doen bij jullie hond? Waarom wel/niet? Wat zijn de voor en nadelen op korte en lange termijn? 

Kies ik een reu of teef? Mijn eerste gevoel zegt reu omdat die niet ongesteld wordt, maar misschien valt de loopsheid bij een teefje wel mee?

Hoe voorkom je ongewenste nestjes als je hond samen met andere speelt in het park?

 

Sorry voor alle vragen, maar wil echt zo goed mogelijk voorbereid zijn.

[Eefje]

Mijn teefje is op jonge leeftijd gesteriliseerd, logisch, dat is wat de stichting doet. Met castratie en sterilisatie programma's het straathondenprobleem aanpakken. Ik vind het fijn en zou niet anders willen. Mijn dierenarts is er ook blij mee. Hup er uit met die ellende zei hij. Niet op doorgevraagd verder waarom hij dat zei, was voor mij niet relevant.

Mijn vorige hond was een ongeholpen teefje. Die werd dus inderdaad vaak loops en kreeg gekkigheid aan haar tepels op latere leeftijd, zijn er een aantal verwijderd. Bij Yula hebben de tepels zich niet zo ontwikkeld, ik kan ze gewoon niet vinden. En loops wordt ze ook niet. Daar zie ik alleen maar voordelen. Reuen kunnen in de puberteit meer problemen geven, zeker met andere honden, en als je die niet castreert willen ze tegen elke boom plassen die ze tegenkomen. Ik ben dus ook bij honden absoluut voor castratie en sterilisatie, ik zie geen redenen om het niet te doen, net als bij konijnen. Maar er is ook een hele club die er juist op tegen is. Er is hierin geen goed of fout, maar gewoon een persoonlijke keuze.

[Boefje]

Ik ken heel veel teefjes die met spoed geopereerd moesten worden omdat de baarmoeder ontstoken was. Ook honden kunnen veel gedoe en ellende krijgen met de baarmoeder. De hond van mijn tante is heel onverwachts aan baarmoedercomplicaties overleden. Heel sneu. Ik zou zelf voor een teefje gaan en dan castreren idd. Gewoon omdat reutjes nog weleens rijgedrag vertonen en afscheiden kunnen hebben wat niet erg fris is als het op de bank geveegd wordt. Ik knuffel graag met mijn diertjes op de bank. Dus liever een teefje.

[Gast]

Mijn ouders steriliseren de teefjes niet.

1x 1 gehad met baarmoeder ontsteking. De hond die in maart overleden is, werd 2x per jaar loopt, dan was ze wat gek in haar koppie, maar meer dan dat was het niet. 

Bij een reu zal ik het wel doen! Die plassen tegen elke boom die je tegenkomt. En als ze een loops teefje ruiken, zijn ze niet te houden!!

Er is zoals Eefje ook zegt, geen goed of fout. Het is je eigen keuze.

 

Mijn moeder zegt altijd: waarom in een gezond lichaam laten snijden, als het niet nodig is?

30 juni 2022 aangepast door Gast

[mammafelina]

Oké. Ik twijfel echt gigantisch.

Gelukkig heb ik nog ruim een half jaar om er over na te denken en de voor/nadelen tegen elkaar af te wegen. Ook wat betreft het geslacht van de hond.

Ik wil namelijk eerst voldoende gespaard hebben om een hondje aan te kunnen schaffen en de spulletjes te geven die nodig zijn. Daarnaast wil ik ook een ruime buffer hebben voor eventuele dierenarts kosten. Ik heb natuurlijk nog meer beestjes om voor te zorgen en zij mogen ook niets tekort komen.

[Boefje]

Misschien advies bij de dierenarts vragen over de voor en nadelen van een teefje en reutje wat castratie betreft. 

[De konijntjes]

De dierenarts waar ik heen ga is ook erg voor sterilisatie\castratie van honden. Vooral bij oudere teefjes komen zien ze regelmatig baarmoederproblemen. 

[Evee]

Dierenartsen zijn heel erg pro castratie, omdat het medisch gezien alleen maar voordelen heeft het wel te doen. Voor ons spelen er meer dan alleen medische redenen mee. 

 

Als je aan een gemiddelde dierenarts vraagt moet ik in mijn konijnen koppel de ram of voedster castreren, zullen ze ook zeggen de voedster. Omdat castratie bij voedster de meeste medische voordelen heeft. Dat ze dan alsnog niet met de ram samen kan, omdat die blijft rijden, leren ze niet, dat is niet medisch maar gedrag. Snap je waar ik heen wil? 

 

Gedragstherapeuten zijn terughoudender er in, omdat het bij honden erg veel invloed kan hebben op ontwikkeling en gedrag. Over het algemeen adviseren ze minstens om de hond in ieder geval volledig uit te laten groeien, voor je ze laat castreren. Maar ook op de vacht die een hond heeft, bij onze malamutes zag je dat echt heel erg.

De natuurlijke verharing werd er echt door verstoord, de vacht werd er veel minder goed van. Het lijf miste die hormonen om de vacht goed aan zomer en winter aan te passen. Verharen ging veel minder soepel, deden ze veel langer over, hadden ze veel meer last van. 

 

Wij hebben Qila pas laten castreren toen ze bultjes bij haar tepels kreeg rond een loopsheid. Ik denk dat ze toen 3 of 4 was? Dat was uiteindelijk goedaardig (ophopingen van eiwitten geloof ik), niets kwaadaardigs. We hebben het op laten sturen voor onderzoek na dat het verwijderd was.

 

Maar ik vind de loopsheid niet erg, het is 2x per jaar, het druppelt af en toe wat bloed (wij hebben een tegelvloer, dan heb ik gewoon een dweil staan om af en toe een druppel weg te halen). Je moet wel oppassen met loslopen en spelen / ontmoeten van andere honden, je wil niet dat er plots één op duikt. Het enige lastige bij ons was dat als je een reu en een teef hebt en beide niet hebt laten castreren, dat je ze enkele dagen apart moet houden van elkaar. Uiteindelijk hebben wij Keiko ook laten castreren om gedragsredenen, toen hij volwassen was, dus toen hoefde dat ook niet meer. 

Je kan ze ook een loopsheidbroekje aandoen, dan zou ik wel een comfortabele laten maken door iemand / kopen, niet zo een standaard ding uit de winkel met snijdende elastieken. Maar wij hebben dat nooit veel gebruikt. 

[Bammyflurry]

Eens met @Evee.

 

Wij steriliseren (of eigenlijk heet het castreren) onze teefjes in principe niet. Een teef wordt loops, daar is het een teef voor.

Daar is wat ons betreft prima mee te leven. Ze wordt niet zomaar gedekt, dus voor geboortebeperking (zoals bij katten of vrij levende straathonden) hoeven we het niet te doen. Mijn huidige teefje heeft erg veel vacht, en dat wordt na castratie een drama om te onderhouden. Ook ziet het er daarna heel vlassig uit. Ook is zij maar 1x per jaar loops en tot nu toe ook niet schijnzwanger (ze is inmiddels ruim 4 jaar).

 

Een van mijn teven die op middelbare leeftijd om medische reden is gecastreerd,was daarna incontinent en moest levenslang medicatie blijven slikken om urinelekken te voorkomen. Teefjes met een pittig karakter worden regelmatig nog wat pittiger.

Wij steriliseren onze teven in principe niet. En als we het laten doen, dan pas als ze geestelijk en lichamelijk de kans hebben gehad om uit te groeien, dus als ze een jaar of 3 zijn. Daar hebben we voor gekozen bij een teef die elke 5 maanden loops was en daarna een aantal weken schijnzwanger. Ze had dan erge verlatingsangst en wilde niet eten waardoor ze erg afviel. Ze was na sterilisatie feller naar andere honden.

 

Reuen zou ik niet castreren. Het heeft bij reuen nog meer impact op het gedrag dan bij teven (ook in het gedrag van intacte reuen naar de gecastreerde reu). En ook bij reuen veranderd de vacht niet in hun voordeel (niet alle vachten, maar in ieder geval de spaniel/setter/golden vachten).

Als je voor een reu kiest, dan hoort daar bepaald gedrag bij. Daar hou je van of niet. Overal maar tegenaan plassen is niet nodig, dat is een kwestie van opvoeding.

En je gedragen bij loopse teven is prima te leren (bij de meeste reuen althans, een enkeling is echt teveel zijn hormonen).

Wij trainen gewoon door met loopse teven en de reuen leren van jongst af aan dat ze daar niks mee moeten. Alleen in de 2e week van de loopsheid blijven we thuis omdat de teef er dan zelf ook de kop niet bij heeft. En in mijn trainingsgroepje zit zelfs een reu die regelmatig mag dekken. 

 

Ik zie regelmatig dat mensen een jonge reu al laten castreren omdat hij vrij veel 'lekt'. En de dierenarts wil wel graag castreren!
Toch is die voorhuidontsteking meestal van voorbijgaande aard, en is het een normaal (tijdelijk) gevolg van onvoldoende weerstand bij de jonge reu.

 

Ongewenste nestjes is niet zoiets als bijvoorbeeld bij katten. Ik heb mijn hele leven al teefjes die meestal ook gewoon loops worden, maar er is nog nooit een nestje geboren. Het is per teef wel verschillend hoe 'lastig' ze tijdens de loopsheid zijn, maar de meeste lopen de 1e week nog gewoon los. Daarna 1 of 2 weken aan de lijn. En ik ga elke dag een keer naar een heel rustig wandelgebied waar ik vrijwel geen honden tegenkom.

 

Reu of teef is erg persoonlijk. Mijn vriendin heeft altijd reuen en houdt van het 'trotse' reuengedrag. Ik vind dat gepiep en gedram bij een ontmoeting met andere honden dan weer gauw ergerlijk. Ook vindt ze een reu mooier, imposanter.

Ik ben een tevenmens. Ik houd van het bitcherige gedrag waar mijn vriendin zich dan weer aan stoort. En vindt een elegant teefje ook mooier dan die forse reu.

Maar... ik heb ook nooit zelf een reu gehad...

 

[JokeC]

10 minuten geleden, De konijntjes zei:

De dierenarts waar ik heen ga is ook erg voor sterilisatie\castratie van honden. Vooral bij oudere teefjes komen zien ze regelmatig baarmoederproblemen. 

 

Er is een percentage van de intacte teefjes (er worden heel veel verschillende percentages genoemd) die bobbeltjes ontwikkelen in één of meerdere melkklieren, een percentage daarvan ontwikkelt bobbeltjes die kwaadaardig zijn en weer een percentage daarvan overlijdt aan de gevolgen van deze kwaadaardige tumoren. Daarbij is niet meegenomen dat je als eigenaar én DA regelmatig controles kunt doen door te voelen of er afwijkende bobbeltjes in de melklijsten zijn (reuen kunnen deze ook ontwikkelen trouwens) om zo de kans op uiteindelijke fatale ellende zo klein mogelijk te maken en dus de cijfers flink naar beneden te kunnen krijgen. Zoals met zoveel dingen? Grof gezegd: alles wat niet aanvoelt als broccoli/bloemkool laat je controleren door de DA en verwijderen (liefst de hele meklklier of melklijst). En bij twijfel altijd de DA even laten checken. 🙂 

 

Castratie voor een hond uitgegroeid is fysiek (op gemiddeld 18 maanden zijn de laatste groeischijven pas gesloten, dijbeen) en mentaal (is afhankelijk van de hond en het ras/mixje, maar niet voor 2,5-3 jaar?) geeft meer kans op gezondheidsrisico's en gedragsrisico's. Heb je een hond via een herplaatsingsstichting/asiel dan ontkom je meestal niet aan een al gecastreerd nieuw huisgenootje. Motivatie: castratie voorkomt verdere voortplanting. En dat is een waarheid als een koe. Behalve dat er geen rekening mee gehouden wordt dat er (gelukkig) maar heel weinig eigenaren zijn die hun hond zich willen laten voortplanten. Wellicht te verdedigen dat er met een kanon op een mug geschoten wordt? 

 

De mogelijke fysieke voordelen van (vroege) castratie even kort: verminderde kans op melkklierkanker en teelbalkanker, verminderde kans op goedaardige prostaatvergroting en baarmoederontsteking.

 

De mogelijke fysieke nadelen van (vroege) castratie even kort: verhoogde kans op diverse soorten kankers (mestcel, blaas, hart, milt, prostaat, bloed en lymfeklieren, botten), obesitas, diabetes, vertraagde schildklier, vachtproblemen, ongewenste reactie op vaccinaties, HD, problemen kruisbanden knie, (chronische) blaasontsteking door een onvolgroeide vulva of door constant hormoonniveau, incontinentie. 

 

Betekent dit dat elk gecastreerd hondje dit standaard krijgt en een ongecastreerd hondje niet? Nee, tuurlijk niet, maar toch misschien iets om ook mee te nemen in de overweging? 

 

Castratie om gedragsproblemen te voorkomen of op te lossen, is een heel veel gehoorde reden, maar zo eenvoudig is het niet. Soms wordt een hond in de puberteit een hele hand vol om te begeleiden (nietwaar, Evelien? 🙂 ) en daar hoort ook bij dat ze zich (hormonaal) gaan ontwikkelen en net als bij mensenpubers is dat voor hond en eigenaar niet altijd feest. De hormoon gestuurde groei (fysiek en mentaal) is er niet voor niets en onderbreking daarvan heeft altijd gevolgen. Fysiek, mentaal, beide,  vreselijk zichtbaar voor de eigenaar, niet zichtbaar (ook omdat men vaak niet weet waar op te letten en wat het betekent, niet uit onwil dus), soms meteen, soms pas op latere leeftijd. De puberteit gaat voorbij en het vergt vaak best een lange adem en heul veul geduld van de eigenaar om de hond er goed doorheen te begeleiden. Onderbreekt men de hormoon gestuurde groei dan kan het zijn dat de scherpe kantjes van het gedrag waar de hond en/of eigenaar tureluurs van wordt eraf gaan en de hond minder moeilijk te begeleiden is naar volwassenheid. Dat kan, maar hoeft niet en zeker de eerste tijd na de castratie (chemisch of definitief) kan het gedrag zelfs verergeren wat zeker voor de hond helemaal niet leuk is (en voor de eigenaar ook niet, denk ik). Als men al overweegt om een puberhond te castreren, zou ik het chemisch doen, omdat dit omkeerbaar is. 

 

Castratie van een reu uit "gemakzucht", omdat reuen overal tegenaan plassen (heeft meestal helemaal niets met intact zijn te maken trouwens) wat makkelijk aan te leren is om dat niet te doen, lijkt me geen hele goede reden. Elke hond kun je de opdracht "plassen" of "doorlopen" leren op een positieve manier. Geen zin hebben in een loops teefje? Neem een reu. 🙂 Soms hebben teefjes het niet makkelijk met loops worden en zijn, maar daar is met heel wat hulpmiddelen vermindering in te krijgen. 

 

Succes met voorbereiden, @mammafelina, het is niet eenvoudig om het automatisme erin te krijgen om altijd vanuit een hondvriendelijke positieve manier naar je hond te kijken en haar/hem te begeleiden als je dat nog niet gewend bent en zo verschrikkelijk veel hondonvriendelijke benaderingen leest en ziet. Daarom lijkt het me super slim om zoals je nu doet je te verdiepen in de materie en misschien ook te oefenen met observeren en "wat zou ik doen" bij honden en eigenaren die je ziet overal?

[Gast]

Onze eerste hond, een Labrador teefje, is geholpen toen ze voor de derde keer loops was toen ze per ongeluk was gedekt door de New Foundlander van de buren 5 huizen verder die die honden nooit aan de lijn hadden. Dat was niet ‘gedekt’ maar zeg maar gerust ‘verkracht’ want die reu was minstens 3x zo zwaar en dook er vol bovenop. 
Was dus spoed. Want we hadden geen zin in pups. 
 

Teef daarna was in het asiel al geholpen. 

Yoda is tot nu toe onze eerste en enige reu geweest en is gecastreerd omdat hij reed op echt ALLES wat los en vast zat. Je kon corrigeren tot je een ons woog, het hielp niet. En zodra hij een teefje rook was hij weg als hij los liep. Ook tijdens trainingen op de KC.  Na castratie meteen over. 
Als het niet nodig was geweest had hij van mij z’n zakie mogen houden. 
 

Skittles is na de eerste loopsheid geholpen. Reden? Er lopen hier in de wijk heel veel mensen met 9-10 hun hond los en niet onder controle. Ik kan niet zien of het een reu of teef is wat er op mij af komt rennen. En ik heb geen zin in wéér een ongewenste dekking. 
Om diezelfde reden is ook Tumtum geholpen. Plus bij haar wil de organisatie waar ze de opleiding volgt het graag. 

[Eefje]

Even terug op dit onderwerp. Ik volg een cursus nu over rust en stabiliteit in je hond krijgen, uitgangspunt is kijken hoe honden in een vrije situatie, op straat dus, leven en samenleven, met soortgenoten en mensen. Dat wordt afgezet tegen de situatie in onze huizen en straten met veel minder ruimte en één en al begrenzing. Daar kwam ook het onderwerp castratie even aan bod door een vraag van een deelnemer. Qua gedrag zeiden ze daar dat het heel erg afhangt van de aard van de hond en of het een reu of teef is. Bij onzekere teefjes heeft het vrijwel altijd een positief effect, omdat de testosteron levels verhoudingsgewijs stijgen, dat zorgt voor zelfvertrouwen. Bij onzekere reuen ga je de mist in met castratie, omdat dan de testosteron levels juist dalen, wat ze onzekerder maakt. Wel heel belangrijk om te weten dus of je hond nou onzeker is of zelfverzekerd. En dat wordt helaas vaak verkeerd geïnterpreteerd. Agressieve honden zijn vrijwel altijd onzeker, als je zo'n reu gaat castreren heb je dus juist kans dat je het verergert. Bij een teef kan het dan juist verbeteren. Interessant wel. Voor mij nu niet relevant, maar wellicht nog iets om mee te nemen en je verder in te verdiepen.

[mammafelina]

Bedankt voor het delen van deze info @Eefje. Dit kan hele waardevolle informatie zijn.