Hoe / waarom ben jij begonnen aan konijnen?

[Evee]

Ik ben wel eens benieuwd, hoe zijn jullie begonnen met konijnen houden?

 

Van kind af aan? Bewuste keuze? Of toevallig op je pad gekomen?

[Annasbeestenbende]

Toen ik klein was wilde ik heel graag een konijn. Na heel lang zeuren en vragen kreeg ik een konijn uit een nestje van een kennis. Pluisje. Mijn zusje kreeg ook een konijn, Snufje. Het waren twee rammen die we samen in een hok hadden gestopt 😬 ze gingen natuurlijk vechten en toen kregen ze allebei een eigen hok. 
 

Na Pluisje kwam Russie. Na een tijdje mocht hij loslopen omdat hij altijd terug kwam. Toen Russie overleden was wilde ik toch weer graag konijntjes. Ik had ergens gelezen dat konijnen samen moeten dus ik ging op zoek naar twee konijnen die samen konden. Ik wilde het die keer graag goed doen. En via Soltar en Hazel ben ik op bunnybunch gekomen 😄 

[Evee]

Ik wilde als kind altijd al graag een konijn, maar dat mocht niet van mijn ouders. Mijn vader is duivenmelker, heeft dus al postduiven, en mijn ouders vonden dat genoeg. Ik heb een paar keer een "eigen" lievelingsduif gehad, maar elke duif die ik koos, kwam niet terug van de vluchten 😢  Duiven houden, dat was dus niet zo mijn ding (wel van mijn zus overigens, die heeft dus wel postduiven). Als alternatief paste ik op alle konijnen, hamsters, parkietjes en wat je maar kan bedenken van klasgenootjes, vriendinnetjes, buren en familie in de schoolvakanties. Dat vonden mijn ouders wel goed, en ik vond het altijd heel leuk.

 

Toen ik na mijn studententijd ging samenwonen, kwam toch de behoefte om aan huisdieren te beginnen. Konijnen hadden toch wel mijn voorkeur. Ik dacht dat ik mij goed ingelezen had. Het begon met twee konijnen, twee rammetjes uit de dierenwinkel. Die twee gingen prima samen, maar wat heb ik veel geleerd in die tijd, en daardoor ook Bunnybunch gestart. Ik had een bibliotheek aan boeken gelezen over konijnen, maar kwam er achter dat niets van die informatie actueel was voor het houden van huiskonijnen. Uiteindelijk zijn de twee rammen een groep van vier geworden, ging er een dame niet goed in de groep dus die weer apart met een maatje, nouja, jullie kennen het verhaal wel van meerdere leden hier, ik had dus uiteindelijk 6 konijnen 😄 Misschien heb ik in het begin wel een beetje overgecompenseerd met het houden van huisdieren, op een bepaald moment had ik dus 6 konijnen, maar ook 3 katten, 3 hamsters en na de hamsters ook nog 6 muizen en 2 cavia's. 😉

 

Mijn relatie ging uit na 7 jaar samenwonen, en ik moest bij mijn ouders wonen voor een tijdje. Daar kwam ik dus met vrij veel dieren, super lief dat dat kon natuurlijk 😄 Maar voor de cavia's heb ik toen toch een nieuw huisje gezocht. De rest van de dieren op een "uitsterfbeleid" (klinkt naar, maar gewoon lekker blij oud laten worden en niet aan nieuwe beginnen).

 

Toen ik mijn man leerde kennen ben ik na een tijdje bij hem gaan wonen. Toen nam ik dus 6 konijnen en 3 katten mee. Hij wilde graag sledehonden. Tja, als ik al katten en konijnen meeneem (waar mijn man beide allergisch voor is 😄 ) kun je daar lastig nee tegen zeggen.  Op dit moment hebben we 1 hond, 1 kat en 4 konijnen.

[Koosje]

Heb in 2013 een ongeval gehad en een paar maanden later werkloos geraakt.
Na een ruim jaar thuiszitten met verschillende ups en downs heb ik op 3 maart 2015 Koos gekregen want ik wilde toch graag wat om handen hebben..
Nou ja gekregen, gekocht op MP voor 1 tientje, hier in de buurt.

Het Ferplast hok had ik een dag eerder al 2de hands op de kop getikt.
Dan ga je rondneuzen op het WWW en kom je hier op BunnyBunch uit en kom je tot de conclusie dat er sowieso een ren voor 24/7 moet komen.
Zo gezegd, zo gedaan en zo werd er een ren in elkaar geknutseld welke nog steeds prima voldoet.
Een paar felle discussies heb ik hier gehad omtrent het alleen zitten van Koos.
Maar om een 2de konijn aan te schaffen wilde ik geen echtscheiding voor riskeren want mijn vrouw is pertinent daarop tegen!

 

Koos mag hier zijn laatste jaren slijten en als Koos er niet meer is krijgt hij een mooi plekje hier in de tuin.
Een ander konijn komt er dan niet meer want je bent toch wel continue ermee bezig en telkens als we weg gaan of zijn moet iemand anders Koos verzorgen.
Nu hebben we nog een thuiswonende zoon (25 inmiddels) en hij wil dat wel doen maar heeft ook zijn werk en zijn eigen vriendenkring dus is vaker weg dan thuis.
 

Koos is bijna 8 jaar en ik merk dat hij echt ouder begint te worden.
 

[Kolino]

Mijn eerste konijn was een cadeautje van mijn toenmalige vriendje, dat was nog wel een dingetje toen ik het konijn mee wilde nemen naar m'n ouders, toen het uit ging 😅 Na het overlijden van mijn laatste cavia had ik het gevoel dat er een konijn moest komen. Je kunt het ook wel een impulsaankoop noemen, hoewel ik niet meteen op het gevoel ben ingegaan, daar zat wel een paar maanden tussen. Daarna zijn er meer konijnen bij gekomen, maar wel pas toen ik niet meer bij mijn ouders woonde.

[Marjoleink]

Toen ik klein was hadden we wel altijd een konijn, dat losliep in huis.

Op een gegeven moment wilden mijn ouders mijn zoon twee konijnen geven voor zijn verjaardag, maar daar voelde ik niet zoveel voor. Ik wist heel goed wie er voor kon gaan zorgen natuurlijk. Hij zal een jaar of 8 geweest zijn denk ik. Maar dan ga je er toch over nadenken, en twee jaar daarna toch zelf twee konijnen genomen. Bij een tuincentrum, waar ik echt het gevoel had dat we goed geïnformeerd werden. Maar toch thuisgekomen met 2 vrouwtjes, waarvan er een bij nader inzien toch een mannetje was. Die maakten samen een kindje. 3 konijnen ging niet lekker, dus nummer 4 erbij. Jaren later gingen nummer 3 en 4 vechten, dus moesten er een apart, met een nieuw maatje. Uiteundelijk heb ik nu twee verblijven met elk een koppeltje.

[Pablo&Lola]

Ik erfde een koppel konijnen van de ex van mijn vriend die ze wel had aangeschaft maar niet had meegenomen toen het uitging. En omdat konijnen nooit tegelijk doodgaan en altijd een maatje nodig hebben, heb ik nu nog steeds konijnen. 😜 

 

Nee hoor, ik vind konijnen nu ook hartstikke leuk en ben heel blij met ze, maar ik denk niet dat het houden van konijnen als huisdieren ooit in mij opgekomen was als ze niet toevallig op mijn pad gekomen waren. Wat had ik dan een boel gemist hè? 😄

[IreneM]

Wij kregen als kind konijnen van mijn ouders maar ik heb eigenlijk geen idee waarom. Of ze het zelf een goed idee vonden of dat wij erom gevraagd hadden? Maar daarna heb ik altijd konijnen gehad dus goede keus 😁

[WOKKY]

Ik wilde mijn hele leven al konijnen of cavia's. Want dat leek toen ongeveer hetzelfde 😉

Ik mocht niet van mijn ouders omdat ze gewoon geen dieren wilden en vonden dat ik die verantwoordelijkheid niet aan kon.

 

Nu jaren later zijn mijn ouders uit elkaar, en 5 jaar geleden kreeg ik als troost eindelijk mijn konijn. Ik had me goed ingelezen (vond ik zelf). Dus zo'n buitenhok gekocht, en zelfs al een ren gebouwd met martergaas. Maar geen echt dak, en ze konden ook weggraven als ze wat ouder zouden zijn.

 

De zus van een vriendin had een oeps nestje, en ik zit nu al 5 jaar met 2 pluizige voedstertjes.

 

We hebben nu wel de ren volledig verbouwd zodat het wel veilig is. En hoewel ze verstoppingsproblemen hebben en je er altijd rekening mee moet houden zou ik ze voor geen geld willen missen 😁

[happy211]

Ik wilde als kind altijd al graag konijnen. Ik was altijd zo jaloers op vriendinnen die wel een konijn hadden. Ik heb spreekbeurten gehouden over konijnen, alle boeken uit de bibliotheek gelezen en zelf ook een paar gekocht. Maar mijn ouders hadden (en hebben nog steeds) niets met dieren en wilden het niet. 

Toen ik op mijn 12e ziek werd en vaak naar het ziekenhuis moest, heeft mijn oma mij een konijn voor mijn verjaardag gegeven als troost. Haar broer had regelmatig een nestje van zijn konijnen, dus ik mocht er daar gratis een van uitkiezen. Ik koos het kleinste konijntje uit het nest, met een mooie gevlekte vacht, en noemde haar Happy.

 

Ik wist wel dat konijnen beter samen konden leven, maar wist ook dat dat bij mijn ouders sowieso niet ging gebeuren. Gelukkig kon ik mijn oudere zus er ook bij betrekken en voor haar verjaardag een half jaar later vroeg ze ook een konijn en kon ik mijn ouders overhalen voor een koppelvakantie.

 

Een aantal jaar heb ik geen konijnen gehad omdat ik uit huis ging om te studeren, maar toen ik in 2019 een bezichtiging had bij een huis met tuin, wist ik dat er nieuwe konijnen moesten komen. Het begon weer zo ontzettend te kriebelen! Ik hield de site van de opvang al wekelijks in de gaten voordat we überhaupt de sleutel hadden. Ik geniet nog elke dag van ze, en heb intussen 3 verblijven in de achtertuin, 1 voor mijn eigen koppel en 2 voor pleegkonijnen.

[Miekmoek]

Wat een ontzettend leuk topic om zo door te lezen! Vooral jouw verhaal @Evee, gewoon omdat 't het ontstaan van BunnyBunch is 😄

 

Mijn zus had een konijn als cadeau van m'n moeder omdat ze alleen in een studio woonde en ik paste er vaak op als ze op vakantie was. Jaren later toen ik al samenwoonde met mijn vriend (m'n zus had ook al een man aan de haak had geslagen) kwam hij bij ons logeren. Mijn vriend werkt veel thuis en vond 't erg gezellig met hem in huis. Zo erg dat m'n vriend super chagrijnig was de dag nadat Pip het konijn weer was opgehaald 😅 Dus ja, het was tijd dat wij ook aan huisdieren zouden beginnen. Nog even nagedacht over een hond, maar dat vonden we nog te veel verantwoordelijkheid en we werken nog te veel uit huis. Katten werden ook overwogen, maar toch besloten dat ze niet zo aan ons besteed zijn. Dus toen werd het toch konijnen! M'n zus adviseerde ons om er gelijk twee te nemen en zo kwam ik al snel uit bij een opvang. 

 

Ik denk wel dat dit ons eerste en laatste koppel is trouwens. Mocht er eentje overlijden krijgt die natuurlijk een nieuw maatje, maar wel één die terug naar de opvang gaat mocht ons andere konijn ook overlijden. Over een aantal jaar willen we namelijk sowieso een hond en beide in huis vind ik zelf wel erg veel onderhoud 😅

[hemmel]

Ik heb bijna altijd een hond als huisdier gehad. Maar toen mijn zoon zes was en we geen huisdieren hadden, vroeg hij om een konijn. Misschien had hij opgevangen dat mijn zus een oepsnestje had.

 

Ik ben gaan lezen en heb met hem gepraat over wat er dan van hem verwacht werd. Uiteindelijk mocht hij geen konijn maar bij mij bleef het door mijn hoofd spelen. Bij mijn zus heb ik toen 2 'vrouwtjes' gehaald want dat gaat altijd goed. Ik merk dat als er twee tegenstrijdige berichten worden gegeven, ik degene geloof die zegt wat ik horen wil.

 

Ik stelde mijn vragen hier op het forum en beetje bij beetje had ik in drie maanden 300 euro uitgegeven aan alles wat ik niet had zien aankomen. De dierenarts had bij de enting gezegd dat ik een ram had, dus ze zijn een poosje uit elkaar geweest. Met hulp van de mensen hier is dat vlekkeloos verlopen.

Een jaar later kocht ik een logeerverblijf en ging voor een opvang plegen, toen ik hier hoorde over dumpers.

In juli worden mijn konijnen 9.

[Deeskuh88]

Ik heb als kind een konijn gehad (en hamsters), maar toen mijn broertje astmatische bronchitis bleek te hebben, zijn ze weggedaan. Het konijn ging naar een toenmalig vriendinnetje van mij en de hamster naar een buurmeisje. Jaren later leek mijn broertje er weer vanaf te zijn en zijn we begonnen met een vogeltje (ja, echt, hoe bedenk je het? Dat zijn zowat de grootste stofnesten), en dat ging inderdaad goed. Ik wilde heel graag weer een konijn, maar mijn ouders wilden niet. Voor mijn 16e verjaardag kon een tante aan een cavia komen van een paar weken, dus in plaats van een konijn kreeg ik die verjaardag een cavia. Mijn vader zei altijd: Nee, je krijgt geen konijn. Over een cavia zei hij niets 😁 Achteraf was hij daar ook niet zo happy mee, maar goed, de cavia was er al. Toen ik slaagde voor de havo vroeg mijn moeder wat ik wilde qua cadeau. Ik heb om een tweede cavia gevraagd, zodat Boyke (de eerste) niet alleen zou zitten. Dat werd Snoopy. Achteraf was ik op mijn slaapkamer ook niet heel erg happy met ze, maar goed, veel andere keuze had ik ook niet. En rond die tijd had je nog niet het wereldwijdeweb zoals nu. Dat is bijna 20 jaar geleden, we waren toen net van het inbellen af geloof ik. Uiteindelijk zijn ze overleden en was ik er wel klaar mee. Tot ik ging samenwonen met Nol jaren later. Dat konijntje bleef toch wel kriebelen... Twee voedsters gekocht (zusjes, en twee was het beste). Veel beginnersfouten gemaakt maar al heel snel op Bunnybunch beland waar ik heel veel geleerd heb. En Venco en Klene hebben van die opgedane kennis gelukkig nog lang geprofiteerd. Inmiddels heel wat konijnen verder, maar nog altijd gelukkig met die keuze. 

Mijn ouders zeiden ook altijd: Als je dieren wil, werk je er zelf maar voor. Dat heb ik dan ook ruim gecompenseerd inmiddels 😄

[Okki]

Mijn dochter wilde graag een huisdier, een kat of een konijn, maar ik wilde toen geen kat (onze laatste kat plaste en poepte overal in huis...). En ook geen konijn in huis omdat ik toen allergisch was voor mijten in het hooi. Dus een hok in de tuin gezet en een konijn viavia overgenomen. Later het konijn gekoppeld en een ren bij het hok gemaakt.

 

En toen ging mijn dochter op zichzelf wonen en ze nam haar konijnen natuurlijk mee. Nieuw hok op haar balkon, balkon konijnproof gemaakt. 

 

Bij ons in de tuin stond dus nog steeds een hok met een ren, leeg. Helemaal niet gezellig, dus toen ik een leuk koppeltje over kon nemen heb ik dat gedaan, dat waren Wannes en Zoetje.

[Bammyflurry]

Leuk topic! Leuk om te lezen hoe men begon.

Toen ik een jaar of 10 was kocht mijn vader voor ons twee konijntjes (Zwartje en Witneusje) bij een kennis die fokker was. Het zouden twee vrouwtjes zijn.
Mijn vader had een (voor die tijd) best groot schuilhok met ren gemaakt voor op het gras. Op een dag ontdekten we bij het schoonmaken van het hok een nest met een paar dode jongen. De ram ging terug naar de fokker en Witneusje beviel een maand later van één heel groot jong wat ook dood was. Witneusje is daarna een aantal jaren oud geworden.

Daarna kreeg ik van mijn vader een Pooltje, Sonja, wat later een rammetje bleek. Mijn zus had kleurdwerg Tanja. Ze hebben gelukkig geen jongen gehad en zaten de rest van hun leven helaas apart (is zo'n 40 jaar geleden, dus castratie deed je nog niet).

 

Daarna kocht ik een kruising Pappillon/Tankonijn bij de kinderboerderij; Loekie. Wat een geweldig konijn was dat! Ik was echt stapelgek op haar.
Ze kreeg een nestje van 3 jongen van een Hollanderram. Van het nestje hield ik haar enige dochter Doppie. Moeder en dochter zaten gezellig samen.
Doppie kreeg 6 jongen van Silver, een mooie grijze ram van mijn vriendin. Helaas moest ik, toen de jongen nog klein waren, Loekie en Doppie laten inslapen i.v.m. myxomatose. Wonder boven wonder overleefden alle jongen het. Ik hield 2 zusjes die helaas niet oud zijn geworden.

Toen ik op mijzelf ging wonen kocht ik een zwart hangoortje die op het balkon woonde.
Zij was erg territoriaal en mijn hond en beide katten waren doodsbenauwd voor haar.

 

Toen ik veel later met mijn man samenwoonde wilden we graag kippen aanschaffen. We gingen naar een kleindierenshow om eens te kijken wat we wilden.

Alleen... daar zaten ook Franse hangoren. En die wilde ik als kind altijd al hebben, maar wij mochten toen niet van die grote konijnen hebben. Dus de kippen werden konijnen... Via een fokker kocht ik Franse hangoor Fleur. En toen kwam ik er achter dat er ook konijnenasiels bestonden...

 

Via de opvang Veendam kwam Bram bij mij, een Franse hangoor die met zijn hele familie naar de opvang was gebracht. Fleur en Bram werden een stel en daarna kwamen Boris, Diva, Hubbel, Lien, Kippie en Sproet via de opvang bij ons.

Inmiddels zijn mijn ideeën over het houden van konijnen behoorlijk veranderd. Ook tijden zijn natuurlijk veranderd. Zo'n 40 jaar geleden dacht men anders over dieren.

En hoewel ik blij ben met de ontwikkelingen en er zeker achter sta, soms verlang ik wel eens terug naar die zorgeloze tijd met mijn konijntjes toen.

[Konijntjes 22]

Toen ik 9 was hadden wij konijnen omdat mijn zus dat graag wilde. Wij gingen verhuisen en daardoor moesten ze weg. Toen ik 11/12 was wilde ik graag konijnen en ik beloofden er voor te zorgen. Een paar dagen later had de vriendin van mijn moeder 2 konijnen van haar dochter die uit huis ging die ik gratis over kon nemen. En dat deed ik, ik merkte wel dat ze heel erg aan het ruziën waren en dat appte ik naar haar en ze zei: ik ben ervoor naar de dierenarts gegaan en het ligt gewoon aan de puberteit. Dat kon natuurlijk helemaal niet want ze waren 3 jaar oud. 

 

Na 3 weken storten ook nog het hok in elkaar en ik kocht een hok op marktplaats wat niet eens groot genoeg was voor 1 konijn. Dat was hun nachthok overdag zaten ze in een onveilige ren. Ik heb veel fouten gemaakt maar dat veranderden toen mijn hond in de ren sprong en 1 konijn het pootje afgebeten had. Ik zat op school en mijn moeder was naar de dierenarts gegaan. De operatie zou alleen duizenden euro's kosten en inslapen en een nieuw konijn 80 dus dat hebben ze gekozen. 

 

Wij hebben toen op marktplaats gezocht en een gecastreerd mannetje gevonden die we die zelfde avond op konden halen. Hij vechten namelijk met zijn broer. Ze hadden direct een klik. 

 

Ik had vorig jaar mijn konijn zwanger laten maken en ik heb daar 1 konijntje van gehouden. Ze is nu weer zwanger en we houden daar nog 1 van. Dit is ook de laatste keer dat ze zwanger wordt want ik dacht er de afgelopen 2 keren niet aan het konijnen overschot. Over 1,5 weken gaat ze bevallen. 

[mammafelina]

Zo lang als ik me kan herinneren hadden wij huisdieren thuis. Honden, katten, konijnen, vogels, goudvissen, cavia’s en hamsters.

Ik ben dus echt opgegroeid tussen de beesten en deed als klein meisje af en toe een dutje in de hondenmand.

Op mijn 13e kocht ik van mijn zelf verdiende geld een schattig zwart/wit konijn inclusief duna kooi in de dierenwinkel. Het konijn noemde ik Stamper.

Stamper kwam bij ons in een moeilijke tijd van mijn leven en hij was dus echt mijn beste vriend.

Hele dagen liep ik met hem rond, kon echt alles met hem doen en samen hebben we heel wat afgeknuffeld.

Toen ik op mijn 17e ging samen wonen met mijn vriend kon Stamper niet mee en bleef bij mijn ouders wonen. Toen we echter eind 2003 een huis kochten en we daar in het voorjaar van 2004 klaar waren met opknappen is Stamper bij ons komen wonen in een nieuw hok in de tuin.

Ruim een jaar heb ik nog van hem kunnen genieten, al ging hij de laatste paar maanden wel achteruit. In de zomer van 2005 heb ik Stamper in moeten laten slapen, ik was toen 21 en Stamper 9 jaar.

Daarna een hele tijd geen huisdieren meer gehad, tot het in 2013 weer begon te kriebelen. Van een collega met een nestje 2 konijnen overgenomen. 2 broertjes die prima samen zouden kunnen. Helaas bleek dat niet zo te zijn, toen ik 3 maanden nadat we de konijnen kregen terug kwam van boodschappen doen lag er 1 dood in de ren. Geen idee wat er precies gebeurd is.

De ander werd een jaar later ziek en lag ook van het één op het andere moment dood in het hok. Met deze 2 konijnen heb ik nooit een echte band gehad, het waren twee halve wildjes, dus was echt moeilijk.

Nu was ik wel echt klaar met huisdieren en voor mijn man hoefde het sowieso allemaal niet.

Tot onze dochter in 2020 ineens begon over een konijntje. Na een tijdje wikken en wegen is in april 2020 Fluffy bij ons komen wonen, op advies van het tuincentrum waar hij vandaan kwam een tralie kooi gekocht voor binnen.

Al snel na de aanschaf van Fluffy herinnerde ik mij dat ik in de periode van de halfwildjes kort lid ben geweest van een konijnen forum. Via Google heb ik bb weer gevonden en ben ik actief lid geworden. Lang verhaal kort na heel veel ruzie thuis en bijna een echtscheiding later is Fluffy gekoppeld aan Pip bij de opvang en zijn ze samen naar buiten verhuisd.

Inmiddels is mijn man helemaal om en hebben we naast de konijnen Fluffy en Pip nu ook Syrische hamster Saar en cavia’s Bibi en Coco ❤️
 

[Eefje]

Ik ben altijd gek op dieren geweest, dus toen we gingen samenwonen was het moment voor huisdieren daar. Na behoorlijk wat research besloten dat een koppeltje konijnen voor ons haalbare kaart zou zijn. We konden ze geven wat ze nodig hadden en wij zouden het gezellig vinden om ze in huis te hebben. Dus hebben we toen Frits en Wilma geadopteerd bij de kleindierenopvang van de Dierenbescherming die toen nog in Nijmegen zat. Dat bleken ook nog echt goeie huisgenoten te zijn op een flat! 

[Lollie]

Ik wilde al jarenlang heel graag huisdieren. Ik zal een jaar of 6/7 geweest zijn toen ik 8 guppies voor mijn verjaardag kreeg, van mijn oma. Heel zielig in zo'n ronde ''tekenfilmkom''. Wist ik veel, ik vond ze heel leuk. Ik had ze een poos toen een vriendinnetje van mij kwam spelen en ''schooltje'' wilde spelen met de vissen. Ze schepte ze allemaal in een plastic bak en zei dan dingen als dat de vissen in een rondje moesten zwemmen, in een vierkant of in een driehoek. De arme vissen hadden natuurlijk geen idee, dus kregen ze ''straf'' als ze dat niet deden, ze werden overgeschept met een lepel in allemaal een eigen klein schaaltje. Ik vond het al heel snel te gek worden want ik snapte wel dat die vissen geen idee hadden en dit zielig was, maar mijn vriendinnetje was eigenwijs en ging gewoon door. Ik durfde niet goed te zeggen dat de vissen nú terug moesten in de kom, dus ging ze verder en bleef ik maar een beetje kijken. De dagen erna gingen ze een voor een dood en na een week waren ze allemaal bezweken. Toen heb ik jaren ruzie gehad met dat meisje, tot we niet meer bij elkaar in de klas zaten 😢. Een aantal jaren later wilde ik weer huisdieren, en uiteindelijk kreeg ik elritsen van mijn ouders. Dat waren een soort goudvissen, die familie waren van de karper en ongeveer zo groot waren als guppies vertelde de dierenwinkel me. Dat waren hele leuke huisdieren, nu in een ietwat klein aquarium, maar die hadden het in elk geval stukken beter dan de guppies. Ik kocht van mijn zakgeld altijd plantjes voor ze. Tijdens een hittegolf zijn ze bezweken, toen ons gezin op vakantie was. Weer had ik jaren geen dieren, maar ik wilde ze wel. Ik heb lang gezocht, en uiteindelijk bleken wandelende takken goede huisdieren te zijn. Ik hoefde alleen maar aarde in mijn oude aquarium te stoppen en een oude panty eroverheen te spannen, om de zoveel tijd water te sproeien en wat takjes klimop uit de tuin te geven. Ik vond gratis eitjes op marktplaats, en algauw floepten die door de brievenbus. Mijn ouders waren tegen nieuwe huisdieren, dus ik had ze niks verteld. Ze waren stomverbaasd toen ik ineens kwam aanzetten met het aquarium met takkeneitjes. Ik dacht dat ik iets misdeed want ze kwamen heel lang niet uit, maar na een halfjaar was ik dan weer verbaasd dat er ineens een tak in het hok zat! Nu, een paar jaar verder, heb ik nog steeds wandelende takken. Ze bleken een heel leuk huisdier te zijn, maar toch wilde ik na ongeveer 1,5 jaar wandelende takken gehad te hebben meer. Iets groters. Iets knuffelbaars. Maar ik moest het wel kunnen betalen. Dat leek onmogelijk, ik heb een paar maanden gezocht, maar toen vond ik op een forum een heel enthousiast verhaal over cavia's. Het eerste wat ik dacht was: ''Cavia's? Dat zijn toch stomme beesten? Wat zijn dat eigenlijk ook alweer voor beesten?'' Maar door al dat enthousiasme werd ik toch wel nieuwsgierig, dus ben ik gaan googelen. Cavia's bleken hele schattige dieren te zijn. Écht heel schattig. En in het echt nog tien keer schattiger, zag ik voor het eerst toen ik uit mijn cavia-nieuwsgierigheid speciaal naar een kinderboerderij met cavia's was gegaan. Vooral met feitjes enzovoort haalde ik eerst mijn ouders over. En met schattige foto's natuurlijk, en af en toe even subtiel te verzuchten ''wat zijn cavia's toch leuk!'' Tenslotte ben ik gaan sparen, maar uiteindelijk kreeg ik een heleboel gratis van allemaal lieve mensen die mij wel wilden helpen. En de cavia's mocht ik maanden later voor mijn verjaardag gaan uitzoeken bij een caviaopvang. Ze bleken fantastisch! In de tussentijd hebben we als gezin ook een hond in huis gekregen, die een huis zocht voor ongeveer 2 jaar. Nu de konijnen. Die heb ik zelf niet, maar die wonen op een boerderij. Voor hen heb ik een account op bunnybunch, want ik heb totaal geen verstand van konijnen. De laatste tijd ben ik me nogal met ze aan het bemoeien 🙈. Dat komt omdat ze in beroerde omstandigheden leven, vooral leefden gelukkig. Inmiddels heb ik voor elkaar dat ze een ruim genoeg hok hebben, en dat vind ik al heel wat, ze kunnen nu lekker huppen en springen, en vooral: lekker konijn zijn! Er valt nog een hoop te verbeteren aan hun omstandigheden dus blijf ik voorlopig lekker actief op bunnybunch!

[GijsB]

Dit hummeltje vond ik tijdens mijn werk op een parkeerplaats. Hij is eerst naar een asiel in de buurt gegaan, hier is hij 3 weken gebleven en ook gecastreerd. Dit gaf mij de tijd om er goed over na te denken opvang te regelen voor de tijd die ik afgelopen winter in het buitenland zou verblijven. 

[Elke, Guus en Pip]

Toen ik nog bij mijn ouders woonde, hadden wij altijd een hele dierentuin zeg maar. Zo hadden wij poezen en katten en ik had een goudvis. In de zomervakantie mocht ik altijd voor de huisdieren van onze buren zorgen. Ook zij hadden poezen/katten, een hamster en ook een konijn. Ik vond het vooral geweldig om voor het konijn en de hamster te zorgen. Na de zomervakantie ben ik begonnen met het houden van een goudhamster en later heb ik ook nog Russische hamsters gehad. Op een gegeven moment liep ik s'avonds samen met toen die tijd mijn vriend, buiten en vonden we buiten op de parkeerplaats een konijn. Wij de buurt af gegaan, maar niemand was een konijn kwijt. Hij was erg tam, dus hebben we 'm mee naar huis genomen. Ik had toen nog geen kooi of hok, dus de volgende dag meteen een konijnenhok gekocht. Na dat dit konijn was dood gegaan, kreeg ik van mijn vriend toen der tijd een nieuw konijntje. Deze had ik Stampertje genoemd. Ik ging toen ik 21 uit huis en ging bij een instelling/woongroep wonen. Gelukkig mocht ik Stampertje mee nemen, wat ik erg fijn vond. Na dat ik werd opgenomen in een GGZ instelling heb ik helaas mijn konijn weg moeten doen. Na dat ik een aantal jaren gelen ging verhuizen naar een andere woongroep, ben ik in 2018 toch weer aan konijnen begonnen. Eerst had ik 2 konijnen bij de kinderboerderij gekocht. Helaas waren zij niet ingeënt en zijn zij kort na elkaar overzicht aan de konijnenziekte RHD1. Zij waren net 3 jaar geworden. In augustus 2021 heb ik bij de konijnenherberg 2 nieuwe schatten van konijnen geadopteerd. Ik heb bij de konijnenherberg hele goede uitleg gekregen over de verzorging en voeding van konijnen en over de huisvesting. En ik moet zeggen het gaat erg goed met mijn 2 schatjes. Ze heten Aya en Verdi en ik heb nog regelmatig contact via de mail met de konijnenherberg. Ik vind konijnen leuke, lieve en grappige beestjes, waar je veel liefde van krijgt en die je veel dingen kunt leren.

[pakyakker]

Als kind wilde mijn zusje en ik altijd al huisdieren. Dus onze ouders dachten dan geven ze wel konijnen. En zo zijn ze altijd gebleven. Mijn vader bouwde een ren van wel 24m2 groot waar ze in konden graven en rennen. Deze was niet onsnapproof dus jaren later hebben we het anders gedaan. Mijn liefde voor konijnen is met de jaren gegroeid. Ik kan niet meer zonder ondanks mijn allergie. Vlekje is wel echt een knuffel, maar ik kan met gemak ook uren toekijken hoe ze hun gang gaan. Ik heb al 14 jaar konijnen dus ik weet bijna niet beter meer dan de helft van mijn leven heb ik ze al.

Mijn zusje is inmiddels over gestapt naar een hond sinds ze samen woont. Dus nu heb ik ook nog cavia's erbij omdat dat niet ging met de hond. Toch vind ik konijnen het allerleukst.

[Nina en Hazel]

Ik kreeg mijn eerste konijn op mijn zesde. Ik wilde in die tijd heel graag een konijn hebben. Weet nog dat ik een klein speelhuisje had en dacht dat het konijntje daar wel in kon wonen 😂 We hebben een konijn gekocht in de dierenwinkel en hij kreeg een hok in de tuin. Hij liep ook los door de tuin en ging altijd terug z'n hok in als ik hem riep. Helaas overleed hij toen ik net op de middelbare school begon. Hij overleed nadat we terug waren gekomen van vakantie. Hij had bij iemand gezeten die meerdere konijnen had en ik denk achteraf dat hij daar iets besmettelijks heeft opgelopen. Ik was er echt kapot van en weet nog dat ik dat aan mijn mentor heb verteld. Ik heb bij mijn ouders nog twee andere konijnen gehad. Een was helaas al op jonge leeftijd overleden, de ander heb ik gehad totdat ik het huis uit ging. Toen ik op kamers ging wonen heb ik het nog even geprobeerd met een klein, druk konijntje, maar die is uiteindelijk naar m'n ouders tuin gegaan waar hij veel beter z'n ei kwijt kon. 

 

Ik begon weer met konijnen toen ik net samenwoonde met mijn man. Een vriendin belde op over een konijntje dat met spoed een nieuw huisje zocht. We riepen spontaan dat het konijntje welkom was, maar hadden nog helemaal niks voor het diertje. Ik weet nog dat mijn man m'n oude bureau ombouwde tot een hok met een ren. Dat konijntje, Nijntje, hebben we uiteindelijk 12 jaar gehad. In die tijd werd internet een ding en leerde ik ook steeds meer over konijnen en hun behoeften. Een jaar na Nijntjes overlijden namen we nieuwe konijnen, Nina & Hazel. Helaas is Hazel afgelopen september overleden. Bizar genoeg precies toen mijn dochter net op de middelbare school begon (en jawel, ze zit op dezelfde middelbare school als waar ik op heb gezeten). Niet lang daarna is Hulst bij Nina & ons komen wonen.  

[Newby1981]

Ik heb nooit konijnen gehad en ben opgegroeid met katten. Als kind heb ik wel hamsters gehad. (waarschijnlijk had ik wel een konijn gewild maar mocht dit niet van mijn ouders en moest ik genoegen nemen met een hamster)

Nu bijna 5 jaar geleden kwamen Binky en Monky logeren in de zomer toen het baasje op vakantie ging. Ze kwamen met hok en al en ik had wel zoiets van "huh, leven die 24/7 in zo'n klein hok?!" (af en toe mochten ze los in de tuin bij hun maar ook niet altijd) Ik had totaal geen verstand van konijnen en heb me behoorlijk ingelezen en kwam er al snel achter dat ruimte het belangrijkste is voor een konijn (en een maatje uiteraard) Heb m'n man direct naar de Gamma gestuurd om een provisorisch rennetje te maken van gaas maar hier konden ze ook enkel maar onder toezicht in want het rennetje was niet stevig en ze konden er of uit springen of zich eruit graven. Wel zag ik hoe fantastich ze die ruimte vonden en m'n hart brak bij het idee dat ze thuis weer terug in dat hok moesten. Ik wist dat hun baasje de konijnen eigenlijk niet meer wilde. (ze waren aangeschaft door papa bij de dierenwinkel voor kind een paar maanden eerder. Mama was het er niet mee eens maar papa had ze gewoon gehaald en kind keek er na een tijdje niet meer naar om. Het standaard verhaal waarom de meeste mensen aan konijnen beginnen die dit duidelijk niet moesten doen 😢

Ik heb het baasje gevraagd of ze bij mij mochten blijven en dat mocht. M'n man is toen begonnen aan het bouwen van de ren en in september konden ze verhuizen van binnen naar buiten. (ze hebben een tijdje binnen gewoond omdat ik dat nog altijd beter vond dan in dat kleine hok) 

Voor ze naar de ren verhuisden heb ik ze eerst laten castreren omdat het 2 voedsters zijn en ik was er ondertussen ook al achter dat dat geen goede match is en er een kleine kans van slagen is maar dat je die kans toch wat groter maakt door ze te castreren ivm de hormonen. En ik had het sowieso wel gedaan om de kans op baarmoederhalskanker te verkleinen. 

Ik hoop nog lang plezier van ze te hebben en ondanks dat mijn man het er niet mee eens is wil ik altijd konijnen blijven houden. (hoewel ik er soms anders over denk op momenten dat het slecht gaat)

[To van de Veluwe]

Als kind wilde ik graag een hond maar wij woonden op een bovenhuis en ze zeiden: en dan wij zeker uitlaten. Als compensatie ging ik veel na schooltijd met de hond: bella, koningspoedel Soraya wandelen. Uren heb ik met dat dier gelopen. Ik kreeg wel een konijn. Mijn vader ging gras plukken. Bestond er toen al hard voer voor konijnen? Het was een konijn alleen in een hok. Ik keek er niet echt veel naar om en ze zullen hem wel weggedaan hebben. Na mijn trouwen hebben we vele konijnen gehad voor onze kinderen. Ook eerst in hokken. Wisten wij veel. Aangeschaft bij een fokker die we op Gallinova ontmoette. Dat was een pooltje met blauwe ogen. We hadden er toen wel twee: Ko en Nijn, maar wel elk in een apart hok.  Later heeft mijn man een grote ren gemaakt, die niet overdekt was. Die was wel 40 vierkante meter. We hadden er een keer vier uit de konijnenopvang ergens in Brabant gehaald: Bella, Flora, Fauna en Sauna. Vier zwarte konijnen en die hadden geleefd op één vierkante meter en waren in beslag genomen. Onze dochter heeft er een keer een gevangen in het bos in Kootwijk en dat was Ringo. Er is er een bij ons in de open ren gezet en die noemden we Djumpie en dat komt van jumpen en dumpen. Springen kon hij erg goed). Veel konijnen hebben we dus gehad. Later hebben we konijnen gehaald in de opvang in Ede en Bennekom en daarna Kaatje Keutel in Lelystad en nu dus weer bij Kaatje Keutel. Nu hebben we dus alles goed voor elkaar qua ren. Had ik dat bij de voorlaatste konijnen ook maar gedaan of had ik die 's nachts maar opgesloten. Maar juist omdat ik gelezen had dat je ze 's nachts niet op moest sluiten is dat hun dood geworden. Het waren topkonijnen: James, de ram en  Nyuszy, (njoesie = Hongaars voor konijn) de voedster. Maar met de nieuwe Rosie en Flo heb ik nu ook schik. Alleen is 40 vierkante meter nu 18 vierkante meter geworden.

En holen graven is er nu ook niet meer bij.

De hond is er trouwens gekomen toen ik 13 jaar was. In ons trouwen ook drie honden gehad maar nu alleen nog een kat die aan is komen lopen. Hij mocht blijven omdat hij gecastreerd bleek te zijn. Al de tweede kat die zijn eigen baasje uitkoos. We hebben weinig last van hem. Overdag buiten en 's nachts altijd binnen. De konijnen reageren nog wel op hem als hij langs de ren loopt. Maar naar de vorige konijnen, waar hij bij kon, heeft hij nooit omgekeken.