Tumtum columns

[JokeC]

Probeer eens om Veron iets totaal nutteloos te leren door hem zijn hersens zelf te leren gebruiken en daar plezier in en dus voordeel van te hebben. Als je met de clicker werkt dan kun je daar zelf heel veel van leren om vooruit te leren denken wat een haalbaar stapje kan zijn voor Veron om zelf uit te vinden en Veron gaat gegarandeerd uit zijn dakje van lol en daardoor meer zelfvertrouwen als hij weer een ieniemienie stapje zelf uitgevonden heeft en daar een click+lekkers/speeltje voor krijgt. Doordat hij het volgende kleine stapje zelf uit moet vinden, herhaalt hij de al geleerde stapjes heel vaak en dat zit er dan ook stevig in (=vertrouwen). Het gaat dus niet om wát hij leert, maar dát hij de ervaring heeft met veel plezier iets te doen/leren. Paar minuutjes, paar keer per dag, stop altijd bij een succes van hem. Als hij voor heel veel dingen bang is dan is leren voor hem toch al moeilijker. Laat je hem ook simpele hersenwerkjes doen als snuffelmat/-bal, ballenbak of zoiets?

[Gast]

@Lollie als Veron liever niet zijn poot gebruikt voor het licht probeer eens of hij het wel met zijn neus wil doen. 
 

Verder eens met @JokeC  

[Lollie]

@JacB van het licht aanzetten met zijn neus snapt hij niets, en daar raakt hij dan weer helemaal gefrustreerd van. Hij heeft geen problemen met zijn poot op het memoblaadje zetten, maar hij zet geen kracht en hoe leg je zoiets uit aan een hond..?

 

@JokeC Veron leert op dit moment idd met een clicker en beloningssnoepjes. Die hersenwerkjes zijn veel te makkelijk voor hem, hij heeft ze in max 15 seconden opgelost. Wat dan wel weer werkt voor hem zijn een natte handdoek invriezen met snoepjes erin, daar is hij wel weer een paar minuten zoet mee.

 

Je idee klinkt wel goed, maar ik snap hem nog niet helemaal. Wat zou ik dan moeten aanleren, en wat moet hij daar zelf aan uitvinden?

[JokeC]

Hersenwerkjes horen ontspannend te zijn, makkelijke werkjes voldoen daar het beste aan voor de hond. Wij denken maar dat als een hond het makkelijk vindt/doet dat zij/hij het dan niet leuk (genoeg) vindt. Dat is een denkfout. Als hij een snuffelmat in 15 seconden leeg heeft dan kan dat ook aan de mat en/of de hoeveelheid snoepjes liggen. Een mat waar hij echt met zijn neus doorheen moet woelen om een snoepje te vinden is meer werk voor hem, maar toch eenvoudig dus ontspannend. Leg op verschillende plaatsen in huis een paar met snoepjes gevulde opgevouwen, opgerolde of in elkaar gefrommelde doeken/stofdoeken/werkdoekjes/proppen papier, broeken, snackrollen/-ballen enz. waar hij naar moet zoeken. Toiletrolletjes met een snoepje erin dichtvouwen, een ballenbak met verschillende dingen erin waar hij doorheen moet snuffelen om de snoepjes te vinden, siliconen muffin bakvorm met een snoepje in elk kuiltje en daarop een balletje/bekertje/muffinvormpje, keer de muffin bakvorm om en leg op de "bergjes" een snoepje met daaroverheen een muffinvormpje/beker.....verzin het maar! Met een ingevroren natte handdoek zou ik voorzichtig zijn, omdat zijn neusspiegel brandblaren op kan lopen, plus dat al die ijskoude natte lucht van heel dichtbij opsnuiven bij het zoeken ook niet het beste is voor zijn luchtwegen. Hersenwerkjes doe je maar 10 minuutjes of zo achter elkaar. Eindig met een ritueel waardoor hij weet dat het klaar is (je kunt bijvoorbeeld een hand brokjes wijd uitstrooien als jij de spullen wegruimt, dan eindigt het hersenwerk ook met ontspanning). 

 

Ik zou het lichtknopje helemaal vergeten, hij vindt het niet leuk om het met zijn neus te doen en hij zet geen druk met zijn poot op het memoblaadje. Het is wel aan te leren, hoor, maar als jullie daar op dit moment geen plezier aan beleven dan doe je het toch gewoon niet. 

 

Je kent toch het principe achter met de clicker leren? Ik begrijp niet goed uit jouw verhaal hoe jij dan de clicker inzet, sorry. De hond moet zelf uitvinden/ontdekken waar hij/zij een click+beloning voor krijgt, maar het is duidelijk dat het never nooit gaat lukken om de hond bijv. zelf uit te laten vinden dat hij/zij een beloning krijgt als zij/hij een rondje om de salontafel loopt, de overgordijnen dichttrekt en op zijn/haar kussen gaat liggen. Toch is dat aan te leren.......in héél véél kleine stapjes. 😁 Die hele kleine stapjes voor wat je Veron graag wilt aanleren, moet jij van tevoren bedenken. Je begint bijv. met het rondje om de salontafel door te clicken+beloning als hij per ongeluk richting salontafel kijkt. Het duurt even voor de hond doorheeft dat de click+beloning komt voor het kijken richting salontafel. Gaat dit feilloos met telkesn een click+beloning dan wordt het volgende stapje bijvoorbeeld dat de hond niet alleen kijkt, maar ook een stapje richting salontafel zet....enzovoorts enzovoorts. Jij bent dus erg belangrijk in het proces, want jij moet van tevoren bedenken wat een volgend stapje is wat zonder stress door de hond "ontdekt" kan worden en dus beloond. Maak je de stapjes te groot dan kan Veron het nooit zelf ontdekken en raken jullie beide gefrustreerd en moet je 2 stappen terug om zijn vertrouwen weer te herstellen en stop je daarna. Is de hond gewend aan het leren met de clicker dan wordt zij/hij er erg bedreven in om alles uit de kast te trekken om het volgende stapje click+beloning te ontdekken. Echt vermakelijk om te zien. Soms wil je een hond iets handigs (voor jezelf of de hond) aanleren (bijvoorbeeld dat zij/hij op verzoek van jou altijd omdraait, erg handig bij spannende situaties), soms iets geks omdat samen iets doen zo leuk is (bijvoorbeeld op het verzoek "wâ blief" een pootje achter een oor houden). Ook het werken met de clicker doe je maar een paar minuten en eindig je altijd met een succes voor de hond. 

[Gast]

Beter dan @JokeC had ik het niet kunnen vertellen. 
 

Kijk nog eens naar het filmpje van Tumtum en Suus. Suus clickt regelmatig in het filmpje voor bijvoorbeeld zit of af. Niet omdat Tumtum die oefeningen niet kan, maar omdat ze in die situatie nieuw zijn voor haar. Ze leert Tumtum dus eigenlijk een hele nieuwe oefening aan. Want als je hond de oefening ‘zit’ beheerst in de woonkamer betekent dat écht niet dat hij dat ook kan in een drukke winkel!! 

[Gast]

Nog een aanvulling:

Ik ben Tumtum nu aan het leren een kastje open te maken met behulp van een bal aan een touwtje. En de clicker. 
- Kijken naar de bal > click > koek

- Snuffelen aan de bal > click > koek

- Bal (voorzichtig of gewoon) in bek pakken > click > koek

- Trekken aan de bal > click > koek. 
 

Tumtum is een hele snelle leerling en had binnen 5 minuten het principe door. Maar dit was met de bal in de hand. Aan het kastje is nog minstens 5 stappen verder. Want dan moet ze ook nog leren dat het deurtje opeens beweegt. En als het deurtje dicht valt het geluid maakt waar je van kan schrikken. Dus we zijn nog lang niet zover dat ze al een kastje kan openmaken. Daar werken we nu langzaam naartoe. 
 

 

Wat betreft dat hersenwerk. 
Met Tumtum en Yoda doe ik iedere dag na het avondeten even puzzelen. 
Ik begin met Tumtum: eerst een paar korte oefeningen (zit, af, naast, plaats, touch, target, aport > ik kies er drie en doe iedere oefening 2 of 3 keer). 
Daarna doen we de snuffelrups (plezier voor honden .nl). Daar is ze in denk ik 30 seconden mee klaar. Maar dat is prima, het is geen universiteit, het is een moment van samen zijn.  
Daarna een puzzel van Nina Otteson/Trixie of zo. Zo’n plastic ding. Meestal lost ze die ook in hooguit 1,5 minuut op. Maar zelfde als wat ik hiervoor schreef: het gaat om het samen bezig zijn. 
We sluiten af met de snuffelbal (ook van plezier voor honden, niet de wolken bal maar de gewone). Daar is ze minimaal 15 minuten zoet mee. Zéker als ik alle gaten dichtmaak met de fleece stroken. Heb ik het idee dat ik haar daarmee overvraag? Nee, ze staat te trappelen van ongeduld om die bal en ze heeft echt plezier in het leegmaken. Zodra de bal leeg is komt ze dat vertellen door een poot te geven. Dan gaat zij naar de kamer, strooi ik een paar brokjes in de kamer als teken dat we écht klaar zijn en mag Yoda. 
Yoda start ook met de rups. Vervolgens doet hij een plastic puzzel van de Action. Waar ik met Tumtum echt wel iedere 4-6 weken puzzel moet wisselen om het voor haar interessant te houden, wil Yoda alleen maar deze puzzel. 
En we sluiten af met een snuffelmat. 
Yoda krijgt na de mat geen koekjes om te laten zien dat we klaar zijn, maar knuffels. Tumtum wil die knuffels tussen het puzzelen door. Zo hebben ze allebei hun eigen manieren. 

[Gast]

Voor snuffelmateriaal: www.pleziervoorhonden.nl

Hier is de snuffelbal (de gewone) bij Tumtum écht een hit!! En heb ‘m aan verschillende mensen/honden cadeau gegeven en ook daarbij is het een hit. De rups is ook een hit (bij beiden), maar zijn ze vrij snel klaar mee. Yoda vindt de bal te moeilijk, die duwt 2x met z’n neus d’r tegenaan en gaat dan op z’n kont er naar zitten kijken en zachtjes zitten kermen. Maar voor Yoda is de mat weer een regelrechte hit, terwijl Tumtum die mwah vindt. Ze vindt ‘m wel leuk, maar te simpel denk ik. In 30 seconden is ze klaar en kijkt dan echt heel verveelt bijna van “was dit het, kunnen we nu door met iets op mijn niveau?”

[Gast]

@Lollie heeft Veron ook een Kong? Ik ben van mening dat eigenlijk iedere hond een Kong zou moeten hebben. En Tumtum vindt de Kong Wobbler ook erg leuk, misschien ook nog een idee. 

[Eefje]

Ja eens. Nu ik heb gezien hoe lang ze doet met een bevroren kong ga ik ook zorgen dat ik ze standaard gevuld in de diepvries heb liggen. Net bijvoorbeeld kwam de glazenwasser. Niet bij ons, leek me geen goed idee, wel bij de buren. Gerammel met emmers en een ladder, Yula lag flink te grommen en kwam daar niet uit. Kong gegeven en ze ging zich daarop richten. Keek nog wel op van de geluiden, maar had belangrijkere dingen te doen dan zich er druk om maken. Ik denk dat het helpt om met spannende situaties om te gaan. Ga het nu ook doen met bezoek. Een kluif hielp daar ook wel bij, maar ik wil niet dat ze die achter elkaar opvreet, dus die krijgt ze niet zo lang.

[Gast]

Tumtum kreeg altijd een bevroren Kong op de hondenschool als we in een groep training hadden. Dan was ze zó hyper dat ze aan één stuk door stond te blaffen. Snuffelmatje wat daar lag voor dat soort situaties was ze veel te snel mee klaar. Kong was de oplossing. Als wij aan de beurt waren was het wel even een dingetje om d’r van die Kong af te krijgen en de oefening te doen, maar gelukkig had ze na een paar keer door dat ze na de oefening d’r Kong weer terug kreeg dus was het ook niet meer zo’n probleem om hem tijdelijk even af te geven. 
 

Ik vulde ‘m altijd met een mengsel van havermout, magere yoghurt of Griekse yoghurt en geprakte banaan. Vond ze heerlijk!! 
Volgende week schijnt het weer heet te worden, dus zal dan voor Tumtum en Yoda Kong ijsjes in de vriezer leggen. 

[Eefje]

Ja handig! Ik heb 2 van die zwarte en 1 in zo'n botvorm. Die zijn eigenlijk om bepaalde stokjes in vast te maken, maar kan er ook prima prut in invriezen, als ik ze openingen afdicht met klem zittende brokjes. Vind het fijner om die te geven als ze wat langer alleen moet blijven, want met die ronde gaat ze dus zitten ballen ze leeg zijn. Dan laat ik haar toch liever zonder toezicht achter met iets wat niet zo stuitert.

[Lollie]

Op 1-7-2022 om 21:17, JokeC zei:

Hersenwerkjes horen ontspannend te zijn, makkelijke werkjes voldoen daar het beste aan voor de hond. Wij denken maar dat als een hond het makkelijk vindt/doet dat zij/hij het dan niet leuk (genoeg) vindt. Dat is een denkfout. Als hij een snuffelmat in 15 seconden leeg heeft dan kan dat ook aan de mat en/of de hoeveelheid snoepjes liggen. Een mat waar hij echt met zijn neus doorheen moet woelen om een snoepje te vinden is meer werk voor hem, maar toch eenvoudig dus ontspannend. Leg op verschillende plaatsen in huis een paar met snoepjes gevulde opgevouwen, opgerolde of in elkaar gefrommelde doeken/stofdoeken/werkdoekjes/proppen papier, broeken, snackrollen/-ballen enz. waar hij naar moet zoeken. Toiletrolletjes met een snoepje erin dichtvouwen, een ballenbak met verschillende dingen erin waar hij doorheen moet snuffelen om de snoepjes te vinden, siliconen muffin bakvorm met een snoepje in elk kuiltje en daarop een balletje/bekertje/muffinvormpje, keer de muffin bakvorm om en leg op de "bergjes" een snoepje met daaroverheen een muffinvormpje/beker.....verzin het maar! Met een ingevroren natte handdoek zou ik voorzichtig zijn, omdat zijn neusspiegel brandblaren op kan lopen, plus dat al die ijskoude natte lucht van heel dichtbij opsnuiven bij het zoeken ook niet het beste is voor zijn luchtwegen. Hersenwerkjes doe je maar 10 minuutjes of zo achter elkaar. Eindig met een ritueel waardoor hij weet dat het klaar is (je kunt bijvoorbeeld een hand brokjes wijd uitstrooien als jij de spullen wegruimt, dan eindigt het hersenwerk ook met ontspanning). 

 

Ik zou het lichtknopje helemaal vergeten, hij vindt het niet leuk om het met zijn neus te doen en hij zet geen druk met zijn poot op het memoblaadje. Het is wel aan te leren, hoor, maar als jullie daar op dit moment geen plezier aan beleven dan doe je het toch gewoon niet. 

 

Je kent toch het principe achter met de clicker leren? Ik begrijp niet goed uit jouw verhaal hoe jij dan de clicker inzet, sorry. De hond moet zelf uitvinden/ontdekken waar hij/zij een click+beloning voor krijgt, maar het is duidelijk dat het never nooit gaat lukken om de hond bijv. zelf uit te laten vinden dat hij/zij een beloning krijgt als zij/hij een rondje om de salontafel loopt, de overgordijnen dichttrekt en op zijn/haar kussen gaat liggen. Toch is dat aan te leren.......in héél véél kleine stapjes. 😁 Die hele kleine stapjes voor wat je Veron graag wilt aanleren, moet jij van tevoren bedenken. Je begint bijv. met het rondje om de salontafel door te clicken+beloning als hij per ongeluk richting salontafel kijkt. Het duurt even voor de hond doorheeft dat de click+beloning komt voor het kijken richting salontafel. Gaat dit feilloos met telkesn een click+beloning dan wordt het volgende stapje bijvoorbeeld dat de hond niet alleen kijkt, maar ook een stapje richting salontafel zet....enzovoorts enzovoorts. Jij bent dus erg belangrijk in het proces, want jij moet van tevoren bedenken wat een volgend stapje is wat zonder stress door de hond "ontdekt" kan worden en dus beloond. Maak je de stapjes te groot dan kan Veron het nooit zelf ontdekken en raken jullie beide gefrustreerd en moet je 2 stappen terug om zijn vertrouwen weer te herstellen en stop je daarna. Is de hond gewend aan het leren met de clicker dan wordt zij/hij er erg bedreven in om alles uit de kast te trekken om het volgende stapje click+beloning te ontdekken. Echt vermakelijk om te zien. Soms wil je een hond iets handigs (voor jezelf of de hond) aanleren (bijvoorbeeld dat zij/hij op verzoek van jou altijd omdraait, erg handig bij spannende situaties), soms iets geks omdat samen iets doen zo leuk is (bijvoorbeeld op het verzoek "wâ blief" een pootje achter een oor houden). Ook het werken met de clicker doe je maar een paar minuten en eindig je altijd met een succes voor de hond. 

 

@JokeC Hersenwerkjes vindt 'ie wel leuk, maar het niveau is te laag voor hem. Een kong heeft 'ie niet. Snuffelmat, opgevouwen doeken, doos proppen papier die zijn echt ver beneden zijn niveau. 

 

De muffinvorm heb ik net geprobeerd! Ik vond nog een bekertje die exact over die bollingen van de muffinvorm past. Een siliconen had ik niet dus hij moest het doen met een metalen. Hij heeft er ongeveer 25 seconden over gedaan om hem helemaal door te hebben.

 

Ik begreep je denk ik een beetje verkeerd. Wat je nu zegt is idd ongeveer hoe ik de clicker inzet.

 

Nu is hij ook al 6 jaar dus ik denk dat leren iets moeilijker gaat dan met een puppy. Maar hij kan vast nog een hoop leren!

[Gast]

Even een Tumtum-update, want ondanks dat ik (nog steeds) ziek ben, gaan de trainingen zo veel mogelijk door. 
 

Binnenshuis probeer ik, als ik ook maar een sprankje energie heb, met haar te trainen. 
Op het moment zijn we bezig met:

- Vasthouden en lossen op commando van verschillende voorwerpen (van een dummy tot de afstandsbediening van de tv en van een lege fles tot de krant). Dit gaat erg wisselend. De ene keer gaat het perfect, de andere keer heeft ze de typische “Labrador-bananen-bui” en kan je dus het hele huis door rennen achter een Tumtum met een schoen in dr bek aan. En ja, ik weet dat het dan een spelletje wordt, maar als ik het negeer door op de bank te gaan zitten bijvoorbeeld, dan sloopt ze de hele schoen. Dus dan maar tikkertje doen. Ik heb mezelf er inmiddels bij neergelegd dat als ik aan haar kop zie dat het zo’n bui is, dat ik direct de oefening stop en meteen met het spelletje begin. Dan is voor haar de link tussen de oefening en het spelletje weg, het is nu gewoon een leuk spel met het mens. 
- Kastjes en deuren open maken met behulp van een apenvuistje: Dat gaat eigenlijk best wel goed. Vooral de kasten. De deur open maken vindt ze nog wat lastiger, omdat ze dan niet naar achter moet lopen, maar het touw naar beneden moet trekken. Ze heeft inmiddels door dat ze naar beneden moet trekken, maar zet nog niet voldoende door om de deur ook open te maken. Maar, ze is slim, dus dat komt goed. 
- Kleding uittrekken: Inmiddels kan ze mijn sokken, broekspijpen, mouwen van vest en rits van jas/vest uittrekken/losmaken. 
- Plaats: Ik vind het een onzinnige oefening, want ik gebruik het niet, maar helaas, voor het afstuderen verplicht > de oefening ‘plaats’. Suus, de trainer, had ons een manier aangegeven om het aan te leren. Leuk bedacht, maar in de praktijk bij Tumtum werkt het niet en ik kan me niet meer herinneren hoe ik het Yoda 13 jaar geleden voor de GG heb aangeleerd. Maar, YouTube bood uitkomst. Ik ben gaan rondneuzen en vond een filmpje van een trainer met een manier die precies doet wat nodig is voor Tumtum. Dus, vanavond gaan we die voor het eerst uitproberen. Ik ben benieuwd naar het resultaat. 
- Visite: Ik weet niet of jullie het je nog kunnen herinneren, maar Tumtum en visite was één groot drama. Ze blafte heel Flevoland bij elkaar, was compleet hysterisch, sprong van blijdschap en hyperactiviteit in de nek/op het hoofd (niet overdreven) van de visite etc. Zette je haar en Yoda achter een hekje dan was het net zo lang blaffen en janken tot de visite weg was. Klagende buren, we waren ten einde raad op een gegeven moment. Met Suus hebben we ons suf geoefend. Eerst alleen maar met haar als visite. Vervolgens werd dat langzaam aan uitgebreid tot mijn WMO begeleiding (die heeft een Dogo Argentino die volledig genegeerd moet worden door vreemden, dus dat deed zij ook bij Tumtum, Yoda zat achter het hekje omdat die anders Tumtum in hyper aanstak) en dat ging, met de tips van Suus, steeds een beetje beter. 
En nu? Iedereen kan gewoon op visite komen. Tumtum is uiteraard enthousiast, maar heeft nu zichzelf aangeleerd dat te kanaliseren met een knuffel in dr bek. Ze loopt een rondje om de knuffel te laten zien, en kiest een plek om te gaan liggen. Binnen 2 minuten is de rust terug. Mét een loslopende Yoda. 
 

Buiten oefent mijn moeder vooral met haar. En dan vooral de basiscommando’s, zoals zit, af, blok (blokkeren van haar zodat ze niet de weg op kan lopen zonder letterlijk over Tumtum heen te vallen), wandelen aan een slappe lijn etc. 
Dat klinkt simpel, maar voor zo’n ADHD’er als Tumtum is dat écht een uitdaging. En nu het weer slecht weer is, vertikt ze het om ‘af’ te gaan. Of ze gaat liggen en meteen weer staan 🙄

Dus dat is nog een punt van aandacht. 
 

Één keer in de drie weken komt Suus en die heeft haar vanaf juli steeds meegenomen naar een ‘locatie’. Bijvoorbeeld de Lidl, de Jumper of de Kwantum en daar dan met haar getraind. Ze ziet Tumtum met sprongen vooruit gaan. Zowel buiten als in winkels. 
Dat is natuurlijk super leuk en fijn om te horen, maar ook heel erg dubbel. Want dat wat zij nu met Tumtum doet, dat hoor ík met haar te doen. Dat is best wel moeilijk af en toe. Maar ik ben ook blij dat op deze manier we met elkaar de training van ons monster voort kunnen zetten en dat ik, met een beetje geluk, in maart/april eindelijk voor het eerste echte examen kan gaan met haar.