Tumtum columns

[Gast]

Ik dacht, misschien vinden jullie het wel leuk als ik met jullie de verhalen van Tumtum deel rondom haar training tot hulphond. 
Ik schrijf columns van haar training voor mijn werk, dus ik ga ze nu ook hier delen. 
 

De eerste, van de trainingen van afgelopen week, volgt zo. 🙂

[Gast]

Vanaf deze week hebben we het training-schema opgeschroefd naar 2x in de week op locatie trainen. Dus naar een winkel, het ziekenhuis, met de trein/bus/metro, naar de stad etc. Iedere dinsdag en donderdag gaan we nu op stap. 
 

Afgelopen dinsdag was de eerste keer sinds best een tijdje dat we weer getraind hebben in een winkel. 
Links de voordeur uit. Rondje voetbalveld aan de 5 meter lijn zodat ze nog de tijd had om te plassen en poepen.
Keurig blok (ze moet mij dan met haar lichaam blokkeren zodat ik niet kan oversteken) bij de stoep. Aan de overkant klein hondje genegeerd, keurig mij aankijken (bij Marijke/mijn moeder scheld ze dat hondje helemaal verrot, haha)
Op het speelveld waren 4 honden aan het rennen en blaffen, ook keurig genegeerd. 
Keurig met ontspannen lijn met mij meegelopen. Mij 1x bijna omver getrokken toen er een stel eenden weg vlogen, maar goed, dat vergeten we voor het gemak maar even 😇. 
Naar de Kwantum gelopen. Daar haar hulphond-hesje om en korte (2 meter) lijn aan d’r tuig en naar binnen. Zonder Gentle Leader, zat wel in m’n tas maar wilde zonder proberen. Ging super goed!! Nog even met een medewerker van de Kwantum staan praten over de toegankelijkheid van hulphonden in winkels en dat ik bij hun altijd welkom ben om te trainen, wat heel fijn is want ze zitten praktisch op de hoek.
Tumtum heeft al die tijd keurig zitten wachten. Af en toe contact met mij maken met zachte blik, dus dat beloond door met zachte blik/stem/kaasje te antwoorden. 
Rondje Kwantum afgemaakt. Eigenlijk de trap nog willen doen daar, maar daar stond een echtpaar met kinderwagen druk voor te discussiëren, dus maar even gelaten. Komt een volgende keer wel. 
De twee bruggetjes onderweg gingen ook top!  Die vond ze een paar weken geleden nog erg spannend, maar nam ze nu zonder moeite. Vlak langs de brugleuning gelopen zonder problemen. Af en toe een kaasje gegeven. 
Planning was om door te lopen naar de Lidl, maar Tumtum was duidelijk moe en had dorst (ik had het qua temperatuur even verkeerd ingeschat) en ik was het zelf ook beetje zat. Dus terug naar huis gegaan. 
Onderweg kwamen we ook nog zo’n herrie-maak-machine tegen van de groenvoorziening van de gemeente. Waarmee ze de randjes langs de bomen en zo weer netjes maken. Dat vond ze best wel beetje spannend, oortjes naar achteren en staartje wat omlaag. En toen ging ze dicht tegen mij aan lopen en oogcontact maken. Echt heel netjes! 
En toen we bijna thuis waren ook nog een hondje waar ze altijd tegen moet blaffen (hondje is heel oud en loopt heel stram en dat vindt ze denk ik raar, want vanaf pup gromt en blaft ze er al tegen) maar nu helemaal niks! Oogcontact met mij en slappe lijn er langs. Ik groette de baas en die stond met open mond te kijken, hahahaha. 
 

Donderdag weer trainen.   

Ditkeer rechts de voordeur uit. 
Rond 13.30 uur van huis vertrokken. Eerst even langs het grasveld bij de kerk gelopen zodat ze kon plassen en eventueel kon poepen. Dat stukje even aan de 5 meter lijn, zodat ze de ruimte had. Ze lanceerde me bijna omdat er opeens vlak voor ons een kat uit de bosjes vloog (Tumtum en katten is een dingetje zeg maar….). Scheelde weinig of ze had me omver getrokken, dan was het een korte training geweest… Maar het ging gelukkig goed. 

Bij de ondergrondse containers even de poepzak weggegooid en meteen gewisseld van lijn. 

Daar stond een meneer z’n glas in de container te gooien die we kennen vanuit de buurt met z’n 2 Goldens. Blijkbaar zat hij om een praatje verlegen, want hij sprak mij aan. Of we onze andere honden nog hadden, of deze hond in training was etc. Tumtum had eerst zoiets van “Mens, schiet op, ik heb hier geen tijd voor en zin in.” en ging nogal luid staan piepen. Duurde zo’n 2 minuten, waarin ik haar totaal genegeerd heb, en toen ging ze rustig naast me zitten. Dat beloond met een brokje na +/- 2 minuten. En na nog een minuutje verder gelopen. 

Langs een stel bouwvakkers midden op de stoep. Tumtum commando ‘achter’ gegeven (op goed geluk dat ze het nog kende) en met brokje achter mij haar achter mij aan laten lopen door de versmalling. Deed ze keurig! Bouwvakkers die van alles wilden vragen en weten maar heb alleen maar gezegd “Sorry heren, we zijn hard aan het werk dus even geen tijd voor vragen!”
Vlakbij de bushalte werden we nog even aangeblaft door een werkelijk ENORME Pitbull. Gelukkig hield de baas hem, maar dat kostte flink moeite. Tumtum zette het op een sprintje en ik ben haar even gevolgd. Paar meter verder konden we wel weer lopen zonder trekken doen, maar nu wilden we allebei graaaaag weg daar! 

We staan bij de bushalte bij de Lidl op de bus te wachten. Tumtum zat keurig ontspannen met slap lijntje te wachten. Komt er zo’n oud vrouwtje aan gewaggeld vanaf de Lidl met 2 van die opvouwbare tasjes met boodschappen. Tumtum vond haar manier van lopen erg interessant, dus die ging staan om dat beter te bekijken. Met een langzame kwispel. Ik haalde haar naar mij toe zodat ze tussen m’n benen stond. 
Stopt dat mens recht voor ons, zet d’r tasjes neer, bukt een stukje en gaat uitgebreid tegen Tumtum staan praten met zo’n heel hoog blij stemmetje. Tumtum reageert daar natuurlijk op, dus die begint te springen en heel blij te kwispelen. Ik had d’r bij de korthouder vast, dus ze kon niet naar mevrouw toe. D’r dekje was duidelijk leesbaar voor mevrouw. Daar staat toch écht met koeienletters op NIET AFLEIDEN. 
Dus ik vraag vriendelijk aan mevrouw “Mevrouw, kunt u lezen?” (Voor zelfde geld is ze analfabeet/dyslectisch/ slechtziend/geen leesbril op)
“Ja, hoezo” krijg ik als antwoord terug. 
“Wat staat er dan op het dekje op haar rug?”
“Ja, niet afleiden. En dat had ik heus wel gezien hoor, maar ik dacht ik mag vast wel even”
“Nou, nee, dat mag u dus niet. Want ze is nu met u bezig en let daardoor niet op mij en kan daardoor signalen dat het met mij niet goed gaat missen en mij dus niet goed helpen.” 
“Nou, ik mag heus wel even spelen, want jij mag dan wel hondentrainer zijn ÍK heb heel veel meegemaakt in mijn leven!”
“Sorry mevrouw, maar u weet niet half van wat ik allemaal heb meegemaakt in mijn leven. En als u nu zo vriendelijk zou willen zijn mij en vooral mijn hond met rust te laten..?”
“Nou, jij kan nooit veel meegemaakt hebben! Jij bent nog jong!”
“En nou ben ik er klaar mee, ouwe tang! Krijg de vinketering en rot een eind op! Laat mij en mn hond met rust voor ik heel onaardig ga worden!”
“Nou zeg, de jeugd van tegenwoordig….”

En toen droop ze af….. 

Misschien niet zo netjes, maar ik was er zó klaar mee…. Echt, laat mij en Tumtum met rust. Ze heeft niet voor niets een dekje om! 

Het meerijden met de bus vindt ze nog steeds wat spannend. Beetje bedrukt staat (of zit) ze erbij. En zodra ze uit de bus is moet ze echt even spanning er af schudden. Maar door het meer te gaan doen moet dat ook beter gaan. 
Eenmaal op het station, waar ze aan het werk zijn, naar de stationshal geslalomd. 

Toen naar het perron. Met de trap. Commando “zoek trap” gegeven zodra ze met de voorpoten op de eerste tree stond en dat beloond. Rustig naar boven gelopen, aan de korthouder, anders sprint ze naar boven. 

15 minuten gewacht op de sprinter naar Lelystad, best wel spannend met al die bouw-geluiden. Maar ze ging al snel heel rustig zitten en uiteindelijk zelfs liggen. 

In de trein deed ze het super! Keurig mensen genegeerd, rustig gaan liggen of zitten. Echt heel braaf. 
Wel nog even gelachen om twee van die pubers…

Twee van die puber trutjes van jaar of 17, ik zat een beetje om een hoekje dus ze hadden Tumtum en mij niet gezien. Komt de eerste met zo’n air van “niemand maakt mij wat en ik heb lekker m’n mondkapje op m’n kin en durf er maar eens wat van te zeggen” aangelopen. Ziet Tumtum, schrikt zich zó ontzettend een ongeluk dat ze serieus een meter de lucht en twee meter naar achteren springt, op de tenen van d’r exact het zelfde type vriendin land en blèrt “ik ben bang voor honden!!”
Dus ik heel droog:”Tja, dan heb je toch een probleem als je er langs wilt, want wij gaan nergens heen tot we in Lelystad zijn.”
Zij: “Ja, maar ik moet die kant op!”
“Ja, dan zal je er toch langs moeten. O, en ik ben trouwens bang voor pubers zonder mondkapje op.”
Komt ze met een of andere raar huppeltje langs mij en Tumtum gehuppeld. Met d’r vriendin met dezelfde huppel er achter aan, echt géén gezicht, hahahaha 🤣🤣. 
Die kop van Tumtum,  echt zo’n blik van *wortelhapjes*…?! 🤨

In Lelystad zijn we eerst door de Kroon passage (overdekt klein winkelcentrum) heen gelopen, toen stukje over een plein waar we ook even op een bankje gezeten hebben zodat ze wat kon drinken en toen door de winkelstraat die weer uitkomt op de Kroon passage weer terug. Ze liep constant voorbeeldig aan een ontspannen lijn. Op 1 moment na toen ze een hond zag, toen moest ze even op d’r achterpoten staan. Maar dat had ik al weer snel opgepakt met koekjes en ‘let op’, waarna ze keurig aan een slappe lijn langs die hond liep. En ook de rest van de winkelstraat liep ze weer keurig mee.

Op de terugreis zaten we in een oude intercity en dat vond ze duidelijk minder prettig dan de gloednieuwe sprinter van de heenreis. Ze was ook moe, dat zal ook meegespeeld hebben, maar ze was onrustig, aan het piepen, gapen, rondjes draaien, zitten/staan/zitten…. 

Laatste stukje bus ging ook weer goed. En het stukje naar huis lopen mocht ze vrij; heb d’r hesje afgedaan, korthouder en korte lijn er af, lange lijn er aan en een balletje. Even ontspannen. Vond ze duidelijk erg fijn 🥰. 

 

Heerlijk, zulke fijne trainingen!!  ❤️
 

 

[Kimie]

Super leuk om te lezen! En wat fijn dat je de kwantum als oefenterrein mag gebruiken 🙂

Heel veel succes met alle trainingen die gaan komen, jullie kunnen het!

[Gast]

Afgelopen dinsdag naar de Intratuin geweest. Eerst even laten rennen in het bos, maar zo heel veel opgekropte energie zat er niet eens in. 

Toen bij de Intratuin naar binnen. Marijke en Yoda waren ook mee, want ik wilde met Tumtum graag even restaurant-training doen daar. Met 1 hand een dienblad vasthouden is bij mij sowieso al een heel slecht idee, maar als je daar dan in m’n andere hand ook nog een mogelijk trekkende Tumtum aan toevoegt is dat hét recept voor ‘*hottentothaas* alles maar op de grond’. Dus ik had Marijke echt even nodig als assistent. En aangezien Yoda niet helemaal alleen thuis kan zijn zonder het op een gillen te zetten, moest hij ook maar mee. 

Resultaat was een Tumtum die er een potje van maakte. Trekken, niet gefocust, overal naar toe willen…. In het vervolg dus maar weer alleen trainen en m’n restaurant training maar ergens bij een café in de stad doen of zo. 

Overigens, bij het restaurant ging ze wél heel netjes liggen vrijwel direct toen ik ging zitten. Dus daar scoorde ze wel een bonuspunt mee. 

En bij de kassa wachtte ze netjes op haar beurt. 

Bij thuiskomst een heerlijke kluif gekregen, die had ze, ondanks het niet gefocust zijn, wel verdiend. Iedereen heeft wel eens een dag dat het niet zo lekker gaat, toch? 

 

Donderdag naar de Lidl geweest. 

Eerst weer even een ‘plas-poep’ rondje en toen naar de Lidl gelopen. 

Toen we langs de basisschool liepen kwam daar net een juf met een kudde koters van ik gok groep 3-4 naar buiten. Gewapend met een kruiwagen, kinderen met gele hesjes aan en volledig door het dolle heen. 

Ik had gelukkig de mogelijkheid om met Tumtum over te steken, want die keek al een beetje benauwd naar al die gillende kinderen. 

Eenmaal aan de andere kant van het fietspad had ze totaal geen belangstelling meer voor al die koters. 

We konden onze route rustig, met wat trekken dus regelmatig stil staan, vervolgen. 

Eenmaal bij de Lidl haar bij de korthouder gepakt (stukje riem van zo’n 30 cm, eigenlijk een handvat aan haar tuig) en rustig naar binnen gelopen. Ze wilde continu naar mijn rechter been, maar ik heb haar de laatste weken geleerd links te lopen, dus gecorrigeerd naar links. 

Bij het verse brood en de verse koeken een vers brood en 2 koeken gepakt terwijl zij daarvan afstand moest nemen. Dat vond ze erg moeilijk (het ruikt zo lekker…!) maar deed ze keurig. 

Vervolgens het pad van de groenten genomen, want ik was op zoek naar de crackers. Die ik overigens niet kon vinden. 

Uiteindelijk maar naar de kassa gegaan, waar het erg druk was. 

Tumtum gevraagd te gaan zitten, wat ze deed, maar toch te spannend vond. Dus ze besloot tegen mijn been aan te gaan staan. Ook goed, prima zelfs, want het is contact maken met mij. Ze zocht regelmatig oogcontact. Daarvoor beloond met óf een brokje óf stem óf een zachte blik terug. 

Toen we aan de beurt waren netjes gewacht zodat ik kon pinnen en m’n boodschappen kon meenemen naar de inpak-tafel. Daar opnieuw in ‘zit’ gezet, nu bleef ze wel zitten. Snel m’n brood en koek in de tas gedaan en hop, naar buiten. 

Buiten even samen geknuffeld en toen weer naar huis. 

Ze was duidelijk moe, want ze liep mee als een mak lammetje. 

Bij thuiskomst stond d’r eten al op haar te wachten. 

Toen ze gegeten had is ze in slaap gevallen en hebben we d’r tot na ons eten niet meer wakker gezien, hahahaha. 

 

Volgende week geen training. Ik heb een aantal andere afspraken staan die veel energie van mij vragen. Dus gaan we ‘s middags naar het bos. 

Maaaaaarrrrrr…… de week er op trainen we niet 2, maar 3x!! 

Want dan komt onze trainer can Bultersmekke op woensdag langs. 
 

 

26 maart 2022 aangepast door JacB

[Evee]

Fijn dat het goed gaat 😄 En leuk dat tumtum ook een eigen topic heeft!

[Gast]

Ik krijg regelmatig de vraag of Tumtum ook wel eens gewoon ‘hond’ mag zijn, of dat ze altijd alleen maar moet werken. 
Nou, eerlijk gezegd is Tumtum voornamelijk huishond die er toevallig een paar extra taken bij heeft. 
Zo is het de bedoeling dat ze mij ‘s nachts wakker maakt als ik een nachtmerrie heb. Tot nu toe doet ze dat redelijk goed; kort maar krachtig zullen we maar zeggen. Ze springt op bed, gaat bovenop mij staan, soms geeft ze een lik, en weg is ze weer. Het stuk dat ze ook bij mij moet blijven liggen tot ik weer rustig ben moeten we nog even aan werken. Maar dat komt vanzelf. 
Buiten heeft ze verschillende taken, mits ze haar hesje aan heeft. Heeft ze die niet aan, dan is ze gewoon een hond net als ieder ander exemplaar dat buiten loopt. Alleen €17.000,- duurder, dus ik ben er wat voorzichtiger mee. 
 

Op maandag, woensdag en vrijdag gaat zij met kleine broer Yoda mee met de uitlaatservice. Niet omdat ik zelf te lui ben om te lopen, maar omdat zij het nodig heeft even flink met soortgenoten te kunnen rennen en spelen en ik die in het bos niet tegen kom. Of in ieder geval geen leuke. Met Sacha loopt ze ruim een uur in het bos of op het strand met 6 andere honden te rennen. Dat kan ik haar niet geven tijdens een wandeling. Daarna is ze ook echt moe en voldaan. En Yoda ook trouwens. 
 

Iedere avond gaan we 30-45 minuten oefenen en puzzelen in de gang. Eerst wat basis oefeningen zoals zit, af, naast en aport en daarna mag ze met d’r neus aan het werk! We hebben verschillende hersenwerk-puzzels waar ze mee aan de slag kan en meestal doen we er een stuk of 4. Daarna gaat ze lekker slapen. 
 

Zaterdag en zondag gaan we naar het speelveld in Filmwijk. Dat is een groot omheind veld waar verschillende honden komen spelen. We hebben een beetje een vast groepje, heel gezellig altijd. Daar blijven we dan een uurtje ongeveer en daarna zijn Tumtum en Yoda helemaal gesloopt. 
 

Vorige week zondag was er een wandeling bij het Erkemederstrand met allemaal retrievers. Heel gezellig! Erik en Bo (Labradoodle) waren ook mee. Voor die honden was het heerlijk, schitterend weer, water, vriendjes, zand…. Lang leve de lol! 
 

Dus of Tumtum hond mag zijn…? Ja hoor, zeker weten!! 
 

 

[Gast]

Het nut van hersenwerk. 

 

Wat is Hersenwerk?

Hersenwerk is zoeken naar iets lekkers in verschillende soorten materialen. Dat is de basis van Hersenwerk. Je hond zoekt geconcentreerd en op zijn eigen manier naar lekkers dat verstopt is in een object. Dit doet hij door zijn neus te gebruiken om het lekkers te vinden en vervolgens te bedenken hoe hij het lekkers kan pakken. 

 

Waarom zou je Hersenwerk aanbieden aan je hond? 

Hersenwerk is een activiteit dat ontspanning door inspanning biedt. Het geeft je hond uitdaging én het versterkt de samenwerking en de band tussen jou en je hond. 

 

Bij Hersenwerk worden de zintuigen van je hond optimaal gestimuleerd. Hij zoekt in, op en tussen diverse materialen. Dit kunnen gekocht puzzels zijn, maar ook kinderspeelgoed, kranten, eierdozen, lapjes stof…. Noem maar op en je kunt het gebruiken! 

Hij concentreert zich, spant zich in, en is even, samen met jou, in een eigen wereldje. 

5 minuten hersenwerk staat gelijk aan 30 minuten wandelen! 

Hersenwerk is geschikt voor alle leeftijden en alle rassen. 

(Bron: www.hersenwerkvoorhonden.nl)

 

Goed, dat was de uitleg over wat hersenwerk nou eigenlijk is. 

Tumtum (en Yoda) doen iedere avond aan hersenwerk. Tumtum zo’n 30 minuten, Yoda een minuut of 10. 

Op het moment gebruik ik gekochte puzzels, omdat ik nog iets moet zien te vinden om de vloer in de gang minder glad te maken voor de zelf gemaakte puzzels. Als we daarmee werken glijden ze alle kanten op en dat werkt voor hun niet fijn. 

 

Tumtum is echt een bolleboos op puzzel gebied, die heeft puzzels heel snel door. Geef haar 3 sessies met een nieuwe puzzel en ze snapt ‘m. Heel fijn, zo’n slimme hond, maar zonde als je minimaal €30 uitgeeft aan een nieuwe puzzel dan is het wel zonde als ze ‘m na 3x al doorheeft. Gelukkig blijft ze de puzzel wel leuk vinden. En het voordeel van zoveel puzzels in huis hebben is dat je regelmatig kan afwisselen, dus dat ze dan weer een ‘nieuwe’ heeft om te ontdekken. Ze staat ook echt letterlijk te stuiteren als ik met een doos met een nieuwe puzzel kom aanzetten, zo leuk om te zien. 

Behalve de houten/plastic puzzels hebben we een snuffelbal; een rubberen bal met gaten er in waar reepjes fleece aan vast geknoopt zijn. In die bal stop je brokjes en de gaten kun je, om het extra moeilijk te maken, dichtstoppen met de fleece stroken. Daar is ze zo 20-30 minuten mee zoet. 

We hebben ook nog een snuffelrups; een ‘rups’ van stukjes fleece waar je brokjes tussen kan stoppen. Die vindt ze lastig, want als je de brokjes te ver er in duwt zakken ze weg in de rups en kan ze er niet meer bij. Dan raakt ze gefrustreerd. Dus de brokjes stop ik maar een beetje aan de rand. Dan gaat het goed. 

En dan nog het snuffelmatje. Een klein matje met strookjes fleece waar ze de brokjes tussen moet zoeken. 

 

Ook een grote hit zijn de speeltjes van KONG. We hebben de gewone KONG die we regelmatig vullen met allerlei lekkers; van een pakje Pedigree tot aan bevroren yoghurt met banaan of een boterham met pindakaas of smeerworst. 

En we hebben de KONG Wobbler; een grote rode ‘kegel’ die verzwaard is aan de onderkant en waar je brokjes in doet. Door er met d’r neus of poten tegen aan te slaan/duwen valt de Wobbler om en komen er brokjes uit. 

 

Kortom: genoeg hersenwerk hier in huis. En dus hele voldane hondjes. 
 

 

[Roosje.snuitje]

Super interessante topic! Ik ga het straks helemaal lezen misschien kan ik er ook nog wel wat uithalen voor de training met mijn eigen hond.

[Gast]

Puntjes op de i, op onze sloffen en hard aan de bak. 

 

Training in een notendop. 

 

Afgelopen woensdag was Suus van Bultersmekke hier voor weer een periodieke ‘keurings-training’ met Tumtum en mij. Kijken waar we tegenaan lopen, waar er vragen of problemen zijn, waar het heel goed gaat of nog ruimte is voor verbetering etc. 

Zo’n training is gemiddeld 1x per maand. 

Deze week was het tijd om de punten die aan bod komen voor de basistest, het eerste examen, aan bod komen. Een soort proefexamen dus. 

We startten met Tumtum niet achter het hekje in de keuken te doen, maar bij ons in de woonkamer te laten. 

Het afgelopen jaar veranderde ze in een soort Gremlin als er visite was en ze kon er bij; ze klom op de visite (tot op het hoofd aan toe), trok aan haren, beet in handen, trok aan mouwen…. Kortom, Tumtum en visite was gewoon echt niet leuk. Dat rare gedrag had ze van Yoda afgekeken, die is over-enthousiast met visite en overlaad de visite met ‘liefde’. Van zo’n klein hondje van 9kg is het echter wat anders dan van een Labrador van 28kg…. 

Dus gingen Tumtum en Yoda in het vervolg als er visite kwam samen achter het hekje. Rust voor hun, rust voor ons, rust voor de visite. 

Goed, gister dus voor het eerst sinds een half jaar weer achter het hekje vandaan. En, tot mijn grote verbazing, was ze heel rustig. Ze pakte meteen een balletje om voor zichzelf rust te creëren. En liep daarmee met een hele lage maar zo’n snelle kwispel dat d’r staart d’r bijna af viel naar Suus toe. Ze klom niet op Suus, ze bleef heel beheerst rondjes om de tafel lopen tot ze na een rondje of 10 besloot naast mij op de bank te gaan zitten. En uiteindelijk te gaan liggen. Super braaf! Dit wilden we zien! 

Voor al het rustige gedrag beloond met stem/zachte blik/lekkers. 

 

Toen wat oefeningen binnen en buiten gedaan. 

We hebben groen, oranje en rood. 

Groen betekent dat we het beheersen. Oranje is ‘puntjes op de i zetten’ en rood is nog even flink aan de bak, want beheersen we nog niet. 

 

• Kennismaking/begroeten onbekend persoon. Nu nog oranje, want Tumtum vindt het nog lastig rust te bewaren. Gaat al wel veel beter dan dat het ging! 
• Het op verzoek zitten en liggen. Groen en oranje. Binnen doet ze het perfect, buiten, zeker met nat en koud weer, verdomd ze het. Zitten gaat na enig aandringen nog wel, maar liggen doet ze écht niet. 
• Blijven op verzoek binnen en buiten, 30 seconden. Oranje en rood. Ze doet het binnen nu 20 seconden. Buiten helemaal niet. 
• Op verzoek komen binnen en buiten. Allebei op groen (nu maar hopen dat er tijdens de basistest geen kat oversteekt als ik d’r roep…). 
• Gaan liggen zonder verzoek. Oranje. Ze doet het wel, maar het duurt errug lang. 
• Achter de cursist aankomen. Oranje. Ik geef haar te snel het commando dat ze mee mag lopen, dus eigenlijk mijn schuld. Ze kan het wel. 
• Aandacht voor de cursist binnen/buiten. Binnen op groen, buiten oranje. Er zijn buiten hele stukken dat ze aandacht heeft voor mij, maar ook hele stukken dat ik d’r geen donder interesseer. 
• Plaats. Rood. Die moet ik nog volledig gaan aanleren bij d’r. 
• Klaar/einde spel binnen/buiten. Groen. Beheerst ze perfect. 
• Weigeren voer/reageren op nee. Groen. Ook perfect. 
• Met rust laten speeltje/reageren op nee. Groen. Ook al perfect. 
• Loslaten en vasthouden van een voorwerp. Groen. Het wordt saai, maar ook perfect. 
• Onverwachte aanraking binnen/buiten. Groen. Super-hond 😛 Ze keek alleen een beetje beledigd achterom zo van “Wie zit er aan m’n kont? Dat is MIJN kont, ja?!!”
• Onverwacht geluid binnen/buiten. Groen. Totaal niet onder de indruk. 
• Confrontatie andere hond aan de lijn. Staat nu nog op oranje, want we kwamen geen andere honden tegen onderweg. Na aanleiding van wat ik vertelde heeft ze het op oranje gezet, omdat Tumtum nog wel graag naar andere honden toe wil soms aan de lijn en ze moet ze negeren. 
• Confrontatie andere mensen buiten. Staat ook nog op oranje. Beetje zelfde verhaal als de honden hiervoor. 

 

Kortom, er zijn nog wat puntjes van aandacht, maar ook heel veel wat goed gaat. En daar ben ik best wel heel erg trots op!! 

Als team gaan we er aan werken om deze puntjes bij te schaven zodat we ook als team de basistest gaan halen. Wij kunnen dat!! 

 

En na de training…? Toen was het kind moe…. 
 

 

[Gast]

(Waar gisteren staat moet woensdag zijn, was donderdag bezig met schrijven maar werd onderbroken en heb het net pas afgemaakt. En zag nu met lezen dat er ergens ‘gisteren’ staat. Maar dat was dus woensdag 🙃)

[Gast]

Even geen columns ivm veel last van nierstenen. Die gaan er (als alles goed is/gaat) dinsdag uit. Daarna komen er weer columns. 🙃

[IreneM]

Succes morgen!

[Evee]

Beterschap!

[Eefje]

Beterschap weer Jacintha ❤️

[mammafelina]

Beterschap ❤️‍🩹 

[Gast]

Vandaag voor het eerst sinds half april weer training met Tumtum en onze trainer Suus gehad. Omdat ik nog echt behoorlijk ziek ben en totaal geen conditie heb, had ik met Suus vooraf afgesproken dat zij mij op weg zou helpen met 1 oefening (open maken van kastje) en dat Suus daarna met Tumtum de wijk en Lidl in zou gaan om te trainen. 
Ik heb uiteindelijk zo’n 45 minuten met Suus gepraat en de oefening uitgelegd gekregen en moest daarna écht terug naar bed want ik was echt totaal uitgeput. 
Suus is toen met Tumtum op stap gegaan. Haar 11 jarige dochter was ook mee, want haar juf was ziek. Voor Tumtum meteen een extra oefening met visite en ‘niet volwassenen’. 

Suus d’r dochter heeft gefilmd bij de Lidl en wat ben ik trots op Tumtum!! Doet ze toch maar even, mee met een (relatief) vreemde en dan ook nog de spannende Lidl in! En hoe!!

 

 

 

Zó ontzettend trots op haar!! Tumtum vindt de Lidl best wel heel erg spannend (veel geluiden, smalle paden, veel mensen, vaak veel jonge kinderen die ze toch wel wat spannend vindt) en ik kom er ook niet graag (ga liever naar de AH, die is ruimer) dus eigenlijk trainen we er zelden tot nooit. Voor Suus des te meer reden er tóch heen te gaan. En met super resultaat!! Mn moeder en ik kregen ook nog wat veren in onze bips dat we toch nog tussen de laatste sessie en nu met haar hebben weten te trainen, want dat kon Suus duidelijk merken aan het lopen aan de lijn, stoppen bij de stoep, blijf-oefeningen etc. Altijd fijn terug te horen ❤️

[Lollie]

Op 1-4-2022 om 16:49, JacB zei:

Ik krijg regelmatig de vraag of Tumtum ook wel eens gewoon ‘hond’ mag zijn, of dat ze altijd alleen maar moet werken. 
Nou, eerlijk gezegd is Tumtum voornamelijk huishond die er toevallig een paar extra taken bij heeft. 
Zo is het de bedoeling dat ze mij ‘s nachts wakker maakt als ik een nachtmerrie heb. Tot nu toe doet ze dat redelijk goed; kort maar krachtig zullen we maar zeggen. Ze springt op bed, gaat bovenop mij staan, soms geeft ze een lik, en weg is ze weer. Het stuk dat ze ook bij mij moet blijven liggen tot ik weer rustig ben moeten we nog even aan werken. Maar dat komt vanzelf.

 

Hoe weet een hond eigenlijk dat je een nachtmerrie hebt? En hoe leer je haar dat ze je moet wakker maken als je een nachtmerrie hebt?

[Boefje]

Nou meeste honden voelen toch wel aan dat je niet ok bent of bang bent enz. Mijn hond troostte me uit zichzelf. Drukte dan met zijn kop onder mijn arm of deed zijn poot bij me. Ik denk dat een hond die daar speciaal op getraint is des te meer kan doen. 

30 juni 2022 aangepast door Boefje

[JokeC]

5 minuten geleden, Boefje zei:

Nou meeste honden voelen toch wel aan dat je niet ok bent of bang bent enz. Mijn hond troostte me uit zichzelf. Drukte dan met zijn kop onder mijn arm of deed zijn poot bij me. Ik denk dat een hond die daar speciaal op getraint is des te meer kan doen. 

 

Het is het omgekeerde: je hond zoekt "troost"/bevestiging/veiligheid bij jou, omdat je "anders" doet/bent dan als je wel goed in je vel zit en daar wordt de hond ongerust van,  dus of je alsjeblieft weer "normaal" kan doen. En dat kan de hond op verschillende manieren aangeven. Dat wij die vraag van de hond als iets troostends voor onszelf ervaren/uitleggen, is niet de intentie van de hond. 

[Boefje]

Zo kan je het ook zien natuurlijk. 

[Gast]

9 uren geleden, Lollie zei:

 

Hoe weet een hond eigenlijk dat je een nachtmerrie hebt? En hoe leer je haar dat ze je moet wakker maken als je een nachtmerrie hebt?

Een nachtmerrie is “raar gedrag” van de baas: je ademhaling gaat sneller, je begint te woelen en soms ook geluid te maken. Dat maakt de hond alert op jou. Ze zal dat vreemde gedrag als ‘spel’ zien in het begin en blij op jou springen om samen dat spelletje te doen. Dan wordt jij uiteraard wakker en, als het lukt, beloon je de hond uitbundig met knuffels en eventueel een spelletje. Zo gaat ze leren dat jou uit een nachtmerrie halen leuk is. 
Zelfde principe geldt ook voor herbeleving. Of dissociatie. 

[Lollie]

2 uren geleden, JacB zei:

Een nachtmerrie is “raar gedrag” van de baas: je ademhaling gaat sneller, je begint te woelen en soms ook geluid te maken. Dat maakt de hond alert op jou. Ze zal dat vreemde gedrag als ‘spel’ zien in het begin en blij op jou springen om samen dat spelletje te doen. Dan wordt jij uiteraard wakker en, als het lukt, beloon je de hond uitbundig met knuffels en eventueel een spelletje. Zo gaat ze leren dat jou uit een nachtmerrie halen leuk is. 
Zelfde principe geldt ook voor herbeleving. Of dissociatie. 

 

Wat gek, dat ze dat als spel zien. Die honden zijn ook van alle markten thuis 😄

 

Hulphonden blijf ik heel bijzonder vinden. Dat zo'n dier zoveel kan doen. Veel meer dan je zou verwachten. Ik probeer Veron nu voor het leuk het licht aan te leren doen. Hij is er nog niet heel goed in 😂

 

Ik had op internet gelezen dat hij heel hard zijn poot op een memoblaadje moet leren drukken. En dan moest ik vervolgens het memoblaadje op de muur plakken. Maar Veron is zo intens voorzichtig 🤣 Hij doet het wel, maar heel zachtjes. Hij leert ook twee pootjes tegelijk te geven, maar dat vindt hij doodeng. Hij is heel langzaam aan het leren dat ik hem echt niet zomaar laat vallen. Maar zomaar zijn poten aan mij geven, dat vindt hij nog te eng.

 

Die Tumtum is wel superlief! 😍

[Marjoleink]

Ik heb geen verstand van honden hoor, maar als hij het echt zo eng vindt, moet je er dan wel mee doorgaan? Je doet hem er duidelijk geen plezier mee.

[Eefje]

Eens. Sommige dingen zijn noodzakelijk om aan te leren, ook al vinden ze het eng. Dan leer je ze juist dat het niet eng is, zoals verkeer, paarden, noem het maar waar honden bang voor kunnen zijn. Je kunt ze leren rustig te blijven als ze die dingen tegenkomen en dat is in hun eigen belang. Maar 2 poten geven, er is nooit een reden dat ze dat moeten kunnen, behalve omdat jij dat wel leuk vindt. Er zijn zoveel dingen die je ze kunt leren die ze niet eng vinden. Het hoeft heus niet allemaal zinvol te zijn, maar het moet wel leuk zijn. 

[Lollie]

Tsja, ik heb het ook al een poos niet meer geoefend. Hij gaat wel vooruit dat hij het steeds minder eng vindt. Misschien is het idd een idee om er niet meer mee verder te gaan, maar Veron vindt alles eng. Het lijkt me op zich ook nog wel een nuttige oefening om minder bang voor alles te zijn. Hij heeft verlatingsangst, is bang als hij opgesloten wordt (in een bench), vindt niets zo eng als optillen (dus dat doe ik in elk geval maar niet), is bang voor andere honden en mensen die hij niet kent, bang voor onverwachtse geluiden etc. Hij is bang voor ongeveer alles en één pootje geven draait hij zijn poot al niet meer voor om. Dus het leek mij wel een idee om met van die simpelere dingen te leren dat niet alles wat hij niet kent automatisch eng is. Maar nu zit ik toch met corona dus oefent hij sowieso niks.

 

@Eefje dat laatste ben ik niet helemaal met je eens. Eigenlijk alles wat Veron heeft geleerd vond hij in het begin eng.