Speciale konijnen

[happy211]

Natuurlijk vinden we allemaal onze eigen konijnen het leukste. Maar sommige konijnen zijn extra speciaal, die je altijd bij zullen blijven, ookal waren ze misschien niet eens van jou.

Dit topic is voor deze bijzondere konijnen. Misschien zijn ze al overleden, misschien was de manier waarop je ze leerde kennen zo bijzonder, misschien was hun karakter echt uniek. Hebben jullie ook een konijn dat je nooit zult vergeten?

[happy211]

Het konijntje dat mij inspireerde voor dit topic, is Gorgoni.

 

Ik leerde hem kennen toen ik nog niet zo lang vrijwilliger was in de opvang, en ik was op slag verliefd. Een klein japannertje van 1,50 kilo. Elke keer als ik hem zag, moest ik mezelf echt overtuigen dat ik geen ruimte heb voor een extra koppeltje. Hij werd een langzitter, ik geloof dat hij wel 3 of 4 maanden in de opvang heeft gezeten. Hij bleek erg fel in koppelingen, waardoor het maar niet wilde lukken om een maatje voor hem te vinden. Uiteindelijk moest hij naar de dierenarts om zijn voortanden te laten trekken, en moest hij naar een pleeggezin om te herstellen. Ik wilde al langer pleegkonijnen, maar wilde eigenlijk wachten tot ik de nieuwe ren van mijn eigen koppel af had. Maar toen ik hoorde dat hij in de pleeg moest, heb ik on the spot besloten dat ik hem wel mee zou nemen. Ik haalde 1 van de rennen van mijn koppeltje weg voor hem, en hij is uiteindelijk 4 weken bij mij geweest omdat de wond van zijn tanden was ontstoken.

Hij is echt een schat, liet alles toe wat ik moest doen om zijn tanden te verzorgen, en bleef zitten voor flinke aai-sessies. Zo fel als hij naar andere konijnen was, zo lief was hij voor mij. Zelfs zonder voortanden, at hij elke grasspriet op waar hij door de tralies bij kon.

 

Na 4 weken was hij weer helemaal genezen, en mocht hij terug naar de opvang. Toevallig was er een andere vrijwilliger die een rammetje zocht en kon ik hem meteen koppelen. Hij was nog steeds dominant, maar deze koppeling was een succes, en een week later mocht hij naar een forever home.

[Evee]

Lastig hoor! Ik heb al heel wat konijnen gehad, en ik geef eerlijk toe dat ik met de één meer een klik voel dan met de ander. Niet dat de aandacht en zorg verschilt hoor!

 

Mijn eerste konijn Bruintje was toch wel heel speciaal voor mij, maar hij is helaas niet oud geworden. Zwartje, zijn broertje gelukkig wel. Hele mooie konijnen van bouw en van karakter die een aantal jaar echt vrij in huis geleefd hebben, en daar heel wat gekke dingen hebben uitgehaald. Het verhaal van de bank met een tunnelstelsel er in kennen jullie denk ik wel, nou dat waren deze twee jongens, in combinatie met Binky 😉

 

Binky was eigenlijk een konijn van mijn ex, had een enorm pittig en agressief karakter, de bijnaam "de pitbull". Ik had heel eerlijk niet zo veel met haar in het begin. Ze was echt een enorme knorrige b*tch. De relatie ging uit, de konijnen bleven met mij, dus ja, daar zit je dan met je pitbull konijn dat de gaten in je broek bijt en je voeten tot bloedens toe open krabt als je geen stevige schoenen aan hebt. Oh en veters trok en knaagde ze ook kapot. Maar onkruid vergaat niet 😂, en ze is uiteindelijk wel bijna 15 jaar bij mij geweest, wat haar toch ook wel een speciaal plekje gegeven heeft. Een onvergetelijk konijntje!

 

En onlangs Charlie, een paar jaar terug in een opvang ontmoet, en het kon mij niet loslaten, ook geen makkelijke dame, maar een erg leuk konijn waar ik echt een klik mee had.

 

 

[Punky punk]

Nou, dan toch Besje. Besje is echt het konijn waar ik mee kan lezen en schrijven. Misschien is soulmate wel het juiste woord. Besje is heel erg eenkennig en neemt alleen aandacht van mij aan. Toen ik ze bij mij kwam had ze wel 7 maanden lang in de opvang gezeten. Ook een langzittertje dus. Achteraf bekeken snap ik ook wel waarom. Daarom dat ik dan ook zo blij ben dat ik mijn heartbunny een prachtige thuis kan geven. Toen Besje net bij mij kwam hadden we het even moeilijk om onze draai te vinden, eens die er was liep alles op wieltjes. Nou loop ik hier wel te zeggen hoeveel ik van Besje hou, maar evenveel van Punky. Hij is zo een lieverd, een jan en allemans vriend. Haha. 

 

Dan is er ook nog een konijntje wat ondertussen een plekje in de hemel heeft gevonden. Mijn oppaskonijntje voor ik zelf een koppeltje had. Dat beestje heeft me echt laten inzien hoe speciaal konijnen zijn. Zonder haar zou ik nooit twee lieverds hebben rondhuppelen.

[mammafelina]

Voor mij is dat het eerste konijn dat ik van mijn eigen verdiende geld kocht in de dierenwinkel, Stamper ❤️
Stamper was mijn alles, hij heeft me door een hele moeilijke tijd in mijn leven doorgesleept. We knuffelden dagelijks uren achter elkaar, met hem deelde ik al mijn zorgen en verdriet (ben heel erg gepest vroeger), maar natuurlijk vertelde ik hem ook de leuke dingen die ik later, ik was 15 toen ik stopte met school en daarmee kwam er een einde aan jarenlange heftige pesterijen, meemaakte.

Stamper was gewoon een bijzonder konijn. Met heel veel pijn in mijn hart heb ik hem op 9 jarige leeftijd in moeten laten slapen 😢

Nooit zal ik hem vergeten ❤️

[BaasjevanBrownie]

Op 5-5-2022 om 19:02, mammafelina zei:

Voor mij is dat het eerste konijn dat ik van mijn eigen verdiende geld kocht in de dierenwinkel, Stamper ❤️
Stamper was mijn alles, hij heeft me door een hele moeilijke tijd in mijn leven doorgesleept. We knuffelden dagelijks uren achter elkaar, met hem deelde ik al mijn zorgen en verdriet (ben heel erg gepest vroeger), maar natuurlijk vertelde ik hem ook de leuke dingen die ik later, ik was 15 toen ik stopte met school en daarmee kwam er een einde aan jarenlange heftige pesterijen, meemaakte.

Stamper was gewoon een bijzonder konijn. Met heel veel pijn in mijn hart heb ik hem op 9 jarige leeftijd in moeten laten slapen 😢

Nooit zal ik hem vergeten ❤️

Leuke topic!

Heel herkenbaar om te lezen, mij heeft Dunya (een heel koppig konijn dat iedereen aanviel en mij aflikte en lekker kwam kroelen) door mijn moeilijke tienerjaren heengeholpen. Uren zat ik buiten bij haar te knuffelen, praten en uithuilen. Met haar maatjes heb ik minder band opgebouwd. Misschien juist omdat de rest van ons gezin haar een “rotkonijn” vond, stak ik zoveel aandacht in haar. Ik had toen ook echt het gevoel dat ze mijn emoties oppikte en kwam troosten op haar manier. Helaas moest ik haar gedwongen weg doen toen ze de andere konijnen aan ging vallen plots na 6 jaar en daar ben ik me altijd rot om blijven voelen, ook al had ik er destijds geen zeggenschap in (behalve een goed adres voor haar vinden met een ren en een maatje). Achteraf gezien was het nog een wonder dat het zolang goed is gegaan, 3 vrouwtjes willekeurig bij elkaar zetten is niet het beste idee, maar we wisten toen niet beter. Ik probeer nu zoveel mogelijk mensen voor die fout te behouden. Maar helaas was Dunya de dupe van die onwetendheid en daarmee ik ook 😢

Met Dunya is mijn liefde voor konijnen ook wel gestart. 

Op Brownie was ik meteen verliefd, dat ondeugende smoeltje een de capriolen die hij uithaalt. Kan zo genieten van zijn streken, blije binkies, enorme nieuwsgierigheid, de kunstjes die we hem hebben geleerd, het lef dat hij heeft en de manier waarop hij naar ons kijkt en boodschappen overbrengt. Echt een konijntje met uitstraling! Wat ben ik gek op dat beestje. In het begin voelde Ukkie dan ook meer als een maatje voor hem, maar inmiddels heeft ze ook mijn hart gestolen. Kleine lieve dametje dat ons en Brownie iedere dag helemaal aflikt, doet alsof ze heel wat voorstelt en parmantig rondhupst, maar ondertussen maar een klein bang schijtertje is 😂 Vind het ook zo’n compliment dat ze zo tam is geworden na hoe angstig (en misschien wel getraumatiseerd) we haar kregen. 

[Annasbeestenbende]

Ik vind dit wel lastig…. 🙃 ik hou zo veel van al mijn konijnen en ik ben dol op ze allemaal 😄 Voor mij is Foep toch wel echt een speciaal konijntje, ik mocht haar hebben van mijn oom en ze was meteen zo’n lieverdje 🥰 ik werd bijna meteen afgelikt 😁 ze is gewoon zo lief! Ze staat meestal meteen tegen de tralies en wacht tot ik haar een iets lekkers geef. Als ik dan bij haar in de ren zit geeft ze me likjes en gaat er met de veger vandoor 😄 ze kan ook heerlijk bij je komen zitten om geaaid te worden, kopje tegen de grond en knarsetandend. Echt een heel speciaal konijn 🐰🥰

 

Maar ik ben op alle andere konijntjes die ik (gehad) heb ook heel erg dol! Lieve verlegen Hazel, stoere slimme Soltar, ondeugende drukke Loeki. En natuurlijk mijn overleden konijntjes Pluisje, mijn eerste konijntje en Russie, die mij veel heeft geleerd over konijnen 😄

[Lollie]

Ik vind Charlie wel een speciaal konijn. Charlie is niet van mij maar ik zie haar 2x per week. Ze woont samen met haar moeder Pepper. Pepper is zo'n konijn dat alles goedvindt, zich altijd laat aaien, nooit ergens moeilijk over doet. Dat is een beetje het lievelingetje. Charlie en Pepper woonden eerst veel te klein. Charlie was in die tijd echt ontzettend wild, altijd maar moeilijk doen. Een tijdje geleden heb ik een groot hok voor ze gemaakt en zijn ze daarheen verhuist. Algauw veranderde wilde, lastige Charlie in een best wel lief konijn. Als ik bij ze in het hok kom zitten (wat nu ineens kan) komt Charlie er altijd aanhobbelen. Ze komt ook altijd veters slopen 🤣. Charlie is niet gauw bang dus laat zich inmiddels bijna net zo goed aaien etc. als Pepper. Ineens blijkt ze wel degelijk van aandacht te houden. Ze kan ook zo heerlijk door het hok hupsen en is altijd in voor avontuur. Ik moet toegeven dat ik me eerst helemaal niet zo aangetrokken voelde tot Charlie maar nu vind ik haar echt geweldig.

[Boefje]

Ook lastig... Boefje had ik alz baby en dat was mijn eerste echte konijntje van mij zelf als volwassene. Was geen kroelkont maar toch.. hoe ze met Bailey was vond ik geweldig om te zien. Bailey was mijn droppetje.. Juneau was een bange poeperd dus ik had daar eigenlijk niet echt een sterke band mee. Lemon was er niet zo heel lang. En ook net als Juneau beetje bang aangelegd. Noellie... zij is 11 jaar bij me geweest en heeft de rest overleefd. Ze was ook niet bang en zo lief. En zij heeft toch wat jaren in de woonkamer geleefd en elke dag rondgelopen los dus zij is dan dat meest speciale konijntje al komt het zeer nauw want ik mis ze allemaal nog steeds. 

[Eefje]

Poeh ja ik vind dat ook een lastige. Kleine Betsy natuurlijk, ons allerliefste knuffelkonijntje. Haar mis ik absoluut het meest, wat logisch is, want kom aan, een konijntje dat uren in je armen komt liggen kroelen en ook nog zo ongelooflijk sociaal vaardig met andere konijnen 🥰🥰🥰😍😍😍.

Maar wilde Wilma met haar grappige persoonlijkheid en uiterlijk, lieve Frits, overal met zijn neus vooraan, maar verontwaardigd als je hem durfde aan te raken en die we 7.5 jaar gehad hebben.. Drukke heftige maar oh zo lieve Kiki die we maar zo kort konden houden omdat Gijs idioot deed. En zelfs idiote gekke Gijs waar ik toch veel van hou. Milly die zo konijnig is als een konijn maar kan zijn. Ze zijn me allemaal heel erg dierbaar, maar allemaal op hun eigen manier. Dat is ook zo leuk aan konijnen hè, WAT een persoonlijkheden hebben ze. Dat wist ik echt niet toen ik eraan begon.

[To van de Veluwe]

Ik oefen een paramedisch beroep uit en een van de patiënten kwam binnen en zei: heeft u een nieuw konijn? Ik: nee, nog steeds twee dezelfde konijnen die we al lang hebben. O, zei ze: er zit een wit konijn met vlekken in de ren. Ik naar buiten en inderdaad onze konijnen waren een 'vreemdeling' aan het opjagen.

Dat konijn is dus door iemand bij ons in de ren gezet. Ik heb hem eruit gehaald (bleef angstig zitten) en achter het huis in een hok gedaan. Hij bleek wat aan zijn oog te hebben. Ik ben er mee naar de dierenarts gegaan. Hij zou blind blijven aan één oog. Ik wilde dit konijn niet zichtbaar aan de voorkant van het huis hebben - om meer dumpingen te voorkomen - en hij heeft bij ons los gelopen op het plein. We hebben hem Djumpie genoemd. Hij kon zeer hoog springen en hij was gedumpt. Dus een combi was in de naam terug te vinden. Het was net een hond. Liep achter je aan. Een gouden konijn. Helaas is hij niet echt oud geworden.