Konijn mag ons niet, advies nodig

[Momito]

Beste allen,

 

Graag jullie tips of adviezen in deze situatie. Wij hebben sinds een jaar een lief pluizig wit konijntje genaamd Toet uit het asiel geadopteerd. Wij zijn absoluut dol op Toet. Hij houdt van knuffelen en spelen en komt direct op je af als je thuis komt. Hij ziet en hoort slecht (albino) en heeft geen voortanden meer. We hebben hem toendertijd geadopteerd voor mijn vorige konijn. Mijn vorige konijn is kort na deze adoptatie overleden en we vonden het zielig om hem alleen te laten en zijn op zoek gegaan naar een andere konijn. We zijn opnieuw naar het asiel gegaan en hebben daar Laura gevonden. Laura was een verlegen maar nieuwsgierige langharige voedster die goed lag in het temperament van Toet (we wilden niet dat hij overschaduwd zou worden door een drukke of dominante voedster). De koppeling was spannend (omdat Toet zijn perceptie slecht is; hij ging met zijn achterkant naar Laura toe zitten omdat hij haar gewoon niet hoorde of zag, wat natuurlijk iets anders betekend in konijntaal dan Toet waarschijnlijk bedoelde), maar uiteindelijk is het goed gelukt. Ze zijn erg goed samen en lijken veel aan elkaar te hebben.
Laura bleef nadat wij haar in huis hebben gehaald schuw en bang. Met veel pijn en moeite hebben we haar inmiddels zover dat ze ons is gaan associëren met eten en komt dan op je af en eet ook uit je hand (sinds 6 maanden). Ze laat (met moeite) toe dat ik haar mag onderzoeken en aaien onder het eten (sinds 3 maanden). Omdat zij een langharig konijn is, heeft zij vachtverzorging nodig. Ik heb 3 maanden geprobeerd dit uit te voeren in haar hok met iets lekkers voor haar neus in de hoop dat ze blijft zitten, maar dit werkt gewoon niet. Nu pak ik haar een keer per 2 maanden op en zet haar op schoot om haar haren te borstelen, bij te knippen, eventueel de nagels te knippen en haar beter te controleren. Ze blijft op schoot zitten (gelukkig!) maar ze haat het. Ze lijkt te genieten van de aandacht (tandenknarsen), maar daarna is ze een volle dag knijterboos en geïrriteerd. 

Al met al lijkt ze ons gewoon echt niet te mogen. Ik praat elke dag met haar, ga voorzichtig voor een kwartier of meer in het hok zitten om te kijken of zij naar mij toe komt. Het enige wat gebeurd is dat ze ergens in die 15 minuten van mij schrikt en zich verstopt. Ook als ik in het hok ga liggen komt zij niet op mij af. We zijn inmiddels een jaar verder en voor mijn gevoel zit er geen progressie meer in. Ik vind het erg jammer dat zij zo is en merk dat mijn geduld op begint te raken. Ze kan gelukkig wel goed met Toet maar zowel op mijn vriend en mij blijft ze met vluchten reageren als er geen eten in het spel is. Wat zouden jullie doen in mijn geval? Hebben jullie nog tips of tricks om vooruitgang hierin te boeken of is dit het moment dat we de handdoek in de ring moeten gooien en accepteren dat ze ons niet leuk vind?

[Eefje]

Dat is het nadeel van die langharige stakkers. Zoveel konijnen die er niet zo van houden om aangeraakt te worden, maar bij hen moet het. Elke keer dus een breuk van vertrouwen. Daar is niks aan te doen. Ik heb ook een langharige voedster gehad, zij leek te weten wanneer ik kwam om haar te pakken voor vachtverzorging, dan sprintte ze snel weg. Op andere momenten was ze niet bang. Ze wilde liever niet aangeraakt worden, maar van de 5 konijnen die ik heb gehad vond er maar eentje het echt geweldig om geaaid te worden, de rest vindt mij wel een fijne voermachine. Terug naar mijn langhaar. Haar haar groeide ontzettend snel. Ik knipte haar elke twee weken zo kort mogelijk, zodat ik haar zo lang mogelijk weer met rust kon laten. In haar geval dus maar twee weken. De vachtverzorging is voor de meeste konijnen ontzettend stressvol, maar ja, je kunt niet anders. Voor mij een reden om nooit meer een langhaar te nemen. Bottomline is dus: accepteren dat ze niet zo mensgericht is. Niet boos over doen, of ongeduldig worden, het zijn nou eenmaal konijnen, geen honden. Heel mensgerichte konijnen zijn vrij zeldzaam, de meeste konijnen vinden mensen alleen maar leuk als er wat te snaaien valt, een enkeling geniet ook echt van de aandacht. Maar de meesten willen gewoon lekker konijn zijn. 

[Miekmoek]

Ik ben het eens met Eefje, ze zou best meer mensgericht en minder angstig kunnen worden als je haar niet zou oppakken en haar met rust laat. Maar ja, in dit geval kan dat dus niet. 

 

Mijn konijn is heel schichtig en snel bang, maar we hebben haar vertrouwen nu wel. Ze moet deze maand naar de dierenarts samen met haar maatje voor jaarlijkse vaccinaties en ik weet nu al dat ze de komende 1 a 2 maanden weer bang is en we haar niet mogen aaien. Ze neemt haar tijd om ons weer te vertrouwen, jouw konijn krijgt die tijd helaas niet tussen de knipbeurten door.. 

[Momito]

Dank voor de adviezen. Ik zal stoppen met haar te aaien tijdens het eten en haar verder met rust laten. Onze vorige twee konijnen waren zeer mensgericht dus wij hadden er geen ervaring mee, dus jullie reacties hebben ons daar weer een stuk verder in geholpen ^^

[Eefje]

Fijn dat je het zo oppakt! Ik herken het gevoel, zeker nadat ik een mega aanhankelijke voedster heb gehad die uren bij me kwam knuffelen. Nu heb ik een voedster die verontwaardigd wegloopt als ik haar aanraak. Ze is wel tam en heel brutaal, en echt een debiel af en toe. Op haar manier een heel leuk en grappig beest. Maar de band met haar is natuurlijk heel anders dan met mijn vorige voedster, mijn allerliefste schatje van de hele wereld, ik mis haar nog steeds. Het scheelt wel als je de verwachting loslaat, dan kun je van haar gaan genieten zoals ze is. Ongetwijfeld heeft ze veel leuke, grappige dingen. Het is tenslotte een konijn, dus er moet een mafkees in verborgen zitten waar je om kunt lachen 🤗.

[Evee]

Volgens mij zijn de meeste vragen al wel beantwoord, maar heb je het artikel over tam maken van een konijn hier op de website ook al gevonden?

https://www.bunnybunch.nl/informatie/hoe-maak-je-een-konijn-tam