Verhalen over eerdere konijn(en)

[Nina en Hazel]

Ik vroeg me af wanneer jullie je eerste konijn(en) kregen en of jullie daarna altijd konijnen hebben gehouden? 

 

Ik kreeg mijn eerste konijn, Grijsoor, op mijn 6e. Ik deed de zorg helemaal zelf (zou ik mijn kinderen nooit laten doen) en hij kwam altijd als ik hem riep. Ik was heel gek op hem. Mijn ouders verbleven in die tijd de hele zomer in het buitenland. Mijn oma paste dan altijd op Grijsoor, maar dus niet die ene zomer. Mijn vader kende iemand die konijnen hield en die wilde wel oppassen. Toen we hem na de vakantie ophaalden, lag hij de volgende dag dood in zijn hok. Ik begon toen net op de middelbare school en weet nog dat ik het aan mijn mentor vertelde en dat ze niet zo goed begreep waarom ik er zo een punt van maakte...

 

Ik heb daarna nog een konijn gehad bij mijn ouders (kom niet meer op haar naam 😳). Ze was ook lief, maar toch was mijn band met mijn eerste konijn sterker. Toen ik op kamers woonde, kreeg ik Victor. Ik had echter niet het gevoel dat hij daar op z'n plek zat. Hij was heel energiek en vrij pittig. Hij is uiteindelijk naar mijn ouders verhuisd en heeft daar tot het eind losgelopen in hun tuin. Rond m'n 20e kreeg ik samen met mijn man ons eerste huisje. Niet lang daarna belde een vriendin op. Ze zocht met spoed een huisje voor een konijntje dat weggedaan zou worden door een kennis. Zonder nadenken zei ik "ja" en even later stond ze voor de deur met een gevlekt konijntje (zie foto). Mijn man heeft toen direct een houten hok met een ren gebouwd. Nijntje is meerdere keren met ons mee verhuisd en was er ook bij toen we kinderen kregen. Helaas is hij na 12 jaar in zijn slaap overleden. Ik mis 'm nog steeds. En na een periode van rouw kwamen onze huidige konijnen, Nina en Hazel. Ze worden over een paar maanden 6 en 7 jaar en hoop dat we nog lang van ze mogen genieten.

 

Ben benieuwd naar jullie verhalen 😃 

[Ripley]

Ik wilde vroeger altijd een konijn. Elk jaar stond het weer op mijn verlanglijstje. En toen kreeg mijn zusje ineens een konijn voor haar verjaardag. Je snapt dat ik dat echt niet grappig vond...

 

Jaren later, ik was 14, had ik een folderwijk en heb ik mijn ouders wederom gevraagd of ik een konijn mocht hebben, deze zou ik dan volledig zelf onderhouden afgezien van voer en hooi omdat die van mijn zusje daar ook van mee-at. Ze gingen akkoord en zo haalde ik Tweety op via Marktplaats.

Ik was in de zevende hemel! De eerste nachten moest ze in een miniscuul hokje in de schuur slapen, omdat ik nog geen buitenhok voor haar had. Al snel kon ik ergens een groot stevig zelfbouwhok ophalen en kon Tweety naar buiten verhuizen. Groot was de verrassing toen ik 3 weken later het nachthok opendeed en daar een nest kale konijnenbaby's aantrof! De 4 baby's noemde ik Sylvester, Daffie 1 en 2 (leken teveel op elkaar om uit elkaar te kunnen houden) en Bugs Bunny. 3 voedsters en een rammetje. Ze waren allemaal al snel verkocht, op Bugs na. Die is uiteindelijk naar de juf van mijn jongste zusje gegaan. Hij ging op een konijnenheuvel wonen praktisch bij de buren van waar mijn pony's toen stonden. Dus ik kon hem nog vrijwel dagelijks zien, erg leuk!

 

Tweety had mij op een gegeven moment enorm hard in mijn hand gebeten. In een opwelling zette ik haar op marktplaats en ze was al snel verkocht. Een vriendin van mijn zusje had een enorm nest met baby konijntjes thuis, 14 in totaal. Daar waren er nog een paar van over, dus daar haalde ik er eentje op. Deze noemde ik Speedy. Wederom was ik helemaal in de wolken.

Tot ook Speedy zich ontpopte tot een *prehistorisch pimpelmeesje*. Ze was enorm teritoriaal en totaal niet mensgericht. Ik besloot haar wel te houden, maar toen zag ik op Marktplaats ineens een bekend konijn. Sylvester stond te koop. Nu al, een half jaar oud. Ik besloot haar per direct terug te halen. Het idee was om Speedy en Sylvester te koppelen, maar het *prehistorisch pimpelmeesje* Speedy had daar andere ideeen over dus dat ging absoluut niet werken. Omdat ik een enorme klik had met Sylvester ging Speedy de verkoop in. Schattig konijn als ze leek was ook zij al snel verkocht.

 

Toen Sylvester een jaar oud was hebben mijn zusje en ik onze konijnen bewust bij elkaar gezet. Die van haar was een Nederlandse dwerg ram van een fokker. Mijn Sylvester was een hangoor-vuilnisbakkie, zal wel richting een dwerg gaan gezien haar formaat. Uit deze kruising kwam 4 weken later een groot nest van 7 baby's. Met dit nest hadden we niet zoveel succes, van de 7 bleven er maar 4 over. Dit waren Snuffie, Vlekje, Knabbel en Babbel. In de tijd dat deze leuke baby's opgroeiden, kreeg het konijn van mijn zusje acute EC en moest ingeslapen worden. Hierdoor besloot mijn zusje om Knabbel aan te houden als haar nieuwe konijn. Nadat alle andere baby's naar hun nieuwe huisjes waren vertrokken, bleven alleen Knabbel en Sylvester over. Zij zaten wel gescheiden in allebei een apart hok, maar we linkten deze overdag aan elkaar met een ren waardoor ze dus alsnog bij elkaar konden komen. Mijn ouders vonden het namelijk niet goed om 1 groot hok te maken, en vanwege de enorme hoeveelheid katten was het niet verantwoord ze 's nachts ook bij elkaar te houden in een open ren. 

 

Toen ik op kamers ging, ging Sylvester met mij mee. Direct begon ik te kijken naar een vriendje voor haar. Sylvester was inmiddels al een oog kwijt en had EC altijd sluimerend op de achtergrond. Haar gebit was een hel (lang leve konijn-onkundige dierenarts) en ze zat elke 2 maanden bij de dierenarts om de kiesjes bij te slijpen. Na 4,5 jaar was het genoeg. Sylvester was op. Ik zal je de details besparen maar haar hele lijfje en mentaal was compleet op. Geen reserve. Ondanks al het voer wat ik erin stopte, bleef ze afvallen. Ik heb een afspraak gemaakt bij de dierenarts en daar is ze ingeslapen. Ik was een week lang ontroostbaar.

 

Maar, er moesten nieuwe konijnen komen. Nu gelijk een koppel. Na wat rondkijken vond ik al gauw een koppel zusjes bij een opvang. Dat weekend ben ik gelijk gaan kijken en ik heb ze meegenomen. Het waren Snow en Flake. Een leuk duo.

Toen de hormonen begonnen op te spelen besloot ik beide te laten castreren. Dit verliep helaas niet zoals ik gehoopt had. De zussen probeerden elkaar door de tralies heen te vermoorden. Hierdoor moest ik besluiten 1 van de dames om te wisselen voor een ex-ram. Omdat mijn band met Snow beter was dan met Flake, moest Flake wieberen. Online had ik bij de opvang een top 3 gemaakt voor dates voor Snow. De eerste met wie ze mocht daten was Moeshoe. Een klein en heerlijk actief rammetje wat eigenlijk nog een week moest wachten tot hij echt veilig was na de castratie, maar omdat mijn Snow al geholpen was mocht hij het al wel proberen. Het was liefde op het eerste gezicht, en ze gingen in 1 reismand mee naar huis. Snow en Moeshoe bleven verliefd op elkaar en het was echt elke dag genieten met die 2.

Moeshoe bleek enorm mensgericht en een echte ondeugd. Maar o zo ontzettend lief. Helaas kreeg hij 2 jaar later een acute gas-aanval en terwijl ik met hem op schoot het nummer van de dierenarts opzocht (die dingen gebeuren altijd op zondag) overleed hij. Ik krijg er nog een brok van in mijn keel, Moeshoe was echt mijn once-in-a-lifetime konijnenmaatje.

Ik was werkelijk ontroostbaar. Ik heb Snow nog 1 week bij me gehouden en heb haar daarna naar de opvang gebracht. Ik was er even helemaal klaar mee. 

 

Nu ik afgelopen zomer naar Canada was geemigreerd, begon het toch weer te kriebelen. Mijn man mocht nog niet mee en ik mocht in mijn appartement wel huisdieren houden. Een hond wil ik altijd al heel graag, maar is nu nog niet praktisch omdat ik dat niet wil terwijl ik een fulltime baan heb. Dus een koppel konijnen was weer een hele goede optie. En daar waren dan Ripley en Lena. 

Omdat Lena uiteindelijk veel meer ruimte nodig had dan ik haar kon bieden, heb ik ook hen na twee maanden naar een ander huisje moeten doen.

En toen was daar Winny. Haar verhaal kennen de meesten wel. Wat een schat is het. Maar, ze is inmiddels meer het konijn van mijn man dan van mij. Ze blijft hier zolang we haar kunnen houden. Ik hoop voor haar nog een geschikt maatje te vinden, maar geschikte maatjes zijn hier heel erg dun gezaaid.

[Bambi&Fendi]

Toen ik 6 jaar was kochten mijn ouders een konijn voor mijn verjaardag, Huppel. Natuurlijk uit de dierenwinkel, en hij (of zij? We hebben nog steeds geen idee). leefde in onze tuin in een klein standaard hokje op poten met maar 1 verdieping. Hij mocht altijd binnen in de keuken bij ons lopen waar ik hem dan kon aaien, maar na een tijd mocht dat niet meer van mijn ouders omdat hij overal plaste en poepte. Dus toen haalden we hem niet meer uit zijn hokje, en werd hij ontzettend agressief als hij voer kreeg of het moest worden verschoont. Op een dag toen ik terug kwam van school hadden mijn ouders hem verkocht 😬 Hij had gelukkig maar een kort tijdje (een maand of 2?) bij ons gewoond, daarna ging hij naar iemand die hem wel een beter plekje kon geven. Helaas wisten mijn ouders gewoon niets van konijnen af, en ik was nog maar 6 jaar. Mijn ouders hebben al die tijd gedacht dat alle konijnen zo "hufterig" waren, zoals ze het zelf noemen. Tot ik voor m'n 18e verjaardag besloot dat ik opnieuw een konijn wilde houden, alleen dan goed deze keer. Ik kwam erachter dat ze met z'n tweeën moesten leven en dat ze best veel ruimte nodig hebben, en dat je ze beter van een opvang kan halen dan een dierenwinkel. Dus ik ben verschillende opvangen gaan mailen, tot iemand terug mailde dat ze een nieuw koppel binnen hadden, Bambi en Fendi. Zodra ik hun foto zag was ik verliefd, dus ik heb binnen een minuut terug gemaild en gereserveerd. Binnen een week stonden ze bij mij thuis. Het was misschien wat overhaast, maar het was de beste keuze ooit 😊

[IreneM]

Ik heb wel redelijk wat konijnen gehad, maar helaas niet altijd goed gehouden want ja, vroeger wisten mensen er niet zoveel van.. Ook veel konijnen verzorgd die niet van mij waren. Beetje raar verhaal. Om te beginnen kreeg ik mijn eerste konijn toen ik 9 of 10 was. Iemand die mijn ouders kenden hadden een konijn met een nestje met 3 konijnen. Dus ik, mijn broertje en zusje kregen ieder een konijn. Uiteraard allemaal een eigen hokje zoals dat vroeger ging.. wel met ren, maar die moesten ze dus delen en ook 's nachts in het hok. Helaas een keer vergeten en toen was mijn konijn (Humpie, vernoemd naar een boek) de volgende dag weg 😔 Die van mijn broertje moest weg, omdat die 'wild' was. Die van mijn zusje heeft nog wel heel lang geleefd, maar helaas wel in zijn eentje. 

Nadat mijn konijn weg was kreeg ik een nieuwe uit de dierenwinkel, Mona. Daarna laat mijn geheugen mij een beetje in de steek, maar de buurman van mijn ouders had redelijk veel konijnen. In zijn achtertuin een toren met meerdere hokken zoals een gemiddelde konijnenopvang. Af en toe kwam hij met een zwanger konijn bij ons en dan ging die bij ons bevallen en als de kleintjes oud genoeg waren weer terug naar hem. Ik heb alleen werkelijk geen idee hoe hij aan die konijnen kwam en waar ze naar toe gingen? Mijn ouders weten het ook niet meer, echt vreemd. Zoals ik mij herinner waren de meesten ook wildkleur of zwart, dus misschien allemaal wilde of halfwilde konijnen? 

Ook kwam hij een keer met een konijn, Tweety, die ik mocht houden, maar die moest vrij snel weer weg omdat ook zij 'wild' was. Maar ik weet niet of ze misschien halfwild was, of dat het gewoon kwam omdat ze niet goed gehouden werd (alleen in een hok, maar af en toe in de ren).

Daarna weer een konijn uit de dierenwinkel, Panino (naam bedacht toen ik op vakantie was in Italie haha). Typisch geval van voedster in de dierenwinkel maar bleek toch een ram te zijn. Niet gecastreerd en samen bij Mona gezet. Toen werd Mona schijnzwanger en vonden we het wel leuk om een nestje te nemen. Uiteindelijk heeft zij 2x een nestje gehad. Een nestje hebben we naar de dierenwinkel gebracht (zou ik nu uiteraard nooit weer doen). En een keer een nestje waarbij 1 gebleven was, Snowy, en de ander naar familie. Op een gegeven moment een foutje gemaakt en zaten Snowy en Mona opeens bij elkaar. Dat ging enorm goed dus zij hebben vanaf toen samen geleefd. Helaas viel het kwartje nog niet dat Panino ook een vriendinnetje nodig had.. Hij is uiteindelijk overleden aan EC (waarschijnlijk), binnen 2 uur na de eerste symptomen al. 

Ik wilde graag nog meer konijnen en was toen eindelijk slim genoeg om naar de konijnenopvang te gaan en heb daar Nino en Lena opgehaald. Die koppeling ging ook een beetje vreemd. Nino was al gecastreerd maar nog vruchtbaar. Ze hebben daar heel kort gekeken of ze goed samengingen en ik heb ze meteen mee naar huis genomen. Ze hebben toen nog een paar dagen apart gezeten tot Nino niet meer vruchtbaar was en wonder boven wonder ging het meteen goed samen. Ik had ook nog totaal geen koppelervaring, dus dat was wel een geluk. Helaas was ik nog steeds te dom om 2 rennen te hebben. De 2 koppels moesten nog steeds een ren delen die ook nog niet eens overdekt was, dus 's nachts moesten ze nog steeds in het hok.

Toen Mona overleden was moest ik een vriendje zoeken voor Snowy, dus weer naar de opvang om Stitch op te halen. Bij diezelfde opvang hadden ze op een gegeven moment enorm veel konijnen van een kinderboerderij opgevangen waarvan de voedsters waarschijnlijk allemaal zwanger waren. Dus ze deden een oproep of mensen een zwangere voedster tijdelijk willen opvangen totdat de jongen groot genoeg waren om weer terug te gaan. En zo kwam Dora tijdelijk bij mij wonen. Zij is bevallen van 2 jongen, waarvan 1 helaas al bij de geboorte was overleden. Senna leefde nog wel en mocht ik van mijn ouders houden, Dora moest helaas wel terug. Senna heb ik gekoppeld aan Snowy en Stitch en dat ging echt geweldig. Snowy overleed en daarna ook Nino. Ik heb toen Lena gekoppeld aan Senna en Stitch en dat ging gelukkig ook goed. Ik wilde terug naar 1 groep, zodat de ren niet meer gedeeld hoefde te worden.

Na het overlijden van Lena weer naar de opvang en heb ik Bo opgehaald om gekoppeld te worden aan Senna en Stitch. Bij mij gingen drietallen eigenlijk altijd super goed. Toen ik een keer 's middags in de tuin zat zag ik opeens een roofvogel een wild konijn grijpen uit de tuin van de buren. Sindsdien is de ren overdekt en konden ze ook 's nachts buiten lopen.

Stitch kreeg ook EC en die behandeling was best zwaar. Na het overlijden wilde ik even geen konijn erbij zetten. Senna en Bo samen ging heel goed, en Senna begon artrose te krijgen. Helaas is Bo een jaar na Stitch ook overleden aan gebroken ribben. Senna's artrose werd al wat erger, maar ik wilde haar ook niet alleen laten zitten. Dus toch maar naar de opvang en terug naar een drietal. Dat werden Kyra en Odin. Helaas werd Senna artrose na 1,5e maand zo erg dat Kyra haar niet meer accepteerde en moest ik haar apart houden. Ik heb Senna echt heel intensief verzorgd, elke 30/45 min moest ik naar haar toe om te helpen, alleen 's nachts deed ik het niet, anders was het niet vol te houden. Gelukkig werkte ik nu thuis vanwege corona dus kon het ook. Helaas kreeg ze een tumor in de wang en heb ik haar moeten inslapen.

Omdat die verzorging ook zo intensief was en er een verhuizing aan zat te komen, zitten Kyra en Odin met z'n 2en. Ik twijfel of ik nog weer terug ga naar een drietal. Hoe meer konijnen hoe beter, en ik heb er de ruimte en geld voor. Maar Kyra, Odin en Senna ging niet zo geweldig als de drietallen ervoor, dus misschien zijn zij geen geschikte konijnen voor 3. Nog even twijfelen dus. 

[Eefje]

Mijn eerste konijntjes waren Frits en Wilma. Augustus 2012 haalde ik ze op bij de kleindierenopvang in Nijmegen. 

Frits was flink gewond gevonden in het bos, hij had een kapot oor, dat stond hem heel stoer. Het stond altijd een beetje schuin, maar hij had er geen last van toen het eenmaal netjes genezen was.

Wilma was een langzitter vanwege haar lange haar en rode ogen, ze was een kleine angora. Ik zat al op bunnybunch voordat ze kwamen dus ze hebben altijd alles gehad wat ze nodig hadden. Wilma was een heerlijk konijn. Heel grappig, super actief en ondernemend, ze maakte veel geluidjes en was erg duidelijk in wat ze wel en niet wilde. Ze was geen knuffel, net als Frits. Haar beste vrienden waren Frits en haar zandbak, dat was het beste cadeau wat we haar hebben gegeven, elke dag zat ze werkelijk uuuuuren grond te verzetten. Ik knipte haar elke twee weken helemaal kort, zodat ze zo min mogelijk last had van die ellendige vacht. Toen Wilma 5.5 was, we hadden haar toen ongeveer drie jaar, kreeg ze iets geks aan haar blaas wat niet te opereren bleek en hebben we haar in moeten laten slapen. Toen kwam Betsy, die kennen jullie natuurlijk allemaal.

 

 

Frits en Betsy zijn vier jaar samen geweest, tot Frits zo ziek werd dat we hem moesten laten gaan vorig jaar januari. We hebben hem 7.5 jaar gehad. Nooit gedacht hoor, dat hij toch zo oud zou worden. Frits heeft flink wat verstoppingen en gasbuikjes gehad, ec gelukkig super mild, scheve kop die meteen na de eerste dag behandelen weg was en nooit meer terug is gekomen, oorontsteking en dus snot waar we hem uiteindelijk aan verloren zijn. Frits was een leuk ondernemend en sociaal konijn, hij hield niet van aaien, maar was wel super brutaal en stond overal met zijn neus vooraan! Toen we Frits vorig jaar lieten gaan kwamen we eerst thuis met Teun. Een wat ouder konijn, maar zijn gebitsproblemen bleken al snel zo heftig dat we hem in overleg na een week weer terug naar de opvang hebben gebracht, waarna we met Gijs thuis kwamen. Onze eerste puber en dat hebben we geweten! 

Nu is Gijs een lieve lobbes geworden. Betsy heeft hem flink opgevoed en ze hadden een goede invloed op elkaar. Zoals jullie weten hebben we Betsy helaas onlangs in moeten laten slapen vanwege snot, het viel erg zwaar binnen een jaar twee konijnen te verliezen hieraan, we waren ook verschrikkelijk gehecht aan zowel Frits als Betsy. Nu hebben we Kiki. Een heftig beestje waar we onze handen vol aan hebben en Gijs ook, maar ik heb vertrouwen in de toekomst als ze is uitgepuberd 😅. Kiki krijgt binnenkort ook een zandbak, ze graaft de wc uit, dus ik hoop dat ze net als Wilma daar wat van haar energie in kwijt kan.

 

 

Inmiddels dus zo'n 8.5 jaar konijnen en nu aan konijntje 4 en 5. Wilma is 5.5 geworden, Frits waarschijnlijk een jaar of 9 en Betsy 8.5. nu hebben we twee jonkies, Gijs van anderhalf en Kiki van een half jaar. Ik hoop van harte dat we voorlopig even gevrijwaard zijn van ziekte en verlies en dat deze twee de komende acht jaar of langer lekker probleemloos bij ons kunnen wonen. 

[Gast]

Mijn eerste konijn was Flappie, gevonden in mijn tuin op kerstavond na een dag werken. Een zwarte hangoor ram. Hij was nog jong toen ik hem vond, de DA schatte hem op nog geen 6 maanden oud. Flap (als je op kerstavond gevonden wordt dan vraag je om zo’n naam 😆) was een enorme goedzak. Hij zat binnen, liep los zodra er iemand thuis was, was zindelijk, luisterde naar zijn naam, ging op commando terug in z’n hok en sloopte niks. Echt het voorbeeldige free roaming konijn. Helaas wist ik toen nog niet dat konijnen eigenlijk met z’n tweeën moeten. Flappie heeft zo’n vier jaar alleen gezeten, met een pluche bal als maatje. Toen las ik voor een werkstuk voor mn dierverzorging opleiding dat konijnen met z’n tweeën moeten, ram en voedster, en heb ik bij mn moeder erop aangedrongen om Flap te laten castreren zodat hij gekoppeld kon worden. Dat mocht! 
Toen hij gecastreerd was zijn we naar het asiel gegaan met hem voor een speed date. Hij koos een zwart wit gestippelde voedster uit (waarvan ik de naam niet meer weet...), een dwerg met flink overgewicht, waarmee we thuis zelf verder zouden koppelen. Dat ging goed, maar na drie dagen stopte ze opeens met eten. Ik de dierenarts van het asiel gebeld waar ik naartoe kon komen. Daar hebben ze geluisterd en met een otoscoop naar haar tandjes ‘gekeken’, maar ze vonden niks. Ik kreeg wel dwangvoer mee. Een uur na thuiskomst was ze overleden. 
Flap opnieuw laten koppelen. Nu koos hij voor een wit bruin gestippelde voedster, middenslag, weer met overgewicht, met ENORM voer- en hoknijd. Bibi. Omdat Flap inmiddels zijn eigen kamer had waar hij 24/7 los rond mocht lopen en ik niet snel onder de indruk ben van een dier met gebruiksaanwijzing, mocht ze mee. En dat ze voer- en hoknijd had heb ik geweten...! Bij gebrek aan een hok om nijdig over te doen, besloot ze het huisje van de krabpaal als haar territorium te gaan verdedigen. Kwam je langs vloog ze je aan. Letterlijk hing ze in je enkels. En met voeren kon je geen bakje meer gebruiken, voer werd gewoon over de grond gestrooid. Maar ze werd langzaam aan steeds rustiger en uiteindelijk kon ik zelfs op de grond gaan zitten zonder aangevallen te worden. 
Bibi overleed aan ouderdom in haar slaap. Ze was een jaar of 11. Ik wilde Flappie niet opnieuw koppelen, hij was al zo oud. En ik had ook het idee dat het voor hem niet lang meer zou duren. Dat klopte. Een week na Bibi overleed ook Flappie in zijn slaap. 12 jaar is hij geworden. 
 

Inmiddels had ik ook Nijntje Pluis. Dit kleine bolletje witte wol met grijze oortjes en grijze randen om zijn oogjes alsof hij mascara droeg, was eigenlijk bedoeld als voer voor de python van school (ik deed toen dierverzorging/dierenartsassistent opleiding in Barneveld) en ik moest hem gaan brengen en levend aan de python voeren. Nou, écht niet! Pluis was zo’n 4 weken oud en heel erg ziek. Hij had coccidiose, longontsteking en oogontsteking. En hij had mijt. Het was zo’n ontzettend klein, breekbaar en teer hummeltje. Ik kon hem onmogelijk naar de slang brengen. Met geen één (levend) dier kan ik dat. Ik heb hem dus in mn zak gestopt en ben op de trein naar huis gestapt. De slang heeft niet (van mij) gegeten 😅

Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat Pluis de eerste week zou halen, maar hij bleek een vechter te zijn. Hij is nooit gezond geweest en ik kon hem daardoor ook niet laten castreren, maar is uiteindelijk toch nog 8 jaar oud geworden en overleden omdat z’n lijfje gewoon op was. 
 

Na deze drie (vier) konijnen best lang geen konijnen meer gehad. Tot ik op mn FB tijdlijn een oproep van het asiel zag dat ze een goed huisje zochten voor een Vlaamse Reus. Ik was meteen verliefd! Mijn moeder niet zo, maar die begreep uiteindelijk wel dat het voor mijn PTSS helpend zou kunnen zijn om konijnen te hebben. Dus op naar het asiel. Helaas werd de Vlaamse Reus alleen geplaatst als je al een konijn had. En dat had ik nog niet. Dus gekeken bij de binnen-koppels, want ik had nog geen ren voor buiten. Er zaten 3 koppels: 1 koppel was al redelijk op leeftijd en ook niet heel erg mensgericht, 1 koppel zat een Angora konijn bij en het derde koppel was een jong koppel, mensgericht, actief... dat zou mijn koppel worden! Dat waren Kliko en Spook. En wat een leuk koppel was dat! Kliko, een schitterend black en tan konijn, kleine middenslag (of grote dwerg, haha) en hondsbrutaal. En Spook, spierwit met mooie rode ogen. Afgelopen zomer sloeg het noodlot toe. Spook brak om nog onduidelijke reden haar rug op maar liefst drie plaatsen. Bikkel als ze was, had ze niks laten merken. Ze liep alleen wat raar. In november ging het écht niet meer en heb ik haar moeten laten inslapen. Ze is net geen 3 jaar oud geworden. Veel te jong. 

Kliko wilde ik niet alleen laten zitten en nog voor ik Spook had laten inslapen was de afspraak voor Kliko om op koppelvakantie te gaan al gemaakt. Waar hij mee thuis zou komen maakte mij niet uit, enige voorkeur was dat ze geen Teddy of Angora was en liefst ongeveer dezelfde leeftijd als Kliko. Kliko werd gekoppeld aan Marietje; een wildkleur dame met kuif, bakkebaarden, sik en snor 😎. De koppeling was niet meteen een succes, maar ze hebben ze toch even bij elkaar gelaten en uiteindelijk ging het goed. We zijn nu ruim twee maanden verder en het is een heel hecht en klef stelletje samen. Marietje heet inmiddels Rummikub. En ik ben heel blij met haar, net als Kliko. 

[Babbeltje en Knabbeltje08]

Mijn 1e konijn was Lundi 🥰

Hij was zwart-wit, heel schattig en ondeugend. Ik kreeg hem op mijn 8e of 7e verjaardag?😀

Hij hield van eten, knuffelen en likken, het was echt een schat.