Ga naar inhoud

Hoe tam zijn jullie konijnen?


Gast

Aanbevolen berichten

Ik ben wel benieuwd hoe tam jullie konijn(en) zijn. 

Zijn het echte knuffelkonten? Of meer 'blijf-van-mijn-lijf' konijnen? Of zitten ze er een beetje tussen in? Komen ze bijvoorbeeld wel zeuren om wat lekkers, wat ze ook aanpakken, maar gaan ze daarna snel ergens anders zitten? 

En heb je je konijn(en) al van jongs af aan of komen ze uit de opvang en waren ze al wat ouder toen je ze kreeg en hadden ze misschien daardoor een 'rugzakje'?

Waren ze heel schuw misschien in het begin en nu niet meer? En hoe heb je dat dan aangepakt?

 

Ik ben benieuwd!

aangepast door JacinthaBrehler
Toevoeging
Link naar reactie
Delen op andere sites

Kliko komt uit het asiel. Hij was geschat een jaar oud toen ik hem uit het asiel haalde. Hij was niet heel erg bang, maar ook niet een enorme knuffelkont. Je kon hem niet aaien, dan rende hij snel weg. Een koekje aanpakken deed hij wel; liefde ging bij hem door de maag! 

Inmiddels komt hij af en toe een aai over zijn neus halen als ik in de ren zit en mag ik hem ook steeds wat langer aaien. Maar wel op zijn tempo, zijn moment en zijn manier. Doe je het als het jou uitkomt dan verpest je het en kijkt hij je een week niet aan en is hij ook echt knorrig. 

 

Rummie moet nog vrij weinig van mij weten. Ze komt uit de opvang, heeft daar anderhalf jaar gezeten. Ze is nu drie jaar oud en is afgestaan wegens 'geen tijd', dus ze zal ook niet veel gewend zijn denk ik. Ze komt inmiddels wel snoepjes aanpakken, dus de eerste stap naar het opbouwen van een band is gemaakt. nu verder opbouwen. Ik heb het idee dat ze wel graag wil, maar ze durft nog niet goed. Met geduld gaat ze er wel komen. Als ik zie hoe ver ze al gekomen is in een week tijd, heb ik veel hoop voor de toekomst!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Mijn konijnen waren 3,5 en 2,5 jaar toen ik ze overnam van iemand die er geen tijd meer voor had. Ze zijn heel erg tam, vanaf het begin al. Aaien vinden ze prima, ze zijn totaal niet bang. Ze komen juist zelf naar me toe, gaan tegen me op staan, duwen eens met hun neus tegen mijn been.

 

Wannes heeft rottig pluishaar dus die moeten we regelmatig kammen en dat laat hij gelukkig toe. Hij is wel een beetje een rustig sukkeltje. Toen ze net bij ons woonden moesten ze wennen aan de geluiden bij ons buiten. Dan hoorde ik hem 's nachts stampen. Ik ben een paar keer naar hem toe gegaan, heb hem geaaid en tegen hem gekletst. Hij kroop dan zowat in me en op me. Meestal was het stampen daarna wel over.

 

Bij Zoetje hoeft er bijna nooit iets, maar als er iets is, dan is ze heel fel en wurmt zich los. Pas geleden had ze bijvoorbeeld ineens een klit. Die heeft ze eigenlijk nooit, maar het moest wel even weggewerkt worden. Dan is ze bijna niet te houden. Felle tante dus! Toen ze nog los in de tuin mochten lopen, joeg ze ook kauwen en merels weg die op haar eten (het gras) zaten.

 

Als ik ze allebei iets lekkers geef, dan pakken ze het aan en rennen daarna allebei in een andere richting, om elkaar dan soms in het gangetje achter het hok weer tegen te komen. 🤣 Maar dat is volgens mij meer om hun lekkers veilig te stellen zodat de ander het niet opeet.

  • Vind ik leuk 2
Link naar reactie
Delen op andere sites

Betsy komt uit de opvang, ze was bijna vier toen ze bij ons kwam, nu inmiddels 8.5. ze is ontzettend tam, heeft heel veel aandacht nodig en komt kroelen, krijgt er geen genoeg van. Ze komt tegen je aan of op je schoot, ook bij mensen die ze niet kent. Je kunt haar ook goed hanteren, ze vindt dat niet leuk, maar is daarna niet bang of boos. Ik denk dat ze altijd klein gehuisvest is geweest, zonder vriendje, maar wel altijd veel aandacht heeft gekregen. In het begin durfde ze de ren bijna niet in, de woonkamer was helemaal eng. Nu ze in een kleinere kamer zitten is ze wel graag buiten de ren. 

 

Gijs komt ook uit de opvang, hij was 6 maanden toen hij bij ons kwam. Nu is hij 1 jaar en vier maanden. Hij is tam, maar niet zoals Betsy. Wel komt hij bij je kijken, hij springt op je en je mag hem ook aaien. Liever niet op zijn kop. Eerder had ik het idee dat hij het alleen tolereerde, nu lijkt hij het soms zelfs fijn te vinden. Als hij op de bank komt liggen gaat hij wel een stukje verderop liggen. Hij is erg alert en schrikkerig, zijn eerste reactie op alles wat hij niet kent is wegrennen en zich verstoppen, maar hij komt ook altijd snel weer tevoorschijn. Als je hem moet hanteren is dat een drama, hij vecht verschrikkelijk, maar herstelt er ook weer snel van. Ik weet alleen dat hij voordat hij bij ons kwam met zijn broertje zat, dat ging dus mis in de puberteit. Verder geen idee, zijn karakter moest echt nog vorm krijgen. Hij is van een blij schrikkerig jochie in een lompe lieve brutale ram veranderd. Misschien als hij nog wat ouder wordt dat hij meer komt knuffelen, zo niet is dat ook prima. 

 

Ik heb er niet speciaal iets aan gedaan. Het scheelt dat ze binnen zitten en dat wij savonds in 'hun' kamer zitten. We hebben ons niet opgedrongen en hem in zijn waarde gelaten. Hierdoor, en het speelt zeker mee dat betsy zo tam is, heeft hij geleerd dat wij ok zijn en meestal alleen zorgen voor meer ruimte of iets te snaaien. In de opvang konden ze hem ook wel tussen zijn oortjes kriebelen, toen we hem net hadden gingen we op vakantie en hebben ze een maand bij Daisy en Nol in de woonkamer gewoond, daardoor is hij ook erg gewend geraakt aan geluiden, gedoe en mensen om hem heen. Hier zitten ze overdag rustig, we komen er dan bijna nooit, tenzij we allebei thuis werken, dan zit er wel iemand. 

  • Vind ik leuk 3
Link naar reactie
Delen op andere sites

Mijn vorige konijnen Frits en Wilma waren heel anders. Ze waren wel tam in die zin dat ze absoluut niet bang voor ons waren. Ze waren erg brutaal en ondernemend. Ze woonden in onze woonkamer en kwamen vaak buiten spelen, schooien als we de koelkast open maakten en als we op de bank zaten kwamen ze zonnebloempitjes halen. Wilma kon je soms op haar koppie aaien, Frits ging er soms wel bij zitten met zijn kop naar beneden, maar vond het eigenlijk maar niks. Als Frits alleen zat en je wilde hem aanraken ging hij snel weg, als hij niet weg kon ging hij boksen. 

Wilma was een angora, die moest elke twee weken geknipt, dat liet ze goed toe, maar vond ze wel verschrikkelijk. Toch leek ze precies te weten wanneer ik de ren in stapte om haar te pakken, of wanneer ik iets anders kwam doen. In dat laatste geval was ze dan ook niet bang. Frits bleef echt lang boos en bang als we wat met hem gedaan hadden. 

Toch zou ik niet zeggen dat ze niet tam waren, het waren alleen geen knuffels, maar dat vind ik wat heel anders. En ik was net zo gek op ze.

  • Vind ik leuk 3
Link naar reactie
Delen op andere sites

Mijn konijnen zijn niet tam, maar dat hoeft ook niet. Ik vind het ook fijner om gewoon naar ze te kijken en laat ze verder met rust. Ze pakken wel allebei brokjes aan, en Artemis komt ook wel niewsgierig snuffelen als ik in de ren bezig ben. Aaien vinden ze allebei niet fijn, bij Artemis kan ik het soms proberen, Apollo rent echt meteen weg als mijn hand zonder eten in de buurt komt. Gelukkig hebben ze ook niet veel kwaaltjes of vachtverzorging nodig, dat zou bij Apollo echt wel een probleem zijn.

  • Vind ik leuk 3
Link naar reactie
Delen op andere sites

Mijn konijnen zijn wel tam, Bibi vindt het heerlijk om geaaid te worden en gaat er ook echt voor zitten. Bobo rent wat vaker weg, maar hij vind het over het algemeen ook leuk. 

 

Ze komen beide uit hetzelfde nestje, ze waren nog niet zo tam toen ik ze kreeg maar daar heb ik dus zelf heel veel tijd en moeite in gestoken. Ze komen nu echt altijd op mijn schoot zitten maar optillen vinden ze niet zo leuk. Ze springen vaak uit mijn armen en trappelen ook... maarja, daar is een konijn natuurlijk niet voor. 

Ze eten ook regelmatig uit mijn handen, maar zodra ik een snoepje geef rennen ze wel ieder een eigen kant op, meer om heen eten te beschermen voordat de ander het opeet. 😆

  • Vind ik leuk 2
Link naar reactie
Delen op andere sites

Leuke vraag!

 

Alle vier zijn ze in zo verre tam dat ik ze uit de hand kan voeren en een gezondheidscheck op vier pootjes kan doen. Ik moet toegeven dat dat voor mij ook het minimale is wat ik probeer te bereiken qua tam maken. Dat de normale dagelijkse zorg zo min mogelijk stress geeft.  Verder zijn er best verschillen per karakter!

 

Hier is Joris echt een blijf van mijn lijf konijn. Hij pakt lekkers aan uit de hand, ik mag mijn hand onder zijn billen doen als hij op vier pootjes staat voor een gezondheidscheck. Ik krijg de kans om één of twee losse plukjes haar uit te trekken, en dan is hij weg 😄 Hij is niet schuw, zeker niet, maar hij houd gewoon echt niet van aanraken en optillen. Helaas is het bij hem soms wel nodig, zijn vacht is niet zo goed. Joris heb ik van jongs af aan, hij komt van een fokker. Hij is al van klein af aan een enorme stresskip, vind alles spannend. 

 

Brenda is wel aanhankelijk, maar eigenlijk veel te druk en zelfstandig om rustig te gaan zitten voor een uitgebreide knuffelbeurt. Een krabbeltje over haar bolletje, of bij haar wangetje vind ze lekker, en dan gaat ze weer verder met de orde van de dag. Ze lijk altijd maar kort haar aandacht bij één ding te kunnen houden en ziet dan weer wat anders wat interessant is waar ze op af gaat. Geen geduld, dat konijn haha. Brenda komt van een opvang, was 1.5 toen ze  hier kwam. 

 

Harold is wat afwachtender van karakter. Hij vind aandacht wel ok, maar moet altijd eerst even wennen als ik in de ren zit, kijkt eventjes de kat uit de boom. En dan komt hij wel naar mij toe. Hij is heel rustig van karakter. Wil best even voor een krabbeltje zitten, maar ik moet dus niet gelijk op hem af gaan, hij wil gewoon even zelf wennen en naar mij toe komen, en dan vind hij veel best. In verhaarperiodes kan ik hem prima met zo een nopjes handschoen aaien en daar geniet hij dan ook lekker van. Harold komt van een opvang, zijn leeftijd is onbekend. Hij komt altijd wel op mij over als een wat ouder konijntje. 

 

Charlie, het konijn dat zo pittig van gedrag was in de opvang, is echt de grootste kroelkont. Die gaat er echt voor liggen en dan kan ik er rustig 10-15 minuten naast zitten en haar lekker aaien en krabbelen. Ze geniet er echt van, knarsetand, oogjes dicht. Heerlijk om te zien 😄 Zie onderstaande foto. Eerst zit ze, dan ligt ze zoals op de foto, en na een tijdje ploft ze gerust met een bunnyflop om. Charlie komt van een opvang, maar was daar langzitter door agressief gedrag naar mensen en andere konijnen. Als je onderstaande foto ziet zou je het niet zeggen, toch? 😉 

 

image.png

 

 

  • Vind ik leuk 5
Link naar reactie
Delen op andere sites

Saar komt van de kinderboerderij. Zijn vorige baasjes hadden afstand van hem gedaan. Volgens de kinderboerderij was het geen knuffelkonijn. Voor ons geen probleem. Oppakken of op schoot zitten is inderdaad niet aan hem besteed. Maargoed, welk konijn is daar nu wel dol op? Wel komt hij altijd blij naar ons toe, loopt hij met ons mee, gaat onder te tafel liggen bij onze voeten. Aaien, borstelen, kusjes geven. Allemaal geen probleem. Het is net een hond eigenlijk. Wel is zijn gedrag na de castratie veranderd. Hij was echt een beetje boos op ons. Keerde ons de rug toe, liep weg als we eraan kwamen. Maar inmiddels mag ik hem wel weer gewoon aaien, dus komt vast wel weer goed.

 

Speculoos is nog best jong en nog niet zo lang bij ons. Ze is pas een half jaar oud.  Dus ik ben benieuwd hoe haar karakter gaat ontwikkelen. Volgens mij is ze best stoer. Saar is ouder en groter, maar ik heb het idee dat Speculoos de broek aan heeft. Ze is handtam. Is duidelijk gewend om opgepakt te worden. Ze komt van een hobbyfokker vandaan. Ze was eigenlijk bedoeld om shows/tentoonstellingen mee te doen, maar die zijn dit jaar bijna allemaal afgelast ivm Corona. Ze mocht dus naar een nieuw huisje.

  • Vind ik leuk 2
Link naar reactie
Delen op andere sites

Aaibaar. Door mij althans, mijn man moeten ze niks van hebben haha. Lena is heel tam maar alleen als het haar uitkomt. Die komt rustig over je heen klauteren als jij in haar route zit/ligt. Geen probleem.

Ripley is ook tam, maar niet zo brutaal als Lena. Hij vindt aaien oke, borstelen de hel en knuffelen doen we gewoon niet.

  • Vind ik leuk 2
Link naar reactie
Delen op andere sites

Niet tam. 😁 Soms willen ze weleens iets uit de hand aannemen, maar dat is het dan ook. Aaien, vergeet het. Moeten ze naar de dierenarts, of geborsteld/geplukt worden, dan is het kwestie van vlug zijn om hen te pakken te krijgen. 😂 Dit gezegd zijnde zijn ze, eens 'gevangen', super flink. Blijven bij het borstelen netjes op tafel zitten en de dierenarts zegt me steeds weer dat ik 'vast heel erg met hen bezig ben', omdat ze zo braaf zijn. Maar ik vind het goed zo, ik hoef geen knuffeldieren, laat hen maar gewoon konijn zijn. 

  • Vind ik leuk 2
Link naar reactie
Delen op andere sites

Mijn konijntjes zijn erg tam. Heb Milo los in huis lopen en die komt graag even knuffelen. Deze heb ik gekregen toen die 9 weken oud was nadat mijn andere konijntje was overleden. 

Joy moet nog wat beter zindelijk worden en ze moet ophouden de boel te vernielen dan mag ze samen met Milo los. Moet ze nog koppelen. 

Joy wil wel af en toe een aai en komt ook wel eens bij je liggen maar moet niet te lang duren. 

 

Link naar reactie
Delen op andere sites

Bambi en Fendi komen uit de opvang, wegens 'te weinig tijd' en ik heb geen idee van hun vorige situatie. Ze waren aaien duidelijk niet gewend, maar dat tolereerden ze wel na een week of twee. Ik merk wel dat ze het nog steeds niet altijd prettig vinden, dus laat ik ze dan maar. Bij hun gaat de liefde echt door de maag; eten geven was de grootste reden voor ze om fan van me te worden 😁. Vooral van de cranberries die ik uit de bunnybunch shop heb gekocht zijn ze helemaal gek! Die krijgen ze af en toe.

  • Vind ik leuk 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Op 24-11-2020 at 15:27 zei bibi&bobo:

Mijn konijnen zijn wel tam, Bibi vindt het heerlijk om geaaid te worden en gaat er ook echt voor zitten. Bobo rent wat vaker weg, maar hij vind het over het algemeen ook leuk. 

 

Ze komen beide uit hetzelfde nestje, ze waren nog niet zo tam toen ik ze kreeg maar daar heb ik dus zelf heel veel tijd en moeite in gestoken. Ze komen nu echt altijd op mijn schoot zitten maar optillen vinden ze niet zo leuk. Ze springen vaak uit mijn armen en trappelen ook... maarja, daar is een konijn natuurlijk niet voor. 

Ze eten ook regelmatig uit mijn handen, maar zodra ik een snoepje geef rennen ze wel ieder een eigen kant op, meer om heen eten te beschermen voordat de ander het opeet. 😆

Haha, dat laatste doen ze bij mij ook altijd, en dan hebben ze ook nog allebei hun eigen vaste veilige plek om het lekkers op te eten. Ik vind het altijd grappig om te zien. 

  • Vind ik leuk 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

stampertje en de rosse waren half tam ,

ze waren niet bang van ons en ging graag bij ons zitten maar van het strelen hadden ze niet graag (  al lieten ze het soms toe)

 

de bomma is altijd al knuffel konijn geweest en nu ze bij de begleider thuis woond kan haar geluk niet op al word het haar zelf te veel.

de bomma heeft wel 1 rare eigenschap en dat is als je ze voor 9.00 kom storen dan negeerde ze je de hele dag en dan mag  je  nog af   

komen met snoepjes dat wil ze die niet van u aanvaarden.

  • Vind ik leuk 2
  • Haha 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Leuk topic! Ik heb er 6 waarvan 4 uit de opvang.

 

Bonnie komt uit de opvang, is gedumpt en 2x teruggebracht na adoptie omdat ze zogenaamd niet lief was. Hier is ze een schat, een van de tamsten. Ik mag het koppie altijd aaien, lijf liever niet. Na een lange aaibeurt word ik per gratie ook wel eens gewassen😍

Tommy is haar partner (in crime): hij is met 6 maanden bij een vuilcontainer gedumpt samen met een zwanger voedstertje. Hij komt dus ook uit de opvang en is ontzettend schuw. Als ik voer dan duikt hij al voor me weg, aaien is een totale no go. Ik laat dit lekker want dan toch niet 😉 ik kijk wel alleen naar hem

 

Dan heb ik Teddy & Fien als koppel

Fien heb ik sinds dat ze 4 maanden oud is. Het is een lekkere chagrijnige knorrepot af en toe maar ik mag haar altijd wel aaien en ze komt ook regelmatig bedelen om een aai. Maar wel alleen als zij er zin in heeft haha

Teddy is echt een enorme schat. Hij is ergens in een park gevonden. Hij is vreselijk lief. Het is een langharig konijn dus moet regelmatig geborsteld worden en naar de trimmer. Ook al zijn die ervaringen niet altijd leuk, hij blijft altijd de vriendelijkheid zelve. Hij kan niet echt genieten van aaien.

 

En als laatste Bunny & Floor.

Bunny komt ook uit de opvang. Hij is erg lief en wordt ook graag geaaid. Ook bemoeit hij graag met het verschonen van het verblijf🤣 erg tam mannetje

Floor heb ik sinds dat ze 3 maanden oud is. Zij was altijd vreselijk pittig, moest niks van me hebben. Wilde niet aangeraakt worden. Inmiddels is dat de laatste 1,5 week veranderd. Ze is helaas chronisch ziek waardoor ik haar 3x per dag medicatie moet toedienen. Daardoor is ze veel tammer geworden en zijn we eigenlijk wel maatjes. We hebben nu regelmatig een knuffelsessie en medicatie toedienen gaat gewoon los op schoot. Ik bied het spuitje aan en zij drinkt het zo op. 

 

Grappig wel, want over het algemeen zijn de konijntjes uit de opvang tammer. Behalve Tommy dan

aangepast door Teddybeer
  • Vind ik leuk 2
Link naar reactie
Delen op andere sites

Hier zijn de mannetjes aanhankelijk en aaibaar, en de vrouwtjes moeten niks van ons hebben. Blackie moet iedere dag minstens een kwartier geaaid worden, die gaat er helemaal voor liggen. Bunny wil af en toe wel meedelen in de aandacht, maar alleen op haar initiatief. En Tara heeft een hekel aan mensen. Sinds ze ziek is geweest en een tijdje binnen heeft gezeten accepteert ze me wel, maar ik doe haar geen plezier met aaien.

Beany moet ook niks van ons hebben, mogelijk omdat ze slecht ziet en schrikachtig is. Guusje daarentegen was al vanaf de eerste dag een knuffelkont. Hij komt tegen je benen opstaan, en hij vindt alles goed, zolang hij maar aandacht krijgt.

Blackie en Bunny heb ik, toen ik nog niet beter wist, bij een tuincentrum gekocht toen ze 8 weken waren. Beany is daar een nakomeling van.

Tara heb ik 4 jaar geleden uit de opvang gehaald, zij was in een kartonnen doos op straat gezet. En Guusje hen ik ook via een opvang, maar die is hier pas een paar weken. Op zijn vorige adres "keken de kinderen niet meer naar hem om". Daar snap ik niks van, hij is zo lief.

  • Vind ik leuk 2
Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik heb alleen maar tamme konijnen (gehad), de een wat meer aanhankelijk dan de ander. Voor mijn gevoel heeft dit echt wel met aandacht en vertrouwen te maken. Een van mijn konijnen was super angstig toen hij bij mij kwam. Daar was geen land mee te bezeilen. Het heeft me maanden gekost om zijn vertrouwen te winnen. Nu, is het de grootste knuffelbeer die er is 🥰 Hebben jullie ook konijnen die heel goed duidelijk kunnen maken dat je iets voor ze moet doen en dan vaak ook nog uit weten te leggen wat dat is? Nu zit er eentje mij ook heel doordringend aan te kijken, want het is brokjestijd! Ik ga dat maar gauw doen, voordat de pleuris uitbreekt 😁

  • Vind ik leuk 2
Link naar reactie
Delen op andere sites

20 minuten geleden zei Kolino:

Ik heb alleen maar tamme konijnen (gehad), de een wat meer aanhankelijk dan de ander. Voor mijn gevoel heeft dit echt wel met aandacht en vertrouwen te maken. Een van mijn konijnen was super angstig toen hij bij mij kwam. Daar was geen land mee te bezeilen. Het heeft me maanden gekost om zijn vertrouwen te winnen. Nu, is het de grootste knuffelbeer die er is 🥰 Hebben jullie ook konijnen die heel goed duidelijk kunnen maken dat je iets voor ze moet doen en dan vaak ook nog uit weten te leggen wat dat is? Nu zit er eentje mij ook heel doordringend aan te kijken, want het is brokjestijd! Ik ga dat maar gauw doen, voordat de pleuris uitbreekt 😁

 

Echt een knuffelkonijn worden, is voor veel konijnen niet weggelegd. Toch heb ik niet het gevoel dat dat een gebrek aan vertrouwen is of aan aandacht van het baasje. Ik merk gewoon bepaalde karakterverschillen die de mate van knuffeligheid bepalen. Daarom streef ik zelf altijd naar een minimum van de normale dagelijkse dingen (waaronder dus ook even een gezondheidscheck) kunnen uitvoeren. Als ze dat toestaan, vind ik dat een goede basis.

 

Ik merk dat het verder echt het karakter is wat bepaald hoe aanhankelijk ze verder worden of niet. Met Brenda heb ik bijvoorbeeld wel echt gewoon een goede band, kan ik echt leuk spelen, ik kan haar aanraken als ik wil, maar dat is gewoon een heel beweeglijk actief konijn wat het geduld niet heeft om bij mij uitgebreid te knuffelen. Ze springt gerust op mijn rug als ik in de ren bezig ben, loopt gigantisch voor mijn voeten, maar liggen om geaaid te worden, echt niet! Ze ligt wel lekker samen met Joris, en dat is ook geen knuffelkonijn naar mij toe, dus ik vind het helemaal prima dat ze dat samen doen 🙂  Dat is één van de redenen dat een konijnenmaatje zo ontzettend belangrijk is.

 

Maar bij mensen zijn er ook verschillen in hoe aanhankelijk iemand is, dat heeft deels met opvoeding te maken, maar ook wel met karakter. Ik denk dat dat bij konijnen net zo is.

  • Vind ik leuk 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Vlekje heb ik sinds dat ze baby is. Vanaf moment 1 was ik sowieso 4 uur per dag bezig met haar aandacht geven, ik denk toch dat dat wel heeft mee gespeelt dat ze een knuffelkonijn is geworden.

Ze laat zich niet oppakken wat heel logisch is. Ze is heel speels en ook actief. Maar als ze zin heeft en ik kom haar aaien kan ik zo een halfuur lang met haar knuffelen. Als ik dan stop duwt ze ook echt haar hoofd onder mijn hand, zo van ga door  met aaien ik vind dit zo fijn! Ook krijg ik dan tussendoor ook steeds likjes als bedankje dan ik haar knuffel. Dit is overigens wel veel meer geworden sinds ze gecastreerd is. 

Ik vind het heerlijk om haar te knuffelen en zij ook.

Voor haar heb ik konijnen gehad die geen knuffel konijnen waren. ik denk daarom ook dat ik daarom zoveel liefde voor haar heb. Ze heeft ook echt een goede band met mij. Ik ben de enige die ze likjes geeft en voor de castratie was ik ook de enige waar ze mijn arm of been besprong.😅 Alleen als ik haar lekker eten geef rent ze er wel mee weg, want ja ik zou het toch afpakken.

Ik ben echt heel blij met mijn lieve knuffelkonijntje, ik geniet er echt heel erg van.

  • Vind ik leuk 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Liz heb ik van jongs af aan en ze is erg tam. Ze laat zich heel graag aaien en stoot me regelmatig even aan om contact te maken. Toch is ze geen echt knuffelkonijn. Als ik naast haar op de grond ga zitten/liggen dan wil je dolgraag geaaid worden maar niet te dichtbij. Als ik haar een kusje geeft dan stapt ze op en gaat ze iets verderop zitten om wel weer geaaid te worden maar op gepaste afstand. 

Heel soms komt ze tegen me aan liggen op de bank. 

Olaf is meer een knuffelkont op bepaalde momenten. Als hij niet te druk is met alles opnieuw te ontdekken en rondrennen. 

Hij beet in het begin heel vaak maar dat is nu (als ik oplet) zo goed als over. In stresssituaties komt dat wel weer naar voren. 

Hij gaat er echt voor liggen als ik hem aai, kopje helemaal naar beneden en knarsetanden. Ook geeft hij vaak likjes op mijn arm of hand. Hij is ook vaak in de buurt als ik aan het rommelen ben. Regelmatig sluit ik hem per ongeluk op in de kast. 😄

  • Vind ik leuk 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

@Evee Dat ben ik met je eens hoor, ik hoef hem ook niet op te pakken en op schoot te zetten, no way! Dan doet ie alles om weg te komen! Zolang ik het initiatief maar bij hem laat, dan is het goed. De ene is inderdaad knuffeliger dan de andere en daar stem ik mij op af. Ik vind het ook best als ze gewoon bij me in de buurt komen liggen.

 

Wat ik fijn vind aan mijn konijnen is dat ze allemaal handelbaar zijn. Gezondheidschecks die makkelijk gaan, medicijnen die er zonder al te veel (of helemaal geen) stress in gaan, nagels die zonder al teveel gedoe geknipt kunnen worden. Dat is wel heel handig als je het alleen moet doen 🙂

  • Vind ik leuk 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik heb vroeger trouwens een heel tam konijntje gehad. Als ik er nu op terugkijk heeft die bij mij niet het meest geweldige leven gehad, maar ik wist toen niet beter en ik heb echt mijn best gedaan. 
Dat konijntje, Nijntje Pluis, was bedoeld als levend voer voor de Python op school (ik zat in Barneveld op school, MBO dierverzorging) en ik moest dat konijntje brengen én opvoeren aan de slang. Het arme dier was ziek, enorm mager, 5 weekjes oud, paste met gemak in mn jaszak... Ik wilde helemaal die slang niet voeren! Dat konijntje moest met mij mee naar huis! 
En zo is Pluis dus met mij mee naar huis gegaan. In mijn jaszak. 
Eerst langs de dierenarts. Die constateerde een ondertemperatuur, longontsteking en stilliggende darmen. Lading medicatie en dwangvoer mee en warm houden. Pluis ging in mijn vest overal mee naartoe in huis. Het was kerstvakantie dus ik was twee weken thuis om voor hem te zorgen. Hij sliep ‘s nachts in bed bij mij om warm te blijven, overdag in mijn vest. Hij heeft een aantal keer kantjeboord gezeten, maar knokte toch door. Zijn darmen bleven een probleem: hij bleek coccidiose te hebben. En ook zijn longen bleven problematisch. Hij was altijd snel benauwd. De dierenarts raadde castratie ivm zijn longen af, de narcose had hij waarschijnlijk niet overleefd. Een vriendin heeft hij dus nooit gehad helaas. Loslopen kon hij maar af en toe; ik had nog geen ren buiten en hij had door de coccidiose vaak vieze billen dus hij kon ook niet naar buiten ivm kans op vliegen/maden. Met mooi weer en als hij schoon was maakten we in de tuin een tijdelijke ren van gaas panelen en daar mocht hij dan in. En iedere avond mocht hij los in de gang. Dan kwam hij bij mij liggen of op schoot liggen en echt bedelen om kriebels. 
 

Pluis is uiteindelijk 8,5 jaar geworden. 8,5 jaar ouder dan verwacht. Een schitterend wit dwergkonijntje met grijze oortjes, een grijs neusje en grijze randen om de oogjes. En een beetje een Teddy vacht, net iets korter dus niet zo lang dat het geschoren moest worden, maar wel geborsteld. Hij heeft een mooi plekje in mijn hart. Pluis het tamme knuffelkonijn. 

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gast
Dit topic is nu gesloten voor nieuwe reacties.
×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Onze website website maakt gebruik van cookies. Meer informatie hierover lees je bij onze privacy policy Privacybeleid .