Konijnenopvangen overvol door in coronatijd gekocht te konijnen

[Evee]

De meeste mensen zagen het al aankomen. In de coronatijd was er enorme vraag naar puppies, was er bijna geen hond in het asiel te vinden, werden er konijnen uitgewisseld tussen opvangen om  een beetje naar de vraag van adoptie te kunnen voldoen.

 

Maar nu alles weer versoepeld is, de vakantie weer voorbij raakt, veel mensen weer gewoon op kantoor moeten werken... Blijkt dat het huisdier toch niet geschikt is, of dat er geen tijd is besteed aan het alleen leren zijn (bij honden en katten), of zijn de kinderen er alweer op uitgekeken.

 

 

 

 

Dit bericht van konijnenopvang Kaatje Keutel:

https://www.omroepflevoland.nl/nieuws/189846/knaagdieren-worden-massaal-gedumpt-opvang-overvol

 

Citaat

 

Knaagdieren worden massaal gedumpt, opvang overvol

Konijnen, hamsters en cavia's worden op dit moment massaal gedumpt door hun eigenaren. Dat zegt Karin Kuipers van Konijnenopvang Kaatje Keutel in Lelystad. Volgens haar is het de laatste weken extreem druk bij de opvang.

"Er komen veel dieren binnen via de dierenambulance. We barsten een beetje uit onze voegen op dit moment", legt Karin Kuipers van Kaatje Keutel uit. "Normaal zien we een piek in de zomervakantie, maar door de coronacrisis werden juist veel dieren uit de opvang gehaald. Nu de scholen weer gaan beginnen en het gewone leven weer op gang komt, worden de dieren weer gedumpt."

Normaal worden er per maand 1 a 2 dieren aangeboden bij de opvang. Nu zijn dat er rond de dertig. Volgens Kuiper komt dit doordat mensen na een tijdje erachter komen dat het houden van een konijn echt werken is. En dat je niet de hele dag op de bank kan gaan zitten knuffelen. "Konijnen zijn prooidieren en houden niet van knuffelen en optillen. Dus voor kinderen is dat niet leuk. Het is gewoon een groot misverstand met konijnen."

Op dit moment zitten er rond de tachtig dieren in de opvang en dat is extreem. Omdat de opvang vol zit, wordt gebruik gemaakt van pleeggezinnen. Het advies van Karin Kuipers is dan ook: "Denk erover na voordat je een knaagdier neemt. Het is een levend wezen. Ze hebben ruimte nodig en een maatje. Het is niet de bedoeling dat ze alleen in een hok staan te vereenzamen in de tuin."

 

 

 

Maar ook dit bericht van een Belgische konijnenopvang:

 

 

 

 

Dus mocht je een konijn (erbij) zoeken? Ga niet naar een winkel, ga niet naar een fokker. Maar adopteer een koppeltje uit een konijnenopvang!

[Evee]

Dit gaat over het tekort wat er in mei was:

 

 

 

[Eefje]

Ik zal die mensen nooit begrijpen 

[Evee]

2 minuten geleden zei Eefje:

Ik zal die mensen nooit begrijpen 

 

Ik ook niet. Maar zo ben ik dan ook totaal niet opgevoed, zo denken zit ook echt niet in mij.

 

Als je ergens aan begint, pak je de verantwoordelijkheid er voor.  Of dat nou een dier is, of een andere verplichting die je aan gaat.

 

En natuurlijk kan je situatie zo veranderen dat het echt niet meer kan, dat je een dier geen goed huis meer kan bieden, en dan is een asiel om ze te helpen herplaatsen natuurlijk een fijne uitkomst. En daar zouden de asiels ook voor bedoeld moeten zijn. Voor dieren waarvan de baasjes niet meer kunnen om bijvoorbeeld financiële redenen, gezondheidsredenen, overlijden van het baasje.

[Eefje]

Precies, het is in die gevallen ook in het belang van de dieren. Maar een dier in een impuls aankopen en vervolgens weer lozen, waar zit je dan met je hoofd.. 

Tijdje terug zag ik een bericht van een kennis voorbij komen. Ze had een Mechelaar, net een jaar in huis. Toen kreeg ze een baby, baby was net een paar weken oud en de hond moest weg, omdat ze jaloers gedrag vertoonde tegenover de baby. Enerzijds begrijpelijk, anderzijds, had je daar niet aan kunnen denken voordat je de hond in huis nam, aangezien de kinderwens en hondenwens tegelijkertijd speelden? Had je geen gedragstraining met de hond kunnen proberen? Of wachten met de hond en er eentje zoeken die goed is met kinderen, ipv een prachtige pup van een ras met een sterk karakter nemen? Ik vond het wel erg gemakkelijk allemaal.. 

[JokeC]

Mechelbeest was waarschijnlijk niet jaloers, maar hoorde de kir-geluidjes en andere positieve geluiden die gemaakt werden naar de baby en herkende de vriendelijke uitnodiging en reageerde daar terecht op met "ja , graag, leuk knuffelen" om vervolgens niet de aandacht te krijgen die de hond wel verwachtte uit ervaringen uit het verleden en soms zelfs weg gestuurd te worden. Dan snapt zo'n dier er niks meer van en zal in veel gevallen de baby met een verwarrende dus niet prettige situatie associëren en daarop reageren. Volkomen logisch, maar veel mensen zonder kinderen snappen niet veel van wat de hond probeert duidelijk te maken, maar dan is er geen risico dat een kind/baby iets aangedaan wordt door de hond dus dan hoeft het onbegrepen dier niet weg. Ik zeg niet dat het altijd gemakkelijk is om de juiste weg te vinden als er een baby bijkomt, maar het niet eens proberen, is zoals Eefje ook zegt....onbegrijpelijk. 

[MichelleloveElmo]

Onbegrijpelijk... Hopelijk gaat ooit t kwartje vallen...

 

Wat een mond vol trouwens Karin Kuipers van Kaatje Keutel

[Evee]

Ik moet eerlijk zeggen dat ik soms ook het gevoel heb dat mechelaars (en Duitse herders) juist de honden zijn die belanden bij baasjes die zo een hond alleen nemen om echt een harde baas te kunnen spelen. Mensen die echt een slaafse hond willen die elk bevel opvolgt. Die de hond eigenlijk totaal niet begrijpen of kunnen lezen. Dat het van alle honden de soort is die het meest geestelijk mishandeld worden. En zelfs in sommige gevallen ook lichamelijk.

 

Maar goed, we gaan offtopic. 

 

 

[Eefje]

Ja dat geloof ik ook.. bij stoere terriërs zie je dat ook, pitbulls, bully's, bullterriers. Het is een bepaald type hond wat een bepaald type baas aantrekt. In dit geval was dat niet zo, ze was hartstikke gek met die hond, dikke vrienden, tot de baby kwam dan... 

[Evee]

Gelukkig dat dat hier niet het geval was. Kinderen veranderen meer in je leven dan je je vooraf voorstelt heb ik het idee, als ik naar mijn omgeving kijk.

 

Toevallig kwam vorige week van een collega van mn man de vraag of we geen plek hadden voor een met pensioen gaand politiehondje, hollandse herder. Super leuk reutje. We zoeken niet actief meer naar een maatje voor Qila er bij, ze lijkt het alleen ook wel prima te vinden en haar rust en alle aandacht te waarderen, maar als er iets op ons pad komt kijken we er wel serieus naar. Maar hij kon niet met katten.  Voordeel was wel geweest dat mijn schoonmoeder zo bang is van dat type hond dat die niet meer op visite zou durven komen 🤣 😉

[Mira11]

Sommige mensen in mijn familie gaan ook vreselijk met dieren om. Ze wonen op een boerderij en een hond is echt een gebruiksvoorwerp. Altijd maar schreeuwen naar de hond en ze hebben hem alleen voor hun eigen veiligheid en van het bedrijf. Geen greintje liefde of een aai of lief woordje. Heel zielig. 

Ik heb ook geen contact meer met hun. 

[Punky punk]

Zag het al wel aankomen! Wat verschrikkelijk toch! Is de mens ondertussen te dom om verder na te denken dan hun neus lang is?! Daar word ik gewoon kwaad van! Gelukkig is er Bunnybunch! Als iedereen die konijnen had daar nu is gewoon lid van was hé...

[pakyakker]

Wij hebben dus altijd dieren uit de dierenwinkel gehad. Want onwetendheid over opvangen en die zitten hier ook niet in de buurt, of nou ja wel een eindje rijden. Maar ik zal dus nu echt nooit meer een dier uit de dierenwinkel halen. Dit bericht bevestigd het alleen maar meer. Echt verschrikkelijk. En inderdaad zoals @Eefje al zei, ik zal die mensen nooit begrijpen.

[Kenijn]

Wat ik zelf ook weleens denk: mensen weten vaak niet hoe leuk konijnen kunnen zijn. Ik heb in mijn jeugd een wit konijntje gehad, dat in zijn eentje woonde in een klein hokje in de tuin. Er was nog geen internet, en mijn informatie haalde ik uit een boekje over konijnen, dat volgens mij heel beperkt was. Elke dag - en op den duur slechts een paar keer per week - haalde ik het konijntje naarbinnen, waar hij dan onder toezicht een halfuurtje mocht rondhuppelen. Maar na dat halfuur moest ie van mijn moeder weer terug zijn hokje in, omdat ze bang was dat hij zou gaan plassen. Het was een enorm lief beestje, maar ik heb hem eigenlijk verwaarloosd en nooit beseft wat voor bijzondere band je met een konijn kunt opbouwen!

 

Ik geloof dus dat mensen niet alleen onvoldoende weten wat een konijn nodig heeft, maar ook onvoldoende weten wat sommige konijnen hun baasje kunnen brengen. Waardoor ze er - net als ik in mijn jeugd - op uitgekeken raken, en de verzorging van het diertje gaan ervaren als corvee/last naast hun andere dagelijkse beslommeringen. De dingen die ik nu ga opsommen weet ik pas sinds kort. Ze hebben niet alleen de levenskwaliteit van mijn konijnen verbeterd, maar ook mijn beleving als konijneneigenaar radicaal veranderd (waardoor ik de konijnen nu als enorme verrijking van mijn leven ervaar, in plaats van als last):

 

- Als je konijnen binnen houdt, kun je er veel meer een band mee opbouwen, omdat je voortdurend in elkaars nabijheid verkeert. Zij wennen aan jouw aanwezigheid en stem en zijn (mogelijk) minder schuw. En jij wordt voortdurend aan het bestaan van het dier herinnerd, en kunt voortdurend tussendoor eventjes gaan kijken of een aaitje brengen. Alleen al het uitzicht op een rustend of knabbelend dier vanaf mijn bureau of vanuit mijn luie stoel vind ik heel rustgevend en vertederend.

 

- Als je meerdere keren per dag een afgemeten portie eten brengt, komen ze meerdere keren per dag enthousiast op je af huppelen. En dat enthousiasme is voor mij een bron van grote vreugde en vertedering. (Het witte konijn uit mijn jeugd had permanent een volle bak eten, zodat hij nooit echt reageerde als je het bijvulde.)

 

- Als je konijnen wat groter huisvest (in een ren/kamer in plaats van klein hok), hoef je ze niet uit het hok te tillen om contact te maken, maar kun je tussen ze in gaan zitten. Mijn konijnen houden allebei niet van optillen. Maar de één komt echt naar me toe om op me te klimmen en gaat er vaak echt voor zitten om zich (op de grond) te laten aaien. De ander springt via mijn benen bij me op schoot als ik op het toilet zit, en kruipt dan tegen me aan. Ik kan zo wel een kwartier of halfuur met haar blijven zitten. Als ik naar de wc-rol grijp, merkt ze dat de rust voorbij is en springt ze weer van mijn schoot af (voordat ik haar eraf ga tillen, wat ze niet fijn vindt). Kortom: de grote ruimte maakt dat zíj het initiatief kunnen nemen als ik in hun nabijheid verkeer. En juist daardoor kunnen ook zij van het contact genieten, ga ik niet over hun grenzen heen, en geef ik hen de mogelijkheid om zelf - op hun eigen tempo - te ontdekken hoe lief/interessant mensen kunnen zijn.

 

- Je konijn binnen huisvesten, in een kamer of ren, is voor konijneneigenaars goed te doen omdat veel konijnen (redelijk) zindelijk kunnen worden. Mijn beide konijnen doen ál hun plasjes op het toilet, en een groot deel van de keuteltjes. Alleen al door je konijn dat te leren, bouw je een band op en krijg je respect voor (de intelligentie van) het dier. En zo wordt het een stuk minder arbeidsintensief om ze te verschonen.

 

- Je kunt met konijnen heel basale clickertraining doen. Of je kunt zo'n stok nemen waarmee hondenbaasjes een balletje wegwerpen, en daar een biksje in doen, en het konijn dat laten volgen. Op die manier kunnen ze allerlei kunstjes doen: over hindernisjes (kartonnen verpakkingen) springen, slalommen, op hun achterpootjes lopen, etc. Als ze voor hun gedrag worden beloond, merk je dat ze er zelf ook echt plezier in hebben. En ze kunnen steeds beter worden en zich echt ontwikkelen.

 

Had ik deze dingen als kind geweten, dan had niet alleen mijn Kleine Witje een véél leuker leven gehad, maar dan was ik nóóit op hem uitgekeken geraakt. Natuurlijk wordt niet elk konijn zindelijk, houdt niet elk konijn van aaien en leert niet elk konijn gemakkelijk kunstjes. Maar er is gewoon zóveel meer mogelijk met veel konijnen dan de meeste mensen weten. Het imago van passief kooidier/knuffeldier klopt gewoon niet. En dat betekent evenmin dat konijnen alleen maar moeilijk en afstandelijk zijn. Je moet ze gewoon de ruimte laten, aan je laten wennen, het initiatief bij hen leggen en ze voldoende uitdaging geven, denk ik. Dan valt er zoveel te genieten, en komt het niet in je op om je konijn te verwaarlozen of te willen dumpen.

 

Hoe kunnen mensen dit gaan leren? Alleen boekjes of websites zijn niet genoeg. Kunnen konijnenopvangen en kinderboerderijen misschien geen cursussen/trainingen aan konijneneigenaren gaan aanbieden? En alle konijneneigenaren die hun dier graag willen dumpen, eerst wijzen op de mogelijkheid van zo'n cursus? Ik denk dat mensen/jongeren/kinderen het alleen maar geweldig leuk vinden om meer over hun dier te leren en er tijd in te steken. En het zou de band tussen dier en eigenaar zo enorm kunnen verbeteren, dat mensen misschien veel minder snel tot dumpen overgaan (al kun je dat natuurlijk niet bij iedereen voorkomen).

 

Wat vinden jullie van het idee van zo'n cursus? (Desnoods digitaal, maar wel met mogelijkheid tot uitwisseling/feedback.)

 

26 augustus 2020 aangepast door Kenijn

[Kenijn]

PS Er wordt vaak gezegd dat kinderen niet geschikt zijn als konijneneigenaar. Maar als ik terugkijk, denk ik dat ik als acht-, tien- of twaalfjarige met de juiste kennis - en de juiste begeleiding - een heel eind had kunnen komen, en heel veel diervriendelijk plezier had kunnen beleven met mijn konijn. En die begeleiding, die kunnen helaas veel ouders niet bieden. Maar konijnenliefhebbers die cursussen aanbieden kunnen dat misschien wel! (Laat die kids desnoods een dagje meehelpen bij de opvang als onderdeel van zo'n cursus.)

 

Komen we op het forum niet vaak zeer jonge mensen tegen die heel erg begaan zijn met hun dier?

26 augustus 2020 aangepast door Kenijn

[Mira11]

Het is denk ik zo dat heel veel mensen die een konijn(en) uit de opvang halen al zoiezo meer van konijnen af weten dan de mensen die hun konijn in de dierenwinkel kopen. Er worden vaak eisen gesteld aan diegene die een konijn adopteerd. Mensen kiezen bewust voor een diervriendelijke manier.

Kinderboerderijen hebben vaak zelf de boel niet op orde en ik heb nog geen kinderboerderij meegemaakt die echt diervriendelijk is. Je kunt je zoiezo afvragen of konijnen wel in die situatie moeten/mogen zitten aangezien het prooidieren zijn. 

Bij de meeste fokkers krijg je ook geen beste adviezen en ze zijn ook niet diervriendelijk, uitzonderingen daargelaten.

In dierenwinkels is het vaak heel triest gesteld met de kennis van konijnen. 

Zelf volg ik graag lezingen online. Verder vertel ik iedereen ( of ze willen of niet 😄) over het houden van konijnen en hoe ze echt zijn. Mijn nichtje van 6 jaar weet er ook al veel van. Ze vind de konijnen geweldig en spelenderwijs laat ik haar dingen zien of vertel erover. 

Als iemand roep dat mijn konijnen een riant verblijf hebben (5m2) vertel ik ze dat ze vergeleken in het wild een klein verblijf hebben. 

Zo probeer ik meer bewustzijn te creëren. 

Ik heb wel gedacht eigenlijk moeten er gewoon reclamespotjes op tv komen met daarbij de goede manier van konijnen houden. 

Ik vind niet dat jonge kinderen de verantwoording voor konijnen moeten dragen. Het zijn kwetsbare dieren die niet makkelijk goed te verzorgen zijn. Als een kind van 10 jaar 2 konijnen krijgt en die wil op haar 17 e op kamers om een studie te volgen heb je al een probleem.

Wat ook gebeurd is dat kinderen weten hoe het moet maar ouders geen 2e konijn toestaan en/of niet de kosten willen dragen voor de dierenarts. 

Sommige kinderen kunnen er zeker goed voor zorgen maar ik vind wel dat de ouders verantwoordelijk zijn en een oogje in het zeil moeten houden. Ouders moeten er ook echt achter staan en goed geïnformeerd zijn. 

 

 

[Kenijn]

Natuurlijk is waarschijnlijk 95% (of meer) van de konijneneigenaren niet optimaal, en weten de meesten maar heel weinig over konijnen, en/of nemen ze hun verantwoordelijkheid niet (bijvoorbeeld doordat ze kind zijn, of doordat ze het als ouder tezeer overlaten aan een kind). Ik vind het ook heel jammer dat dat de realiteit is. En natuurlijk is het goed om mensen op hun verantwoordelijkheid te wijzen, en toekomstige eigenaren te laten weten dat er behoorlijk wat komt kijken bij het nemen van het konijn. Waar het mij nu om gaat is dat veel mensen reeds een konijn hebben. En het al gauw saai vinden. En de motivatie verliezen om er goed voor te zorgen en er geld in te steken. Dan kun je die mensen afkraken en ze onverantwoordelijk noemen. En misschien extra op hun verantwoordelijkheid hameren, en ze onfatsoenlijk of moreel verknipt noemen. Maar omdat ik dit zelf ook heb meegemaakt (als kind, met ouders die extreem lief zijn en het toch niet helemaal goed deden), denk ik dat het heel mooi zou zijn als juist die mensen op de een of andere manier werden bereikt door een konijnenliefhebber die cursussen aanbiedt. Vanuit welke stichting of organisatie hij dat ook doet. En dat het me zinvol lijkt als zo'n cursus niet alleen de nadruk legt op hoe moeilijk konijnen zijn en hoeveel geld en toewijding ze kosten, zodat mensen zich schuldig gaan voelen en/of júist hun konijn kwijt willen omdat ze het niet op kunnen brengen. Maar dat zo'n cursus zich focust op de band tussen eigenaar en konijn(en). Want dat is denk ik waarmee het begint. Hoe meer je zelf 'aan het dier hebt', een band ervaart en zijn gedrag kunt lezen, hoe meer motivatie je voelt om er veel in te investeren qua liefde, aandacht, ruimte, tijd en geld. Dat is misschien egoïstisch, maar ik denk dat het vaak wel zo werkt. En alles wat het mogelijk maakt om een band op te bouwen met je konijn (doordat je zijn gedrag leert lezen, hem weinig oppakt maar hem ruimte geeft, bij hem in de buurt gaat zitten en het initiatief bij hem laat, hem zindelijk maakt, kunstjes leert etc), zal vermoedelijk ook het leven van het konijn verbeteren, doordat het minder verpietert in een klein hokje en minder snel wordt gedumpt.

 

Ik pleit hier dus voor een benadering van 'probleemeigenaren' die niet alleen afwijzend is, berispend, op verantwoordelijkheid wijzend etc, maar die de invalshoek kiest van motivatie en plezier. Mensen nemen een dier 'voor de lol', vanuit de verwachting dat het dier hun leven zal verrijken en 'het geld en de moeite waard zal zijn'. En als ze ontdekken hoe je optimaal van een konijn kan genieten, komt dat in het beste geval iedereen ten goede, omdat het bijdraagt aan de motivatie en bereidheid om goed voor het dier te zorgen en het te houden ipv te dumpen.

 

En een opvang heeft toch niet alleen contact met toekomstige eigenaren, maar ook met mensen die hun dier kwijt willen? Die laatste groep zouden ze misschien zo'n cursus kunnen aanbieden. En een kinderboerderij is misschien geen ideale plek, maar het is wel een plek vanwaaruit je alledaagse konijneneigenaren kunt bereiken; een konijnenliefhebber zou vandaaruit zo'n cursus kunnen aanbieden, of er op die plek 'reclame' voor maken. Zoals mensen met honden standaard in training gaan, zou het misschien normaal en laagdrempelig moeten worden dat ook konijneneigenaren ergens terecht kunnen voor een cursus. Niet om terechtgewezen te worden. Maar om te leren een band met hun dier op te bouwen. Voor hun eigen bestwil dus! (En uiteindelijk natuurlijk ook voor het bestwil van het dier.)

 

Maargoed, misschien vinden jullie me naïef. Ik redeneer erg vanuit mezelf, omdat ik bij mezelf gemerkt heb dat mijn inspanning als baasje sterk vergroot is nu ik weet 'hoeveel je aan een konijn kunt hebben'. En dat ik zo blij ben dat ik bepaalde offers voor mijn dieren heb gebracht, omdat dat uiteindelijk ook míj veel brengt: echte interactie met mijn konijnen.

[Ot&Sien]

Het klinkt allemaal heel mooi en ik vind het ook heel goed dat je er op zo'n positieve manier naar probeert te kijken. Maar er is ook een grote groep konijnen die echt niet openstaat voor het soort interactie dat je beschrijft. Ook niet wanneer je er zeeën van tijd en aandacht in investeert. Sommige konijnen willen gewoon konijn zijn en verder met rust gelaten worden. Je kunt konijnen treffen die heel aanhankelijk zijn en graag willen spelen. Wanneer je konijnen bij een opvang haalt kun je ook aangeven dat je op zoek bent naar konijnen die een beetje mensgericht zijn. Maar de kans is ook zeer zeker aanwezig dat je ooit een konijntje krijgt dat echt never nooit geaaid wil worden. Dat kan echt. Ook als ze binnen wonen. Ook wanneer je er uren per dag naast zit. 

Ik denk persoonlijk dat we meer moeten blijven kijken naar hoe wij het beste baasje kunnen zijn voor onze konijnen dan hoe we zelf "het meeste aan onze konijn hebben".

Tuurlijk beginnen mensen soms aan konijnen omdat ze er wat liefde voor hopen terug te krijgen, maar je kunt ook voldoening halen uit het feit dat je er alles aan doet om een koppeltje konijnen een supergoed leventje te bieden zonder daar zelf verwachtingen bij te hebben. Puur op de konijnen gericht. Snap je wat ik bedoel?

 

Is dus totaal niet als kritiek bedoeld dit hoor, maar dat is hoe ik er meer tegenaan kijk.

 

Ik denk eerlijk gezegd ook dat de mensen die open zouden staan voor een cursus konijnen houden toch ook wel meer de mensen zouden zijn die al veel aandacht aan hun konijnen geven. Vooral bunnybunchtypes zeg maar. 😉

Het grootste deel van de konijnenbaasjes denkt er toch echt heel anders over merk ik vaak in mijn omgeving.

[Kenijn]

Misschien heb je wel gelijk. Ik heb het gewoon erg getroffen met mijn konijnen, en heb daardoor misschien een vertekend beeld van hoe tam konijnen met de juiste behandeling kunnen worden. (Soms fantaseer ik weleens om zelf zulke cursussen te geven, of konijnen van anderen tijdelijk in huis te halen en 'tam te maken' op de manier waarop dat met mijn eigen konijnen is gegaan. Al zie ik ook wel dat daar allerlei haken en ogen aan zitten, zoals dat verhuizen voor een dier niet ideaal is, en dat de meeste konijnen misschien helemaal niet zo'n zin hebben in interactie met een mens.) Misschien gaat mijn verhaal wel op voor een deel van de konijnen. Als je de dingen probeert die ik hierboven beschreef, zal het volgens mij in veel gevallen op z'n minst een beetje verschil maken en enige interactie mogelijk maken, ook al is dat misschien niet met ieder konijn even veel. Alleen al het feit dat het diertje voorzichtig even bij je liggende lijf komt snuffelen. Maar misschien is dat voor veel mensen niet voldoende, en blijven ze hun konijn dan alsnog een saai dier vinden.

 

En inderdaad, het is natuurlijk mooi om puur omwille van de konijnen goed voor ze te zorgen, zonder eigen verwachtingen. Maar in de praktijk is die motivatie bij veel mensen denk ik groter als ze interactie met hun dier ervaren en als er een stukje liefde/emotie bij komt kijken, in plaats van vooral altruïsme/plichtsbesef.

 

Verder denk ik dat veel mensen een konijn met bepaalde verwachtingen kopen. En dan in sommige/veel gevallen echt wel open staan voor tips over de manier waarop ze een band met het dier kunnen opbouwen. Alleen moet je dan over het netwerk en kanalen beschikken om die mensen (en niet alleen bunnybunchers) te bereiken. En inderdaad werkt zo'n cursus in 'bonding' in veel gevallen misschien niet per se.

[Evee]

11 uur geleden zei Ot&Sien:

 

Ik denk persoonlijk dat we meer moeten blijven kijken naar hoe wij het beste baasje kunnen zijn voor onze konijnen dan hoe we zelf "het meeste aan onze konijn hebben".

 

 Dit vind ik mooi gezegd 🙂 

[Kenijn]

Helaas is het merendeel der mensen geen altruïst. Als ik een agressief bijtend konijn had denk ik ook niet dat ik even ver zou gaan qua dierenartskosten en het ombouwen van delen van mijn huis tot konijnenren. Natuurlijk blijf je zo'n dier respectvol behandelen, maar ik zou denk ik wel kijken of ik hem elders zou kunnen huisvesten.

 

Maar ik denk niet dat er alleen agressieve bijtende konijnen worden afgestaan, maar ook lieve, prima beesten. En dat de voormalige baasjes niet weten hoeveel moois ze nu mislopen, omdat ze nooit méér hebben gezien dan een dier dat apathisch/gefrustreerd in een kooitje zit. Superzielig voor het dier, maar ook voor de mens zonde.

[Evee]

Ik snap dat het gebeurd, maar dieren zijn geen dingen, maar levende wezens. Het zou niet zo moeten zijn. Mensen zouden het vooraf moeten bedenken, dat de kans groot is dat het niet zo perfect is als je je voorstelt voor je er aan begint. Het zou echt minder makkelijk gemaakt moeten worden om aan huisdieren te beginnen.

 

Soms is afstaan de beste optie, dat wel. Maar om een dier zomaar af te staan omdat er iets niet goed zit in het gedrag? Als dat uiteindelijke de beste optie is voor het dier misschien, maar ik betwijfel of zo is.

 

Het konijn waar ik het minst mee had, eigenlijk door mijn ex vriend uitgezocht, met als bijnaam "de pitbull" is bijna 15 geworden. En uiteindelijk heb je toch een bepaalde band met zo een diertje ontwikkeld. Maar niet zo zeer een vriendschap, meer een soort respect. Ik heb gewoon altijd gezorgd dat ze gelukkig was met een konijnenmaatje en dat het verblijf zo was ingericht dat ik haar kon verzorgen zonder te veel verwondingen op te lopen. Ruimte, een maatje, genoeg te doen, genoeg plekjes waar ze zich prettig en veilig voelde. En toen ze echt ouder werd, werd ze gelukkig ook rustiger. Nog wel even knorrig, dat is er nooit uit gegaan. Aan haar dus nauwelijks dierenartskosten uitgegeven, het was echt een gevalletje "onkruid vergaat niet" 😂 Nee, als het nodig was geweest doe je dat natuurlijk wel. Het dier heeft niet voor jou gekozen, maar jij voor het dier. Dan ga je ook de verplichting aan om het goed te verzorgen.

[Mira11]

3 uur geleden zei Kenijn:

Helaas is het merendeel der mensen geen altruïst. Als ik een agressief bijtend konijn had denk ik ook niet dat ik even ver zou gaan qua dierenartskosten en het ombouwen van delen van mijn huis tot konijnenren. Natuurlijk blijf je zo'n dier respectvol behandelen, maar ik zou denk ik wel kijken of ik hem elders zou kunnen huisvesten.

 

Maar ik denk niet dat er alleen agressieve bijtende konijnen worden afgestaan, maar ook lieve, prima beesten. En dat de voormalige baasjes niet weten hoeveel moois ze nu mislopen, omdat ze nooit méér hebben gezien dan een dier dat apathisch/gefrustreerd in een kooitje zit. Superzielig voor het dier, maar ook voor de mens zonde.

Voor mijn bijtende teddydwerg uit de opvang  heb ik net zo veel over dan voor mijn andere konijn. 

Konijnen bijten niet zomaar. Voor hun is een goede huisvesting, een maatje, medische behandelingen juist super belangrijk. 

In het geval van mijn konijn is het gedrag enorm verbeterd en als ik zelf oplet met hoe ik hem benader zelfs vaak een hele tijd weg. Grommen doet hij nog wel veel maar dat vind ik al een hele verbetering. Ik krijg elke dag veel lieve likjes van hem. Hij rent, springt en komt regelmatig langs voor een aai. Als je niet de zorg geeft die hij/zij juist zo hard nodig hebben is je konijn beter af op een ander plekje met iemand die dat wel doet. 

Ik denk dat goede voorlichting het aller belangrijkste is. Veel mensen hebben geen idee waar ze aan beginnen. Ze nemen een konijn omdat ze denken dat die makkelijk te onderhouden is en niet duur. Van de mensen die ik persoonlijk ken met konijnen wordt ik niet blij.

Konijn zit alleen in een klein hokje in de achtertuin. Konijnen die buiten zitten en niet ingeënt worden want dat is te duur. Kinderen zijn erop uitgekeken en de konijnen moeten dan maar weg. Konijnen krijgen geen goede vachtverzorging wat ze zijn te bang. Als ik die mensen erop aanspreek hebben ze altijd duizend excusses om het zo te doen. Veel mensen hebben konijnen voor hun eigenbelang. Niks mis mee maar het belang van je konijn zou voorop moeten staan. 

 

[Eefje]

Ik zou ook willen dat het een stuk moeilijker was om aan konijnen, of wat voor dieren dan ook, te beginnen. Zelf was ik goed voorbereid, omdat ik uit principe altijd alleen asieldieren wil kwam ik bij mijn eerste zoektocht naar 'konijnenasiel' op bunnybunch terecht, waar ik flink heb gelezen. Mijn beeld was dus behoorlijk realistisch voordat ik er aan begon. Toch was de realiteit voor mij soms alsnog wel lastig. Ik was gewend aan honden, paarden en katten. Natuurlijk wist ik dat konijnen anders waren, maar ik vond het toch niet leuk dat ze zo snel bang en boos werden. Toch heb ik mijn zorg nooit laten verslappen, hoewel ik soms getwijfeld heb of het voor mij de goede keuze was heb ik er altijd voor gezorgd dat ze niks tekort kwamen. Ik had ervoor gekozen, was in staat om er goed voor te zorgen en no way dat ze terug zouden moeten naar de opvang, die konijnen deden niks verkeerds, het waren gewoon konijnen, mijn verwachtingen klopten blijkbaar toch niet helemaal, maar daar zouden zij niet de dupe van worden. Dat is de mindset die nodig is voor elk baasje vind ik. Mijn konijnen zijn wel tam en brutaal geworden over de jaren, maar de eerste twee werden nooit aanhankelijk of aaibaar. Nu heb ik de mazzel dat Betsy erg aanhankelijk is, maar Gijs mijn huidige ram is dat ook niet. Ik kan er wel om lachen als hij weer als een schijtlaars van de bank springt als ik mijn arm beweeg, hij is twee seconden later ook weer terug. Maar ik heb wel moeten wennen aan konijnen en ben ze gaan waarderen zoals ze zijn. Als ik echt mensenschuwe konijnen zou hebben zou ik dat niet ok vinden zo in huis. Wat die zaken betreft sluit ik me wel aan bij kenijn wat betreft het geven van info over konijnen. Maar je moet ook realistisch zijn. Sommige konijnen zijn met de beste wil van de wereld niet tam te krijgen, voor zulke konijnen zijn de omstandigheden bij mij ook gewoon echt niet goed. Zou ik een enorme tuin met een grote buitenren hebben waar ze lekker kunnen ravotten dan zou ik wel open staan voor zulke konijnen. 

[Kenijn]

8 uur geleden zei Eefje:

Ik zou ook willen dat het een stuk moeilijker was om aan konijnen, of wat voor dieren dan ook, te beginnen.

Een stuk moeilijker op wat voor manier? Doordat konijnen niet meer in de dierenwinkel, het tuincentrum en op Marktplaats mogen worden verkocht, zodat mensen ze niet meer in een impuls kopen? (Volgens mij zullen de opvangen nog voller lopen als Marktplaats de handel in konijnen gaat verbieden...) Doordat fokken van staatswege beperkt/verboden wordt, zodat je alleen nog konijnen uit opvangen kunt adopteren? Of doordat iedere toekomstige konijnenbezitter van tevoren een huisbezoek van de dierenpolitie krijgt, een vragenlijst moet invullen, een contract tekent en zijn bankrekening toont? Ik krijg soms het idee dat konijnenopvangen al een beetje die rol van dierenpolitie willen spelen, door pleegbaasjes thuis te bezoeken (of te eisen dat ze te allen tijde langs mogen komen, ook na de adoptie), een bepaalde hoeveelheid vierkante meters te eisen (soms zelfs wel 6 m2 voor 2 konijnen), te eisen dat het nieuwe baasje jaarlijks blijft inenten, te eisen dat het geadopteerde konijn terugkomt naar de opvang als zijn maatje overlijdt en er geen nieuw maatje komt, etc. Een bemoeienis die de rest van het leven van het geadopteerde konijn blijft duren. Goed bedoeld natuurlijk, maar ik ben blij dat zo'n dierenpolitie niet van staatswege is ingesteld.

 

Zoals het ook fijn is dat alle mensen in principe kinderen mogen krijgen, ook als ze arm en klein behuisd zijn, psychische problemen hebben, belast zijn met slechte genen, et cetera. Ik geloof niet dat alles van bovenaf moet worden gereguleerd. Ik geloof in voorlichting (dat is in mijn ogen enorm waardevol!) en eigen verantwoordelijkheid. Verschillende mensen maken verschillende inschattingen. Als een jonge moeder besluit een agressieve kat weg te doen, vind ik dat haar goed recht, háár inschatting. Als een agressieve hond wordt ingeslapen, kan daar ook een goede reden voor zijn. Als iemand graag een konijn van jongs af aan wil zien opgroeien, of geen nieuw maatje wil nemen als één konijn uit een koppel sterft, maar het overgebleven konijn wel wil houden, moet hij of zij dat ook zelf kunnen beslissen, vind ik. Misschien maakt iemand dan soms een verkeerde keuze, of een keuze waar een ander niet mee instemt. Maar ik ben blij dat dieren houden niet alleen voor mensen is met een grote tuin/grote beurs/extreem hoge morele standaard, maar ook voor gewone mensen die het niet altijd perfect doen, maar ook lang niet altijd radicaal verkeerd. Soms levert dat helaas slachtoffers onder de dieren op, dat is waar. Dat is de consequentie van de menselijke vrijheid, en het is goed dat er opvangen zijn en een Dierenambulance om dan bij te springen.

28 augustus 2020 aangepast door Kenijn