Nauwelijks aaibaar duo

[TimK]

 

We hebben twee (4 en 5 maanden oude) konijnen (NHD'en), die echt van elkaar lijken te houden en elkaar vaak likken etc. Het probleem is, ze vinden het niet leuk om door mij of mijn vrouw geaaid te worden. Ze zijn absoluut niet bang voor ons, maar ze lijken het aaien gewoon niet leuk te vinden. We laten ze vaak genoeg buiten het hok, in huis, maar ook in ren en zelfs in onze (grote!) tuin. Binkies genoeg, gelukkig, maar aaien zou ook leuk zijn, Zijn we te ongeduldig? Tips?

[Evee]

Nee hoor, jullie zijn niet te ongeduldig. De meeste konijnen houden niet van knuffelen. Het zijn uitzonderingen die er wel van houden. Wat dat betreft hebben konijnen helaas een compleet verkeerd imago.

 

Konijnen zijn leuke kijkdieren. Daar geniet ik zelf ook het meest van. De interacties onderling tussen konijnen zoals het wassen en knuffelen. Maar ook de lekkere actieve buien met binkies, fanatiek graven en het ontdekken van de omgeving. Maar knuffelen vind bijna geen één konijn echt leuk. Je kan ze leren het te ondergaan, te accepteren. Maar het zijn er echt maar weinig die het uit zichzelf opzoeken, een enkeling doet dat. Het wil niet zeggen dat je niets samen met je konijnen kan doen en dat konijnen niet mensgericht zijn. Maar knuffelen, dat willen de meeste konijnen inderdaad niet. Daar zijn ze veel te eigenwijs en zelfstandig voor!

[Koosje]

Het ene konijn is het andere niet.
Er bestaat een kans dat je met heel veel geduld 1 of beide konijnen op den duur kunt aaien.
Echt knuffel konijnen zullen het denk ik niet gaan worden maar wie weet wat er in de toekomst kan gebeuren.
Je weet maar nooit.

 

[fiep]

Ik geloof hoe kleiner het konijn, hoe minder knuffelig... Hier een dwergkonijn die ook niet zo knuffelig is (4 mnd. oud, dus ik hoop ook nog op verbetering, haha) en een hollander die juist superknuffelig is.

Ik geloof dat je een betere binding met ze kunt krijgen door samen eten te delen (allebei een hapje fruit of eten uit je hand geven), misschien kun je het zo opbouwen. En veel op gelijke hoogte (op de grond zitten) schijnt ook te helpen.

Succes!

[S&T]

Ik heb twee kleine konijntjes, de een houdt heel erg van geaaid worden, ze gaat er helemaal voor liggen. 

De ander af en toe na heeel veel geduld, maar in principe hoeft het van hem niet zo. Terwijl ik ze op dezelfde manier benader, wil de een het juist wel en de ander liever niet. 

Hangt heel erg van het karakter af denk ik. Het belangrijkste is dat je ze naar jou toe laat komen. Het konijntje dat niet geaaid wil worden, komt wel regelmatig bij mij op schoot zitten omdat ie nieuwsgierig is. En dat zijn volgens mij wel alle konijnen :p.

[Evee]

Volgens mij zegt formaat echt niets over de knuffeligheid. Ik heb al heel wat konijntjes gehad, zowel klein formaat, middelmaat en vlaamse reuzen. De grote konijnen die ik had konden soms toch ook behoorlijk pittig uit de hoek komen. En Charlie is ook niet echt een knuffelkonijn en valt denk ik ook wel in de categorie middel/groot. Hoewel ze een krabbeltje soms wel kan waarderen. Ook de dwergjes en middelmaatjes die ik had verschilden ontzettend qua karakter. Joris en Brenda (beide dwergjes) trouwens ook. Joris houd echt niet van aanrakingen, terwijl Brenda het dan wel weer kan waarderen. Behalve als ze schijnzwanger is

 

Maar alle konijnen die ik had/heb aten/eten netjes uit mijn hand. Dat is één van de eerste dingen die ik ze leer. Wil je brokjes? Kom ze maar halen

Met een aantal konijnen heb ik clickertraining gedaan. Vond ik een leuke manier om een band op te bouwen. En je kan ze er leuke dingen mee leren. Van het luisteren naar hun eigen naam, zelf in een reismand gaan zitten tot het afleggen van een parcours. Je kan het zo praktisch houden als je wil, of juist wat gekker maken.

[Naadjelicious]

Die van mij is ook echt knuffelig maar komt t zelf opzoeken door bij me te komen liggen of tegen me hand te duwen. Hij voelt er niks voor als het initiatief van mij komt. Maar hij komt zelf heel veel bij me, ook ik deel me fruit met hem. En ga bij hem op de grond liggen. 

[Marjoleink]

Ik heb er een die is pas gelukkig als hij echt heel veel geaaid is, en twee die ik met de achterkant van mijn wijsvinger vlak voor de oortjes mag aaien. Een daarvan wil wel, en de ander tolereert het. En ik heb er een die wil echt niet aangeraakt worden. Bij de twee die zich nu een beetje laten aaien heeft het ook een jaar geduurd. Ik aai ze meestal als ze hooi zitten te eten, dan is de kans dat ze het goedvinden het grootst. 

[Mirke]

Mijn konijnen zijn ook niet dol op aaien. Pebbles blijft heel af en toe nog wel eens zitten als je haar wilt aaien, vooral als ze in de rui is. Maine vindt aanrakingen nog eng, ik weet niet hoe dat over een tijdje zal zijn. Een kort kriebeltje over zijn neus lijkt hij soms prettig te vinden. 

Voor ons is aaien ook niet het belangrijkste, alhoewel het natuurlijk ook wel leuk zou zijn als ze het echt prettig zouden vinden. We genieten er enorm van om ze lekker gek te zien doen op het gras of in de zandbak of lekker te zien knuffelen met elkaar. Onze hond ligt meestal naast me als ik bij de ren zit en dan kriebel ik die maar. Vindt ze heeeel vervelend 

[WillyP]

Ik heb vijf konijnen, twee Pooltjes van 4 jaar oud en drie Vlaamse Reuzen van 5 maanden oud. 

 

Het Pooltje Mini vindt aanrakingen helemaal niks, ze komt wel eten halen. Het Pooltje Pluisje vindt het soms goed, maar het is zeker geen knuffelkont. 

De Vlaamse Reuzen zijn ook weer drie hele verschillende, terwijl ze bij ons geboren zijn, opgegroeid en allemaal hetzelfde behandeld zijn.

Bullebak , het vrouwtje komt bij je op schoot om wat te eten, aaien is prima, borstelen kan dan ook. Maar ik moet niet proberen om haar op te paken, dan is ze zo weg. Natuurlijk kan ik haar wel oppakken, maar het moet dan wel onder dwang. Ik doe het liever niet, maar oefen het wel. 

Bikkel, Vlaamse Reus man, komt zo op schoot, vindt het aaien prima, maar borstelen is raar. Terwijl ik hem wel op kan pakken, hij laat het toe. 

En dan Kabouter onze andere Vlaamse Reus man, die vindt echt alles goed. Dat is echt een knuffel van een konijn. 

 

Onze eerdere konijnen waren enige net zo, aanraken tot op zekere hoogte, de één wat meer dan de ander, maar schootkonijnen waten het niet. Daar is Kabouter nu wel de echte uitzondering in. Maar ik geniet enorm van ze. 

 

Ik merk wel dat er altijd anders over gedacht wordt. Zeker als er kinderen komen. Die willen ze altijd oppakken. En als ik zeg dat ze dat niet allemaal fijn vinden dan zijn de konijnen ineens minder leuk.

Maar niet voor mij..