Toenemende agressiviteit voedster

[Liesbeth]

Dag iedereen, 

 

Ik heb twee grote konijnen, Wortel en Loof, beide ongeveer 1,5 jaar. Wortel is een ex-rammetje en Loof een voedster.

Sinds een lange tijd geleden, ik kan moeilijk zeggen wanneer het echt begonnen is, wordt Loof steeds agressiever. Als het voedertijd is ('s ochtends biks, middag groenten, avond biks) begint ze steeds te brommen en probeert ze Wortel weg te jagen door hem constant licht te bijten (het zit er vrij agressief uit maar aangezien Wortel niet echt onder de indruk is zal ze wel niet zo hard bijten denk ik). 

Op zich leek het me vrij normaal gedrag. Maar sinds enkele weken zijn mijn vingers ook een doelwit geworden. Ze bromt steeds meer, bijt Wortel meer, en valt mijn handen ook aan als ik hun eten wil geven. 

Als ik hun biks wil geven loopt ze gefrustreerd rond in hun binnenhok en stormt ze naar buiten en binnen. Ik wacht echt tot ze naar buiten is, giet dan snel hun biks in hun bakje en trek dan zo snel mogelijk mijn handen weg want anders bijt ze er gewoon in. 

Voor groenten heb ik niet eens de tijd om ze neer te leggen. Ze snakt ze uit mijn handen en het liefst met een stuk vinger erbij. 

Sinds enkele dagen heeft ze ook besloten om de veegborstel als een vijand te zien. 

 

Dit alles lijkt me typisch gedrag voor hoknijd maar ze hebben een ren van 20m². Is het puberteit? Is steriliseren het overwegen waard? Dit laatste doe ik liever niet want het lijkt me een grote ingreep voor haar. Iemand tips? Als ze mijn vingers met rust zou laten ben ik al meer dan tevreden... 

 

Wat denken jullie?

[Snoezie]

Ik kan fout zijn, dus alvast sorry als het zo is.

Ik denk dat het haar hormonen zijn en dat het met steriliseren zal weg gaan.

[Sonja1990]

Ik vrees toch ook dat het de hormonen zijn. 

Zeker aangezien ze zo'n grote ruimte hebben. Hoknijd heeft volgens mij ook met de hormonen te maken deels. Want de voedster beschermt haar territorium door aan te vallen. In dat geval is het een klein hok maar misschien is jouw voedster met 20 m2 ook heel erg op haar territorium gesteld  

 

Geef je ze eten in het hok of in de ren? Misschien dat daar ook een verschil in kan zitten?

Ik zeg maar wat hoor. Weet niet of het verschil zou maken maar het is maar een ideetje

[Christaaa]

Meestal is hoknijd inderdaad te verhelpen met meer ruimte en een vriendje, maar in jouw geval is dat beiden niet van toepassing natuurlijk. Ik zou in jouw geval zeker een sterilisatie overwegen. Het is een vrij grote ingreep, maar meestal gaat het zonder al te veel problemen. Ik denk dat je een goede reden hebt het te proberen. Hoewel sterilisatie ook geen garantie biedt natuurlijk.

[Jill85]

Ik zou ook sterilisatie overwegen. Mijn voedster is nadien ook hard gekalmeerd, maar ze was nooit zo agressief als Loof.

[Liesbeth]

Biks geef ik in het hok, de groenten in de ren. 

In het hok heeft ze wel meer kans om naar mijn handen te happen (en naar de ram). Ik zal het eens proberen om de biks in de ren te geven

 

Christa: dat het geen garantie biedt had ik ook al gelezen en daarom twijfel ik er een beetje over. Ik dacht dat hormonen ook gekoppeld zijn aan veel rijden en sproeien en dat zie ik niet echt? Ik vind het ook een beetje vervelend om haar te moeten opereren omdat ik mijn vingers niet veilig vind. Ze is eigenlijk vooral agressief als het op eten aankomt. Als ik in hun ren bladeren sta te harken of onkruid trek is ze absoluut niet agressief en komt ze gewoon even snuffelen. 

[ricksem]

mijn voedster heeft precies het zelfde. valt mijn ram ook aan, en als ik niet snel genoeg ben hap in mijn vinger wat ik gewoon doe is strooien. zo worden mijn vingers niet gehapt en hebben ze gelijk wat te doen

[Rian]

Een van onze voedsters gedraagt zich ook zo (Pien, niet gecastreerd)). Het is echt een vreselijk sjaggo konijn, en ze is onvoorspelbaar. Aan de andere kant heeft ze een piepklein hartje, want ze is toch wel stapelgek op haar rammetje en als je haar optilt houdt ze zich doodstil.

Een van onze andere voedsters die een tijdje overleden is, gedroeg zich ook zo. Zij was gecastreerd, maar haar gedrag daarin veranderde niet.

Zowel Pien als Wortel (overleden voedster, leuke naam trouwens ) zijn allebei hele dominante voedsters.

Ik kan dus niet zeggen dat het echt door hormonen komt, want dan zou het bij Wortel toch over gegaan moeten zijn.

We proberen Pien dus altijd een beetje af te leiden als we een waterbak verschonen of nieuw hooi in de ruif willen doen, want ook dan komt ze grommend op je af en echt bijten heeft ze nog nooit gedaan, ze valt wel aan. Misschien kun je dus ook proberen om haar even af te leiden?

[Sanne1993]

Mijn Holly is wel gecastreerd en gromt ook tijdens het voeren en jaagt haar vriendje dan weg. Als dit gedrag je enige reden is waarom je een castratie overweegt zou ik het denk ik niet doen.

[Liesbeth]

Bedankt voor jullie tips allemaal! Ik ga ze zeker allemaal eens uitproberen

Castratie is niet direct mijn favoriet maar wel het overwegen waard mocht haar gedrag escaleren. 

[Rian]

Oke, eigen keuze, maar nogmaals zoals je bij Sanne en mij leest: het hielp onze voedsters niet qua gedrag.

[Bart lover]

Kan het zijn dat ze iets medisch heeft?

[Liesbeth]

Kan het zijn dat ze iets medisch heeft?

[Liesbeth]

Oke, eigen keuze, maar nogmaals zoals je bij Sanne en mij leest: het hielp onze voedsters niet qua gedrag.

 

Ik zou het ook alleen maar overwegen indien ze de ram ook zou beginnen lastig vallen (wat ze nu zeker niet doet). Het zou anders ook niet meer aangenaam voor hem zijn. 

[NaOomkuuHh]

Hoe oud is ze?

Puk doet het nu ook af en toe, wel in veel mindere mate, maar het is alweer veel minder. Dat is hier altijd in het voorjaar. Ze is nu ook een stuk minder hormonaal nu ze (net) 4 jaar is.

 

Je kunt ook misschien gewoon het voer in de ren strooien? Dan kan ze niet in je vingers bijten en moeten ze iets meer werk doen om te eten. Dit deed ik hier eerst altijd, en bij veel mensen helpt het als een van de konijnen fel is met voeren. Hier werkt dat juist averechts, omdat Bas juist dan blijft jagen. Dus dat is even uit proberen.

[Bart lover]

Is goed hoor! Ik dacht ook wel dat je er zelf aan gedacht had maar ik denk ik opper het toch even.

[Liesbeth]

Hoe oud is ze?

Puk doet het nu ook af en toe, wel in veel mindere mate, maar het is alweer veel minder. Dat is hier altijd in het voorjaar. Ze is nu ook een stuk minder hormonaal nu ze (net) 4 jaar is.

 

Je kunt ook misschien gewoon het voer in de ren strooien? Dan kan ze niet in je vingers bijten en moeten ze iets meer werk doen om te eten. Dit deed ik hier eerst altijd, en bij veel mensen helpt het als een van de konijnen fel is met voeren. Hier werkt dat juist averechts, omdat Bas juist dan blijft jagen. Dus dat is even uit proberen.

 

Ongeveer 1 jaar en 6 maanden. 

Ik ga alvast alle tips uit proberen allez, nu niet vandaag want het is hier al de hele dag aan het gieten

[Liesbeth]

Is goed hoor! Ik dacht ook wel dat je er zelf aan gedacht had maar ik denk ik opper het toch even.

 

Kan nooit kwaad...

Even offtopic: heb je dan nog dat paddenstoelending eens proberen maken?

[Aniek]

Oke, eigen keuze, maar nogmaals zoals je bij Sanne en mij leest: het hielp onze voedsters niet qua gedrag.

Jij hebt één voedster laten helpen met dit gedrag en dat hielp niet. 

 

Ik heb hier een voedster gehad die op nominatie inslapen stond om dit gedrag, ze viel echt aan als je maar er naar wees, ook met andere konijnen erbij en ruimte. Ze is geholpen en naar mate de hormonen uit haar lichaam gingen werd ze steeds vriendelijker. Nu is het een hele vriendelijke dame zonder problemen.

Dat is één verhaal, maar zo heb ik er wel meer waarbij het wel heeft geholpen de castratie, maar nee het is geen tovermiddel en het zal niet altijd helpen. Dat is enorm afhankelijk van waar het gedrag vandaan komt. Het kan ook best nog iets medisch zijn, wat je niet kan zien en wellicht ook zeer lastig zou kunnen vinden. Persoonlijk vind ik in dit geval castratie wel altijd het overwegen waard en persoonlijk vind ik de operatie ook niet enorm, maar er is altijd een klein risico dat er iets gebeurd. 

Succes met de dame

[Gast]

Fiona had dit soort dingen ook en daar heeft castratie zeker tegen geholpen

[Rian]

Jij hebt één voedster laten helpen met dit gedrag en dat hielp niet. 

 

Ik heb hier een voedster gehad die op nominatie inslapen stond om dit gedrag, ze viel echt aan als je maar er naar wees, ook met andere konijnen erbij en ruimte. Ze is geholpen en naar mate de hormonen uit haar lichaam gingen werd ze steeds vriendelijker. Nu is het een hele vriendelijke dame zonder problemen.

Dat is één verhaal, maar zo heb ik er wel meer waarbij het wel heeft geholpen de castratie, maar nee het is geen tovermiddel en het zal niet altijd helpen. Dat is enorm afhankelijk van waar het gedrag vandaan komt. Het kan ook best nog iets medisch zijn, wat je niet kan zien en wellicht ook zeer lastig zou kunnen vinden. Persoonlijk vind ik in dit geval castratie wel altijd het overwegen waard en persoonlijk vind ik de operatie ook niet enorm, maar er is altijd een klein risico dat er iets gebeurd. 

Succes met de dame

Aniek, voor mij geldt dat het castreren van een voedster geen toegevoegde waarde heeft in verandering van gedrag. Overigens omschreef Sanne1993 in de post voor mij hetzelfde verhaal.

Voor jou geldt het tegenovergestelde. Inderdaad, ik omschrijf 1 verhaal. Jij heb dan toevallig meer verhalen omdat je fokster was/bent en iets met opvangkonijnen doet/deed, ik vind jou post een beetje overkomen alsof ik met mijn ene verhaal echt nul toegevoegde waarde heb in dit topic en dat vind ik niet zo fijn.

 

Castratie van een voedster blijft een buikoperatie en dat is voor jou misschien niet enorm, voor de voedster zelf is het dat zeker wel. "maar er is altijd een klein risico dat er iets gebeurd", waar baseer je dat op? Als je het zo formuleert zou je ook de achtergrondinformatie hiervan moeten vermelden.

Ik vind dat je met jouw informatie TS niet volledig en zelfs misleidend informeert.

[Sanne1993]

Als je toch al voorstander bent van castratie bij voedsters dan zou ik het zeker doen. Er is zeker een kans dat het agressieve gedrag minder wordt of verdwijnt.

Maar als je zo'n castratie eigenlijk gewoon niet ziet zitten, doe het dan gewoon niet. Zeker als het alleen gaat om de voermomenten en er verder geen problemen zijn.

[Liesbeth]

Even voor de duidelijkheid:

Aangezien het inderdaad alleen over de voedermomenten gaat overweeg ik niet direct een castratie omdat ik dit toch een vrij grote ingreep vind.

Vandaag heb ik de biks eens uitgestrooid. Ze leken het eerst niet echt goed te snappen en bleven zielig naar hun bakje kijken. Echt grappig die konijnen    Daarna was er wat ruzie omdat ze allebei net natuurlijk dat ene brokje willen dat de ander gevonden heeft. Loof bromde wel nog steeds maar op deze manier zijn mijn vingers wel veilig

Vanmiddag heb ik nog bij hun in de ren gezeten en toen kwam ze alleen snuffelen zonder enig teken van agressie.

 

Zolang ze Wortel met rust laat kan ik er nog best mee leven...mocht ze nu, in de toekomst, veel beginnen rijden op hem tot vervelens toe, dan zou ik castratie nog wel overwegen. Maar voorlopig blijft alles zoals het is Het is gewoon een b*tch als het op eten aankomt

 

Bedankt voor jullie advies!

[Aniek]

Aniek, voor mij geldt dat het castreren van een voedster geen toegevoegde waarde heeft in verandering van gedrag. Overigens omschreef Sanne1993 in de post voor mij hetzelfde verhaal.

Voor jou geldt het tegenovergestelde. Inderdaad, ik omschrijf 1 verhaal. Jij heb dan toevallig meer verhalen omdat je fokster was/bent en iets met opvangkonijnen doet/deed, ik vind jou post een beetje overkomen alsof ik met mijn ene verhaal echt nul toegevoegde waarde heb in dit topic en dat vind ik niet zo fijn.

 

Castratie van een voedster blijft een buikoperatie en dat is voor jou misschien niet enorm, voor de voedster zelf is het dat zeker wel. "maar er is altijd een klein risico dat er iets gebeurd", waar baseer je dat op? Als je het zo formuleert zou je ook de achtergrondinformatie hiervan moeten vermelden.

Ik vind dat je met jouw informatie TS niet volledig en zelfs misleidend informeert.

 

Het gaat om de manier hoe je het bracht, zelf weten, maar het hielp toevallig bij die en die niet. Terwijl ze het gewoon wilde overwegen, het kwam op mij over alsof je haar er van wil overtuigen het niet te doen. Verder hebben andere mensen andere ervaringen waar het wel positief effect heeft gehad. Echter niks geeft garantie, maar het komt over dat het überhaupt geen kans van slagen zou hebben als je jou bericht terug leest. 

 

Ik heb een grote opvang en laat op jaarbasis circa zo'n 70 - 80 voedsters castreren. Deze voedsters hoeven vrijwel nooit gedwangvoerd of extra medicatie te hebben, over het algemeen bij een normale castratie (zonder tumoren of ontstekingen) is het herstel behoorlijk vlot. Altijd last van de hormonen waar die niks mee kan is ook niet fijn om maar niet over het feit te praten hoe kanker in het lichaam voelt. Ik vind het beetje vreemd dat je nu gaan aanvallen over onvolledige informatie en misleidend. Er zijn gewoon gevallen hier op het forum bekend waar het mis is gegaan bij castratie, van zowel ram als voedster. Echter bij mij nog niet bij een normale castratie, alleen twee maal in vergevorderde vorm van baarmoederkanker, maar dat is natuurlijk niet zo gek. Zou niet weten wat voor extra informatie ik moet geven met klein risico, daar zal de dierenarts ten slotte ook gewoon op wijzen, dat is tevens algemeen bekend dat ook narcose risico's met zich mee brengt en het is dan ook vaker de narcose dan de castratie op zichzelf.