Maatje

[Dipsy]

Hallo allemaal,

Mijn lieve hangoor Dipsy is nu 11 weken het is een voedster. Loopt voornamelijk los en heeft kooi van 1.20 voor s nachts.

Nu ben ik met een opvang in gesprek voor een vriendje voor haar maar toch moeten me een paar dingen van het hart ondanks dat ik ook een vriendje voor haar wil.

Dipsy loopt me de hele dag achterna, springt op de bank, loopt mee naar boven als ik de kids op bed leg, maakt binkies enz. Ik ben bang dat dat dadelijk helemaal ophoudt als ze een vriendje heeft.

Nu lees ik vaak dat mensen dat egoïstisch vinden, maar hier ben ik het niet mee eens.... Ik heb geen konijn genomen om er alleen maar naar te kijken, maar ook om aandacht aan te geven en lekker te knuffelen. Nee een konijn is geen knuffeldier maar die van mij wel, ploft languit op haar zij om geknuffeld te worden. Egoïstisch of niet, ik zou het heel er vinden als dit straks helemaal weg gaat.

Dus zou ik graag ervaringen willen horen.

Verder vindt mijn man het prima al heb ik 10 konijnen, maar hij zegt wel constant... Kim je leest overal dat een konijn ongelukkig is zonder maatje..... Kijk eens hoe goed Dipsy het doet, hoe weten die mensen dit zo zeker... Hebben die konijnen een enquete ingevuld....

Graag reacties

[Erika92]

Ik moet zeggen dat Noedels iéts enthousiaster was wanneer ik bij haar kwam toen ze nog alleen zat, maar eigenlijk is ze niet ineens minder tam geworden sinds ze een vriendje heeft.

Het verschil vind ik zelf minimaal, het kan zelfs aan de leeftijd gelegen hebben dat ze toen ze 10 weken was veel enthousiaster en actiever was dan nu met haar 6 maand.

Mensen zijn nog altijd leuk, en nu heb ik twee konijntjes die heel enthousiast zijn als ik bij hen kom.

Noedels is wel nooit zo mensgericht geweest als jouw konijntje, dus wat dat betreft ben je echt een bofkont. 

 

Twee konijnen samen hebben inderdaad veel aan mekaar maar mijn konijnen vragen bij mij ook gewoon andere aandacht dan dat ze van elkaar krijgen. Ik denk dat die behoefte bij jouw konijntje niet hoeft te veranderen door een vriendje.

Maar elk konijn is anders en je zal het moeten uittesten, maar ik vind dat het zeker waard. Naast dat twee konijntjes veel aan elkaar hebben wanneer jij er niet bent, is het ook gewoon heel leuk om ze samen bezig te zien, zo schattig.

[Sanne1993]

Besef dat de reden waarom je konijn zo veel naar je toe trekt is omdat ze gewoon echt veel behoefte heeft aan gezelschap. Dat heeft ze 24 uur per dag nodig en een mens kan dat gewoon niet geven. De kans is dus groot dat ze meer naar haar maatje toe trekt als je er een bij neemt en ze zal je misschien ook niet meer overal naar toe volgen.

Ik denk niet dat je bang hoeft te zijn dat ze niks meer van je moet hebben. Ze knuffelt nu graag met je en daar zal een maatje weinig aan veranderen. Met een maatje erbij heeft ze jouw menselijke aandacht misschien niet meer echt nodig, maar ze zal het nog steeds leuk vinden om even lekker te komen knuffelen.

Ik heb zelf ook konijnen die de hele dag bij elkaar zitten, maar als ik er bij kom zitten komen ze ook vragen om aaitjes en geven ze me likjes.

[Dipsy]

Ja ok dat een maatje leuk voor haar is voor als er niemand thuis is of als wij even geen tijd hebben dat snap ik echt wel.

Maar er wordt altijd best hard gezegd een konijn is ongelukkig alleen en daar ben ik het nog niet helemaal mee eens.

Dipsy is altijd zo vrolijk. Rent springt gaat languit op de bank liggen. Springt op schoot. Klimt op mijn schouder. En wil opgetild worden. Iets waarvan ook gezegd wordt dat konijnen dat niet fijn vinden.

Ik ben erg bang dat dat straks allemaal weg is

[Christaaa]

Als je gewoon wilt horen dat een konijn alleen ook prima is, omdat het voor jou leuker is, dan ga je hier teleurgesteld worden. Ook ik ben er van overtuigd dat konijnen een maatje nodig hebben. Ik denk jij ook, als je eenmaal gezien hebt hoe leuk konijnen samen zijn. Ze trekken misschien wat meer naar elkaar toe, maar je hebt natuurlijk niet opeens een ander konijn. Dipsy blijft een leuk konijn en je hebt er zelfs nog een tweede bij.

Je zegt nu dat je dipsy veel aandacht geeft, maar hoe veel is dat dan per dag? Ik neem aan dat je slaapt, wellicht werkt, boodschappen doet, naar vrienden of familie gaat. Hoeveel uur heb je om echt aan je konijn te besteden? Ik denk dat vier uur al heel veel is. Dat betekent dat ze het 20 uur per dag alleen moet rooien. Tja.... Ik zou dat sneu vinden.

Overigens is een kooi van 1.20 echt te klein om een konijn elke nacht in op te sluiten. Ook in de nacht hebben konijnen ruimte nodig. Of juist, want 's nachts zijn ze nog actiever.

[Dipsy]

Ik werk niet maar idd boodschappen vrienden enz. Vandaar dat ik ook in gesprek ben met een opvang.

Ik hoef niet te horen dat een konijn alleen gelukkig is of niet maar ben net als mijn man wel benieuwd hoe jullie zeker weten dat ze alleen ongelukkig zijn. Is daar onderzoek naar geweest. Hebben de nijnen enquête ongevuld van ik ben alleen ongelukkig. Ik denk gewoon niet dat het zo zwart wit is

[Sanne1993]

Heel zeker weet je het natuurlijk niet omdat je er niet bij bent als je konijn alleen is en je niet kan zien hoe hij zich dan gedraagt.

Maar ik denk dat je je er wel een voorstelling bij kan maken. Ik kan me bijvoorbeeld niet voorstellen dat een konijn zich in zijn eentje en opgesloten in een kooi echt kan vermaken. Ik begrijp dan ook best dat hij dan heel enthousiast wordt als je er wel bent.

[Dipsy]

Nog meer meningen?

[NaOomkuuHh]

De konijnen hebben inderdaad geen enquête ingevuld, maar het is nou eenmaal een feit dat konijnen groepsdieren zijn, kijk maar naar hun wilde soortgenoten.

Daarbij zie ik bij mijn eigen konijnen dat ze elkaar opzoeken, met zn vieren op een hoopje slapen, elkaar wassen, etc. Ze hebben plek genoeg om elkaar te ontlopen als ze willen, maar zoeken elkaar toch vaak op.

De hele tamme konijnen die ik (gehad) heb, blijven aandacht van mij trouwens leuk vinden. Ze komen op meaf lopen achter me aan, schooien om eten, etc.

Maar dan op een gezondere manier. Ik heb ze wel een appart moeten houden (voor de koppeling of Door ziekte) maar dan zijn ze extreem gefixeerd op mij, waardoor ik me een beetje verplicht voelde om Veel bij hun te zijn.

[Amélie]

Max is ook zo'n knuffelkonijn en heel erg op ons gericht. Sinds twee weken heeft hij een vriendinnetje. Tot nu toe merk ik niet veel verandering aan zijn gedrag naar ons. Maar hij is in zijn ren wel actiever en lijkt het heel leuk te vinden dat hij nu niet meer alleen is. Ze liggen graag tegen elkaar aan en Max zit heel vaak bij Liza te bedelen om gewassen te worden, die doet dat vervolgens wel even maar het is echt niet genoeg voor Max. Dus zodra ik op de mat voor de tv ga zitten dan komt hij nog steeds meteen naar me toe om geaaid te worden. Dan komt Liza er ook regelmatig even bij om aan Max te snuffelen en hem te porren. Die denkt dan: kom op Max, ik wil samen rondlopen, je bent saaaaai. Zij wil alleen maar op verkenning en hij is toch ook wel heel erg van het relaxen.

 

Toen hij nog alleen was leek hij niet echt ongelukkig maar hij was wel wat lustelozer als hij een tijdje in zijn ren moest en geen aandacht kreeg. Ik was ook altijd bang dat Max ons niet meer zou zien staan zodra er een ander konijntje bij zou komen maar dat blijkt echt mee te vallen. Nu ik Max met Liza samen zie, hoe ze elkaar achtervolgen en alles samen doen, ben ik er echt helemaal van overtuigd dat ze veel gelukkiger zijn met een partner. 

[femmeke]

Ik heb hier ook eentje die enorm aanhankelijk is, zij kan niet zonder aaandacht, ze heeft een vriendje sinds ander half jaar en ze zijn echt gek op elkaar maar nog steeds is ze stapelgek op mij, elke keer als ik de kamer in kom rent ze als een dolle op de ren af voor een aaitje, nog altijd kan ze uitgebreid bij mij op de bank in bunnyflop komen liggen om lekker te knuffelen. tuurlijk is dit minder geworden dan voordat ze een maatje had maar ik snap ook dondersgoed waarom. De constante aandacht die zij nodig heeft kon ik haar niet iedere seconde van de dag geven en dat kan haar vriendje wel. Dat ze me achterna liep overal waar ik ging was omdat ze die aandacht nodig heeft, niet omdat ze zo gek op mij is maar omdat ze gewoon niet alleen wil zijn. Dat besef kwam pas toen zij en der ventje helemaal gesetteld waren. Daar waar ze me normaal achterna liep als ik alleen al na de wc ging of wat drinken ging pakken was toen over (was wel ook gecastreerd net dus hormoontjes waren er ook eindelijk uit) die momenten besef je pas echt dat het niet is omdat ze gek op jou is dat ze dat deed maar dat ze dat deed omdat ze niet alleen wou zijn.

Wat ik wil zeggen is dat dat knuffelen echt niet hoeft te veranderen als er een maatje bij komt, maar het achternalopen ed zal wel afnemen of stoppen. En dat is alleen maar goed want dat zijn toch wel de tekenen dat ze gewoon niet alleen kunnen zijn.

[Lonja]

Ik denk ook dat het iets is wat je moet zien om te kunnen vergelijken en dat je dan pas ziet dat er eerst iets miste. Vroeger heb ik altijd konijnen alleen gehad, die kregen altijd veel aandacht, mochten los lopen, waren echt deel van het gezin. Ze zaten niet in een hok maar in een ren binnen, ik was er altijd van overtuigd dat ze een goed leven hadden gehad.

Nu, later, heb ik zelf een konijn genomen en wilde het weer net als vroeger thuis bij mijn ouders. Maar ik had me wel ingelezen van te voren op internet, dingen veranderen natuurlijk en ik had wel eens gehoord van een opvang, wilde eigenlijk wel eens een konijn uit een opvang nemen. Alleen overal stond dat je twee konijnen moest nemen, maar mijn vriend had nooit konijnen gehad en vooral hij wilde eerst eens 1 konijn om eraan te wennen en precies te weten hoe een konijn was, hoe sociaal een konijn was, hoe ze van jong konijn af aan opgroeien, dus er zou eerst een jong konijn komen en dan als we daar onze weg in hadden gevonden zouden we dat tweede konijn nemen, want daar had ik ook geen ervaring mee en het leek ons gewoon veel om er gelijk 2 te nemen.

Nou, probleem, nergens een opvang te vinden die 1 konijn mee wilde geven. Ik vond dat zo overdreven, het was toch heus niet dat zo'n beestje eenzaam in een hok zou komen te zitten bij ons en het kon naar mijn ervaring best.

Lang verhaal kort, konijntje is er gekomen maar dus niet uit een opvang. Superleuk, beviel goed, heel sociaal beestje, liep los in huis, was altijd bij ons, savonds zat hij aan onze voeten als we op de bank tv zaten te kijken of op de rugleuning van de bank bij mijn vriend in zijn nek en lebberde heel zijn hoofd af, te schattig.

Maar op een gegeven moment begonnen er dingetjes te komen. Hij begon veel te slopen, het werd steeds erger. Hij wilde savonds niet meer terug naar de bijkeuken als wij gingen slapen (hij moest als we weg waren of sliepen in de bijkeuken) en ging voordat we gingen slapen op ons bed liggen of eronder en weigerde uit de slaapkamer te gaan. Het kwartje viel op een gegeven moment bij ons dat hij gewoon niet alleen in de bijkeuken wilde zijn s nachts. Het slopen werd zo erg, dat ging hij ook in de bijkeuken doen en ik moest hem continu bezig houden. Hij wilde veel aandacht, behalve als hij sliep overdag. Het was heel gezellig en heel lief maar ondertussen was ik lid geworden van dit forum en ik zag daardoor ook wel dat dit de dingen zijn die opgelost kunnen worden door een tweede konijntje.

Eindelijk was hij oud genoeg voor castratie en toen zijn we daarna gelijk gaan koppelen. Met een konijn uit de opvang natuurlijk. Nou dat was echt heel leuk, die twee waren zo lief samen. Het probleem van snachts in de bijkeuken gaan was als sneeuw voor de zon verdwenen, hij at opeens heel goed hooi, want zij at hooi, dat moest hij ook! Waar zij ging ging hij en waar hij ging ging zij. Hij zat niet meer te suffen aan onze voeten savonds, maar met zijn tweeën renden ze als gekken door het huis heen, geweldig om te zien, de dolle 5 minuten werden het dolle uurtje. Overdag lag hij meestal achter de bank of onder het bed te slapen, nu zaten ze met zijn tweeën tegen elkaar aan geplakt op hun kussentje in de bijkeuken, ze sliepen samen, altijd.

Ze wasten elkaar uitgebreid, ze aten samen, renden, speelden en sloopten samen, sliepen samen, die twee konden lezen en schrijven met elkaar.

Natuurlijk waren wij er ook nog, we waren niet ineens vergeten hoor, mijn vriend kreeg nog steeds wasbeurten op de bank maar eerst duurden die erg lang, wel een half uur, het ging vervelen, nu was het na een minuutje wel klaar, het was gewoon lief nu. Ik hoefde hem niet meer continu bezig te houden en ik zag gewoon aan alles dat hij hier iets aan had wat hij nooit uit ons had kunnen halen.

Was hij ongelukkig geweest alleen? Mwah, hij was stikverwend dacht ik, maar achteraf gezien was zijn leven van een zesje naar een negen gegaan.

(geen 10 nee. Later zijn ze naar buiten verhuisd naar een hele grote ren waar ze holen konden graven, onder de grond sliepen en de hele dag gras konden eten en zijn er nog 2 bij gekomen, met zijn vieren was het nog leuker, het zijn écht groepsdieren).

Nu zou ik het echt nooit meer bedenken om een konijn alleen te houden, ik denk nu met spijt terug aan onze konijnen van vroeger, ik vind het zo sneu dat die altijd alleen hebben gezeten, nu ik zie wat konijnen samen zijn. Hun leven is gewoon niet volledig in hun eentje. Ik begrijp nu helemaal dat opvangen geen konijn alleen plaatsen, daar sta ik 100% achter.

Er is overigens wel eens onderzoek geweest waaruit bleek dat konijnen alleen gemiddeld enkele jaren korter leven.

[ricksem]

ik sluit me helemaal aan bij amelie precies het zelfde hier toen ik marley alleen had was zij ook lusteloser en minder actief oke ze liep dan wel door de kamer heen en lag lekker op de bank maar als ze de ren in moest dan was ze niet meer zo actief als nu. nu met kick er bij is ze stuk drukker en nog steeds een knuffelkonijn ze wil nog steeds geaait worden door mij

[Bammyflurry]

Ik zou nooit meer een konijn alleen willen houden. Heb in het verleden wel konijnen alleen gehad, maar als ik zie hoe een passend stelletje samenleeft, dan voel ik me best schuldig tegenover de konijntjes die ik dat destijds onthouden heb.

 

Net als NaOokkuHh zegt, leven wilde konijnen in familiegroepen, dat geeft aan dat het een dier is dat met soortgenootjes samen leeft, daar voordeel uit haalt. Inderdaad kunnen we onze konijnen niet vragen of ze (on)gelukkig zijn, maar het feit dat jouw konijn je steeds opzoekt geeft aan dat zij gezelschap nodig heeft. Omdat het een konijn is, lijkt het logisch dat dat gezelschap dan een konijn is, maar dat wordt haar onthouden, dus zoekt ze een alternatief en dat vindt ze in mensen. Zij heeft geen keuze, jij wel. Als zij nooit een konijnenvriendje van jou krijgt, zal ze nooit weten wat een konijn haar kan geven en zal/moet zij het verder doen met de beperkte aandacht die een mens geeft, ze weet dan niet anders. Maar jij weet wél anders! Alleen een konijn weet wat een konijn nodig heeft en is 24 uur per dag aanwezig.

 

En konijn die mensen leuk vindt, vindt dit nog steeds als hij een vriendje heeft. Mijn voedster loopt, als ze mij ziet, bij haar vriendje weg om zich uitgebreid door mij te laten kroelen en als ik bij ze in het verblijf aan het schoonmaken ben 'helpt' ze mij. Maar haar vriendje geeft haar bijvoorbeeld wasbeurten die ik haar nooit kan geven! En hij is er dag en nacht voor haar, ze spreken dezelfde taal!

 

Voor mij is het zien van die band tussen twee konijnen eigenlijk het mooiste aan het houden van konijnen. Belangrijk is wel dat je een goede match hebt tussen de konijnen, maar daar wil een opvang je graag bij helpen.

 

Succes met het maken van een keuze en veel plezier met je konijn(en!)!

[Lonja]

Kijk, hier waren ze net een paar dagen samen. Zo zaten ze iedere middag:

[Dipsy]

Bedankt voor alle reacties. Inmiddels hebben we in heesch een konijn gereserveerd en hun gaan dipsy in de carnavals vakantie koppelen.

Ik ben benieuwd

[Amélie]

Wat leuk! Goed dat jullie het aandurven, nu hopen op een goede match tussen Dipsy en haar nieuwe vriendje. Heel veel succes! 

[Anjo]

Wat Lonja zegt sluit ik me bij aan, je ziet het zelf waarschijnlijk pas als je daadwerkelijk ziet hoe gelukkig een koppel samen is/kan zijn. Dán pas zie je wat je konijn daarvoor miste.

Als je eenmaal een gelukkig koppel hebt (gehad) denk ik niet dat je je dat ooit nog afvraagd of een konijn alleen zult houden.

Ze vullen dan wel geen enquete in maar mijn konijnen laten op hun manier overduidelijk zien dat ze heel blij met elkaar zijn .

Mijn voedster was helemaal uit haar doen toen haar vorige vriendje overleed en sinds ze weer een nieuw vriendje heeft zag ik haar zichtbaar elke dag meer opbloeien en weer haar vrolijke zelf worden.

Mijn konijnen zijn overigens dol op mijn aandacht, ik heb met mijn voedster nu zelfs een betere band!

Super leuk dat je konijn een maatje krijgt, dan kun je het zelf ook ervaren. Veel plezier in de vakantie, je gaat naar opvang Hazel begrijp ik? Leuk hoor

[Dipsy]

Hoi hoi

Ja we gaan naar hazel idd heb al verschillende keren contact gehad met Madelon en we gaan het nu toch gewoon doen!

Dipsy blijft daar de hele week zodat hun het koppelproces daar kunnen doen.

Maakt het trouwens iets uit dat dispy pas een week of 11/12 is

[Bammyflurry]

De leeftijd van Dipsy hoeft op zich geen probleem te zijn. Veel ligt aan hoe de beide konijnen zich naar elkaar toe gedragen. Ik heb ook eens een voedster van 3 maanden gekoppeld. Zij was een vrolijk en vrij dametje die niet bang was en de ram was een vriendelijke, rustige kerel. Ondanks dat hij net 14 dagen gecastreerd was reed hij niet veel. Het ging allemaal heel rustig.

Ik kan me voorstellen dat bijvoorbeeld een bang, jong voedstertje en een grote ram die haar steeds achtervolgt en op haar rijdt een minder fijne combi is op dat moment. Maar de mensen van de opvang zullen dit zeker goed bekijken en begeleiden.

[NaOomkuuHh]

Wat leuk!

Jop komt ook van hazel. Hele goede opvang, en ik heb een geweldig konijn van ze geadopteerd. Is dipsy een voedster? Anders moet gij nog gecastreerd worden, maar dat kan op deze leeftijd meestal wel.

Het kan zijn dat ze op jonge leeftijd nog niet snappen wat rijden enzo is, maar het kan ook goed gaan. Het hoeft zeker geen probleem te zijn. Hazel weet vast wel welk konijn goed bij dipsy past.

[Dipsy]

Dipsy is een voedster en er komt zoals het er nu naar uitziet een gedumpte hele lieve ram bij van ongeveer een jaar

[Zomer88]

Super leuk! Hopelijk klikt het meteen met de eerste goed.

 

Ik weet niet of een konijn perse ongelukkig is alleen. Ik ben geen konijnenfluisteraar. Ik geloof wel dat konijnen samen horen, dat alleen tegen natuurlijk is en dat ze veel gelukkiger zijn als ze samen zijn. Dat heb ik ook gezien bij de mijne. Junior was eerst alleen en daarna is Zazu erbij gekomen. In de kooi en ren zijn ze altijd samen. Als we thuis zijn en erbij kunnen blijven lopen ze soms los. Dan zitten ze vaak helemaal niet bij elkaar. Zazu gaat op onderzoek uit en Junior blijft bij ons hangen in de hoop wat eten te krijgen. Als ze samen in de ren/kooi zitten zijn ze te leuk samen. Echt maatjes en dat is prachtig. Ik denk dat het ook veel afhangt van hoeveel tijd en energie je er zelf in steekt. De konijnen gingen na de koppeling bij mij samen naar buiten en zijn doordat ik daar minder ben als binnen wat minder tam geworden. Nu ze in de winter binnen zitten is dat weer omgedraaid. Je kunt ze ook samen trainen, dat werkte bij mij goed om ze tammer te maken. officieel is dat beter per konijn te doen geloof ik maar als je het puur doet om band op te bouwen kan het prima als ze er allebei zijn. Kost maar paar minuutjes per dag en is leuk om te doen.

[Gast]

Ik wil nog even iets toevoegen aan het stukje of konijnen echt ongelukkig zijn zonder maatje.

Als ik zie hoe mijn Flip was voordat ie een maatje had, en daarna, een wereld van verschil. Hij zat een beetje, had voernijd, hoknijd, beet me als ik in de buurt kwam.. Dus ja, ik vond hem wel degelijk ongelukkig

[Eefje]

Wat super om te lezen dat ze een maatje krijgt! Fijn dat ze een week kan blijven, dan zit je zelf niet met het gedoe en krijg je een leuk koppeltje mee naar huis. 

 

Mijn voedster heeft lang in de opvang gezeten, ze was moeilijk te plaatsen met haar angoravacht en rode oogjes. Ze zat daar in een ren van 2m2 en had wel contact met buurkonijntjes, maar ze had geen eigen vriendje, omdat ze daardoor nog moeilijker te plaatsen zou zijn. Mij werd verteld dat ze een heel rustig en timide konijntje was. We hebben dan ook een relaxed rammetje voor haar uitgezocht in de opvang en de koppeling ging van een leien dakje, binnen no time waren ze onafscheidelijk. Maarrr het rustige konijntje is nog altijd ver te zoeken! Ze is ontzettend opgeleefd en altijd bezig. Al stampend van plezier rondjes rennen door de ren en de woonkamer, graven in haar zandbak, bedelen om wat lekkers, het strohuis slopen of een halfuur lang achter de snackbal aan, het is een enorme druktemaker! Mijn ram is nog altijd heel relaxed en ligt er rustig bij te kijken wat ze allemaal aan het doen is. Maar hieruit concludeer ik wel dat zij niet happy was in haar eentje. Ik heb ze een week apart gehad toen mijn voedster gecastreerd werd (ze had erg veel last van haar hormonen). Mijn ram was niet erg aardig voor haar toen ze zwakjes terug kwam, dus moesten ze apart tot zij weer genoeg was opgeknapt om hem op zijn plaats te zetten. Mijn ram had het heel moeilijk in die week. Hij kon duidelijk zijn draai niet vinden, was heel erg rusteloos en steeds naar haar op zoek. Een knuffel gaf hem een beetje rust, die was hij de hele dag aan het wassen en hij lag er steeds stijf tegenaan. Het was echt heel sneu. Toen ze weer bij elkaar konden waren ze er na 10 minuutjes alweer over uit dat mijn voedster nog altijd de baas was en ze hebben de rest van de dag stijf tegen elkaar aan gelegen, zo van: je haalt ons niet weer uit elkaar he, mens! 

Je neemt zeker weten de juiste beslissing door je konijn een maatje te geven. Je zult het zelf heel snel zien, als je eenmaal een koppeltje gehad hebt ga je nooit meer voor een konijn alleen. Het maakt me echt heel blij om die twee van mij zo gelukkig samen te zien!