Ga naar inhoud

Voedster na het oppakken enorm gestrest


kelly121290

Aanbevolen berichten

Beste konijnen vrienden,

zoals jullie weten heb ik een extreem bange voedster. Ze wil niks van mensen weten. Toch heb ik haar net weer zoals ik iedere dag aan het doen ben weer 5 min bij me gepakt. Om haar even lekker te aaien en een beetje te kroelen. Ik zet haar al op tafel zodat zei groter is als ik. Ik praat leuke verhaaltjes tegen haar. Eenmaal op tafel laat ze zich wel een beetje aaien, maar na 2/3 min is het voor haar goed geweest ik ga haar dan ook weer nadat zei niet meer wil haar terug zetten. En ik zetten haar net terug in de ren/hok en nu is ze weer door het hok aan het rennen, stressen, als ik er nu langsloop gaat ze zich in een hoekje verschuilen ze wil weer niks van mij weten en niks van lekkers pakken zelfs niet door de tralies. Ook geen komkommer, wortel, witlof wat ze normaal wel lekker vindt. Net of ik steeds weer van voor af aan moet beginnen. Ze moet echt opgepakt worden want ze heeft lange haren. Nu is ze dan wel kort geknipt maar ze moet op een of andere manier toch wel eens gewend zijn aan mij neem ik aan.

Ik lig/zit al zowat 2 soms 3 of meerdere keren bij haar op de grond in de ren, dan praat ik heel veel, ik ga dan zelfs ipadden een half uur lang, een boek lezen, wat om me heen kijken, wat zingen, gewoon stil zitten zonder iets te zeggen ik heb al vanalles geprobeerd. Ik heb ook al eens een boekje hardop gelezen. Ook dan rent ze weg voor me. of gaat in een hoekje zitten stressen en knarsen tanden. Ze komt ook niet op me af om te snuffelen of om te kijken naar wat ik ben of kom doen. Ook heb ik het rammetje er al bij gezet op tafel en de grond zodat ze zich wat veiliger voelt met hem erbij maar ook dat helpt niets.

Ik probeer en doe echt alles wat ik maar kan bedenken en verzinnen.

Doe ik iets verkeerd?

Wat moet ik hiermee?

Link naar reactie
Delen op andere sites

Oef ja wat Babbely zegt... ophouden met optillen en vasthouden! Konijnen zijn prooidieren die gewoon echt het liefst met alle vier de pootjes op de grond staan. Ze hebben ook een enorm sterk vluchtinstinct en als ze willen vluchten maar niet kunnen levert dat enorm veel stress op. Ze zal jou nu steeds meer associëren met 'arrrgh eng oppakken' en dat helpt echt niet. Waarom wil je het eigenlijk ook, oppakken, op tafel, knuffelen? Dat is toch niet zoals een konijn is? Natuurlijk is het gezellig als een konijn zich graag laat aaien of uit zichzelf bij je komt zitten... maar als zo'n diertje dat gewoon nog hartstikke spannend vindt, waarom dwingen?

Konijnen zijn negen van de tien keer gewoon geen knuffels. Dat is iets waar je gewoon misschien aan moet wennen, in plaats van dat je het dier moet laten 'wennen' aan jou. Wat je verder doet, gewoon rustig zitten en een boek erbij lezen, is vele malen beter. Zorg dat je gewoon altijd wat lekkers bij je hebt zodat ze gaan denken 'heee daar is ze weer, iets lekkers!'... laat ze uit je hand eten of op je been klauteren als ze dat zelf willen. En laat ze verder in hemelsnaam lekker konijn-zijn.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ze vindt het gewoon heel erg eng! Als haar haren zijn kortgeknipt hoef je ze daarvoor niet op te pakken, dus moet je dat ook niet doen...

Ik snap best dat je haar graag tammer wilt hebben, maar deze manier werkt echt averecht. Door haar op te pakken en 'verplicht' te kroelen wordt ze alleen maar banger van je en gaat ze je niet vertrouwen. Dat is voor jou ook niet leuk. Je kunt het aaien niet afdwingen.

Gun haar de tijd om naar jou toe te komen en jou te leren vertrouwen. Rustig bij ze in de ren zitten met een boek of iPad is heel goed. Aai de ram, ik begreep dat hij dat wel fijn vindt. Je kan haar wat biks uit je hand laten pakken (rustig aanbieden) en haar dan vooral niet proberen te aaien. Op deze manier leert ze je een beetje te vertrouwen en merkt ze dat je leuk bent. Verwacht niet dat ze over een maand een knuffelkonijnen is, maar als je haar de tijd geeft komt ze vanzelf iets meer naar je toe.

Edit: ik zie dat er inmiddels al 2 berichten gepost zijn...

aangepast door Lienappelsien
Link naar reactie
Delen op andere sites

Stoppen met continu oppakken lijkt mij ook het beste. Ik snap dat je haar af en toe moet oppakken om te kammen, maar laat dat dan de enige momenten zijn dat je haar even oppakt. En probeer tijdens dat kammen je konijntje zoveel mogelijk met 2 of meer pootjes op de grond te laten staan, dat kan ook al schelen. Voor het kammen van de buik kun je bijvoorbeeld haar achterpootjes op de grond laten rusten, voor het kammen van het kontje juist weer de voorpootjes. (Het is wat gedoe, toegegeven.)

Hoe lief ze je normaal ook vindt, door je opgepakt worden zal misschien wel nooit wennen. Je konijntje is en blijft een prooidier, en hoewel het ene dier er meer gestrest van raakt dan het andere, is opgepakt worden volgens het instinct toch echt een voorbode van het einde.

Diva hier is echt een heel aanhankelijk konijntje, maar oppakken zal ze altijd wel eng blijven vinden, die stress is ZO groot, dat 'wen' ik er niet uit. Dus alleen als ik haar echt moet oppakken, doe ik het. Maar eigenlijk is dat zelden. (Ik lok haar in een mandje om te verplaatsen, ik knip haar nageltjes met 3 pootjes op de grond, ik dwangvoer als het moet op de grond, etc.)

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik begrijp dit niet zo goed, je hebt al meerdere topics geopend over de angst van je voedster. Daarin zijn allerlei adviezen gegeven door verschillende mensen. Dat advies luidde telkens: niets forceren, heb geduld, laat je konijn naar jou toe komen. Er zal deze keer geen ander advies komen.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik begrijp dit niet zo goed, je hebt al meerdere topics geopend over de angst van je voedster. Daarin zijn allerlei adviezen gegeven door verschillende mensen. Dat advies luidde telkens: niets forceren, heb geduld, laat je konijn naar jou toe komen. Er zal deze keer geen ander advies komen.

Inderdaad! Ik snap niet zo goed waar je mee bezig bent. En ook niet waarom je opnieuw dezelfde vraag stelt. Laat haar nu gewoon eens een paar weken met alle pootjes op de grond.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik begrijp dit niet zo goed, je hebt al meerdere topics geopend over de angst van je voedster. Daarin zijn allerlei adviezen gegeven door verschillende mensen. Dat advies luidde telkens: niets forceren, heb geduld, laat je konijn naar jou toe komen. Er zal deze keer geen ander advies komen.

Heel recent nog ook zie ik en blijkbaar heb ik er totaal niet op gelet want zie dat ik daar inderdaad soortgelijk advies geef. Gelukkig heb ik niks beters te doen... :sarcastic:

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik sluit me bij iedereen aan. Konijn moet naar jou toekomen. Blijf helemaal van haar af. Gewoon níet aanraken. Als je een knuffel zoekt, had je maar een gezellige poes moeten halen.

Geef het beestje te eten en rammel elke keer met het voer. Knisper eens met het zakje met lekkers en geef ze dan wat lekkers. Na een week weet ze dat het rammelen en knisperen 'eten' betekent en komt ze vanzelf wel kijken. Maar zodra je het prille vertrouwen weer breekt door haar op te pakken of te aaien, moet je weer opnieuw beginnen.

Overigens vind ik 2 of 3 minuten op tafel aaien best wel lang. Als het konijn weg wil, draait het zich om en gaat om zich heen kijken. Hou je haar vast, dan heb je kans dat ze gaat stribbelen of zelfs zachtjes bijt. Het moet gewoon leuk blijven voor een konijn.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ja leuk maar als het een teddy is die MOET gekamt worden.Die kun je nu met dit weer niet scheren of kort knippen.Je zult dit gewoon moeten blijven oefenen,en als ik lees wat je allemaal doet,dan denk ik dat je gewoon zo door moet blijven gaan.Even oppakken,op de tafel,stukje witlof oid geven,blijft ze rustig zitten?,dan na 1 minuut weer op de grond.Dag later 2 minuten,dan 3 minuten enz.Probeer de tijd zo kort mogelijk te houden totdat het wel goed gaat.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik sluit me bij iedereen aan. Konijn moet naar jou toekomen. Blijf helemaal van haar af. Gewoon níet aanraken. Als je een knuffel zoekt, had je maar een gezellige poes moeten halen.
Wat een vreemde reactie.Het zijn huisdieren hoor,je hoort je konijn gewoon te kunnen oppakken(=iets anders dan er dagelijks mee te lopen leuren!).In dit geval zeker in het belang van de vachtverzorging,want anders heb je straks weer een gevalletje "leed wat teddy heet".En als je een knuffel zoekt,dan moet je maar een poes halen?Pffff....misschien kan iemand die een knuffel zoekt daar beter zijn zoekcriterium op instellen.Ik heb mijn konijnen ook uitgezocht op hun karakter.Een konijn wat niks wil,daar heb ik geen zin in,en een kat is niet te vergelijken als huisdier met een konijn.
Link naar reactie
Delen op andere sites

Je maakt het alleen maar erger door dat oppakken! Gewoon stoppen met al dat gedoe, praat tegen haar en meer niet, niet op tafels zetten, ze geeft toch duidelijk aan dat ze bang is van je!

Met niks doen zal het probleem ook niet verdwijnen,dit moet gewoon heel goed geoefend worden.Herhalen,herhalen,herhalen en steeds hele korte momentjes.Steeds wat stukjes groente als beloning.Ze zal misschien altijd bang blijven,maar het gaat er om dat ze zich toch moet laten verzorgen vanwege de lang vacht.Zonder die vacht was het simpeler geweest.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Sorry mopsa, ik vind dat echt een heel slecht advies. Konijntjes horen nu eenmaal niet opgepakt te worden. Door dit het beestje telkens weer aan te doen wordt ze alleen maar banger.

Natuurlijk: het is een teddy en af en toe moet het. Maar doe dat eens in de twee weken met twee personen, zodat je heel snel klaar bent. Verder gewoon afblijven!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Sorry mopsa, ik vind dat echt een heel slecht advies. Konijntjes horen nu eenmaal niet opgepakt te worden. Door dit het beestje telkens weer aan te doen wordt ze alleen maar banger.

Natuurlijk: het is een teddy en af en toe moet het. Maar doe dat eens in de twee weken met twee personen, zodat je heel snel klaar bent. Verder gewoon afblijven!

Dat jij en ik hier een andere mening over hebben,was me op het andere forum al duidelijk.Sorry maar ik vind jouw advies net zo slecht.Ik vind dat huisdieren wel opgepakt moeten kunnen worden.Gewoon oppakken,niet mee lopen leuren nee gewoon oppakken.Je weet dat Snoes panisch was de eerste dagen dat ie hier was,en door veel te oefenen vanaf dag 1,kan ik hem nu gewoon oppakken zonder spartelen of wat dan ook.Ik vind dat het er gewoon bij hoort.En zeker bij een teddy.
Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik snap ook niets van bovenstaand advies van Mopsa, ze gaat het niet fijner vinden door het te herhalen, herhalen, herhalen maar waarschijnlijk zal ze hier alleen maar banger van worden. Dalijk bijt ze een keer en wie krijgt er dan de schuld?? Terwijl het konijn volgens mij duidelijk aangeeft het niet prettig te vinden.

Er is in dit topic en je vorige topic duidelijk advies gegeven maar als je daar niets mee doet heeft het weinig zin steeds nieuwe topics te openen. Het advies is duidelijk en volgens mij het proberen waard, zeker in het belang van je konijn.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Door het dier verder niet op te pakken, kan ze tenminste een beetje vertrouwen keijgen. Zo gaat dat nooit lukken want elke keer wordt ze weer gepakt.

Ik heb zelf twee konijnen gehad die af en toe gekamd moesten worden. Ik pakte ze nooit op, behalve als het vachtverzorgingstijd was. Door dan snel en duidelijk te zijn, kun je de ellende gewoon kort houden en ze merken wanneer ze gepakt worden en wanneer niet. Mijn rammetjes kwamen gewoon naar mij toe. Tenzij ik binnen kwam met een kam en direct op ze af stapte. Ze zagen het verschil. Het kammen werd in de loop der tijd ook makkelijker. Ik ben er van overtuigd dat het ze vertrouwen geeft als je ze meestal alleen eten komt brengen en met rust laat.

En als je ze dan op moet pakken: wees dan snel en doelgericht. Ga niet met een dier zitten tutten die het vreselijk vindt. Waarom ook? Waarom zou je iets willen doen waar ze zich ellendig door voelen?

Link naar reactie
Delen op andere sites

Dat gaat hier ook zo. Mijn voedster merkt het meteen als ik haar kom pakken om haar te knippen. Normaal blijft ze lekker doen waar ze mee bezig was, of komt naar me toe. Maar zodra ik de ren in stap om haar te pakken rent ze stampend voor me weg. Ze voelt het verschil, ik weet niet precies hoe. Mijn houding zal toch anders zijn. Haar zo min mogelijk lastig hoeven vallen door haar haar lekker kort te houden heeft mijn band met haar absoluut verbeterd. Ze komt naar me toe en heel soms mag ik haar zelfs aaien, daar hoefde ik in het begin echt niet aan te denken.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Dat jij en ik hier een andere mening over hebben,was me op het andere forum al duidelijk.Sorry maar ik vind jouw advies net zo slecht.Ik vind dat huisdieren wel opgepakt moeten kunnen worden.Gewoon oppakken,niet mee lopen leuren nee gewoon oppakken.Je weet dat Snoes panisch was de eerste dagen dat ie hier was,en door veel te oefenen vanaf dag 1,kan ik hem nu gewoon oppakken zonder spartelen of wat dan ook.Ik vind dat het er gewoon bij hoort.En zeker bij een teddy.

Haha, sorry maar ik moet hier een beetje om lachen! Tuurlijk is jouw konijn rustig als je hem of haar opppakt, het beestje is panisch en houdt zich doodstil omdat het weet dat ze geen kant op kan. Een konijn laten wennen aan oppakken is als een vis laten wennen aan droogte. Super-onnatuurlijk en vooral ook enorm zinloos.

Ik heb ook een Teddy, en die ga ik echt niet een beetje lastig zitten vallen met telkens oppakken zodat ze kan wennen aan vachtverzorging. Ik doe dat eens in de twee weken, ik pak haar zonder gedoe in een keer op, zet haar neer, paar minuutjes vachtverzorging (knippen dus, want ze heeft werkelijk geen fluit aan die idiote lange haren), vooral niet langer want dan was ik wel kapster geworden als ik daar behoefte aan had, en zet haar weer terug. Na het terugzetten krijgt ze wat lekkers, dat weet ze, dat komt ze ook meteen halen nadat ze eerst keihard van me weggerend is. Maar rustig blijven bij het oppakken kan ik vergeten. Wil ik ook helemaal niet, want ze is en blijft een konijn, een prooidier, dat oppakken associeert met gevangen en opgegeten worden.

Een konijn moet je met rust laten. Oppakken doe je misschien met een hond of kat, maar niet met een konijn. Dat weet iedereen, (jij blijkbaar niet), en dat is ook te merken aan een konijn.

aangepast door Rian
Link naar reactie
Delen op andere sites

Met niks doen zal het probleem ook niet verdwijnen,dit moet gewoon heel goed geoefend worden.Herhalen,herhalen,herhalen en steeds hele korte momentjes.Steeds wat stukjes groente als beloning.Ze zal misschien altijd bang blijven,maar het gaat er om dat ze zich toch moet laten verzorgen vanwege de lang vacht.Zonder die vacht was het simpeler geweest.

Ah, kijk! Je snapt het dus toch.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik zie dat de meningen hier nogal verdeeld zijn, ik snap beide meningen wel. Maar ik denk dat het toch nog altijd beter is dat baasje en dier een goede band hebben, dat is leuker voor het baasje en ook beter voor het dier aangezien het sneller ontdekt wordt wanneer er iets mis is. Konijnen zullen inderdaad nooit blij worden van oppakken, maar soms moet het. Ik ben het er niet helemaal mee eens dat sommigen hier net doen alsof een konijn af en toe opnemen dierenmishandeling is. Ja, het oppakken van een konijn is tegen zijn natuur, maar in een hok zitten, kunstjes doen of in huis leven ook... Ik weet niet meer juist hoe lang je je konijn al hebt en hoe oud ze is, dat kan ook meespelen, maar ik zou voorlopig gewoon verder doen met het in de kooi zitten, praten,... net zolang tot ze je niet meer als een bedreiging ziet. Dat kan lang duren, dus geduld is nodig. Als ze na een aantal weken nog steeds niet bij jou komt snuffelen, zou ik proberen om je tussen haar en haar eten te zetten, dan moet ze je wel een keer passeren, als ze dit doet, niet reageren. Als dit zou werken, kan je nadien proberen uit te zoeken wat ze leuk/lekker vindt. Dan kan je haar proberen aanraken/aaien, als dit lukt, haar onmiddellijk belonen met iets dat ze leuk/lekker vindt. Als dit steeds beter lukt, kan je hetzelfde doen met oppakken, eerst heel even en direct belonen, dan wat langer,... Dit lijkt mij in theorie een goede methode, of het in de praktijk zo makkelijk zal zijn, betwijfel ik, dus er is echt wel veel geduld nodig. Ik zou voor elke stap minstens 1 week nemen en zelfs meer als het niet zo vlot gaat als verwacht. Ik hoop dat dit kan helpen, in ieder geval veel succes!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Beetje raar dit.. Ik heb pomme ook van kleins af aan altijd opgepakt en dat gaat nu ook zonder problemen. Hij komt naar me toe, zoekt ze favoriete plekje op me arm en zo draag ik hem altijd mee naar de woonkamer.

Als een konijntje het echt van jongs af aan gewend is en zelfs naar je toe komt, dan is het natuurlijk geen probleem. Maar het konijntje van kelly vind het echt doodeng, en geeft dat ook duidelijk aan. Dan is het waarschijnlijk niet zo zinvol om het te blijven forceren, want je konijn zal in veel gevallen alleen maar banger worden - zeker als er al zo weinig vertrouwen en zoveel angst is.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik zie dat de meningen hier nogal verdeeld zijn, ik snap beide meningen wel. Maar ik denk dat het toch nog altijd beter is dat baasje en dier een goede band hebben, dat is leuker voor het baasje en ook beter voor het dier aangezien het sneller ontdekt wordt wanneer er iets mis is. Konijnen zullen inderdaad nooit blij worden van oppakken, maar soms moet het. Ik ben het er niet helemaal mee eens dat sommigen hier net doen alsof een konijn af en toe opnemen dierenmishandeling is. Ja, het oppakken van een konijn is tegen zijn natuur, maar in een hok zitten, kunstjes doen of in huis leven ook...

Dank je wel! +1

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gast
Dit topic is nu gesloten voor nieuwe reacties.
×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Onze website website maakt gebruik van cookies. Meer informatie hierover lees je bij onze privacy policy Privacybeleid .