Wel of niet voedster laten castreren

[Eefje]

Uiteindelijk zijn er altijd voors en tegens en moet je echt voor jezelf bepalen wat je wilt en dan ook achter die keuze staan. Stel je doet het niet en je voedster krijgt baarmoederproblemen die niet meer te behandelen zijn, dan moet je niet gaan denken: had ik maar... En andersom, als je voedster negatief verandert na de operatie of weet ik wat, ook dan moet je niet denken: had ik maar niet.. Je weegt de voors en tegens af en maakt een keuze en dat is hoe dan ook een goede keuze, omdat je er echt over nagedacht hebt.

Ik had zelf niet echt een keuze. Mijn voedster maakte het voor mijn ram en haarzelf onmogelijk om nog te ontspannen, omdat ze de hele dag bovenop hem zat te rijden en ze sproeide de hele kamer onder. Tsja, dan hoef je er niet zo lang over na te denken natuurlijk. Had ze dat niet gedaan dan denk ik niet dat ik haar had laten castreren. Ik voelde me zo schuldig toen ze als een hoopje ellende terug kwam van de dierenarts, want je laat wel in een gezond konijn snijden.. Maar ik wist dat ik geen andere keuze had, het was dit of hormonale ellende en daardoor ruzie in mijn koppel. Het feit dat mijn ervaring met castratie zo goed is zorgt er natuurlijk voor dat ik voorstander ben van castratie en ik een eventuele toekomstige voedster ook het liefst zou laten castreren. Ook het feit dat ik hier op het forum zo veel positieve verhalen lees sterkt dit standpunt. Natuurlijk is er altijd een keerzijde en het is goed je dat te realiseren. Niemand kan de keuze voor je maken en je zeggen wat je moet doen, want mensen hebben er nogal verschillende meningen over. Ik denk dat je het beste op je gevoel kunt afgaan.

[Gast]

Ik sluit me wel het verhaal van Eefje aan. Zelf heb ik ook zeker geen spijt van de castratie, want Ibi was teveel schijnzwanger en het was gewoon nodig. Haar gedragsverandering heeft er echter wel voor gezorgd dat ik de keuze heb gemaakt alleen te laten castreren uit medische noodzaak. Mochten mijn dames baarmoederkanker krijgen dan zou ik nog steeds achter mijn beslissing staan, je weet immers niet wat er was gebeurd als ik ze wél had laten castreren. Zo is Ibi bijvoorbeeld overleden toen ze 2 1/2 jaar oud was, maar gelukkig kon ze geen baarmoederkanker krijgen...

"Wat nou als" is in mijn ogen de meest zinloze gedachte. Elke keuze die je maakt heeft invloed op het verdere leven en achteraf bedenken dat je iets beter anders had kunnen doen heeft geen enkel nut, want door die ene beslissing te veranderen wordt het hele leven veranderd.

Wat ik regelmatig lees en waar ik wel moeite mee heb is dat preventief castreren alleen maar voordelen heeft. Dat weten we helemaal niet. Vrouwen die vervroegd in de overgang komen hebben bijvoorbeeld meer kans op botontkalking, wie zegt mij dat er voor voedsters niet ook nadelen aanzitten?

[ZaZa]

Ik had zelf niet echt een keuze. Mijn voedster maakte het voor mijn ram en haarzelf onmogelijk om nog te ontspannen, omdat ze de hele dag bovenop hem zat te rijden en ze sproeide de hele kamer onder.

Dit is toch wel iets anders..Wanneer je voedster LAST heeft van haar hormonen, echt last dus...of veel schijnzwanger is..DAN spreek je over een (medische) noodzaak.

Dan is men namelijk wel duidelijk; Verwijderen, aangezien deze konijnen meer kans schijnen te hebben op baarmoederkwalen.

Dit topic gaat over het preventief verwijderen.

Heb het onderzoek ergens ooit opgeslagen...moet het even zoeken...

[Eefje]

Ja, dat klopt, dat zei ik volgens mij ook, dat het dan eigenlijk geen keuze is en het dus gemakkelijker is om te besluiten tot castratie. Ik wilde met mijn post vooral zeggen dat je een weloverwogen keuze moet maken en daar dan achter moet staan en dus ook achter de mogelijke gevolgen van je keuze, ongeacht wat anderen er over zeggen.

[ZaZa]

Zeker !

Ik kan de inhoud van het onderzoek even niet vinden...wel de literatuur er over.

Greene, HSN 1958 'Adenocarcinoma of the uterine fundus in aged rabbit'

Maar goed, in feite vind ik het ook weer niet zo interessant WAT er precies in staat..in feite was het ook een wat vaag en kleinschalig onderzoek dat uiteindelijk breed uitgemeten is.

Een onderzoek dat zó oud is, past niet meer in de hedendaagse kennis en apparatuur ..

[femmeke]

Op het percentage terug komende: zolang er niet bij verteld wordt wat het aantal is, is het percentage in mijn ogen niet vast te stellen. Je kunt 80% hebben als er maar naar 10 konijnen gekeken is en 8 daarvan hebben baarmoederkanker tja dan hebben ze misschien net 8x pech gehad.

Wij hebben meerdere voedsters gehad waarvan naar mijn mening geen een baarmoeder problemen heeft gehad (durf het niet met zekerheid te zeggen alle voedsters zijn altijd 's ochtends dood gevonden en eentje hebben we laten inslapen onder andere omstandigheden) maar ik heb er nooit veel voor gevoeld om voedsters te laten helpen. Tot nu... Otje is nu twee weken geleden gecastreerd, na allerlei gesukkel met of blaas of baarmoederproblemen en onwijs veel last van de hormoontjes heb ik besloten haar toch te laten helpen. Uiteindelijk was er niet echt iets aan de baarmoeder te zien hooguit dat er wel een beetje onrust geweest is (vertelde mijn DA). Hier zijn en eierstokken en baarmoeder eruit gehaald. Maar als er geen medische noodzaak was geweest had ik het niet laten doen.

[Stamper]

Ik heb aan mijn voedsters nooit gemerkt dat ze qua karakter veranderen. Dribbel is gewoon lekker Dribbel gebleven :mdr:

Haar had ik op jonge leeftijd preventief laten castreren.

Vorig jaar heb ik een voedster uit de opvang gehaald, Willemijntje. Ze is in mei dit jaar al 8 jaar geworden. Toen ik afgelopen maart naar de dierenarts ging voor de enting voelde de dierenarts een verdikking in de baarmoeder. Een paar dagen later heb ik ze, ondanks haar leeftijd, laten opereren. De dierenarts had nog nooit zo'n groot gezwel gezien (ik ben helaas vergeten wat het gezwel woog) en ze had erg veel geluk gehad. De eerste dagen van haar herstel waren erg spannend. Ik heb Willemijntje echt moeten opwarmen en een beetje moeten bijvoeden maar uiteindelijk heeft ze zich er doorheen geknokt. En hoe....ze is geweldig en leeft weer helemaal gelukkig verder met haar grote vriend Spetter. En ik......ik heb geen seconde spijt gehad dat ik dit op haar leeftijd nog heb laten doen. Het was de moeite waard!

Dit was dus medisch noodzakelijk en ik weet eerlijk gezegd nog niet wat ik bij een nieuwe voedster zou doen, preventief laten doen of niet. Dat zien we tegen die tijd wel weer, maar het is geen makkelijke keuze want uiteindelijk willen we allemaal het beste voor onze nijnen

[Marjoleintje]

Ik heb Diva wel laten castreren. Eerst heb ik hier wel veel ervaringen gelezen, want ik vond het best eng om de beslissing te maken. Want tja, je laat toch in een (vermoedelijk) gezond konijn snijden. En ik had/heb zelf weinig ervaring met konijnen, dus hoe zou dat herstel dan verlopen? En wat als ik zou moeten ingrijpen? :erf:

Door de vele positieve verhalen - wat best bijzonder is op internet, omdat de horrorverhalen toch meestal de overhand hebben - en door het vertrouwen in mijn DA, heb ik de beslissing genomen om Diva wel te laten castreren.

Mijn DA schermt niet met de term 'konijnkundige DA' zoverre ik weet, maar ik kom al 15 jaar bij hem over de vloer, en heb de ervaring dat hij zeer ervaren en kundig is. Dat wil niet zeggen dat hij de waarheid in pacht heeft hoor, dat hoor je mij of hem ook absoluut niet zeggen, maar in dit geval durfde ik wel zijn advies de doorslag te laten geven. Vooral omdat hij me nog nooit eerder preventief een operatie heeft aangeraden ('aangesmeerd' :wink2: ), en dit nu, voor het eerst in al die jaren dat ik bij hem kom, wel deed. Ingegeven door zijn eigen ervaringen.

En dan nog niet eens heel dwingend hoor, hij legde namelijk ook uit dat konijnen die regelmatig een nestje (blijven!) krijgen, minder vaak last hebben van tumoren/baarmoederproblemen. Dit omdat de baarmoeder continu 'paraat' staat voor bevruchting, en juist de 'onthouding' er vaak voor zorgt dat al die actieve cellen gaan woekeren. Maar ja...om nu voortdurend pretnestjes te moeten fokken en dat met een konijn dat met haar eerste nest al 2,5 jaar oud zou zijn....brr...

Zodoende heb ik voor een preventieve castratie gekozen. Niet vanwege dat oude onderzoek, maar vanwege mijn eigen gevoel, mijn eigen ervaringen met andere dieren, en het vertrouwen in mijn DA.

Had ik dat vertrouwen niet gehad, dan weet ik niet of ik had laten opereren. Ik vond het nu in elk geval heel fijn dat ik ergens wel 'wist' dat de DA mijn Diva er doorheen kon slepen. (Ja, er zijn altijd risico's, uiteraard. 100% zekerheid heb je nooit. Maar laat ik het zo zeggen; mijn DA had er vertrouwen in, en als hij dat heeft, dan heb ik dat ook. ^^ . Er zijn ook momenten in het verleden geweest dat hij eerlijk aangaf niet zeker te weten of het zou verlopen zoals we hoopten.)

Of het de juiste beslissing is geweest? Voor mij persoonlijk denk ik wel, maar ik kan niet in de toekomst kijken. En iedereen moet de beslissing zelf nemen.

En ja, het is een pittige operatie, maar ik moet zeggen dat ik verbaasd was hoe snel Diva herstelde.

Ze is verder nog even levendig, lief en avontuurlijk als altijd. Zelfs iets meer dan eerst, maar dat durf ik niet volledig toe te schrijven aan de castratie. (Cas heeft ook een heel positieve invloed, om maar iets te noemen. )

6 augustus 2013 aangepast door Marjoleintje

[Cinderella]

Ik heb Lilly ook laten 'castreren' omdat zij erg veel last had van haar hormonen. Zij was continu Bobo aan het uitdagen (zodat hij op haar ging rijden) en ook was ze aan het sproeien. Toen ik haar had opgehaald bij de dierenarts zag ze er heel zielig uit. Ik wilde haar zo snel mogelijk lekker thuis in haar hokje neerleggen zodat ze bij kon komen van alles. Toen ik thuis nog eens op de bon keek (was best een prijzige aangelegenheid) zag ik dat er op stond 'sterilisatie' :erf: terwijl ik om een castratie had gevraagd (dus alles er uit)! Nou hele hoop gezeur geweest, waar ik goed van baalde maar goed. Ik wilde wel even zeggen dat Lilly in de positieve zin is veranderd, zij is stuk rustiger is geworden. Ze was eerst echt heel druk, mij een beetje te druk en nu is ze gewoon lekker gek wanneer ze daar zin in heeft maar nu kan ze ook rustig ergens gaan liggen wat ze eerder dus nooit deed. Succes met het nemen van je beslissing. Hopelijk kom je er met alle hulp van deze mensen uit ^^

[lindaoostenrijk]

Bedankt voor alle reacties, ondertussen heeft pleun zelf de beslissing genomen, ze begint namelijk op bram te rijden, dus ze gaat onder t mes, nu is alleen nog het probleem dat ze vrij mager is en ze heeft wondjes onder haar poten die slecht genezen ( gevolg van diarree en n te klein hok bij de fokker), mijn eigen dierenarts wil dan niet gaan opereren, ze gaf aan dat ik dan t beste naar Don de Bruin kan gaan, dat is n konijnkundige dierenarts bij mij in de buurt. Ik vindt t heel fijn dat ze daar zo eerlijk in is. Ze gaf eerder ook al aan dat t wel n groot konijn is en dat ze al wat ouder is, dus ik had al t idee dat ze twijfelde. Ik vind t alleen nog wel moeilijk om pleun aan n onbekende dierenarts mee te geven, maar ik snap t wel en ik vind t ontzettend goed van mijn dierenarts dat ze dit aangeeft, ik denk dat er ook zat dierenartsen zijn die toch graag zelf die 120 euro vangen al weten ze dat n ander t beter kan.

[Choco en Nijntje]

De meningen zullen hier altijd over verdeeld zijn denk ik...

Zelf heb ik al 16 jaar konijntjes, waaronder 8 voedsters. De rammetjes (3) zijn steeds geholpen geweest en voor de voedsters twijfel ik al al die jaren...

Ben gewoon geen voorstander om een gezond konijn zo'n ingreep te laten ondergaan.

Bij de rammetjes was het puur noodzaak om nestjes de voorkomen.

Maar tot hier toe heb er nog maar 1-tje laten castreren, Nijntje omdat ze melkkliertumoren had.

Dat was een maat voor niets want dat heeft toen ook niet meer geholpen...

Langs de andere kant 1 op 8 voedsters, valt best mee.

Nijntjes zus Choco is ondertussen reeds 8 jaar en enkele maanden oud en nog steeds in topconditie. :yes:

Eerder verloren we o.a. 2 voedsters aan myiasis en 1-tje die plots stuiptrekkingen kregen en overleed, ...

Hoe dan ook, veel succes met je genomen besluit !