Ga naar inhoud

Hoknijd en doodsbang


Leeuwtje1979

Aanbevolen berichten

Gisteren ben ik het koppeltje gaan ophalen uit de opvang.

Het meisje van de opvang zei dat de voedster last heeft van hoknijd,maar dat dit zou overgaan eens ze in een grotere omgeving zou terechtkomen.

Ze bijt niet,maar stapt van zodra ik nog maar voer in het hok doe.

Ook zijn ze zodanig bang dat ze enkel in het hok en de ren onder het hok rondlopen.

Naar de grote ren durven ze niet gaan.

In de opvang zaten ze zeer klein en het lijkt of ze nog niet goed gewend zijn aan de ruimte.

Gaat dit nog beteren?

Ik weet niet of hen oppakken en in de grote ren zetten een oplossing is?

Ze hebben wel al heel goed gegeten (biks,hooi en groentjes)en goed gekeuteld.

Nog wat meer geduld hebben?

Het is heel jammer als ze nooit buitenkomen.We zien ze van de hele dag niet,zitten altijd achter het venstertje goed weggestopt.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Je hebt ze pas sinds gisteren toch? Ik zou ze nog even de tijd geven. De meeste konijnen zijn wel vrij nieuwsgierig van aard en gaan vanzelf wel een keertje op onderzoek uit. Maar ze zijn gisteren inene verhuisd naar een andere omgeving enzo, dat is best eng voor ze ;)

Ik zou ze nog even lekker de tijd geven en probeer zo af en toe eens wat lekkers uit je hand te voeren. Dan leren ze ook dat jij geen eng wezen bent voor ze ;)

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hier heb ik een voedster die erg angstig is en erg last heeft van hoknijd..Of ik moet zeggen,ze HAD er last van..Nu nog wel een beetje maar met veel geduld komt ze nu zelf naar me toe. Ik raad je aan om haar niet op te pakken. I heb dat zelf op advies van dierenarts toen wel gedaan(ja heb nu een andere dierenarts) omdat hij mij vertelde dat ze er wel aan zou wennen en tam zou worden..Ik kan je vertellen dat dat everechts werkte..Dus veel geduld en denk dat het echt beter zal gaan. Ga er gewoon bij zitten,desnoods met een boek of wat ook zodat ze gewend raken aan je..En probeer ze uit je hand te voeren. Dan denk ik dst het wel goed zal komen!Succes en geniet ervan!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik heb ook een angsthaasje en het voordeel is dat haar maatje wel heel relaxed is. Vind het apart dat ze in de opvang twee bange nijntjes aan elkaar gekoppeld hebben. Maar goed, als ze pas zo kort in hun nieuwe omgeving zitten dan zou ik me niet druk maken.. ze zullen langzaam aan de boel wel verkennen. Nijnen zijn vooral actief in de schemering dus als ze midden op de dag ergens in het hok verstopt zitten is dat gewoon heel natuurlijk wat mij betreft. 's Ochtends vroeg als het ochtendgloren net een beetje begint zou je eens kunnen spieken wat ze aan het uitspoken zijn. Laat ze verder gewoon lekker hun ding doen.. niet oppakken en dwingen tot aaien. Laat ze naar jou toekomen wanneer ze dat willen.. desnoods door een grote wortel vast te houden waar ze misschien net al van durven eten.

Ze gaan je wel associëren met eten en dus 'leuk' op een gegeven moment! :)

Link naar reactie
Delen op andere sites

Zo te lezen zullen ze nog wel even moeten wennen. Ik zou het lekker de tijd geven. Misschien schrikt ze als je aan komt lopen?

Hier stampt mijn voedster wel eens als ze me niet had horen aankomen, daarom roep ik altijd maar vast als ik die richting in ga en praat ik tegen ze. Dan schrikt ze niet.

Maar wie weet is het gewoon angst hoor en moet ze ook aan jou wennen natuurlijk.

Oppakken zou ik inderdaad ook niet doen, zeker nu niet, want dan haal je ze uit hun vertrouwde plekje en moeten ze weer wennen op een ander stuk. Laat ze eerst verkennen wat ze al hebben.

Praat tegen ze, zodat ze ook je stem gaan herkennen, voer ze wat uit de hand etc.

Je hoeft je nog niet druk te maken, ze zijn pas sinds gister bij je, het heeft zoiezo allemaal tijd nodig. Geduld is vaak het sleutelwoord. Veel plezier met je konijntjes, hopelijk wennen ze snel aan jou en aan hun nieuwe thuis.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Een update.

Het gaat van kwaad naar erger :frown:

s'Nachts gaan ze in het rennetje onderaan.

Maar van zodra ze iemand zien aankomen vluchten ze weer hun hok in.

Toen ik ze deze ochtend eten en drinken wou geven begon het vrouwtje te stampen en te grommen naar me in aanvalshouding.

Ik moet heel snel werken om de kommetjes en borden uit het hok te nemen (op eigen risico).

De kinderen zijn doodsbang.

Ik had aan de opvang op voorhand gezegd dat ik geen angstige konijntjes wou en zeker niet agressief omdat ik kinderen heb die ze toch wel graag mee verzorgen en wat mee spelen.

Ik mag ze niet oppakken,maar hoe kan ze in godsnaam doen wennen als ze nooit uit het hok willen komen?

De vorige eigenaar had geen tijd meer voor ze,maar begin me hier serieus vragen over te stellen.

M'n dochters zijn verdrietig,ze willen ze zo graag eens aaien.

De buitenren ligt vol speelgoed (tunnel,balletjes,een brugje)maar ze komen nooit buiten.

Geduld zal hier denk ik niet helpen.

Normaal was de rammelaar de angsthaas ,maar nu is de voedster nog erger.

Ik heb bewust voor een opvang gekozen,maar weet het allemaal niet meer momenteel.

Iets anders,totaal niet te vergelijken maar toch:ik heb 3 hamsters (2 dwergjes en 1 syrtje).

Sowieso zijn deze ook schrikkerig maar ze komen wel naar me toe als ik voer bijheb en bijten niet.

Ook dit zijn schemer-nachtdieren en zijn overdag weinig wakker maar komen toch aangelopen als ze me horen.

Hier heb ik ook maandenlang moeten geduld voor oefenen maar het is me gelukt.

Waren deze konijnen dan toch een foute keuze van de opvang?

Kopzorgen :(

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik denk zeker dat je er met veel geduld tevreden konijntjes van kan maken..Mijn Nijn was ook behoorlijk pittig toen ze hier net was en nu hupst ze gewoon over onze schoot op de bank.. Maar een knuffeldier is het niet en zal het nooit worden. Voor mij geen enkel probleem,ik vind dit juist fijn.. Ik geniet van het kijken en af en toe een aai.. Maar uit je berichtje begrijp ik dat jij en vooral jou kinderen opzoek zijn naar wat anders.. weet niet hou oud je kinderen zijn en of je ze het kunt uitleggen maar misschien kun je ze leren dat konijntjes het niet altijd fijn vinden geknuffeld te worden enzo... Als dit geen optie is zou ik de konijntjes toch een beter plekje gunnen..waar het wat rustiger is en kijken of er in opvang een ander koppel zit wat geschikter is voor bij jullie..

Link naar reactie
Delen op andere sites

M'n dochters zijn 6 en 10 jaar.

Let op,het is niet de bedoeling dat de konijnen geknuffeld worden,dit heb je verkeerd begrepen.

Maar mee spelen (balletjes gooien)moet toch kunnen?De kinderen zouden maar wat graag in de ren zitten op hun poep en kijken terwijl de konijntjes rondhupsen en het terrein verkennen.

Ik heb heel kalme dochters die nooit roepen als er dieren zijn.

Het is gewoon frustrerend om ze zo droevig te zien.

Ik heb de opvang gemaild,maar weet niet wat haar reactie zal zijn.

We zijn allesbehalve moeilijke en ongeduldige mensen maar dan hadden we evengoed wilde konijnen kunnen kiezen,die zijn net zo angstig en totaal niet aan mensen gewend.

En dit hebben we nu net niet gekozen.

M'n kinderen zijn dol op dieren.We hebben kanaries,hamsters,kippen en een hond dus ze zijn gewend van met dieren te spelen.

Link naar reactie
Delen op andere sites

oke sorry dan heb k je inderdaad verkeerd begrepen,veel kinderen zijn niet zo geduldig en rustig bij dieren dus hartstikke goed :-) Misschien kun je inderdaad eens overleggen met de opvang voor tips enzo... jammer dat de konijntjes nog zo bang zijn maar ik denk echt dat dat nog goedkomt hoor!hier echt een konijn wat ontzettend bang was,dat is al zoveel verbeterd maar heeft tijd nodig enze zijn er nog zo kort.. succes ermee!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Mag ik ze echt niet uit het hok nemen en in de ren laten rondlopen?Gewoon laten zien dat het echt niet eng is.En op verschillende plaatsen wat lekkere groentjes of erwtenvlokken neerleggen?

Iedereen zegt van ze niet op te pakken,maar alleen als ze in de ren eens kunnen rondlopen kunnen ze het leren kennen.

Ik heb een Snuggle Safe tunnel,een kattentunnel dus ze kunnen zich best verschuilen.

Ze zijn zo prachtig!

Ik ben geen opgever,heb al andere watertjes doorzwommen met andere dieren.

Even off topic maar om te bewijzen dat ik écht wel alles zou doen: jaren geleden hadden we een poes die ineens heel agressief was naar de kinderen.We hebben alles gedaan:medicatie,inspuitingen,alternatieve geneeskunde,gedragtherapie om ze te helpen.

Na 3 jaar hebben we het moeten opgeven helaas.

Maar daarmee wil ik zeggen dat ik echt wel een grote dierenvriend ben.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik denk dat het een kwestie van tijd is, een konijn moet een aantal dagen wennen aan de nieuwe omgeving. Zelf had ik dit ook met mijn konijnen. En nu, een paar maanden later komt mijn voedster rennend uit haar hok naar me toe. Echt, het heeft even tijd nodig! Ze lopen me achterna etc. En als er een vreemde in huis is die mijn konijnen wil aaien zijn ze ook erg angstig, dan herken ik ze helemaal niet meer. Maar dat was in het begin ook bij mij zo. Probeer ze eens wat lekkers te geven en daarna proberen uit de hand. Je moet er wel geduld voor hebben!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Oppakken is in jouw geval géén optie, echt niet! Maar je moet niet vergeten dat als ze al zo angstig zijn dat het wel kan verbeteren maar ik weet niet of ze echt knuffel diertjes zijn (geaait willen worden) zoals jij hoopte.

Ik begin het gevoel te krijgen dat de opvang ze nergens kwijt kon want jij vroeg om lieve konijntje (wat deze duidelijk niet zijn ivm met hun verleden). Zet hun eten eens achterin de ren, ze komen van zelf wel, probeer uit je hand te voeren? Misschien durft je oudste dit met een tuinhandschoen? Ik zou ze een maand geven, als het niet lukt zou ik ze ruilen. Ja sorry hoor, je hebt kindvriendelijke konijnen nodig want zo is het ook stom voor je dochters en kijken ze er over een tijd niet meer naar om. Dan zit jij er mee... Maar we hopen dat het een kwestie van tijd is! Kop op!

Dit was allemaal mijn mening dus eigenlijk niet echt advies maar ik hoop dat je er wat mee kan! Suc6! :bounce:

aangepast door FabienneNina
Link naar reactie
Delen op andere sites

Als ik het goed begrijp zijn de konijntjes nu twee dagen bij jullie? Dat vind ik persoonlijk wel erg snel om al conclusies te trekken, ze hebben echt wel een aantal dagen/weken nodig om te wennen over het algemeen.

Zoals al gezegd, veel tegen ze praten, ze lekkere dingen voeren en vooral niet oppakken. Laat ze zelf maar ontdekken, en dat kan best een week of twee duren.

Ik denk heus wel dat ze nog aanhankelijker en minder bang zullen worden, als ik kijk naar mijn eigen konijnen.

Toen onze voedster hier kwam, had ze voernijd en hoknijd. Na verloop van tijd en veel geduld werd dit langzaam minder. Ze woont nu een jaar bij ons en ze is een echte knuffelkont, springt bij ons op schoot en likt m'n hele gezicht schoon als het even kan ;)

Onze ram hebben we nu een half jaartje, hij was echt héél erg bang. Ondertussen eet hij uit mijn hand, komt met zijn pootjes op schoot om wat lekkers te halen en neemt zelfs eten aan van anderen (dat heeft ook lang geduurd) en hij kruipt niet meer onder het tvkastje als we visite hebben. Aaien vind hij overigens nog steeds spannend, maar dat geeft niet.

Probeer je konijnen dus voorzichtig te benaderen met veel geduld en laat ze zien dat ze je kunnen vertrouwen. Geef ze de tijd en dan wordt het vast beter!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Oja, nog vergeten te zeggen, wat betreft je dochters.. Probeer het ze gewoon zo goed mogelijk uit te leggen. Het is natuurlijk erg sneu voor ze, en ik vind het super dat ze zo goed met dieren om kunnen gaan en zo graag willen, maar misschien kun je dit aangrijpen als leerpunt? Ze zijn nog vrij jong, maar ze zullen ook moeten leren dat geduld soms erg belangrijk kan zijn, en dat niet alles direct zo gaat als je had gewild of had verwacht..

Maargoed, ik vind dat wij ons daar eigenlijk niet mee kunnen bemoeien, het zijn jouw dochters en jouw opvoeding natuurlijk ;)

Dit is dus wel allemaal erg sneu voor de kinderen athans ik had het om m'n 6e of 10e jaar écht NIET getrokken!

Enne, FabienneNina, dat lijkt me toch echt individueel bepaald. Ik heb op mijn 8ste een konijn moeten laten inslapen, dat vond ik natuurlijk heel erg, maar daar kom je heus wel overheen hoor. Ik denk niet dat TS wat heeft aan deze opmerking.

Link naar reactie
Delen op andere sites

hier ging het ook zo, het konijn van mn zusje was al vrij snel gewend en liep al in de ren. Maar mijn konijn zat alleen maar in het nachthok en als ik hem wou aaien rende hij weg. Ze hebben gewoon even tijd nodig, sommige konijnen wennen heel snel de andere niet. Maar veel succes met je konijntjes!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Bruintje is ook altijd een angstig konijntje geweest. Ik had mij indertijd laten vertellen dat hoe meer je ze pakte, hoe tammer ze zou worden. Ondertussen weet ik wel beter... ze werd net angstiger. Een maand geleden ben ik begonnen met uit de hand voeren. Ook heb ik haar toen een aantal dagen bachbloesems (rescue) gegeven. Misschien verbeeld ik het me maar, maar ik vind ze veel minder angstig. Ok, het blijft een pittige dame maar ze kruipt nu niet meer weg in een hoekje in haar kot. Ze komt nu altijd nieuwsgierig aangerend, behalve als ze ligt te maffen. :mdr: Als ik in de ren op de grond ga zitten, komt ze snuffelen enzo.

O ja, in het begin deden de kinderen hier ook tuinhandschoenen aan. Als het konijntje dan zou krabben of bijten, viel de schade tenminste mee... Nog veel succes met je koppeltje.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Waaw bedankt voor de tips!Ik ga m'n uiterste best doen!

Bij diegene die het goed kwam:waren dit ook volwassen opvangkonijnen?

Baloo is 2 jaar en Bruna is 1 jaar.Hij is gecastreerd en zijn is gesteriliseerd (in de hoop de hoknijd te doen overgaan).

Ik zal het proberen met veel geduld,maar vrees er voor.Ik heb nog nooit zo'n bange konijntjes gezien.

Ik vind het jammer,de opvang wist gewoon welke konijntjes ik zocht.

Ze hebben 2 maand daar in de opvang gezeten.

Ik ben al superblij dat ze goed eten en drinken.

Ik hou jullie op de hoogte.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Mijn rammetje had ook hoknijd. En hoe! Hij heeft het nog een beetje als we in 'zijn' hok zitten, maar geef hem eens ongelijk. Hij beet gelukkig nog net niet, maar grommen en met de voorpoten slaan, op je afvliegen, enz. zat er zeker bij! Nu is het het liefste konijntje wat ik hier in huis heb. Moet ik hem wel eens oppakken, voor da of wat dan ook, heeft hij me dat zo vergeven. Hij likt mijn hand af. Komt naar me toe. En heb het beestje nog geen jaar. Hij doet dit laatste ook pas sinds zijn definitieve ruimte boven, denk zo rond januari dit jaar. Heb hem vanaf augustus. Ik weet dus dat het volledig goed kan komen! Konijntjes worden uit zichzelf niet agressief, daar is een reden voor. Daar ben ik van overtuigd. En aangezien het vlucht-/prooidieren zijn, is hun angstige gedrag niet abnormaal.

Be patient and it will all be allright!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Heel veel geduld hebben dan komt het vast wel goed.

Ik weet niet hoe groot de ren is maar als je diertjes wat gewend zijn kunnen je kinderen er misschien in gaan zitten met iets lekkers. Als ze niet meer zo bang zijn zijn ze natuurlijk erg nieuwsgierig en komen graag eens kijken wat daar nu zit. Zo heb ik het tenminste altijd met al mijn diertjes gedaan. Erbij gaan zitten zodat zij mij konden verkennen en vaak iets lekkers kregen.

Wim was heel erg bang toen hij uit de opvang kwam. Was er iedere keer weer terug gebracht omdat hij ook zou bijten. Maar na heel veel geduld en liefde is dat ook goed gekomen. En heeft hij zelfs vorige week mijn neus gelikt dat na 3 jaar hahaha.

Komt vast goed denk ik. Gun die diertjes wat tijd. Vaak hebben ze al zoveel meegemaakt.

Knuffels Belleke

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ondertussen is de situatie van kwaad naar erger gegaan :(

In plaats van rond te huppelen blijven ze de hele tijd bang in een hoekje zitten.

Ze zijn met geen stokken weg te slaan van bij het deurtje om terug in het hok te kunnen.

Aan raken mag helemaal niet,ze stormen angstig weg.

Wat is er in het verleden gebeurd dat ze zo reageren?

Ze zijn enkel op hun gemak in een peipkleine ruimte en dan nog slaan ze in paniek als het voer wordt neergezet.

De opvang is akkoord om ze terug te brengen.Ze geeft zelf toe een inschattingsfout te hebben gemaakt.

Dieren blijven dieren en het kan altijd fout lopen.

Bij deze 2 schatjes is geduld alleen niet voldoende dat zie ik zo.

Ik heb al heel wat dieren tam gemaakt dus weet er al iets van.

Kinderen zijn droevig maar toch vinden ze het zelf een goede oplossing.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ze zijn er nog geen week.

Ik vind het dan op zich nog niet zo gek dat ze zijn.. als konijnen hier binnen komen in de opvang hebben ze soms enkele weken de tijd nodig om te herstellen en dan kunnen ze opeens ook de liefste konijntjes zijn na die paar weken.

Als ze hier wat angstig zijn op het begin doe ik alles als de normaalste zaak ter wereld af dus er niet te veel bovenop zitten en ze ontdooien vanzelf. Zo laatst een groep Lotharingers, waren op het begin zo bang dat ze bovenop elkaar kropen, dit heeft enkele maanden geduurd, maar nu staan ze buiten tegen het gaas op. Of mijn eigen Vlaamse Reus die had nog nooit echt daglicht gezien was niks mee te bereiken, maar nu komt hij vrolijk uit je hand eten.

Ik vind het wel erg kort de tijd geven, maar het is natuurlijk je eigen keus.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gast
Dit topic is nu gesloten voor nieuwe reacties.
×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Onze website website maakt gebruik van cookies. Meer informatie hierover lees je bij onze privacy policy Privacybeleid .