Ga naar inhoud

Opeens heel aanhankelijk


Dollie

Aanbevolen berichten

In 2011 is Peter Rabbit bij ons gekomen. Hij was toen één jaar en kwam rechtstreeks van een fokker. Dat was een vreemde situatie en ik heb ook wat twijfels over hoe er met hem omgegaan is daar. Peter Rabbit lijkt echt een soort trauma te hebben. Hij vindt het vreselijk om aangeraakt te worden, schrikt van (onverwachte) bewegingen, heeft veel tijd nodig gehad voor hij wat ontspannen werd in onze buurt en kan echt vreemd reageren. Hij komt dan inmiddels wel bij je voor een snoepje o.i.d., maar kan dan opeens gauw wegrennen alsof je hem een tik verkocht hebt. Wat we uiteraard nooit gedaan hebben. Het hielp ook niet echt dat zijn vriendinnetje zo'n 'o daar komt de voedselvoorziening' type is en verder zich niet al te veel van haar baasjes aantrekt.

Al ruim een jaar was er eigenlijk niks van 'verbetering' aan hem te merken, ging z'n gangetje wel, 't was niet zo erg meer dat hij echt ergens last van leek te hebben.. Alleen een gebruiksaanwijzing. Prima. Als hij gelukkig is, dan ben ik dat ook.

Alleen de laatste weken is hij echt totaal veranderd. Hij loopt achter je aan zodra je een stap buiten de deur zet (onze konijnen lopen los in de tuin overdag) en dan niet eventjes, maar net zolang tot je weer naar binnen gaat. En dan staat hij ook nog even te twijfelen of hij misschien toch niet gauw achter je aan moet glippen. Als ik de garage in loop wacht hij soms net zo lang tot ik weer naar buiten kom. Mijn moeder zei gisteren zelfs dat ze hem een hele tijd had zitten aaien!

Je hoort mij natuurlijk niet klagen dat hij opeens zo anders is, het is natuurlijk wel een positieve verandering. Maar het is gewoon écht van de ene op de andere dag en we doen al twee jaar niks anders dan we altijd doen. Eerlijk gezegd heb ik ook nooit dingen ondernomen om hem 'tammer' te maken of zo, je houdt rekening met zijn angsten en ik voer regelmatig wat lekkers uit de hand etc. maar dat is het dan ook wel. Dus ik ben er vooral heel verbaasd over..

Iemand een soortgelijke ervaring of een mogelijke verklaring misschien?

aangepast door Dollie
Link naar reactie
Delen op andere sites

Ja, ik kan me ook niks anders bedenken. Het maakt me eigenlijk niet zo veel uit (het zijn en blijven kijkkonijntjes), sterker nog, hij is nou wel heel irritant :he: haha nee hoor, ik vind het fijn voor hem dat hij nu echt inziet dat hij van ons niks te vrezen heeft en dat we het goed bedoelen. Maar zou het graag willen begrijpen.. En ook als je weet wat het verschil heeft gemaakt, dan kun je er misschien rekening mee houden door het niet (weer) te veranderen bijvoorbeeld.

aangepast door Dollie
Link naar reactie
Delen op andere sites

Gevoelsmatig zou ik zeggen dat hij ziet dat je altijd hetzelfde doet en blijft doen en dat hij daarom nu vertrouwen in je /jullie heeft. Anders zou ik het ook niet weten..het is wel typisch ja dat het nu na twee jaar ineens is, maar dat is wat ik er direct bij denk... Wel een mooi verhaal! Wat fijn voor hem dat hij nu contact durft te hebben!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik heb iets soortgelijks met Pummel, maar hij heeft niet zo'n geschiedenis als Peter Rabbit. Bij Pummel komt het denk ik omdat Bumba dominant is en heel de tijd gewassen wil worden door Pummel.Hij wordt daarentegen bijna nooit gewassen. Of ja: een snelle lik over zijn koppie als hint en vervolgens duwt ze haar eigen koppie er weer onder. Dus nu vindt Pummel het helemaal geweldig om echt kwartiertjes lang non-stop geaaid te worden. Terwijl dit eerst nooit was. Dus wat ik hiermee wil zeggen: misschien is er iets veranderd in de relatie tussen je konijnen onderling en wil hij nu bij jou/iemand anders aandacht zoeken.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Misschien dat in ene het kwartje gevallen is dat jullie geen kwaad in de zin hebben. Geniet er in ieder geval maar van, want hoe leuk kijkkonijntjes zijn ik vind het ook heerlijk als ze met me willen knuffelen.

Mijn eerste konijn was de eerste periode bij mij totaal niet aanhankelijk, ook absoluut niet bang, maar kon totaal niet van knuffelen genieten. Tot hij een vriendin kreeg, toen was hij blijkbaar zo verliefd dat hij wel met me wilde knuffelen.

(en later toen zij overleden was sprong hij zelfs bij ons in bed om bij ons te slapen en te knuffelen, dat had ik nooit van hem verwacht toen hij net bij me was)

Link naar reactie
Delen op andere sites

Goh wat apart zeg. Heel leuk! Maar ja, inderdaad zou het zo fijn zijn om te weten wát het dan ineens is geweest, dat hij van angstig beestje naar aanhankelijke plakker is gegaan van de ene dag op de andere. Als je daar toch eens achter zou kunnen komen...

Klaver heeft ook wel van die stemmingswisselingen in periodes, waar PipenNero het over heeft, de ene keer heeft ze ineens een periode dat je haar moet aaien en gaat ze er helemaal voor zitten, de andere keer heb ik wel eens dagen dat ik er niet eens bij moet blijven staan in het hok met eten omdat ze me eng vindt, en rent ze weg als ik eraan kom, en meestal hangt het er ergens tussen in. Maar dat is iets heel anders hoor, en ook heel makkelijk te verklaren bij zo'n konijn als zij.

Ik hoop wel dat Peter zo blijft, lijkt me fijner voor hem!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Misschien dat in ene het kwartje gevallen is dat jullie geen kwaad in de zin hebben. Geniet er in ieder geval maar van, want hoe leuk kijkkonijntjes zijn ik vind het ook heerlijk als ze met me willen knuffelen.

Mijn eerste konijn was de eerste periode bij mij totaal niet aanhankelijk, ook absoluut niet bang, maar kon totaal niet van knuffelen genieten. Tot hij een vriendin kreeg, toen was hij blijkbaar zo verliefd dat hij wel met me wilde knuffelen.

(en later toen zij overleden was sprong hij zelfs bij ons in bed om bij ons te slapen en te knuffelen, dat had ik nooit van hem verwacht toen hij net bij me was)

Denk dat ie nog steeds geen knuffelkonijn is hoor, ook ik mocht hem vandaag gewoon over zijn hele lichaam (in elk geval op zijn koppie en hele rug) aanraken maar verder laat ik hem gewoon. Ik heb nog vier konijnen dus daarom maakt het me ook wat minder uit, ben het wel met je eens dat het toch wel leuk is om in elk geval één tam konijntje te hebben natuurlijk.

Hij lijkt in elk geval nog niet van plan te zijn om terug te switchen dus hopelijk blijft het zo.

Link naar reactie
Delen op andere sites

  • 2 weken later...

Wow :eek: vanochtend had mijn moeder bezoek, die vrouw was hier nog nooit geweest. Komt ze de tuin in lopen, rent Peter Rabbit op haar af en gaat tegen haar benen aan staan etc. Dat hij dat nu bij ons doet is al wonderlijk, maar bij een vreemde!

Hij is in elk geval een goede vertegenwoordiger van het konijnenpromotie team, mensen vinden het super leuk haha.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Het is toch bijna eng hoe een konijn zo uit het niets kan veranderen! Zou hij bezeten zijn? Een klap van de molen gehad hebben?

Nou, ik vind het ook een beetje eng worden ja.. Hij is gewoon echt irritant ook! Zou je toch bijna denken dat er in dat koppie iets niet goed zit of zo. Bedoel, vaak wordt een plotselinge switch naar negatief gedrag geweten aan zoiets, maar dan kan het met plotseling heel positief gedrag ook lijkt me.

Link naar reactie
Delen op andere sites

mm dat is wel heel wonderlijk.

Een verandering in gedrag zou kunnen komen door iets in zijn hoofd wat je zelf al aangeeft. Meestal is die verandering in onze ogen negatief maar een verandering kan natuurlijk ook de andere kant op gaan.

Wel vraag ik het me hier af en wel om het volgende.

Meestal bij dat soort veranderingen is het niet altijd consequent elke keer op dezelfde manier herhalend. Maakt het soms los contact soms niet en is het gedrag onvoorspelbaar. Meestal gepaard met pijn in het hoofd en vandaar uit bijna altijd een verandering in "negatieve" zin. Angstiger, agressiever, weg gedoken zitten etc.

Een omslag als Peter heeft laten zien heb ik wel bij konijnen meegemaakt maar niet overnight. Dat was eigenlijk telkens na een periode van er mee bezig zijn. Soms een paar dagen, soms weken of soms nog langer. En was het proces eigenlijk altijd in stapjes.

Ik vermoed toch dat hij ineens het licht heeft gezien en is gaan inzien dat mensen te vertrouwen zijn, zelfs leuk. Misschien is er voor jou onbewust toch iets voor gevallen. Misschien ene heel ziek konijn wat je er door gekregen hebt en hij het heeft mee kunnen beleven. Waardoor hij het in is gaan zien. Misschien is er toch iets kleins veranderd in zijn leefomgeving wat hem angstiger maakte en dat, dat nu weg is.

Denk daarbij aan wind circulatie bij/in zijn hok, irritante hoge of lage pieptoon, hond, kat van de buurt bewoners. Zelfs de geur van een bedrijf in de buurt kan een effect hebben. Maar dat zijn vaak dingen die je dan ook bij andere konijnen had moeten kunnen waarnemen en lijken me niet echt aan de orde.

Eigenlijk heel kort samen gevat: Ik heb eigenlijk geen idee

Link naar reactie
Delen op andere sites

Haha, ja je weet het gewoon niet denk ik.

Ik vroeg me ook af of konijnen nou ook wel eens hoofdpijn zouden hebben, waarom niet?

Maar je leest er nooit over en, tsja, hoe kun je het ook weten? Hoe wel ik dus wel op die gedachte kwam door gedrag wat mijn ex-ram laatst had, beetje sacherijnig (is ie wel vaker), wel graag willen eten maar met de oogjes slaperig, en ook pas nadat ik hem echt uit het hok had gelokt. Echt alsof hij nog niet helemaal wakker was en een ochtendhumeur had en heel diep in slaap was geweest, terwijl het gewoon etenstijd was. En na het eten een grauw en een snauw naar de voedster en weer tsjoetsjoep het hok in en verder slapen. Verder helemaal niks aan de hand hoor, maar mensen hebben ook af en toe flink hoofdpijn, dus waarom een konijn niet?

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik sluit me bij Saf aan...

Maaike is ook echt niet meer het konijntje dat ze bijna 2 jaar geleden was toen ze bij mij kwam wonen. Toen zakte ze liever door de grond, dan dat ze gezien werd. Ze zat het liefst achter de bank en 'bestond niet'. Paar maanden geleden kwam ze al steeds bij mij slapen, nu zit ze gezellig bij mij op de bank. Sinds een paar weken ook op mijn schouder, in mijn nek en als ik op de bank lig met de laptop, zit er rustig een Maaike op mijn benen of zelfs mijn buik. Ze springt op schoot...

En recent toen een vriendin bij ze kwam oppassen, at ze gewoon uit haar hand! Maaike, het konijntje dat dóódsbang was voor mensen en later vooral nog voor vreemden... at zomaar uit de hand van iemand die ze niet kende.

Milo, het superstoere konijntje zonder angst... Milo kruipt tegenwoordig bij vreemde geluiden onder de bank. Maaike het angstige konijntje gaat op de uitkijk zitten en gaat bestuderen waar het geluid vandaan komt. (Terwijl ze daarvoor dacht dat haar laatste uur geslagen was)

Maaike lijkt niet meer op het angsthaasje van 2 jaar terug. Het is nu mijn dappere en stoere meid. Bij vreemden is ze nog wel op haar hoede, maar als je haar negeert en laat merken dat je haar niets vervelends gaat doen, is het prima.

Twee konijntjes om over te struikelen :)

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ja, maar verschil is wel dat jij super veel tijd in Maaike hebt gestopt en dat heb ik bij Peter Rabbit nooit gedaan. Hij hoeft niet echt met mensen samen te leven dus ik zag het nut er niet van in. Hij was verder ook niet bang (katten, honden, overvliegende vliegtuigen, noem maar op..) en bevend in een hoekje zitten als je het hok schoonmaakt of voer geeft is ook nooit sprake van geweest. Met andere woorden, zijn angst heeft hem nooit belemmerd in zijn 'functioneren'. Hij heeft altijd gewoon konijn kunnen zijn, klaar. Juist omdat ze beide niet zo veel met mensen hebben (Feline heeft er niet zo veel mee en niet zo veel tegen) heb ik ze gewoon gelaten. Als je intensief met een konijn bezig bent dan is zo'n verandering iets wat je verwacht, of op z'n minst op hoopt. En het is in elk geval een logisch gevolg.

Maar als zelfs Sef eigenlijk geen idee heeft dan zal het wel een mysterie blijven :P nou ja, ik vind het allemaal prima, zolang Peter Rabbit er gelukkig mee is.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik ben een paar weken redelijk intensief mee bezig geweest, omdat het haar inderdaad hinderde. Ik moest wel om de kwaliteit van haar leven te verbeteren. Maar na een paar weken was het doel behaald (Maaike wilde niet meer verdwijnen en wist dat ik haar niets aan ging doen) en dan ben ik er ook mee gestopt. Daarna is mevrouw zichzelf gaan ontwikkelen, zonder dat ik daar iets voor gedaan heb.

Ik had echt nóóit durven denken dat Maaike 's nachts zou gaan checken of ik nog wel leefde, bij mij komt zitten, gewoon aandacht vragen. Laat staan op schoot springen en knuffelen (niet altijd natuurlijk). Dat is natuurlijk nooit mijn doel geweest.

Het is zoals je zegt: ze moest konijn kunnen zijn. En alles wat ze zelf ontdekt heeft, is mooi meegenomen. Soms wat lastig, omdat ze dus wel eens de nachtrust verstoorde... en nu dat ik twee hyperactieve monstertjes heb om over te struikelen en lekker in de weg zitten natuurlijk. Maar reuze gezellig. Wie weet wat ze over een x-aantal jaar bereikt heeft. :) Ik vind het alleen maar fijn dat angst haar leven niet meer bepaald en dat ze zelfs steeds beter overweg kan met visite.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gast
Dit topic is nu gesloten voor nieuwe reacties.
×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Onze website website maakt gebruik van cookies. Meer informatie hierover lees je bij onze privacy policy Privacybeleid .