Hoe groot is de kans dat hormonaal gedrag afneemt na castratie?

[Stamper2011]

Hallo allemaal,

Sinds een week heeft mijn voedster ineens behoorlijk was last van haar hormonen.

Ze laat mijn ram geen seconden met rust, doet niks anders dan steeds op hem rijden.

Mijn ram is normaal gesproken een enorme goedzak, maar als je iets niet bij hem moet doen is dat het wel.

Het zorgt voor veel ruzies. Mijn ram word er ook echt doodmoe van. Hij krijgt geen seconden rust op deze manier.

Ze weet gewoon niet van ophouden. Daarnaast sloopt ze ineens alles, sproeit overal, laat overal stinkende keutels achter en lijkt totaal geen rust te kunnen vinden. Ik denk er nou over om mijn voedster te laten castreren maar vraag mij af hoe groot de kans is dat het daar echt beter van word. Zou dit vervelende gedrag ook van zelf weer over kunnen gaan? Normaal gesproken is het een heel lief en rustig konijntje, ik merk daar nou alleen helemaal niks meer van.

Ik heb geen ervaring met het laten castreren van voedsters en moet zeggen dat ik het doodeng vind. Het is en blijft toch een zware ingreep die je niet moet onderschatten, maar als het echt helpt, dan is het zeker het overwegen waard.

Dit is in elk geval ook niks.

[Christaaa]

Ik heb in mijn groep een dame dit dit in het voorjaar ook heeft. Gelukkig is het altijd snel weer over (paar weekjes) en mijn andere konijnen ontlopen haar dan. Maar buiten het begin van het voorjaar heeft ze het ook nooit.

Als jouw voedster het vaker heeft en je hebt er echt problemen door (ruzie in je koppel, sproeien etc) is castratie een goede optie. Je kunt dan echt verwachten dat het beter gaat of zelfs helemaal verdwijnt. 100% garantie heb je nooit.

[Ruthie]

Heb zelf geen ervaring maar heb er hier wel al vaak over gelezen. Hoe groot de kans is weet ik niet. Maar ik heb wel de indruk dat het in de meeste gevallen wel betert door castratie. De meesten zijn er positief over na een ingreep.

Ik ben bang dat het gedrag niet meer zal stoppen. Volgens wat ik lees toch niet.

Dus het is wel het overwegen waard.

Er zullen er vast nog veel reageren met ervaring .

[Majk]

Mijn voedster is ook gecastreerd vanwege haar hormonen. Zij reed ook heel veel op onze ram en was continu schijnzwanger. We hebben het toen wel even aangezien, maar uiteindelijk toch het besluit genomen om haar te laten castreren (baarmoeder is ook verwijderd). Sindsdien is ze een stuk rustiger geworden en heeft nog geen nest weer gebouwd. Wel rijdt ze nog af en toe op onze ram, maar die laat het maar gewoon toe.

Ik weet niet of ze dit doet door de hormonen. Onze ram is namelijk een behoorlijke dramkont als het gaat om gelikt worden. Hij wil echt altijd door haar gelikt worden, maar deelt zelf maar heel weinig wasbeurten uit. Daar is onze voedster het nog niet zo mee eens. Ik denk eerder dat dat de reden is dat ze nog wel eens op hem rijdt.

Als je besluit haar te laten helpen, is het wel goed om echt een kkda op te zoeken en je goed te laten informeren.

[Dollie]

Bij castratie worden de eierstokken weggenomen. De eierstokken zorgen voor de productie van de hormonen. De hormonen worden dus ook weggenomen. Hormonaal gedrag zal dus zeker weten verdwijnen. Alleen is het natuurlijk wel de vraag soms wat is hormonaal gedrag en wat niet? Bovenstaande voorbeeld van Majk is geen hormonaal gedrag en dat verdwijnt ook niet altijd. Soms is het moeilijk te onderscheiden.

[Babette]

Ik heb zelf ook geen ervaring met castratie van voedster. Maar in het voorjaar moet onze dame er wel aan geloven. Ze rijdt ook regelmatig onze ram en is erg territoriaal. Onze ram is een enorme goedzak dus er wordt nooit gevochten. Maar het stel is wel minder klef. Ik hoop dat de castratie uitkomst biedt. Echter kijk ik er wel tegenop. Zoals gezegd, geen ervaring. Ik heb nog nooit een ziek konijn gehad en Gijs hobbelde prima door de castratie heen vorig jaar.

[Roger Rabbit]

Mijn voedster vertoonde ooit exact hetzelfde gedrag als die van jou nu. Na haar castratie was dit nagenoeg verdwenen. Ik kan het dus zeker aanraden. Let wel op dat je vraagt om niet alleen de eierstokken maar ook de baarmoeder te laten weghalen. En houd er rekening mee dat het na de operatie nog een paar weken duurt voor de hormonen echt het lijf uit zijn, en je qua gedragsverandering echt wat gaat merken.

[LuckyCharley23]

Hallo allemaal,

Daarnaast sloopt ze ineens alles, sproeit overal, laat overal stinkende keutels achter en lijkt totaal geen rust te kunnen vinden. Ik denk er nou over om mijn voedster te laten castreren maar vraag mij af hoe groot de kans is dat het daar echt beter van word. Zou dit vervelende gedrag ook van zelf weer over kunnen gaan? Normaal gesproken is het een heel lief en rustig konijntje, ik merk daar nou alleen helemaal niks meer van.

Ik heb geen ervaring met het laten castreren van voedsters en moet zeggen dat ik het doodeng vind. Het is en blijft toch een zware ingreep die je niet moet onderschatten, maar als het echt helpt, dan is het zeker het overwegen waard.

Dit is in elk geval ook niks.

Ik heb mijn voedster ook laten castreren mede door dezelfde redenen en omdat ze erg territoriaal was. Ik had eerst met onze kkda gesproken of het wijsheid was en zij gaf aan dat het niet 100% zeker is dat al deze dingen na de castratie wegneemt wel dat het baarmoeder(hals)kanker voorkomt. Ik heb die risico genomen en ze herstelde na 4 dagen. Ze is nog net zo lief en ze heeft gelukkig geen last meer van haar hormonen (alhoewel ze nog steeds leuk vindt om alles te slopen maar dat zit misschien in haar karakter ) Het verschilt denk ik per konijn. Anders zou je ook eerst met je kkda overleggen wat het beste is. Heel veel succes met je besluit!

[Eefje]

Hormoonaal gedrag is een paar weken na de castratie echt over, als ze die hormonen niet meer heeft kan ze er ook geen vervelende fratsen meer van hebben. Sommige fratsen zullen gewoon in haar karakter zitten, zoals het slopen, dat hoeft echt niks hormonaals te zijn. Wel kan castratie invloed hebben op het karakter van je voedster. In sommige gevallen veranderen ze positief, soms negatief, en soms, zoals hier het geval is, veranderen ze helemaal niet. Mijn ervaring is goed. Mijn voedster reed aan een stuk door op mijn ram en sproeide alles onder, het was echt niet leuk meer. Ik heb het anderhalve maand aangekeken, maar ze kregen onderling ruzie, omdat mijn ram het niet meer pikte. Toen heb ik haar laten castreren. Bij haar was dat rijden en sproeien meteen helemaal over. Het kan soms een paar weken duren, omdat ze dan nog wel hormonen in haar lijf heeft, maar dat was hier dus niet zo. Verder is haar gedrag helemaal niet veranderd. Het is nog steeds hetzelfde knorrige, hyperactieve trutje dat haar dagen prima doorkomt met graven en rennen en stampen om willekeurig welke reden, of ze nou blij of boos is of een hyperaanval heeft. De relatie tussen haar en mijn ram is echt super nu! Ze liggen altijd lekker bij elkaar, waar de een is zie je binnen 5 seconden de ander ook verschijnen. Ik zie haar nog heel af en toe rijden, maar dat is meer om te laten zien dat ze de baas is, ongeveer 1 keer in de week. Het is van heel andere aard dan wat ze eerst deed. Als mijn ram nu wegloopt laat ze hem gewoon met rust, eerst terroriseerde ze hem echt. Sproeien doet ze niet meer.

[Stamper2011]

Bedankt voor jullie reacties. Het is inmiddels echt niet leuk meer. Mijn voedster draait de hele tijd om mijn ram heen, gunt hem geen seconden rust en blijft maar op hem rijden. Mijn ram is het inmiddels zo ontzettend zat dat de ruzies steeds heftiger beginnen te worden. Ik wil het nog even aanzien maar als het zo doorgaat ben ik bang dat er niks anders op zit dan ze tijdelijk van elkaar te scheiden en haar binnenkort te laten castreren, in de hoop dat het zal helpen. Voorheen waren ze ontzettend lief voor elkaar, deden alles samen en waren heerlijk klef, daar is nou helaas niks meer van over. Die stomme hormonen ook.

Nou maar hopen dat het weer goed komt tussen mijn ram en voedster. Ik heb het echt met mijn ram te doen. Ze loopt hem compleet te terroriseren. Zo ken ik haar helemaal niet. Ik had dit ook nooit van haar verwacht. Het was altijd zo'n angstig konijntje.

Bang voor alles en iedereen. Als ik haar laat helpen, zal dat zeker bij een dierenarts gebeuren die veel kennis en ervaring heeft op dit gebied. Ik denk dat ik volgende week even wat dierenartsen bel om hun uit te horen over hoe en wat.

[Eefje]

dat komt wel weer goed hoor. Ik heb ze hier na haar castratie een week apart moeten houden, omdat mijn ram de baas wilde worden en mijn voedster als een gek voor hem wegrende, daar zou ze de wond mee open kunnen trekken dus moesten ze apart. Na die week hebben ze een dag op neutraal terrein gezeten, dat ging gelijk hartstikke goed en ze zijn weer helemaal gek op elkaar. Hoe lang is het al aan de gang bij jou?

[Stamper2011]

Mijn voedster heeft sinds een paar weken last van haar hormonen maar sinds een week is het echt heel erg geworden. Ze weet van geen ophouden. Ze probeert van alle kanten op mijn ram te rijden en dat van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Het breekt hem compleet op. Hij laat haar duidelijk merken dat hij dat gedrag niet accepteert. Het interesseert haar alleen niks. Ze gaat gewoon door. Het gevolg is ruzies waarbij het er vrij heftig aan toe gaat. Maar alsnog blijft ze rondjes om hem draaien en blijft pogingen doen om op hem te rijden. Ze leert er dus niks van. Zelfs als mijn ram even rustig hooi wil eten of even rustig in de hoektoilet wil zitten valt ze hem nog lastig. Het is gewoon echt niet leuk meer. Een beetje last van de hormonen is nog tot daar aan toe maar dit is wel heel erg. Mijn ram krijgt totaal geen rust op deze manier maar zij zelf ook niet.

[Eefje]

dat is een bekend verhaal. Hier begon het met af en toe, toen dacht ik, ach gaat wel weer over. Maar het werd steeds vaker en steeds erger, net als bij jou nu. Toen mijn vriend haar opgehaald had bij de dierenarts na haar castratie zei de da ook dat ze hormonaal ook wel echt helemaal over de top gegaan was de laatste tijd, dat ze de ene eisprong na de andere gehad had. Schijnt niet cyclisch te zijn bij konijnen zoals bij ons. Ik zou als ik jou was maandag een afspraak maken voor castratie. Het is niet leuk en een zware ingreep, mijn voedster heeft het 2 dagen echt zwaar gehad, maar ik ben heel blij dat ik het gedaan heb, ze zijn allebei veel beter af zo!

[Stamper2011]

Fijn om te lezen dat het bij jou zo goed uitgepakt heeft. Hopelijk gebeurd dat hier ook. Ik ben van plan om begin volgende week contact op te nemen met mijn eigen dierenarts en misschien nog wat andere dierenartsen en hun dan uit te horen over de ingreep, hun ervaring, de prijs enz. Het zou fijn zijn als mijn voedster snel geholpen kan worden want het is gewoon echt niet leuk meer.

Als de dierenarts tegen mij zou zeggen dat mijn voedster hormonaal gezien helemaal over de top is gegaan, dat ze de ene eisprong na de andere gehad heeft, dan geloof ik dat meteen. Ik heb dit echt nog nooit zo erg mee meegemaakt. Het is een 1ste klas hormoonbommetje op het moment. Er zit totaal geen rem op.

Ik ben heel bang dat mijn voedster misschien niet goed uit de narcose komt of dat er na de ingreep complicaties zullen ontstaan, vind het behoorlijk spannend allemaal. Het gaat eigenlijk compleet tegen mijn gevoel in om een gezonde voedster zo'n zware ingreep te laten ondergaan. Maar goed ik denk dat ik geen keus heb, gezien het zo niet langer gaat en het probleem vast niet vanzelf over zal gaan. Ik wil gewoon het beste voor mijn ram en voedster. Het zou fijn zijn als ze straks weer een stabiel en lekker klef koppeltje zullen vormen. Zoals het nou gaat, is voor niemand leuk.

[Eefje]

Oh ja dat had ik ook, maakte me ontzettende zorgen en ik voelde me echt vreselijk toen ze als zo'n hoopje ellende weer terugkwam van de dierenarts. 's Nachts eruit om te dwangvoeren en medicijnen te geven en zij maar knarsen met haar tandjes ondanks de pijnstillers, ik vond het zo zielig! Gelukkig knapte ze op de tweede dag ineens vlot op, je kunt natuurlijk ook niet verwachten dat ze zich meteen weer top voelen na zo'n zware ingreep. Na 3 dagen begon ze hier de handdoeken weer uit haar kooitje te werken en wilde ze alweer buiten spelen. Achteraf viel het dus wel mee, maar wat heb ik me rot gevoeld die tijd dat zij zich zo beroerd voelde zeg! Ik kon wel janken als ik haar zag, kan er echt niet tegen als ik zie dat zo'n beestje pijn heeft. De kans dat je je konijntje verliest door de operatie is erg klein hoor, maar je moet wel naar een konijnkundige dierenarts gaan. En je hebt groot gelijk dat je even rondbelt, hier liepen de prijzen uiteen van 135 tot 250 euro! Verder moet je er rekening mee houden dat ze misschien behoorlijk intensieve nazorg nodig heeft, wij hebben er hier voor gezorgd dat ik of mijn vriend steeds thuis was om voor haar te zorgen de eerste 2 dagen en dat was maar goed ook, dus houd daar rekening mee in je planning.

Hoe oud is je voedster trouwens?

[Stamper2011]

Ik kan mij heel goed voorstellen dat jij je erg schuldig en ellendig gevoelt hebt na de castratie van je voedster.

Je brengt een gezond konijn weg en krijgt er een hoopje ellende voor terug. Toen ik mijn ram had laten castreren voelde ik mij ook erg schuldig. Hij moest de eerste dagen ook niks van mij weten, leek echt zoiets te hebben van wat heb je mij in vredesnaam aangedaan, hoe kon je dit nou doen. Ik moest zijn vertrouwen echt weer zien terug te winnen. Gelukkig kwam dat vrij snel goed.

Bij een voedster is de ingreep natuurlijk nog een stuk zwaarder. Ik hou er dan ook rekening mee dat ze na de ingreep behoorlijk intensieve zorg nodig kan hebben, wat nog lastig kan worden gezien het absoluut geen schoot konijntje is. Zelfs met 2 man lukt het normaal gesproken nauwelijks om haar in bedwang te houden. Zolang je haar met alle 4 de pootjes op de grond laat is er niks aan de hand, maar je moet haar dus niet op willen tillen. Ze is trouwens 7,5 maand oud, nog erg jong dus.

Jeetje prijzen die uiteen lopen van 135 tot 250 euro. Wat een verschil! Ik ben benieuwt hoeveel het hier in de omgeving kost.

Ik heb inmiddels 2 dierenartspraktijken gemaild maar ben vooral benieuwt hoeveel het bij mijn eigen dierenarts kost.

Zij hebben alleen geen email adres, dus dat word maandag even bellen.

Het is mij opgevallen dat niet alle dierenartsen de baarmoeder er ook uit halen. Dit is dus wel echt iets om op te letten.

Het liefst heb ik dat ze meteen alles eruit halen, worden mogelijke problemen met de baarmoeder in de toekomst ook meteen voorkomen.

[Stamper2011]

Ik heb inmiddels contact gehad met verschillende dierenartsen en twijfel nou tussen 2 praktijken. Voor welke zouden jullie kiezen?

Praktijk 1 is het dichtst bij huis en is het goedkoopst, al scheelt het niet zoveel. Ze hebben al mijn vragen uitgebreid beantwoord en dit klonk allemaal erg goed. Ze hebben erg veel kennis in huis wat betreft de behandeling van konijnen en als ik haar daar zou laten helpen, houden ze haar de hele dag goed in de gaten. Het nadeel van deze praktijk is alleen wel dat ze niet zo heel vaak konijnen castreren, ze hebben meer ervaring met het castreren van honden en katten.

Praktijk 2 is de praktijk waar ik een tijdje terug met mijn ram naar een spoedconsult bent geweest in het weekend omdat hij niet meer wou eten en een erg zieke indruk op mij maakte. De dierenarts die ons toen hielp bleek zich gespecialiseerd te hebben in de behandeling van konijnen. Ik had nog niet eerder zo'n kundige dierenarts meegemaakt. Ze behandelen daar veel konijnen en voeren ook vaak castraties uit. Dit is nog nooit mis gegaan en het herstel verloopt vrijwel altijd voorspoedig. Het enige nadeel van deze praktijk is dat ze haar na de ingreep minder goed in de gaten houden en dat ze tussen de middag alweer naar huis mag. Ik kreeg zelf de indruk dat ze iets te makkelijk over de ingreep denken, maar dit hoeft niet zo te zijn. Het is misschien ook maar net welke dierenarts je treft.

Mijn voedster heeft het afgelopen zondag even een dagje rustig aan gedaan. Maandag begon ze toch weer vrij veel te rijden en gisteren zat ze helaas steeds weer bovenop mijn ram. Het zorgt nog steeds voor ruzies en drama's maar er zijn gelukkig ook momenten dat ze elkaar wassen en lief bij elkaar liggen. Mijn ram is alleen wel constant op zijn hoede. Ik merk ook nog steeds aan hem dat de hele situatie hem opbreekt. Ze loopt ook steeds rondjes om hem heen te draaien en bijt daarbij regelmatig in zijn kont, wat natuurlijk ook erg vervelend en vermoeiend is.

Het is mij opgevallen dat ze ook ineens overal haar geur aan wil smeren, zelfs aan mijn ram zijn keuteltjes.

Hoektoiletjes worden ook ineens uit gegraven. Voorheen deed ze dat nooit.

Ik wil uiterlijk vrijdag een afspraak maken om haar te laten helpen. Misschien dat ze dan volgende week of de week daarop geholpen kan worden. Nou ik dit alles zo schrijf, denk ik dat het toch de dierenarts word met de meeste praktijk ervaring. Veel ervaring vind ik toch wel erg belangrijk. Hoe meer, hoe beter.

Lin zit nou opnieuw de hele tijd achter mijn ram aan. Vlucht hij naar zijn favoriete hoektoilet, jaagt ze hem daar gewoon weer uit.

Van je vriendin moet je het hebben. Je leest vaak dat rammen erg zijn als ze niet gecastreerd zijn maar sommige dames kunnen er ook wat van hoor.

[Stamper2011]

Ik heb inmiddels de knoop doorgehakt en heb zojuist een afspraak gemaakt om mijn kleine meisje te laten helpen.

Volgende week maandag word ze geholpen. Om half 9 moet ik haar dan brengen.

Ik vind het echt doodeng en ben nou al ontzettend zenuwachtig. Ik weet alleen dat dit voor haarzelf en Stamper het beste is.

Ze heeft steeds zoveel last van haar hormonen dat het gewoon niet leuk meer is.

Hopelijk verloopt de operatie en het herstel daarna voorspoedig. Jeetje wat eng.

Ik twijfel nog een beetje wat ik het beste kan doen na de operatie. Lin tijdelijk apart van Stamper huisvesten of ze gewoon samen laten zodat Lin lekker tegen Stamper aan kan kruipen als ze daar behoefte aan heeft. Zolang Lin geen pogingen doet om op Stamper te rijden, is Stamper altijd wel erg lief voor haar. Wat zouden jullie doen?

[Deeskuh88]

Inderdaad samen laten, anders kan het zijn dat je ze daarna opnieuw moet koppelen. Zodra dit niet blijkt te gaan en je voedster geen rust krijgt, alsnog uit elkaar halen. Maar in eerste instantie bij elkaar. Is bij die van mij ook goed gegaan

[Eefje]

bij welke dierenarts heb je nou een afspraak gemaakt?

Ik zou ze samen laten, als het niet goed gaat zoals bij mij pas uit elkaar halen.

Ze mag niet rennen en geen ongecontroleerde bewegingen maken, dan kan ze de wond open trekken.

Dus als je ram jaagt haal je haar weg, anders niet!

Ik zou wel voor de zekerheid zorgen dat je een extra hok hebt.

[Stamper2011]

Ik heb voor de dierenarts gekozen met de meeste ervaring, de praktijk waar ze mij erg goed hebben geholpen toen mijn ram ziek was en niet meer wou eten.

Ik heb een extra hok in huis om indien nodig als ziekenboeg te gebruiken dus dat is geen enkel probleem. Als het even kan wil ik ze alleen niet uit elkaar halen. Goed om te lezen dat dit ook niet hoeft, als er tenminste niet gejaagd word.

Misschien dat ik de kooi van Stamper en Lin vanaf maandag tijdelijk even dicht moet laten, dat ze alleen de ren tot hun beschikking hebben. Ik ben bang dat Lin anders misschien in en uit de kooi gaat springen, wat natuurlijk niet aan te raden is als ze net geopereerd is. In de ren kan ik dan wel handdoeken leggen en een vetbed, is minder koud dan laminaat.

Maar even zien hoe het allemaal zal gaan. Ik ben echt zo bang dat ze misschien niet meer wakker word uit de narcose, ook al heeft de dierenarts mij laten weten dat ze vaak castraties doen en dat dit nog nooit mis is gegaan. Ik blijf het gewoon eng vinden.

Het is toch mijn kleine meisje.