Help, ik heb er geen goed gevoel bij...

[Sharon uit Nijmegen]

Je weet dat mijn gedachten bij jouw en de kinderen zijn.

Meer kan ik niet zeggen helaas.

[W&W]

Ik heb net even je hele topic gelezen.

Jullie hebben je uiterste best gedaan voor Roosje en ik wens jullie heel veel sterkte vandaag!

[roosjerobijn]

Bedankt!!!

Het is zo'n rare dag... Pffffffffffffffffffff... Denk ook steeds doe ik er goed aan!

Heb nu Robijn even buiten in d panelenrennen lopen. Die werd gek van de hele tijd in het hok zitten volgens mij. Mijn meiden zitten om de beurt bij Roosje en dan weer bij Robijn. De jongens zijn uit spelene n die haal ik zo weer op. AAn het einde vand e middag moeten wij naar school voor 10 miuten gesprekken en dan komt mijn moeder. Vinden ze fijn. Kunnen ze heel goed mee praten over alles en nu in het bijzonder natuurlijk over Roosje. Vriendinnetje van mijn oudste dochter komt ook zo. Die heeft Roosje & Robijn het eerst van alle vriendjes en vriendinnetjes gezien toen we ze pas opgehaald hadden bij de fokker. Die is er ook heel verdrietig van!

Hier de brief die mijn jongste zoon heeft gemaakt gisteren op school voor Roosje. Tik de spelfouten er gewoon bij hoor.

Je was een lief konijn.

Je was altijd vrolijk maar de laatste tijd niet.

Ik wens je in de hemel veel strekte.

Robijn is heeeeeel verdrietig.

En mama ook en de andere ook.

We hebben je veeeeeel geholpen.

Hier onder staat een tekening.

Daaronder een soort kasteel met een grote poort en daarvoor heeft hij heel groot EETRUIMTE geschreven en 21.000.000.000.000 kilo eten.

[Solfide]

Ahhh hoe schattig vooral de touch eetruimte!

Lief hoor.

[Talunky]

Hey meid,

zo vreselijk. Jullie hebben alles voor Roosje gedaan wat jullie konden. Roosje ziet zo af en dat hoeft dat beestje ook niet langer te ondergaan. Je maakt hiermee een juiste beslissing. Ben heel blij dat jullie een goeie DA hadden die weet waar ze het over heeft. Het zal verdomd veel pijn doen om Roosje te laten gaan, maar ben er ook zeker van dat na verloop van tijd jullie mooie momenten voor de geest zullen halen, waar jullie om kunnen lachen of die vertederend waren en dat jullie dan gaan kunnen zeggen. Roosje had een mooi leven bij ons!!!

Veel sterkte meid!!!

[roosjerobijn]

Bam en nu stromen de tranen alweer. Dank je wel voor je lieve bericht.

[Sharon uit Nijmegen]

Twijfel alsjeblieft niet, je doet er zóóó goed aan.

Je ontneemt hem zijn pijn en gunt hem zijn rust.

Sterkte vanavond.

xxx

[pebbles]

Heel veel sterkte vanavond.. Dit is echte dierenliefde,met het hele gezin afscheid nemen van een ozo geliefd konijn waar jullie alles maar dan ook alles aan gedaan hebben om hem beter te maken...Helaas geeft hij het nu op en rest jullie deze afschuwelijke taak om hem in te laten slapen...Maar oh wat een heerlijk konijnen leven heeft hij bij jullie en bij zijn vriendinnetje gehad...Natuurlijk zullen jullie verdrietig zijn maar het zal een bevrijding voor Roosje zijn en voor jullie want een dier zien leiden is vreselijk..En straks zal de herrinering aan Roosje na al deze tranen toch weer een glimlach op jullie gezicht toveren...

Sterkte

[roosjerobijn]

Weet niet of ik een filmpjer neer kan zetten, maar dit waren ze maandag.

[Sanne&Bunbun]

Ik denk ook dat jullie er goed aan doen. Heb bewondering voor de manier waarop je de kinderen er bij betrekt. Jullie laten vanavond jullie lieve konijn vrij van zijn lichaam dan hem nu in de steek heeft gelaten. (word er zelf verdrietig van). Hij zal altijd in jullie herinnering en hart blijven. Sterke vanavond.

[Dollie]

http://s200.photobucket.com/albums/aa281/klavertjeviercwtr/?action=view¤t=MVI_6028.mp4

Dit is 'm

[roosjerobijn]

Bedankt Sanne!!!! Man wat een waterlanders. Moet over 5 minuten naar de 10 minutengesprekken van de kinderen.

Dollie dank. Doet ie het bij jou wel?

Als ik op die link klik gebeurt er niets.

[YvonneH]

Dat heeft je zoontje mooi geschreven!

[Dollie]

Bedankt Sanne!!!! Man wat een waterlanders. Moet over 5 minuten naar de 10 minutengesprekken van de kinderen.

Dollie dank. Doet ie het bij jou wel?

Als ik op die link klik gebeurt er niets.

Nu doet ie het idd niet meer! Maar ik heb het filmpje net wel kunnen kijken.

Heel veel sterkte straks, voor het hele gezin..

[SanneLOVEmijnnijntjes]

Heel erg veel sterkte!!!!

Jullie hebben hem echt alles gegeven wat jullie konden doen!!

Ik weet zeker dat hij een super mooie tijd heeft gehad, een gezin die zoveel liefde om hun dier geeft moet hij hebben gevoeld!

Hij zal jullie nooit vergeten, iok wens jou en je kinderen heel veel sterkte!

Hij is nu iniedergeval van zijn pijn verlost, jullie hebben zoveel voor hem gedaan!!

Dit verdienen jullie en roosje zelf echt niet!

3 november 2010 aangepast door SanneLOVEmijnnijntjes

[roosjerobijn]

Om 19:30 moeten we er zijn.

Helaas is Margreet er pas weer vrijdagmiddag dus krijgen we een andere dierenarts...

Ik heb het niet meer!

[Sanne&Bunbun]

neem je hem weer mee naar huis om aan je andere te laten zien? ik weet niet hoe dat met konijnen werk. maar heb wel eens gehoord dat bijv. honden heel lang blijven zoeken naar hun maatje als ze niet weten waar hij is. Is misschien een akelige vraag nu ...

[Solfide]

Mijn gedachten gaan uit naar jullie...

[pechkonijn]

Wat ellendig dat het niet goed afloopt.

Ik zou hem inderdaad weer mee terugnemen en even bij Robijn in het hok leggen. Hoeft niet lang, meestal snappen ze vrij snel dat hun maatje dood is.

Heel veel sterkte.

[Bunny06]

Jammer dat je niet bij je 'vertrouwde' dierenarts zit vanavond. Kan wel begrijpen dat er dan een andere sfeer hangt omdat die dierenarts Roos niet kent.

Ik zou hem ook mee nemen en hem nog aan Robijn laten zien.

R.i.p. Roos! :heart:

En jullie erg veel sterkte met het verlies van Roos.

:(

[roosjerobijn]

Tuurlijk heb ik hem weer meegenomen! Lees dit nu pas. En jahoor we hebben inderdaad meteen Robijn afscheid laten nemen van Roosje.

Heb nog een heel verhaal over Roosje te vertellen, maar we waren heel laat weer thuis, kindjes laat in bed en ik wil eigenlijk nu zelf ook wel graag naar bed. Het is goed gegaan deze DA was zeer betrokken. Heel fijn. En Roosje heeft eindelijk rust. Eindelijk GEEN pijn meer.

Tot morgen dan zal ik proberen alles weer te mailen.

[roosjerobijn]

Gisteravond,

Ben nu wel vrij rustig maar als ik alles van gisteravond weer bovenhaal en terugdenk gaat het wel mis.

Het was een rottijd om door te komen in en uit naar Roosje & Robijn soms alleen soms samen met kinderen of 1 kind enz…

Ben nog even naar de slaapkamer gegaan en heb daar lekker hard in het pikkedonker de heleboel bij elkaar gejankt, mijn man kwam bij me en die is beter in het nemen van dit soort dingen en wees op een aantal feiten die ik niet kon ontkennen en dat we door moesten gaan.

Kids gaven Roosje van alles. Nog een beetje pepermunthooi, nog een brokje SS en nog wat boerenkool en wilgentak en Roosje nam van ieder een heel klein beetje aan en sufte weer verder.

Toen moest ik hem pakken en dat vond ik het meest vreselijke moment van alles. Wetende dat Robijn zijn broertje niet meer levend terug zou zien. Ik vertelde het haar en ze ging de trap op naar boven. Toen ik Roosje wilde oppakken schoot hij weg. Pfffff… wat moeilijk. W.s. ook omdat het hem zo zeer deed dat oppakken.

Heb hem in de auto op schoot in de draagbox vervoerd en voelde hem zo nu en dan lopen ofzo.

Daar bij het DIENZIEKENHUIS aangekomen bleek het spreekuur uit te lopen en gingen we ongelukkig inde wachtkamer zitten bij nog een mevrouw met twee honden. De assistente stelde voor dat we alvast naar de aparte ruimte zouden gaan zodat we Roosje uit zijn hok konden halen. Dat was heel fijn! Het was een hele mooie ruimte en er lag al een mooi gevouwen handdoek klaar op tafel met daarboven zachte verlichting. Geen tl-bakken etc… een mooie kaart op de plank, afscheid nemen dierbare ofzo met foto’s daarop van een hond, kat en konijn en een mooie tekst van binnen. Weet ik zo niet meer.

Ik heb Roosje op mijn borst gelegd waar hij is gaan slapen, 1x werd hij even wakker en daarna sliep hij weer. We hebben daar zeker een half uur gewacht op de DA en iedereen heeft nogmaals rustig afscheid kunnen nemen en mijn man heeft foto’s gemaakt.

En toen kwam de DA. We kenden elkaar niet en hij schrok zich in eerste instantie rot dat we met z’n zessen waren. Hij is bij ons komen zitten en zei: “U bent hier gekomen om Roosje te laten euthanaseren”. Pffff… dat klonk verschrikkelijk en de tranen stroomden weer. Toen zijn we begonnen met praten. Alle twijfels etc… Hij heeft de kinderen gevraagd of ze er echt bij wilden zijn. En hij heeft heel goed uitgelegd dat hij eerst een spuitje gaf waardoor Roosje ging slapen en dat Hij daarna nog een prikje kreeg om dood te gaan en dat hij dat dan niet meer zou merken. En dat als ze weg wilden ze te allen tijde weg mochten gaan uit de ruimte en dat dat helemaal niets gaf! Ik heb gevraagd of Roosje bij mij op de arm mocht blijven en dat mocht met de eerste prik wel maar de tweede niet. Dat was te gevaarlijk als er een druppel van dat spul op mij zou komen… Hij vertelde ook dat Roosje de eerst prik tussen zijn schouderbladen zou krijgen en ik vroeg of dat wel kon omdat hij daar zo’n plek had zitten. Hij vroeg wat voor plek want hij kende Roosje niet dus toen heb ik het hem laten zien. Hij had de spuit in de hand en zei Oh maar dat is vachtmijt dat moet even behandeld worden met… Dus ik zei HOOOOOOOOO niet spuiten vertel !!!!! Maar toen is hij hem verder gaan bekijken en schrok. Hij vertelde dat de plekken op zijn koppie heel diep geïnfiltreerde ontstekingen waren waar het pus uitkwam, dat hij ernstig uitgedroogd was, dat zijn huid 3x zo dik was als normaal en aan het verleren was en hij vond het eruit zien als een zeer ernstige vorm van huidkanker van ver boven de 30% van zijn lichaam alleen al op zijn buik en onder zijn kin. W.s. is door de verminderde weerstand die dit tot gevolg had heerlijk een vachtmijt zijn gang gegaan en deze combinatie was niet meer goed gekomen en moest inderdaad zeer pijnlijk voor hem zijn geweest en hij vond dat wij de juiste beslissing hadden genomen om hem niet langer te laten lijden. Ook zei hij dat ik me vastklampte aan allerlei niet meer reële strohalmen. En eigenlijk was dat ook zo, maar zo doe je. Hij zei ook Roosje ligt daar maar en slaapt maar ik heb hem in de tijd dat ik hier ben nog niet wakker gezien en dat was ook zo. Toen werd Roosje natuurlijk net een beetje wakker en toen kreeg hij de slaapprik. En ineens rende Roosje weg over mijn schouder. Schrok me rot was haast niet te houden ik schreeuwde dat mijn man hem vast moest houden, de dierenarts pakte hem en zetten hem op tafel. Hij had maar de helft van de dosering gehad door deze actie en liep over de handdoek en klom met zijn voorpootjes op mijn oudste zoon en toen hij van de handdoek af wilde lopen op de glibbertafel heb ik hem weer op mijn borst gelegd en is hij best al vrij snel heel rustig in slaap gevallen. Was een heel mooi gezicht. Heb hem 100.000 kusjes gegeven en iedereen kon hem aaien op een gegeven moment knipperde hij nog wat met zijn oogjes. DA was zeeeeeeeeeeeeeeeeer geduldig en ik heb mijn hele verhaal over Roosje van A tot Z verteld en over hoe het nu verder moest met Robijn. Hij vertelde dat een konijn geen rouwperiode heeft en dat het voor Robijn goed zou zijn om zo snel mogelijk weer een vriendje te geven omdat ze gewend is gekoppeld te zijn.

Toen Roosje heel goed in slaap was moest ik hem uiteindelijk op tafel leggen en dat vond ik ook heel moeilijk. Hij legde hem met het koppie bij ons en prikte hem in de buik met weer duidelijke uitleg. Echter tijdens het prikken merkte ik dat Roosjes bekje open ging en nog iets later begon hij te piepen. Hij ging maar door. Mijn tweeling helemaal in tranen vlogen naar Pappa toe en toen heeft de DA verteld dat dat de laatste lucht was die uit zijn longetjes ging en toen hij vertelde dat het nog wel weer kon gebeuren wilden ze weg en zijn ze met mijn man naar de wachtkamer gegaan. De meiden zijn bij mij gebleven ook al waren die ook heel erg geschrokken. Roosjes hartje ging fibrilleren maar bleef maar doorkloppen. Heeeeeeel veel later is de DA toch nog maar even weggegaan om nog een spuit te halen en hebben we Roosje voorzichtig op zijn andere zij gelegd voor de laatste spuit. Toen was het maar heel even en toen stopte zijn ademhaling en klopte zijn hartje nog heel even en stopte toen ook kloppen. Het oogje aan deze kant was niet zo ver open door de wonden en dat is niet eens zo verkeerd moet ik zeggen.

De DA heeft nog gevraagd wat we met het lichaam van Roosje wilden doen en ik zei meteen oh die nemen we mee! Dus dat was klaar. Hij heeft de jongens en mijn man gehaald en we hebben het afgesloten met hem. Hij vertelde dat we rustig onze tijd mochten nemen. Het spreekuur stond door de drukte ineens volgepland tot ruim na negenen (maar zij hij voor een euthanasie moet je rustig te tijd nemen de ander mensen wachten wel) dus zolang waren zei er ook nog en als we zover waren mochten we vis de assistente naar huis gaan. En hij heeft ons een hand gegeven en ons sterkte gewenst. Vond het zo netjes allemaal. Hij is zeker een uur bij ons geweest. Mijn man is daarna even gaan betalen en toen hebben we nog weer foto’s gemaakt van Roosje en hebben we hem weer in zijn vervoerbox gelegd op een doek die ik had meegenomen en we hebben hem een blad boerenkool tussen zijn voorpootjes gelegd want dat was het wat hij het aller-lekkerst vond!

We zijn naar huis gereden en hebben Robijn afscheid laten nemen. Robijn klom haast in de vervoersbox en daarna heb ik toch nog maar even Roosje in het hok gelegd. Uiteindelijk was Robijn er klaar mee en begon de boerenkool tussen zijn pootjes op te eten. Zo mooi. Kinderen helemaal van dat mag niet dat is van Roos! Toen heb ik gezegd dat Roosje dat graag had gewild en dat dat het laatste cadeautje was van Roosje aan Robijn en toen was het goed en vonden ze het ook heel mooi. Gelukkig ging Robijn flink door met eten. Ik heb Roosje weer in de vervoersbox gelegd en mijn oudste dochter vroeg huilend of ze Roosje ene nieuw blad boerenkool mocht geven. TUURLIJK mocht dat en die die heeft ze zelf bij Roosje tussen de voorpootjes gelegd en hebben we weer foto’s gemaakt. Uiteindelijk zijn we naar binnen gegaan.

Kinderen lagen er pas tegen 10-en in en zijn toch naar school. Heb alle leerkrachten van de kinderen op de hoogte gebracht en ze houden er rekening mee.

Vergeet ik nog te zeggen dat de kinderen allemaal een verhaal/gedicht/brief voor Roosje hebben gemaakt met een tekening en die mogen allemaal mee in het graf. Als het weer nog mee gaat zitten dan is het de bedoeling dat we Roosje vanmiddag gaan begraven na schooltijd, maar mijn man moet wel kunnen graven. Weet nog heel goed dat Wollepluis op 5-12-2006 overleed en dat we haar pas 5 dagen later konden begraven vanwege het weer hoop dat het nu sneller kan. Ook beter voor de kinderen!

Het is een heel verhaal geworden. Vond dat jullie dat verdienden en voor mij is het vast voor de verwerking ook goed.

Nu moeten we verder gaan zonder Roosje en moeten we voor Robijn een nieuw vriendje zien te vinden. Daarover heb ik nog wel wat vragen, maar daarover zal ik m aar een nieuw tpic openen denk ik.

Ik wil jullie allemaal nogmaals heeeeeeeeeeel erg bedanken voor al jullie meeleven/meedenken/jullie adviezen en vooral bedankt jullie steun!!!!

Dat heeft me heeeeeeeeeeeel goed gedaan.

Groetjes van Simone.

[YvonneH]

Wat fijn dat de da zo de tijd voor jullie heeft genomen.

Het is natuurlijk nooit leuk om je beestje te verliezen maar het is wel mooi gegaan allemaal als ik het zo hoor.

Ook fijn dat er zoveel uitgelegd werd.

Heel veel sterkte voor jullie allemaal!

[Solfide]

Dat is toch een heel waardig en mooi afscheid voor een mooi leventje.

Sterkte komende tijd maar al die herinneringen worden na verloop van tijd alleen maar een fijne glimlach om de mond.

Super hoe jullie met het gezin voor beide hebben gezorgd in deze tijd.

[Kathleen]

Lieve Simone en familie,

Ik wil jullie heel veel sterkte toewensen! Jullie hebben de juiste beslissing genomen, Roosje is nu gelukkig en kan in de konijnenhemel zoveel boerenkool eten als hij maar wil.

Groetjes

Kathleen