Afstand doen ?

[Moodymoongrl_]

Hallo,

 

Afgelopen zondag is mijn lieve vriendinnetje Juggy overleden… 

 

We zijn uiteraard allemaal mega verdrietig en het is ook opeens heel stil in huis. 
We hebben nog een konijntje, Onyx, die nu alleen is. Hij is altijd samen geweest met Juggy en nu opeens heeft die een grote binnen ren voor zich zelf. 
 

Opzich doet hij het tot nu toe wel goed en eet hij ook goed. Maar hij zat 24/7 z’n vriendinnetje te wassen en te knuffelen en we merken dat hij wat verdrietiger kijkt en haar vaak zoekt. Hij is wel bij het inslapen aanwezig geweest en zo afscheid kunnen nemen. 
 

Uiteraard willen wij het beste voor onze lieve Onyx, maar ik weet niet of ik het aankan om weer een bunny erbij te hebben. Zelf zit ik met een ( autistische) burn-out thuis en samen met nog 2 katten was het al een beetje te veel aan het worden. 
Ik vermoed dat hem afstaan aan een bunny koppelaar of opvang het beste is, maar ik vind het zo moeilijk om hem dan ook kwijt te zijn. 
Natuurlijk zou het egoïstisch zijn om het voor mezelf te doen…. 
Wat moet ik nu ? Toch een vriendinnetje zoeken? Of hem afstaan ? 

Onyx is 5 jaar oud en een (half) dwerg. 
 

Ook heb ik wel rond gekeken bij koppelaars en ik weet niet zo goed wat de beste optie daarin zou zijn. 
 

 

[To van de Veluwe]

1 uur terug, Moodymoongrl_ zei:

Wat moet ik nu ? Toch een vriendinnetje zoeken? Of hem afstaan ? 

Die keuze zul je zelf moeten maken en kunnen wij niet voor je doen. Waar heb je Onyx (leuke naam) vandaan? Uit een konijnenopvang? In dat geval kun je hem terugbrengen naar de opvang. 

Als je toch verder wil gaan, kun je Onyx laten koppelen in een opvang. Zodat je dat niet zelf hoeft te doen. Mijn konijn is indertijd een week weggeweest en kwam dolgelukkig met een leuke man thuis en dat heeft altijd geklikt. Maar ga wel naar een konijnenopvang.

En eens komen we allemaal voor die keuze te staan: doorgaan of stoppen. Maar de keus ligt bij jou en je omstandigheden. Sterkte.

[happy211]

Sterkte met het verlies van jouw voedster.  En sterkte met de autistische burnout! Dat is heftig en ik snap dat je daardoor flink wat passen terug moet doen.

Ik heb toen ik daarmee te maken had ook wel getwijfeld of ik mijn konijnen moest afstaan, of ik ze wel de zorg kon geven die ze verdienden. Maar het lukte me steeds toch om mezelf naar buiten te slepen om voor ze te zorgen, en ja, ze hebben in die tijd minder aandacht van mij gekregen, maar het is allemaal goed gekomen. Dus ik ben blij dat ik die stap gelukkig niet heb hoeven zetten. Gelukkig is het maar tijdelijk, al is het niet te voorspellen hoe lang het duurt.

Ik ben zelf een fan van lijstjes met punten voor en tegen, dus zet die op een rij voor Onyx een nieuwe vriendin geven. Bedenk bijvoorbeeld voor jezelf, hoeveel verschil maakt het om voor 2 konijnen te zorgen ten opzichte van 1 konijn? Waar zie ik tegenop in het koppelproces? Etc. Zo lukt het misschien om het grote gevoel van verdriet, verlies en twijfel in behapbare stukken rationeel te benaderen.

Als de keuze toch valt op het afstaan van Onyx, weet dan dat hij bij de konijnenopvang goed verzorgd zal worden, dat hij een nieuw thuis krijgt met een vriendinnetje. 5 jaar is ook een prima leeftijd om nog herplaatst te worden vanuit mijn ervaring als vrijwilliger. Er komen vaak mensen in dezelfde situatie als jij,waarvan 1 konijn is overleden en ze zoeken een nieuw maatje. Vaak hebben die de voorkeur voor een volwassen konijn I.p.v. een jong konijn en ik hoor ook regelmatig de vraag of er konijnen zitten van dezelfde leeftijd als hun eigen konijn.

 

Succes met de beslissing en laat het vooral weten als je nog specifieke twijfels hebt waar wij misschien mee kunnen helpen. 

[Marcovka2]

Je moet je wel realiseren dat weg meestal ook echt weg is, en onomkeerbaar (mocht je toch spijt krijgen).

 

Ik zou mijn konijntje(s) alleen afstaan als ik er echt niet meer voor kan zorgen (bijv. medische redenen). En als het teveel wordt alleen als ik 100% zeker weet dat ze goed terecht komen, en dat ik af en toe op de hoogte gehouden wordt.

Bij een goede opvang weet je wel dat er goed voor gezorgd wordt, maar het is ook niet waterdicht (dus bij mij niet 100%). 

 

Als je een burn-out hebt, is dat meestal maar tijdelijk, dus krijg je dan geen spijt als je er weer bovenop bent? Maar hoe zwaar de zorg is kun je alleen zelf bepalen.

Het kan ook zijn dat je er na afstand zo weer bovenop bent, en dat je dan sneller geneest. Als de zorg te zwaar is en je konijnen daardoor minder goede zorg krijgen, is het juist niet egoistisch omdat je dan juist iemand anders ervoor laat zorgen die dat onder de omstandigheden 'beter' kan.