[E. cuniculi]

ik ben deze discussie beginnen lezen omdat ik ook een konijn heb gehad met vermoedelijk EC. De symptomen waren net dezelfde als ik hier nu kan lezen. Mijn beide reuzen hebben het echter niet gehaald ondanks een verwoedde kuur met panacur en baytril. Ik voel me echter zo schuldig nu, had ik meer kunnen doen ? ligt het aan het hok ? had ik ze eerder apart moeten zetten ( ze zitten in een ruim buitenhok met nog 5 dwergjes) zijn mijn andere dieren nu ziek ? Het verlies van mijn nijntjes weegt al zwaar op mij maar gewoon het gedacht dat ik nog meer had kunnen doen is ondraaglijk. Toen ik de symptomen zag herkende ik veel van wat ik op dit forum las en na overleg met de dierenarts ben ik met de panacur kuur begonnen. Had ik meer naar de arts moeten lopen ? wat had ik nog meer kunnen doen ? had ik mijn reuzen binnen moeten verzorgen ? het had wss niets uitgehaald en de dierenarts bevestigde ook dat de kans dat ze het zouden halen zeer klein had geweest maar had een grassprietje hoop niet voldoende geweest om door te doen. Dixie is overleden toen de maden op hem zaten en sofieke kreeg 14 dagen dezelfde symptomen waarna ik besloten heb van haar te laten inslapen omdat ik haar niet wilde laten lijden. Nu kamp ik dus met een enorm schuldgevoel omdat ik het gevoel blijf behouden dat ik er niet alles aan gedaan heb. het enige waarmee ik me kan troosten is dat ik sofieke uit haar lijden heb verlost en dat ze niet de dood moest sterven die dixie heeft gehad. Hopelijk gaat het met mijn 5 dwergjes goed en geraakt daar niemand van ziek.

[Behandeling van E. cuniculi]

Ach wat naar.. heel veel sterkte, vooralook voor je dochter van 11 xxx

ik heb ook net een konijntje gehad dat aan dezelfde symptomen is overleden, ik leef met je mee en het is idd zo dat deze ziekte enorm vies is om zien, het deed meer pijn van je konijntje te zien afzien als om het te laten gaan