LiesEnOllie

Lieve allemaal, gistermiddag ben ik met Ollie bij de dierenarts geweest. Na een goed gesprek, alle opties te hebben overwogen en een second opinion bij een andere dienstdoende dierenarts, heb ik besloten Ollie te laten inslapen 😢 Geen makkelijke keuze, absoluut niet. Als ik er alleen al aan denk barst ik weer in tranen uit. Maar het was wel de beste keuze voor hem. De dierenarts opperde nog om met hem naar Utrecht te gaan, maar voor wat… langer medicatie, langer zorgen, langer lijden, terwijl hij nu al zo achteruit ging ondanks de huidige medicaties. Dat kon ik hem niet aan doen… Het feit dat hij gisterochtend alleen maar bij me op schoot kon liggen heeft me 2 belangrijke dingen verteld die ik heb meegenomen in het maken van de keuze: 1. Ollie vertrouwde mij het meest en voelde zich bij mij het meest comfortabel. 2. Dat hij zo stil lag gaf aan dat hij doodziek was en het zelf al aan het opgeven was. De dierenarts was niet de arts bij wie we de vorige keren zijn geweest, maar ze was echt zo fijn. Goed geadviseerd, aan mij overgelaten wat ik fijn vond. Ik heb hem mogen vasthouden terwijl ze hem zijn sedatie gaf, en ze heeft me alle tijd gegeven nog met hem te knuffelen om afscheid te nemen. Het laatste spuitje ben ik niet bij geweest, dat kon ik niet. En nu zit ik in een leeg en stil huis. Het gemis is nu al zo groot: zijn aanwezigheid en zijn geluidjes. Een lege hoek waar zijn hok stond. Maar ook mijn dagelijkse routine is nu anders. En dat valt me ook enorm zwaar. Het heeft tijd nodig, het is nu amper 24 uur geleden. Maar God wat mis ik mijn kleine vriendje. 7,5 jaar was hij daar, elke dag. Het gemis is enorm, maar de dankbaarheid dat juist hij mijn maatje was en me zoveel vreugde en ook troost gaf, is ook enorm groot. Dit was Ollie afgelopen maandag nog. Ziek en scheef, ja. Maar ondeugend en alert en mijn lieve vriendje: jazeker. Helaas ging het hierna alleen maar slechter… Iedereen die heeft meegelezen en heeft gereageerd met advies en medeleven: dank jullie wel. Ondanks deze uitkomst heeft het me enorm geholpen ❤️

Dierenarts is gebeld, ze schrok toen ze hoorde dat hij ondanks de medicatie alleen maar achteruit is gegaan. Vanmiddag moeten we komen en ons voorbereiden op het ergste scenario 😔 In zijn hokje ligt hij alleen maar te rollen en als hij stil ligt is hij net een garnaal, zo krom. Op schoot ligt hij heerlijk rustig, lichaam recht, koppie scheef, maar geen rol neigingen. Voel me schuldig, wat als het te vroeg is om deze keuze te maken? We zijn nog maar een week met alles bezig. Tegelijkertijd lijkt het alsof hij zelf ook langzaam opgeeft… zoals iedereen hier heeft gezegd, houden van is ook los laten. En ik denk dat ik dat vanmiddag moet doen… 💔

Gisteravond was ik redelijk hoopvol. Ollie zat bij zijn brokjes, af en toe daarop te knabbelen. Vanmorgen heb ik hem zijn medicatie en dwangvoer gegeven. Eenmaal thuis van werk heb ik hem hooi zien eten, meer dan de afgelopen dagen! Vanavond na het verschonen van zijn hok zo’n 2 uur terug lijkt het te zijn omgeslagen. Hij gooit zichzelf letterlijk op zijn zij om vervolgens rond te draaien tot hij buiten adem op zijn ruggetje ligt. Af en toe komt hij zelf niet omhoog en moet ik hem helpen. Zelfs op schoot probeerde hij het af en toe, al had ik hem dan goed vast en kon hij niet doorrollen. Eigenlijk was de afspraak om donderdag of vrijdag de dierenarts te bellen om te kijken hoe of wat. Maar ik heb besloten morgen te bellen om te kijken wat zij zegt. Het rollen, de hulpeloosheid die daarbij komt kijken… ik ga dit niet nog weken volhouden zonder enige verbetering. Tegelijkertijd kan ik niet helpen maar denken: wat als hij toch beter wordt over een paar weken? Wat als ik te vroeg ben met een keuze maken om in te laten slapen? En het slaat nergens op, want dit kan helemaal niet, ik ben bang dat Ollie denkt dat ik hem vermoord. Slaat nergens op, maar ergens voelt het wel zo. Ik wil hem niet te kort doen en echt wel zijn kansen geven. God wat moeilijk. Er is geen juiste keuze voor mijn gevoel... heel stiekem hoop ik dat Ollie de keuze voor mij maakt. Of verbetering, of zelf denken: het is goed zo, en de laatste adem uitblazen…

Ik weet niet of er nog steeds mensen zijn die geïnteresseerd zijn in hoe het gaat, maar even van me af schrijven werkt ook therapeutisch. Een update: We zijn nu 2 dagen verder na het laatste dierenarts bezoek, maar het voelt als veel langer. Ik merk nog niet echt verbetering volgens mij… Ollie is nog zo scheef, rondlopen gaat met moeite of in rondjes, eet zelf niet, drinken doet hij alleen als het voor z’n neus staat. De medicatie gaat nog steeds goed, neemt hij gulzig op. Ook is hij gewend aan de critical care, tussen de 10ml en 20ml per keer gaat fantastisch goed. We zijn daar samen een goed team in geworden: hij draait zelf in een houding die hij fijn vindt en waarbij ik er goed bij kan. Het is geen strijd en grote smeerboel meer! De gekochte Loops snoepjes en Olvarit wil hij niet. Zonde, maar had het kunnen weten met het eigenwijze karakter van hem. Dan maar af en toe appel en komkommer. Ik zie hem wel weer vaker zichzelf wassen, zelfs met beide voorpootjes tegelijk. Het ziet er niet heel stabiel uit, maar hij doet het wel weer. Zijn ogen flitsen af en toe nog wel, vooral vlak na het optillen en terugzetten in zijn hok. Verder ben ik zaterdagavond heerlijk onder geplast, vol over mijn arm. Vond hij heel leuk: knorren, opgewonden en ineens energie voor 10. Toch hem direct in zijn hok gezet zodat ik andere kleding aan kon en m’n arm met flink wat zeep kon wassen 😅 Hoewel de strijd nog niet is gestreden en ik nog alles op alles wil zetten, merk ik dat ik me mentaal aan het voorbereiden ben op afscheid over zo’n 10 dagen… volgens de arts moet er dan verbetering te zien zijn, maar als dat niet voldoende is raad ze aan om te stoppen. En heel eerlijk, als dat zo is, ik weet ook niet of ik het volhoud om daarna nog 2 á 4 weken door te gaan… en daar voel ik me schuldig om, al is het wel de realiteit. Ik woon alleen, ik werk onregelmatig, ik sta elke ochtend om 6 uur op voor medicatie en dwangvoer. Of ik nou moet werken of niet, de wekker gaat elke dag om kwart voor 6. Elke vrije minuut besteed ik aan aandacht aan Ollie, eten geven, of googlen wat ik nog kan doen. Hem zo ziek zien, de zorgen, hem verzorgen… ik doe het met zoveel liefde voor hem, maar God wat is het zwaar. Wat een nare ziekte, maar waardeer iedereen’s tips, adviezen, en sympathie enorm, bedankt daarvoor. Dat maakt dat het voelt alsof ik er niet alleen voor sta ❤️

Een update: vanmorgen mocht Ollie een dexamethason injectie komen halen, dit keer was de konijnenspecialist aanwezig die hem dinsdagavond ook had gezien. Zij vond hem erg achteruit gegaan, terwijl ik juist kleine verbeteringen begin te zien. Het flitsen van zijn ogen is wanneer hij ontspannen is niet meer aanwezig, hij vindt zelf de weg weer naar zijn waterbakje, en op zijn zij vallen en rollen heb ik hem sinds donderdag niet meer zo vaak zien doen. Alleen nog als hij zelf te snel zich wil verplaatsen. De critical care dwangvoer vindt hij vreselijk! Maar omdat hij niet verder kan met alleen appel en komkommer en af en toe een strengel hooi, zal het toch moeten. Omdat hij de dunne medicatie goed wegkrijgt heb ik extra water toegevoegd aan het voer: zo is het gelukt om wat voer te dwingen! Gelukkig zie ik hem nu weer van zijn hooi smullen. Hopelijk vindt hij de dwangvoer vreselijk genoeg dat hij besluit zelf maar te gaan eten haha. Zo maar even langs de dierenwinkel om wat snoepjes te halen met wat vezels en Olvarit uit de supermarkt, hopen dat we daarmee zijn darmen in beweging kunnen houden. Hoewel de arts weinig succesverhalen meemaakt, hoopt ze dat Ollie er een is. Ondanks zijn leeftijd was hij nog topfit, dus we gaan de komende twee weken alles uit de kast halen. Daarna kijken we of verder behandelen nog een optie is, of dat ik toch afscheid moet gaan nemen. Maar voor het zover is moet ik volgende week bellen om te laten weten hoe het gaat, een extra dosis dexa is dan zeker mogelijk. Ik heb momenteel alle zaagsel uit zijn hok gehaald en een oud kleed neergelegd zodat hij als hij rolt geen zaagsel in zijn ogen krijgt. Het is alleen niet de meest hygiënische optie lijkt me. Als iemand hier nog tips voor heeft hoor ik het graag! Hopelijk komen er snel wat kleine verbeteringen. Zelf meer eten en een (als is het maar een beetje) rechter koppie zou fijn zijn 🙂

Nog even een praktische vraag: enig idee waar ik aan moet denken qua financiën? Het consult van dinsdagavond was al pittig, maar goed. Ik heb ontzettend veel voor Ollie over, maar de kosten zijn toch ook wel iets waar ik me zorgen over begin te maken

Heel erg bedankt allemaal voor jullie lieve meedenkende berichten! Er ligt momenteel dwangvoer klaar bij de dierenarts die ik zo kan ophalen. Hij drinkt wel bij voorhouden van een bakje water, maar hooi en brokjes wil hij even niks van weten. Komkommer en andere snacks wel, maar daar zitten onvoldoende voedingsstoffen in. De Dexametason moet overlegd worden, ik hoop dat dat nog een optie is. Ik heb hem sinds gister niet meer zo zien rollen, en wanneer ik hem op het vloerkleed zet probeert hij ook meer recht te lopen in plaats van rondjes. Dus dat is denk ik positief? Hij verliest wel zijn evenwicht als hij zich probeert te wassen, maar echt op zijn rug rollen heb ik niet meer gezien. Wel knarst hij vaker met z’n tandjes, maar dat doet hij vooral als hij lekker ligt of bij aaien. Dus of hij op z’n gemak is of toch pijn heeft: ik weet het niet. Familie en vrienden vinden het allemaal zielig om te zien, en beginnen elke keer dat ik realistisch moet zijn over inslapen. Maar zolang hij nog met smaak komkommer en appels eet, alert op mij reageert wil ik het nog niet opgeven. Maar poeh, elke keer als iemand zegt: “misschien moet je hem toch laten inslapen” dan stromen bij mij de tranen alweer over m’n wangen…

Och, wat ontzettend verdrietig om te horen! Sterkte met je verlies van gisteren... Hoewel je ervaringen met EC vooral negatief zijn, vind ik het fijn dat je ze hebt gedeeld. Het geeft me een realistisch beeld van hoe het gaat. Het is dan toch prettiger om het van iemand met ervaring te horen dan elke keer nieuwe artikelen opzoeken over deze ziekte. Ik weet niet hoe snel er stabiliteit of kleine verbeteringen te zien zijn met een Panacur behandeling. De een zegt na een paar dagen verbetering te zien, een ander pas na 3 of 4 weken. Wel flitsen zijn ogen minder heftig heen en weer. De optimist in mij zegt dat dit door de medicatie komt, de pessimist juist dat ik me dingen inbeeld. Al met al een hele moeilijke situatie. Ik heb met Olie heel veel geluk gehad dat hij nooit wat had, tot nu. Dat maakt het echt heel pittig. Om het weekend te overbruggen morgenochtend maar advies vragen, vooral de dexamethason zou ik graag willen proberen als dat van de DA mag. Ben benieuwd!

Fijn om even te horen dat er geen goed en geen fout is. Ik voel me zo schuldig als ik alleen al aan inslapen denk, tot aan dinsdagavond was hij super gezond. Om direct de handdoek in de ring te gooien is enorm moeilijk. Helaas begin ik het toch te overwegen... Eerder vandaag begon hij met tollen, ik heb hem met een oude handdoek in een grote bak gezet. Hij zat constant onder het zaagsel en hooi, dat leek me ook niet verstandig en vragen om meer problemen met zaagsel in zijn oogjes. Het scheelt dat hij super tam is. Oppakken heeft hij nooit leuk gevonden, maar eenmaal neergezet of fijn op schoot is hij helemaal happy. Met een spuitje in zijn bekkie daarentegen vindt hij echt niet leuk... Zojuist heeft hij van mijn vader medicatie gekregen. Super lief van hem: ik woon al jaren niet meer thuis en omdat ik aan het werk ben heeft hij dit taakje vandaag op zich genomen. De update was dat hij zijn medicatie heeft gehad, maar geen zin heeft in eten. Hooi probeert hij nog, en als je water voor houdt wil hij wel drinken. Rollen op zijn zij en rug doet hij minder, maar erg beweeglijk is hij niet. Niet zo vreemd, met weinig energie. Ik overweeg om morgenochtend de dierenarts weer te bellen, kijken hoe zij er in staat. Ik hoop dat de konijnenspecialist morgen aan het werk is voor het beste advies. Ik vind het te moeilijk om zelf de keuze te moeten maken, maar als zij aangeeft dat hij een goede kans maakt, ga ik zeker door met behandelen. Zo niet... dat zien we dan wel :(

Een update: Het is nu zo’n 36 uur na de eerste symptomen en hij heeft nu 2x zijn medicatie gehad. Zijn koppie is zowaar nog schever, bij oppakken om de medicatie toe te dienen draait hij zelfs op zijn zij en rug, hij heeft daar echt geen zin in. Waar hij gisteren nog lekker hooi at of dronk als ik het voor hield, had hij er zojuist echt geen zin in. Schijfje komkommer daarentegen wel. Het is echt hartverscheurend om hem zo te zien. Ik kan het niet helpen, maar twijfel of ik er wel op tijd bij was. Had ik dinsdagavond misschien al moeten starten direct na de metacam? Ik vind het zo moeilijk om vertrouwen te krijgen in de medicatie, ik weet dat dat nu langzaam zijn werk moet gaan doen. Maar tot die tijd breekt mijn hart van de zorgen…

Dank je wel! Hier heb ik zeker wat aan! Zo te lezen hebben we een paar pittige weken voor de boeg. Ik heb in het hoekje waar hij altijd ligt een warme kruik verstopt, maar momenteel vindt hij het hooi in zijn hok veel interessanter en loopt/draait hij zijn hok door om alles op te knabbelen. Ik hoop dat hij zo lekker gaat liggen, dat moeizame rondlopen zorgen alleen maar voor meer bezorgdheid… vreselijk om hem zo te zien. Duimen dat de huidige medicatie de boel snel stabiliseert en dat er over een paar weken verbetering is in plaats van verslechtering!

fijn, dat is al een hele geruststelling! Voel me zo machteloos, dit zorgt al voor een gevoel dat ik tenminste iets goed voor hem doe. Hij houdt zijn hoofdje nu echt wel scheef, ik krijg haast zere nek als ik naar hem kijk. Zou iets van masseren/recht houden of stimuleren om zijn hoofd recht naar voren te doen hiermee helpen? Zou zo graag iets willen doen om hem nog beter te kunnen helpen

Hi allemaal, help, bij mijn lieve konijntje Ollie is EC vastgesteld. Maandag niks aan de hand, sinds gisteren scheef koppie en uit balans. Gelukkig was gisteravond de konijnenspecialist op dienst en kon ik meteen langskomen. Ollie heeft toen een metacam injectie gehad, maar vandaag geen verbetering. Koppie nog schever en geen zin in brokjes of drinken uit zijn fles. Nu kom ik net terug van de DA met Panacur en is mij verteld dat ik deze 2x daags moet geven voor 2 weken, daarna contact opnemen voor de volgende ronde met waarschijnlijk andere dosering. Prima, maar vergeten advies te vragen, dus ik hoop dat jullie mij kunnen helpen met jullie ervaringen. - ik werk onregelmatig, in mijn werk schema past 06.00 uur ‘s ochtends en 18.00 uur ‘s avonds het beste. Is dit een oké verdeling voor de medicatie of is het beter als er minder tijd tussen zit? - brokjes eet hij amper, hooi en komkommer vindt hij heerlijk. Is het verstandig om te gaan bijvoeden met dwangvoer of maak ik het dan erger door stress? - adviezen, tips, kom maar door! kleine Ollie is al 7 jaar, maar ik ben zo aan hem gehecht, ik wil hem nog niet missen…