Kirsten79

En zie nu je berichtje in het betreffende topic, hartelijk dank!

Ok dank! Kan mijn berichtje dan weer verwijderd worden? Ik kan het zelf niet meer aanpassen.

Geen idee of dat hier mag, maar mocht hier iemand een fijne plek/mogelijke match hebben dan hoor het graag. Helaas weinig reacties gehad op de seniorensite, had zo gehoopt dat er wel lieve konijnen mensen zouden zijn met een fijne plek en vrouwelijk maatje voor hem. Kon er gisteravond slecht van slapen, wat kan je je dan zorgen maken over je huisdier.

Mocht het niet lukken binnen een maand dan zal ik naar de opvang gaan. Wil m ook niet te lang alleen laten zitten.

Dank allemaal! Heel fijn alle sterktewensen en het begrip hier op het forum. Gelukkig lijkt het met Pim ook wat beter te gaan. Eerst zat hij alleen maar voor zich uit starend in een hoekje van de ren, maar nu zie hem weer meer rondscharrelen en met meer enthousiasme eten. Ik zal jullie op de hoogte houden, zit nog heel erg in twijfel wat te doen als ik de komende weken geen nieuwe match voor hem kan vinden. Dan toch naar de opvang brengen, maar hem dan helemaal achterlaten lijkt mij zo moeilijk. Hoe lang houden jullie aan dat een konijn alleen kan zijn? Het liefst natuurlijk zo kort mogelijk.

En klopt, de hondeneigenaar heeft ons een schadevergoeding gegeven. Voor mij hoeft dat eigenlijk niet echt, maar het voelde wel als een fijn gebaar.

Ik had juist een heel stevige zware ren. Was er zelf van overtuigd dat er geen hond in zou kunnen. Maar die is zo hard komen aanrennen dat hij erin is gekomen… Het is onder de aandacht bij de wijkagent, en je hebt recht op een vergoeding van je konijn. Maar ja… dat dekt natuurlijk totaal niet de emotionele schade…

Hoi Miekmoek, Dat is misschien een goed idee. Al begreep ik dat op de lijst van de seniorensite zetten ongeveer hetzelfde werkt, de opvangen zijn daarbij aangesloten. Bij de opvang moet ik afstand doen en word ik denk ik niet op de hoogte gehouden… en dat is juist wat ik wel graag wil.

Dank! Ik merk inderdaad dat ik mij vooral zorgen maak over dat ik geen goede plek voor mijn overgebleven konijn vind. Als ik dat zou hebben - en zeker zou weten dat hij weer gelukkig kan zijn zou dat zo’n opluchting zijn

Dank voor de fijne reacties. En precies wat jullie zeggen, een ziekte is dan makkelijker te accepteren… Deze voedster was zo’n lief en vrolijk konijn, kwam altijd naar je toe. En dat is ook waarom zij het slachtoffer van de hond was. Vreselijk om mijn mannetje nu alleen te zien zitten in het hok. Hij is duidelijk zichzelf niet, zit wat voor zich uit te staren en komt niet meer vrolijk op z’n eten af. Hij eet gelukkig wel nog, maar het enthousiasme is er wel vanaf. Maak me nu ook zorgen over het koudere weer, hij heeft nu niemand om lekker tegenaan te zitten. Ik hoop inderdaad een fijne nieuwe eigenaar en maatje voor hem te vinden, want zo is het allemaal zo verdrietig…

Hoi allemaal, ik ben vroeger veel op dit forum geweest, want ben een enorme konijnenliefhebber. Helaas is nu de tijd gekomen dat ik moet stoppen met deze liefde. We hebben onze Pim al bijna 7 jaar, een gecastreerde ram. Hij woont bij ons buiten in een grote ren, waar hij kan rennen, deels betegeld en deels graafmogelijkheden. Wij hebben hem ooit als jong konijntje geadopteerd vanuit het asiel. Ooit was hij een driekleur en nu hij grijs is een tweekleur (wit met donkergrijs). Hij heeft altijd een vrouwelijk maatje gehad, waarbij hij flink wat pech heeft gehad. Zijn eerste vrouwtje is gegrepen door een roofvogel, waarna de konijnenren is aangepast met een dak erop… Sinds 2 jaar was hij samen met de liefde van zijn leven, een ontzettend lieve voedster, maar zij is dit weekend doodgebeten door een ontsnapte hond die onze tuin was ingerend dwars door het hok heen. We zijn zo ontzettend verdrietig, maar nu na twee overlijdens besloten dat we een veiliger plek voor hem moeten zoeken, en een nieuw maatje. Er lopen hier veel honden los en er zijn helaas al meerdere kippen en konijnen in de buurt doodgebeten. Maar wat doet dat pijn! Tegelijk verdriet van het plotse overlijden van de voedster en dat we na al die jaren afscheid gaan nemen van Pim. Wat ik wil met dit bericht… vooral een hart onder de riem. Maar ook heel graag goede ervaringen met herplaatsen van een konijn. Ik vind het zo moeilijk om afscheid te nemen na al die jaren. Ik wil voor hem de perfecte plek met veel ruimte en een nieuwe grote liefde. Terugbrengen naar de opvang valt mij nu nog te zwaar, ook gezien zijn leeftijd. Ik hoop nu dat hij gekoppeld kan worden met een ander ouder konijn en hij staat op een senioren matching site.