Hopper en Doortje
-
Items
20 -
Registratiedatum
-
Laatst bezocht
Berichten die geplaatst zijn door Hopper en Doortje
-
-
Dank, Daniëlle, Dollie en Evee!
Afgelopen zaterdag met Doortje bij de da geweest omdat ze duidelijk een terugval had. Minder eten, veel schudden met kop, kop leek ook weer schever, maatje aanvallen. De da kon niks bijzonders vinden en we waren intussen als gestart met Novacam, Cisaral en Emeprid. Nu is ze weer de oude. Beetje moeilijk om te bepalen wat het nu (geweest) is.
In ieder geval hebben we besloten om weer 2x daags Meranox te geven. Enerzijds omdat een kleinere dosis per keer (veel) beter gaat. Anderzijds omdat we haar dan ook beter in de gaten kunnen houden. Panacur Pet Paste houden we nog even in gedachten. Doortje heeft 20 mg van Panacur Pet Paste nodig en dat is minder dan 1 streepje.
Wel heel fijn om te lezen dat we altijd raad kunnen vragen, nogmaals dank!!
-
Jee, ik zie dat ik Panacur pet paste 187,5 mg/g 5 g gewoon op internet kan bestellen! Is dat die jullie bedoelen?
Mag ik vragen of jullie weten welke dosering ik aan konijn van 2 kg moet geven?
Nogmaals enorm bedankt!
-
Bedankt voor de tip van Panacure pet paste! Ik ga ernaar vragen. Toen we begonnen, was het niet meer leverbaar, maar zou de productie wel weer opgestart worden. Hopelijk is het nu zover.
-
Onze Doortje (6 gecastreerd) heeft sinds mei ec (slepend pootje, scheef oor). Ze is toen ruim 2 maanden behandeld. Helaas kwam het na het stoppen met de medicatie weer terug, ook met andere verschijnselen (stil vallen darmen, scheef oor). Met de da is besloten haar nu voor de rest van haar leven dagelijks 1,8 ml Meranox te geven.
Eerst deden we 2x daags 0,9, maar omdat ze het zo vervelend vindt, nu 1x daags 1,8.
1,8 is best veel en ze vindt het zooooo vies (dus op iets lekkers is geen optie). Elke ochtend piept en trilt ze in mijn armen als ze weer moet.
Heeft iemand hier ervaring mee; met levenslang Meranox en hoe dit het beste aan te pakken?
Of zouden we het toch aandurven te stoppen en kijken of het misschien nu niet terugkomt?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
-
26 minuten geleden, Eefje zei:
Heel veel sterkte met het verlies 💔. Je hebt het super goed gedaan. Een goede poging gewaagd en afscheid genomen toen het klaar was. Alles in het belang van Hopper, je hebt geen steken laten vallen. Dat geeft over een tijdje wel rust is mijn ervaring. Maar het is en blijft heel verdrietig 😢
Lief, dank je, Eefje. Mijn ervaring ook inderdaad dat ik tijd nodig heb en dat rust en dankbaarheid voor het superleuke dier dat hij was dan gaat overheersen.
Zo lief ook dat een van de dierenartsen waarmee ik veel contact had persoonlijk bericht van medeleven heeft gestuurd.
-
1
-
-
Op 9-3-2023 om 13:07, JokeC zei:
Wat naar voor jou en Doortje dat jullie Hoppertje moeten missen. 😢 Altijd een moeilijke tijd, vooral voor jou, want als Doortje straks een nieuw vriendje krijgt, zal zij snel weer gelukkig zijn, maar jij zit nog steeds te piekeren over de gebeurtenissen of er ergens iets fout is gegaan/gedaan (waar je Hopper niet mee terug krijgt, maar dat weet je zelf ook wel natuurlijk) en met een verdrietig hart. Je doet het goed om niet je eigen verdriet weg te drukken en tegelijkertijd aan Doortje's welzijn te denken. We leven met je mee, sterkte.
Heel lief, JokeC, dank je!
Bedankt voor alle medeleven; doet mij en ons goed!
-
2
-
-
18 uren geleden, DaniëlleV zei:
Hoe gaat het nu met Hopper?
Helaas hebben we Hopper gisterochtend in laten slapen en in de tuin begraven. Hij kon niet meer lopen, zitten of liggen zonder omrollen en blijven tollen (zelfs niet tussen 2 rolletjes handdoeken). Ik heb 'm de laatste nacht steeds vastgehouden en dan werd hij wel weer rustig van (hij was in het gezonde leven bijna niet te benaderen, maar bij ziekte zag je 'm zichtbaar genieten van alle aandacht).
Doortje heeft al die dagen tegen 'm aan gezeten, maar die nacht ook niet meer.
Zo dankbaar dat ik dat hem nog wel rust heb kunnen geven en dat het ineens helder werd dat het moment daar was. Het ging allemaal heel rustig bij de dierenarts en thuis heeft Doortje z'n kop gelikt.
Nu gieren de emoties. Wat een rotziekte.
Hij is in de vakantieopvang ziek geworden. Ze hebben het daar niet gezien of ingegrepen en ik heb het daar heel moeilijk mee.
Het is een andere vakantieopvang dan normaal. Zeer ervaren. Onbegrijpelijk. Schuldgevoel. Ik heb nog wel wat tijd nodig om dit te laten bezinken.
Enorm bedankt voor jullie lieve steun!!!!
P.s. Ik ben er helemaal niet aan toe, maar zie aan alles dat Doortje maatje nodig heeft en dat we allemaal overtuigd zijn dat we door willen met konijnen (zelfs na 3 zorgenkindjes), dus ik ga vandaag maar 'ns informeren.
-
3
-
-
Update: we gaan door met behandelen! Er is nog hoop en reden om door te gaan, vooral omdat temperatuur en keutelarij weer goed zijn.
Morgen overlegt mijn da met Wilhelminapark en word ik nog gebeld over de dexamethason-injecties en zaterdag hebben we een afspraak om te kijken hoe het dan gaat.
Met name volgende week hebben we een groot probleem; eerst is mijn man 2 dagen in het buitenland en daarna ik 5 dagen. Moeilijk om niet vooruit te kijken, maar nu alleen per dag te bekijken.
Meteen toen we thuiskwamen begon Hopper uit zichzelf hooi te eten. Ik kan wel janken van blijdschap.
Dus voor nu: even genieten van goede moment en weer door met schouders eronder.
-
5
-
-
1 uur terug, Evee zei:
Ik denk dat het zien lijden van een konijn met EC op zich genoeg reden is om in te slapen, niemand hier zou je het je kwalijk nemen als je dat besluit neemt. Het is zwaar, intensief, je kan het niet aan ze uitleggen. Het is niet een paar dagen ziek en weer beter, maar echt weken dat ze goed ziek zijn. En hoewel er best een redelijke kans op genezing is, is het absoluut geen zekerheid.
Ik snap hoe zwaar de keuze is, de afgelopen tijd heb ik meer dan eens (helaas) met een huisdier de rotbeslissing moeten nemen om in te slapen. En ik weet ook dat je er echt schuldgevoel van kan krijgen. Het "Ben ik te vroeg?", wat door je hoofd heen gaat. Maar aan de andere kant als je wel doorgaat meet behandelen en het betert niet, "Ben ik te laat?" Wat je ook kiest: ik lees aan alles dat je het konijnenwelzijn hoog hebt staan en zwaar laat wegen in de beslissing. Dan is er geen verkeerde keuze te maken. Nogmaals sterkte!
Nogmaals dank!
Precies dat gevoel van Ben ik te vroeg? of Straks ben ik te laat? (vooral 's nachts als er geen da in de buurt is)...
Eerste konijn 10 jaar geleden laten inslapen met ec. Toen was behandelen nog ongebruikelijk, maar oooo, wat heb ik het moeilijk gehad dat ik het niet geprobeerd heb maar meteen naar (konijnkundige) da geluisterd heb. Nu sta ik er weer voor en het valt me op dat ec nooit alleen komt. Net als toen met Miffy zijn we nu ook met Hopper al lange tijd aan het dokteren. Hij heeft last van chronisch blaaszand en ondanks calciumarm eten en drinken en begeleiding door het befaamde en meelevende team van Wilhelminapark geen perfecte remedie te vinden; pappen en nathouden. Als Hopper ec overleeft, moeten we daar ook weer mee aan de bak en misschien heeft het een wel met het ander te maken.
Ik ga nog maar eens een knuffel en een stukje appel geven (voordeel van thuiswerken) en een traantje laten 😞
Bedankt voor jullie medeleven.
-
25 minuten geleden, Evee zei:
Ja, het is een situatie die normaal is bij EC. Het is echt hartverscheurend.
Zelf houd ik een maand actief behandelen aan, echt alles uit de kast halen wat er kan. Is er dan geen verbetering, dan kies ik voor inslapen. Ik heb één konijn gehad die het zo heftig had als jij omschrijft, en die knapte dag 18 a 20 pas echt wat meer op. Hij is ook behandeld met de dexamethason injecties. Hij tolde wel wat, maar had vooral draaiende oogbollen waardoor hij heel wiebelig was, dat zag er ook naar uit.
In een maand was bijna alles weer goed, op een paar kleine restklachtjes na. Zijn hoofdje stond nog een klein tikje scheef en hij waste zich niet goed en at de blinde darmkeutels niet meer.
Hij heeft nog een aantal jaren (ongeveer 3 jaar uit mijn hoofd) gelukkig geleefd zonder veel problemen. Vorig jaar kwam het terug, de eerste keer ging het vrij vlot over met fenbendazol behandeling. Maar een paar maanden later kwam het weer behoorlijk terug, en toen was er ook na een maand weer terugval in plaats van verbetering en heb ik voor inslapen gekozen. Hij was toen 9 jaar oud.
Ik bood een keer of 4-5 per dag actief het eten aan. Natuurlijk lag er gewoon de hele dag wat te eten, maar ik ververste dat vaak. Vers groenvoer en verse en gedroogde kruiden werden hier het beste gegeten. Afvallen zal hij wel, het gaat er vooral om dat er voedsel in de darmen blijft zitten en die goed blijven werken. Vergeet ook niet water aan te bieden (of waterig dwangvoer).
Maar aan de andere kant als je het echt konijnonwaardig vind is het niet te vroeg om de keuze nu te maken. Jij bent de enige die het kan beslissen. Niet elk ziektebeeld verloopt hetzelfde, niet elk baasje staat er hetzelfde in.
Zo waardevol je reactie, enorm bedankt!! ❤️
-
Lieve konijnenfans,
Over dit onderwerp is al zoveel geschreven (dank Wilhelminapark en Bunnybunch) en toch zit ik nog met vragen.
Eigenlijk hadden wij al besloten dat het niet meer konijnwaardig is voor Hopper en dat we hem vanmiddag laten inslapen.
Nu zijn de twijfels weer enorm. Natuurlijk nemen we ook de mening van de (konijnkundige) dierenarts mee, maar mijn ervaring is dat ik toch zelf met info moeten komen.
Daarom wil ik hier graag even de boel op een rijtje zetten en mocht iemand adviezen hebben, graag!
Wij hebben Hopper (ram, 7 jaar) afgelopen zaterdag uit de vakantieopvang opgehaald en toen zagen we dat hij een scheef hoofdje had (geen woorden voor).
We zijn meteen naar de dierenarts doorgereden en met dubbele dosis panacur, meloxidyl, cisaral en dwangvoer begonnen. Naast zijn scheve hoofdje, tolde hij om zijn as, was steenkoud en keutelde niet meer.
We hebben hem en zijn partner binnen gezet, op warmtepad en langzaam buikje en temperatuur weer redelijk goed gekregen.
Hoofdje is wel nog schever geworden en vandaag heeft hij weer ondertemperatuur.
Vanmiddag bekijkt de dierenarts hem opnieuw en willen we ook Dexamethason navragen.
Het moeilijkste vind ik natuurlijk om hem zo te zien met zijn lijfje en hoofdje, maar vooral de totale paniek in zijn ogen.
Hij is (helaas) superervaren en heel goed handelbaar met medicatie en dwangvoer (lange medische geschiedenis), maar dat is nu anders. Hij protesteert hevig en dat maakt ons zo aan het twijfelen of dit oké is.
Hij ligt verder vrijwel de hele dag op warmtepad, loopt af en toe in paniek rond en geniet nog zichtbaar bij het aaien. Ook eet hij kleine stukjes appel en wortel, soms een sprietje wortelloof of een stukje bleekselderij, maar alleen als we het tegen zijn mondje aanhouden. Zo dubbel.
Ik weet dat je bij ec een heel lange adem moet hebben en de medicatie 2x per dag is duidelijk. Maar hoe vaak moeten we dwangvoeren en/of iets te eten aanbieden? Ik heb de neiging er de hele dag naast te gaan zitten, maar dat is natuurlijk ook niet handig/sommige dagen onmogelijk.
En is dit een situatie die nog normaal is bij ec, waardoor we door kunnen gaan met behandelen?
Ik snap dat jullie hét antwoord ook niet hebben, maar als je met me mee wilt denken, vind ik dat heel erg fijn. Alvast bedankt!
Brenda
-
1
-
Chronisch ec
in Gezondheid archief
Geplaatst:
Bedankt allemaal! Ik zie zelf ook mogelijkheden met Panacur, alleen dierenarts niet, maar daar durf ik zelf wel mee aan de slag te gaan.