ankefino

Het is vandaag precies een maand geleden dat ik afscheid heb moeten nemen van Odin en Yola. Dit was een heel moeilijk afscheid omdat ik ze al een 7 en 9 jaar had. Odin had ik 9 jaar geleden geadopteerd. Hij is uiteindelijk 12 jaar geworden wat een hele mooie leeftijd is voor een konijn. 2 jaar later heb ik Yola geadopteerd als vriendin voor hem. Ze waren een heel lief koppel en waren altijd samen. 7 jaar later zijn ze op dezelfde dag ingeslapen. Odin had artrose, staar en een hartnekkige binnenooronteking wat hem teveel werd. Yola had al 1,5 jaar een baarmoedertumor wat na 1.5 jaar haar ook te veel werd. Ik ga ze heel erg missen.

Ik zou gerbils geen plastic geven om de reden dat ze zoveel knagen. Door aan plastic te knagen kunnen ze deeltjes plastic binnen krijgen. Knagen is heel normaal voor knaagdieren en gerbils staan er om bekent dat ze veel knagen. Ik zou ze gewoon veel natuurlijk knaagmateriaal geven.

Ik noem mijn konijnen meestal de oelies of de bunbuns. Odin noem ik nog wel eens Odie maar voor Yola heb ik geen bijnamen. Mijn gerbil Mortimer noem ik meestal Morrie en onze kat Poki meestal gewoon poes.

Voor mij is het ook oppas zoeken als ik van huis ben. De dierenartskosten vind ik niet zo erg maar elke keer oppas zoeken vind ik een groot nadeel.

Ik was jarenlang vrijwilliger bij het knaaghof in Rijswijk. Helaas ben ik na mijn study 40 uur per week gaan werken en kon ik niet ook nog in het weekend vrijwilligerswerk doen. Nu sponsor ik een hok daar en geef ik tijdens inzamelingsacties.

Ik heb altijd groepscrematie gedaan. Is goedgoper dan individuele creamatie. Je krijgt dan geen as maar dat hoef ik niet. Begraven deed ik niet want we hadden best een kleine tuin. Gerbils en hamsters zijn wel begraven in de tuin masr een konijn van 2 kilo vonden we te groot.

hallo allemaal, Ik heb een konijn waarvan eind oktober 2018 een baarmoedertumor met uitzaaiingen naar de longen is gevonden. Ze leek er verder niet zoveel last van te hebben en het enige wat ze had was heel af en toe wat bloed bij haar plas (of uit haar vagina?). De dierenarts had me toen verteld dat ze waarschijnlijk nog maar enkele weken tot maanden te leven had. We zijn inmiddels 10 maanden verder en het ging altijd goed. Ik merk nu wel dat ze wat minder eetlust heeft en de afgelopen paar weken heb ik wel aardig wat bloederige plekken in de plasbak gevonden. Ze loopt verder wel vrolijk rond maar ligt ook veel. Nu vind ik het heel erg moeilijk om te beslissen wanneer het genoeg is en ik haar moet laten inslapen. Ik heb verder natuurlijk geen idee hoeveel last ze er verder van heeft. Wat namelijk ook nog speelt is ze samen zit met een konijn van 11 jaar oud met staar en artrose. Die heeft veel steun aan haar en ik denk dat hij wel flink eenzaam kan worden als zijn maatje er niet meer is. Heeft een van jullie hier ervaring mee en hoe te beslissen wanneer het niet meer verder kan? alvast bedankt

Ik zit een beetje in hetzelfde schuitje. Bij mijn konijn is een half jaar geleden een baarmoedertumor gevonden. Er waren al uitzaaiingen naar de longen dus verwijderen kon niet meer. Het afgelopen half jaar heb ik eigenlijk niks aan haar gemerkt en is ze gewoon een normaal konijn. Ik geef overigens geen pijnstilling, het is best wel een bang konijntje dus ik denk dat dat best veel stress geeft. Ik weet niet of ik dat dan nog aan moet beginnen omdat ik verder helemaal niks aan haar merk?