[Veilige en giftige planten/groenten.]

(Sommige) sierpompoen is hartstikke giftig. Dus alléén eetpompoen en zelf even proeven als je niet zeker bent. Smaakt hij zoetig, is het okee. Smaakt hij bitter: giftig. 

[Konijn beweegt kop van links naar rechts, springt niet goed]

Dank je, Evee.

 

Ik mag de goedmakertjes meestal zelf opeten, haha. Of toch, zolang ik er sta op te kijken, beginnen ze er niet aan. Achteraf is het wel altijd op. 

Vandaag liet Tulli zijn urine weer lopen terwijl hij liep, gisteren ging hij netjes op de wc. Hij wiebelde wel niet. Het gaat wat op en af, maar sowieso niet slechter dan bij aanvang van de behandeling.

We beginnen in een gewoonte te komen. Ze hebben het nog steeds niet graag, maar lijken eraan gewend te raken, en ik ook. 

[de beestjes drinken ongeveer 1,5L! + onduidelijkheid over de veiligelijst]

Je hebt talloze soorten melkdistels, die zijn tamelijk zacht en prikken niet of weinig, in vergelijking met de stevige, prikkende distels. Als je ze afbreekt of afsnijdt, komt er sap uit dat net melk is. Alle soorten melkdistel mogen ze hebben. 

[Konijn beweegt kop van links naar rechts, springt niet goed]

Dank je wel.

Tuul had vandaag gelukkig een goede dag. Hij kon terug in de wc springen en kwam vanmorgen meteen enthousiast een stuk wortel halen. Verder heb ik vandaag ook niets verkeerds gezien aan hem, hij kon zijn evenwicht goed houden en sprong vlot. Ik merk enkel wel dat wanneer ik hem vastheb, voor zijn meds, dat er nog weinig kracht in zijn lijfje zit. Hij wil wel tegenwerken, maar het lukt niet echt, maar hij is wel een goed patientje en slikt de meds goed door. Coquille maakt nergens een probleem van, die heeft al te veel meegemaakt om zich druk te maken om wat medicijnen in een spuitje, de twee dames daarentegen, Luna en Fleur, zijn er écht niet mee opgezet, kleine trutjes trekken steeds hun kop weg en weigeren te slikken. Gelukkig ben ik even koppig als zij zijn, haha.

[Konijn beweegt kop van links naar rechts, springt niet goed]

Ik heb net geprobeerd met geraspte wortel, omdat ze dat gewend zijn. In een bakje, zonder meds, maar ze bekeken het amper. Nu zal de warmte ook niet meehelpen, maar zo schiet het ook niet op. Straks dus weer vangen en met een spuitje in de bek, terwijl ik ze verder blijf 'trainen' om eender wat uit een bakje te eten. 

Ik ben ermee akkoord en heb er alle begrip voor dat konijnen niet graag vastgepakt en opgetild worden, maar zonder meds worden ze helemaal niet beter. Huisdieren moeten nu eenmaal soms toegevingen doen: paarden moeten zadel en ruiter dulden, honden moeten naar het trimsalon en konijnen moeten, als ze ziek zijn, wel eens opgetild worden. 't Is voor hun eigen welzijn. Toch? 

[Konijn beweegt kop van links naar rechts, springt niet goed]

Dank je, Lonja. Ik ga Tulli goed in de gaten houden, want ik merk dat de neurologische symptomen heel erg komen en gaan, het ene moment kan hij nauwelijks overeind blijven, het volgende hupt hij er vlot vandoor. Als ik merk, vandaag of morgen, dat de terugval te groot wordt, bel ik de DA om even te overleggen, maar ze geven vandaag 34 graden, morgen 31, geen weer om met een ziek konijn te gaan sleuren, dus ik hoop dat ik dan al, indien nodig, verder kan met de Metacam ipv naar de praktijk achter een inspuiting. 

Ik heb gisteren geprobeerd de witvoeten hun meds op toast te geven, omdat het de dag voordien ook goed ging, maar gisteren ging het dus de mist in. Ook appelsap geprobeerd, omdat we dat staan hadden, zonder meds erin, gewoon om te zien of ze het mogen, maar noppes. Kan vandaag achter fruithap om te zien of ze dit wel zo graag willen dat ze er moeite voor willen doen, maar intussen moesten ze gisteren wel hun meds hebben, en omdat ik de dag voordien al wat gesukkeld had met de toasts, moesten ze gisteren echt hun hele dosis binnenhebben. Dus dan maar de spuitjes klaargemaakt, hen een voor een opgetild en de meds in het bekje. Daarna elk koppel een berkentak gegeven als goedmakertje, maar enkel het eerste koppel wou eten. Het tweede koppel ging languit liggen puffen, wat me dan weer ongerust maakte dat de stress en de warmte hen fataal gingen worden, maar deze morgen zaten er gelukkig nog altijd vier. Ik ga verder proberen met andere lekkere dingen, maar tot ik hét spul gevonden heb, moet het maar op deze manier. Van halve dosissen gaan ze ook niet beter worden. 

Jij ook bedankt, Anjo. Ik heb wel vertrouwen in de diagnose van de DA, omdat ik dat zelf ook al vermoedde, maar middenoorontsteking is niet iets banaals, en wat als Tuul dit toch heeft ipv Ec? Anderzijds, de praktijk waar ik ga voor mijn nijnen, is in mijn ogen de beste in de omgeving, zij waren 15 jaar geleden al de autoriteit op het gebied van konijnen. Als zij het niet weten/kunnen oplossen, kan niemand het. Als ik voor een tweede mening ga bij de DA'en in de buurt, zal de diagnose ofwel Ec zijn, ofwel " We weten het niet, maar 't Is maar een konijn, voor 10 euro heb je een nieuw.' " Ik leef hier nogal in 'honden-, katten-, paardenland. Vogels, konijnen, hamstertjes, ... Vervangbaar. 

Verder merk ik wel dat ik de zorg onderschat heb. Nee, niet onderschat, maar het weegt wel veel zwaarder op me dan ik dacht dat het zou doen. Mijn leven is nogal crap op dit gebied, weinig goede dingen, maar op zijn minst kon ik altijd zeggen: "Gelukkig heb ik mijn dieren en gelukkig zijn ze gezond." Nu dus niet meer. Drie weken geleden moest de hond van mijn ouders onder het mes, wat eigenlijk ook grotendeels mijn hond is, aangezien ik ermee ga wandelen, ermee naar de hondenschool ga en overdag met hem bezig ben. De ingreep zelf ging goed, maar tegen de avond zakte hij in en hij had zoveel pijn dat hij onderkoeld raakte. Mijn ouders zeiden dat ik overdreef en dat het wel los zou lopen, maar 's ochtends wou hij nog steeds niet eten, drinken, bewegen. Hij kwispelde zelfs niet. Uiteindelijk is het wel goedgekomen met hem, maar het waren wel angstige momenten. Daarna moest ik met B.abs, mijn eigen hond, naar de DA voor een pijnlijke rug, maar tegelijk stelde die DA dat de gezwellen die ze had op haar wangen uiterst kwaadaardig waren en meteen verwijderd moesten worden. Tweede opinie gaan vragen bij mijn vaste DA en het bleken cysten te zijn, onschuldige zakjes onder de huid die zich met vocht vullen. Toen niesde Luna, wat werd opgelost met een ABspuitje, of zo leek het, want sinds gisteren niest ze weer. En toen Tulli, die spastisch begon te doen, waarna het vermoeden kwam dat ze allevier ziek waren. Intussen heb ik hun rennen zowat leeggestript, zonder speelgoed en hoeken en kanten om zich achter te verstoppen, omdat anders ‘de jacht’ te lang duurt, enkel hun nachthok en een paar speeltunnels hebben ze nog. Ik vind het zo erg voor hen, ze zijn al ziek en dan nog eens een lege ren. Ik weet dat het maar voor even is, een maandje doorbijten, maar intussen vind ik het zo vreselijk sneu voor hen. We zullen dus blijven doorzoeken naar manieren om het voor hen en voor mij aangenamer te maken. 2 gedaan, nog 26 te gaan.

Tnx voor het medeleven.  

En sorry voor het lange bericht. 

 

[Konijn beweegt kop van links naar rechts, springt niet goed]

Tulli krijgt geen pijnstiller, ik heb wel nog staan van vorige keer dat Luna nodig had, een onaangebroken flesje Metacam. Zou het nodig zijn? Volgens de DA had hij geen pijn, hier is specifiek naar gevraagd. Wat de middenooronsteking betreft, ik moet afgaan op wat hij vertelt. Ik dacht dat de AB bij de behandeling voor Ec hoorde, maar als het gegeven wordt om een eventuele ontsteking aan te pakken zijn beide vlakken sowieso gedekt, toch? 

Heb net geprobeerd, voor ik je reactie had gelezen, de druppels op een toastje te doen. Bij de witvoeten werkte dit tamelijk goed, al bleven er wel een paar kruimels liggen, maar zij zullen hun dosis wel binnen hebben. De witneuzen, waar Tulli toe behoort, ging minder vlot. Hét grote probleem is namelijk dat Tuul niets neemt wat Fleur, zijn maatje, niet eerst neemt. Toast werkt dus niet helemaal, aangezien Fleur er eerst al van eet alvorens hij eraan begint. Het is dus niet zeker wie hoeveel binnen krijgt. Ik ga morgen eens proberen met perenprutje, toch al veel goeds over gehoord, (misschien vindt hij dit wel zo lekker dat hij er toch uit zichzelf aan begint?) en anders eens met geraspte appel, dat zie ik ook wel werken. Echter blijft het probleem: wie krijgt hoeveel binnen? Hij eet wat zij eet, twee potjes zie ik niet meteen lukken, maar dat weet ik maar eens ik probeer. 

Hardhandig (van m'n vorige post) klinkt wat hard, want het valt op zich wel mee. Ze laten zich tamelijk goed optillen, als ze zich niet kunnen verstoppen, en dingen als nagels knippen laten ze vlot doen. Het geven van de meds zal ook wel meevallen, alleen moeten ze dan wel opgetild worden. Bovendien ben ik op die manier zeker dat elk zijn dosis binnenkrijgt. Als de toasttruuk al werkt bij twee van de vier is dat al het halve werk, dan zoek ik voor de andere twee wel even verder. 

Ik ga eerst eens prutje op een lepel proberen. Eventueel prutje in een spuitje. Wat ook kan is twee potjes met medicijnen-prut, en dat ik dan één van de twee afzonder, door de bovenkant van een binnenkooi of zo, en pas weer bij elkaar als alles op is. 

 

[Konijn beweegt kop van links naar rechts, springt niet goed]

Dank je wel voor de reacties.  'k Zal hen jullie beterschapswensen overmaken.

De DA zei ook dat ik er goed op tijd bij was, en dat hij/ze alle kans hadden, als het Ec is, om een volledig herstel te maken, maar toch hadden mijn alarmbellen moeten afgaan bij hun lage gewicht. Ze zijn al maanden mager, van na de winter eigenlijk, maar ik dacht dat dat kwam omdat ik hen in de winter volstop met biks, opdat ze een vetlaagje zouden krijgen en hen na de winter terug op het gewone rantsoen zet van minder biks en meer groenvoer, waardoor ze dus logischerwijs afvallen. Nooit gedacht dat het bij allevier een symptoom van Ec zou kunnen zijn. Of nee, het is weleens door mijn gedachten gegaan, maar ik heb het toen vlug afgedaan als zijnde doemdenkerij. Stom, he, dat je gevoel je iets aangeeft en je verstand je terechtwijst? 

Ik moet afgaan op wat de DA zei, en hij heeft in Tuuls oren gekeken met zo'n otoscoop, maar zijn oren waren 'perfect', dus kon hij al meteen middenoorontsteking uitsluiten. Geen abces, geen pus, roodheid, enz. Gewoon mooie, schone oren. Is dit niet de correcte manier om dit uit te sluiten, of had hij wat anders moeten doen? Ik heb er eigenlijk geen idee van en moet het dus doen met wat hij ziet/zegt. 

Ze moéten niet noodzakelijk kleiner zitten, maar ik moet hen oraal 28 dagen lang Panacur geven. Ik ga het proberen op een stukje brood oid, maar als dit niet werkt, moet ik het 'hardhandiger' aanpakken en moeten ze gevangen worden om op schoot de medicijnen te krijgen. De Baytril is ook voor in de mond, een siroopje dat ik hen met een spuitje kan geven. Het is niet zo erg gesteld met Tuul dat hij in een draagmandje moet worden vastgezet of zo , hij kantelt niet om en kan meestal gewoon doen wat een konijn doet, vandaar dat ik hem ook niet in een binnenkooi of zo wil, nu kan hij in zijn eigen omgeving blijven, zijn eigen ren, enkel wat kleiner. 'k Ga intussen van de gelegenheid gebruik maken om het andere stuk van de ren een make-over te geven. Dit was al langer nodig, maar het kwam er niet van omdat die kleine hupsels steeds in de weg lopen en ik hen niet op wou sluiten. Nu zitten ze sowieso even opgesloten, dus kunnen ze daarna meteen in een nieuwe, schone, opgeruimde ren. 

Ik heb nog nooit in het echt neurologische verschijnselen gezien van Ec, bij Coquille beperkte het zich altijd tot gewichtsverlies en urinebrand, dat waren de signalen om meteen met Panacur te beginnen, misschien daardoor dat ik nooit neurologische verschijnselen bij hem gezien heb, dat ze niet de kans hadden tot ontwikkeling te komen bij hem. Het is wel echt 'vies' om te zien. Eigenlijk net zoals toen ik de eerste keer een hond een epileptische aanval zag krijgen. Al vaker gezien op tv of een filmpje, maar als je het in het echt ziet, is het wel nog wat anders. :( 

[Konijn beweegt kop van links naar rechts, springt niet goed]

Net terug van de DA. 

Het is hoogstwaarschijnlijk Ec. MIddenoorontsteking sowieso niet. Er is een kleine kans dat het een tumor in de hersenen is, maar dat is alleen met een scan vast te leggen en dan kan je er toch nog niets aan doen. Heb Panacur en Baytril meegekregen en het leukste van al is: ze 'mogen' allevier behandeld worden. 28 dagen Panacur en 7 dagen Baytril. De witvoeten zullen weinig problemen geven. De witneuzen daarentegen ... 'k Ga dus een stukje van de grote ren afsluiten, dan moeten ze daar maar genoegen mee nemen de komende vier weken. Dat stuk is 2,52 m² (120 bij 210), niet ruim, maar ook niet mini, als noodoplossing. Het moet maar. 

De reden om hen allevier te behandelen is hun 'ondergewicht'. Ze zijn allevier mager. Blijkbaar niet meer 'slank' zoals vroeger, maar echt mager. Ze vertonen verder geen symptomen, maar volgens de DA kan het perfect dat ze allevier enkel vermageren als symptoom hebben, een soort chronische Ec, waar dan in geval van verminderde weerstand andere symptomen bij komen, zoals bij Tuul de dystonie (als ik het goed onthouden heb) van de ogen en de wankelgang. 

Ben ook wel ergens blij dat ze allevier behandeld worden, bij Coquille blijft de Ec toch door mijn hoofd spoken, al doet hij het goed, door nu te behandelen is een eventuele aankomende (of misschien al bezig zijnde) aanval meteen gestopt. Kunnen ze met een schone lei herbeginnen. 

[Konijn beweegt kop van links naar rechts, springt niet goed]

Dank je, Lonja. Het kan inderdaad nog alle kanten op, alles is nog mogelijk. Morgen weten we meer, en ik zie er enorm tegenop, maar het moet wel. De kop in het zand is geen oplossing. Ik wist wel niet dat de symptomen van Ec kunnen komen en gaan. Heb het nooit zo gezien bij Coquille. Die vertoonde wel geen neurologische symptomen, wel zaken als gewichtsverlies en urinebrand, die zijn in bepaalde mate chronisch, die kunnen niet zo makkelijk komen en gaan, toch niet op een kwestie van uren. 

Ik heb al zitten nadenken hoe ik het kan oplossen om hem toch makkelijk medicatie te geven. Hem in een kooi of binnenren zetten, zoals met de anderen, is geen optie, dat wil ik hem niet aandoen, om wat je al zegt: de stress. 'k Zou in eerste instantie proberen hem de meds te geven op/in iets lekkers, maar mocht dat niet werken, zou het in feite mogelijk zijn een klein stuk van de ren af te sluiten, zodat hij haast geen vluchtweg heeft en ik hem makkelijk kan vangen. Liever niet op deze manier, maar de ren die ze hebben, is heel avontuurlijk, met grond die volledig vol gangen gegraven is, en allerlei hoekjes en kantjes om zich te verstoppen. Eer ik hem daar te pakken heb, haha, de eerste keer kan wel lukken per toeval, maar de tweede dag ziet hij me al komen ... Ik heb Tuul nog maar één keer langdurig moeten behandelen, toen zat hij nog binnen in huis en dit ging toen wel goed. Ik ga er nu vanuit dat hij geen goede patiënt zal zijn, omdat hij halfwild is en al jaren buiten leeft, maar misschien valt het wel heel goed mee. 't Is zo'n leuk konijn, echt een goed karakter. Zo eentje wat nooit wat mankeert en gewoon altijd zijn gangetje gaat. 

'k Bedenk me nu, we hebben sinds een paar weken een nieuwe hond. Die kan niet tot bij hen, maar hij ruikt anders, blaft anders. Dit zou mss toch een aanval van Ec kunnen uitgelokt hebben. Maar anderzijds, doet het ertoe? Als Tom al de oorzaak is, hij gaat toch niet weg. 

Soit, ik ben mezelf gek aan het maken, terwijl ik nog niets weet. Ik ben al aan het plannen voor dingen die misschien niet eens moeten. 

Morgen weten we meer. 

[Konijn beweegt kop van links naar rechts, springt niet goed]

Dank je, angela. 

Spijtig van je konijntje. Wat hij had, klinkt als wat Tuul nu laat zien. Ik hoop dat het bij Tuul wel meevalt, hij is 'nog maar' zes. Elf jaar is al een heel aardige leeftijd voor een konijntje, al blijft het afscheid altijd te vroeg. 

Ik houd jullie op de hoogte.

[Konijn beweegt kop van links naar rechts, springt niet goed]

Dank je wel voor de reacties. Ik hoop erg hard dat het geen Ec is, Tuul is een halfwildje en hem 28 dagen lang àlle dagen 'vangen', zowel hij als ik zien dat helemaal niet zitten. Uiteraard, als het moet ... MIddenoorontsteking kan inderdaad ook een optie zijn, klopt wel: duizeligheid, slecht evenwicht, komt plots op. Hij zat, terwijl hij steeds heen en weer bewoog met zijn kop, ook steeds met zijn oren helemaal wijd, net satellieten, wat ik hem nog nooit heb zien doen. Maar hij schudt niet met zijn kop of krabt niet aan zijn oren, of hoeft dat niet bij oorontsteking? 

Tuul is geen albino, Sanne, hij is zwart met een enkele witte vlek, maar inderdaad, dat ging wel door mijn gedachten, dat de bewegingen die hij maakt, lijken op die van een bino die de omgeving scant, en Tuul ziet mss slecht, hij heeft halfbruine/halfblauwe ogen, maar hij heeft het nog nooit eerder gedaan, het is echt heel plots gekomen. 

Ik ben daarnet nog eens gaan kijken en hij zag er al een heel stuk beter uit. De hoofdbewegingen waren er nog, maar veel kleiner (daarnet ging zijn hoofd toch in een hoek van 45 graden, nu zijn het nog minieme tikjes, leek meer op de hik) en hij sprong ook veel vlotter en energieker. Echt vreemd dat het zo vlug lijkt op te klaren. Ik ga hoe dan ook morgen bij de DA, zelfs al is er maar weinig meer te zien, ik hoop enkel dat ze dan nog wel een diagnose kan stellen. 

[Konijn beweegt kop van links naar rechts, springt niet goed]

Tussen half vijf en half zeven moet er iets gebeurd zijn met Tulli. Toen ik om halfvijf korrels ging geven, niets gezien (of niet goed genoeg gekeken?), om half zeven zie ik meteen dat er iets is: hij beweegt zijn kop in steeds dezelfde beweging van links naar rechts, en hij springt nog, maar wat 'gebrekkelijk'. De beweging die hij met zijn kop maakt, lijkt op hoe je zelf je hoofd zou bewegen als je een artikel leest zonder je ogen te bewegen, zodat je steeds met je hoofd langzaam van links naar rechts gaat en dan met een schokje terug naar links om aan de volgende regel te beginnen. Zijn pupillen/ogen bewegen ook schokkerig alle kanten op. 

Morgen afspraak bij de DA, om 10 uur, maar hebben jullie enig idee wat dit kan zijn? Ec? Hersenbloeding? Of kunnen jullie me mss wat geruststellen, ik vond het er erg akelig uitzien. Hij springt wel nog, toont interesse en eet ook nog goed. Ik heb hem gisteren wel gekamd, omdat hij erg moeilijk ruit en een dikke vacht heeft, maar dat was gisterenmiddag en erna ging hij meteen eten, dus hij leek niet erg onder de indruk. 

Pfff, vind het toch maar naar ... Vorige week geluk gehad met Luna, met snot dat dan toch niet echt snot was en met een spuitje AB kon opgelost worden. Hopelijk morgen weer geluk. 

[Wilgentakken beperkt geven?]

Bij de mijne merk ik toch dat wanneer ze meer (veel meer) wilg krijgen dan gewoonlijk, ze niet in hun gewone doen zijn. Minder actief, minder goed eten, net alsof ze wat misselijk zijn. De dag nadien is dit dan weer over. Ik zie dus wel een verband, maar dan wel enkel als ze echt een hele grote tak krijgen, zeg maar een tak met de dikte van je pols met alle zijtakken. 

[Terra Konijnenvoer]

Ik heb de mijne zo'n drie zakken ervan gevoerd. Werd me aangeraden tijdens een opendeurdag en die vrouw was zo enthousiast dat ik haar niet wou teleurstellen. Ze aten het wel, en ik zie persoonlijk geen graten in gemengd voer, zolang ze maar alles ervan opeten, maar er zaten toch ook dingen in waarvan ik me afvroeg wat het nut was. Zo is de wilg die erin zit, eigenlijk gewoon houtschilfers. Wilg zit er dus effectief in, maar in zo'n kleine stukjes dat ik de efficiëntie ervan niet echt inzie, en bovendien lieten ze het hier liggen, wsl omdat ze verse wilg in tak-vorm toch net iets lekkerder vonden. Het grove luzernegras lieten ze evengoed liggen, dus uiteindelijk was er tamelijk veel verlies voor een voeding die toch niet zo goedkoop is. Ik denk dat ik, voor BB, deze voeding best wel had kunnen waarderen, maar na BB ben ik nogal gebrainwashed op biks, haha, vandaar dat ik nadien terug ben overgegaan op gewone, saaie, bruine biks. 

[aandacht]

Hier hetzelfde als bij Rian en Lonja. Ze krijgen hun dagelijkse verzorging en bij het voeren ga ik hen wel even in de gaten houden om te zien of alles nog goed zit, en de enige kroeler die ik heb, Luna, krijgt wel wat aaitjes, (de andere drie schieten al weg als ze nog maar een vinger voelen), maar dat is het wel. Ze hebben ruimte en elkaar, ze moeten zich maar zien te vermaken. 

[Terugkerende diarree duurt paar uur en stopt vanzelf]

Ja, haha, suikerbrood is zoiets als andijvie en chinese kool, 't is niet het brood met suikerparels erin.  Ik ken het alleen als suikerbrood, maar de officiële naam is vast anders. Het wordt hier ook 'suikerij' genoemd, naar de grote gelijkenis die het vertoont met de paardebloem, die in de volksmond hier ook 'suikerij' wordt genoemd. Beetje ingewikkeld, maar ja. Het lijkt erg op andijvie, maar andijvie rot heel vlug, als het een beetje veel regent, kan je de helft van je krop wegsmijten, dit heb je niet bij suikerbrood, vandaar dat deze mijn voorkeur heeft. 

@Dolly, wat jij vertelt, herken ik wel. Er lag inderdaad twee keer een hoopje drab, met nog heel vaag de vorm van keutels erin, en dan daarna waterdiarree. Het zou dus eigenlijk wel goed kunnen dat de drab de opstopping is, en dan de waterdiarree erachteraan. En deze keer is Tuul wel heel erg aan het ruien, dus het kan wel dat het een haarprop was. Weet niet of het helpt, maar heb hem daarnet geplukt en geborsteld. Baat het niet, dan schaadt het niet. Als het nogmaals gebeurt, en het lukt om tijdens de diarree bij de DA te raken, zal ik het sowieso doen, kunnen ze hem eens volledig nakijken, en anders een staal, kunnen ze dat toch al controleren. Giardia ken ik van de hond van mijn ouders, die had, volgens het asiel 'al zo lang hij er zat diarree die niet opgelost kon worden'. ??? Wij ermee bij de DA, bleek Giardia, enkele pilletjes erin en de diarree was weg. Snap niet dat het asiel dat niet zag of wou behandelen, het is idd eenvoudig op te lossen. Maar die had toen altijd diarree, bij elke ontlasting, en elke dag. (En hij had een waterverslaving, hij dronk zo'n 8 liter per dag, wat er ook mee te maken zal hebben. Veel vocht erin, veel vocht eruit.) Maar de DA zei wel dat Giardia actief kan worden, dan kan stilvallen, om dan weer actief te worden, naargelang de groei van de bacterie-colonie of zoiets. Dat die rustperiodes kennen en periodes waarin ze zich ineens vermenigvuldigen. Even afwachten of het nog gebeurt. 

[Terugkerende diarree duurt paar uur en stopt vanzelf]

Bedankt iedereen, voor de reacties.

 

 

Zou er niet iets tussen het groenvoer kunnen zitten wat Tulli niet meer zo goed verdraagt? Je hoort vaker, ondanks dat konijnen jarenlang iets wel goed verdragen, ze later last krijgen van een bepaalde groente o.i.d. wat eerder niet zo was. Dat bijv de darmen wat gevoeliger zijn geworden dan voorheen.

Ik denk maar een beetje mee hoor.

 

Wat me is bijgebleven van de eerste keer is dat ze allevier de dag voordien veel gras hadden gekregen, dus het zou best kunnen dat daar een takje van een of ander tussen zat wat ze eigenlijk niet mogen. De dag zelf van de diarree hebben ze alleszins niets speciaals gekregen, net minder groenvoer eigenlijk dan gewoonlijk, omdat ze de dag voordien al zoveel gras hadden gekregen. De tweede keer (dit weekend dus) hebben ze enkel een halve krop suikerbrood per koppel gehad, zowel de dag voordien als de dag zelf. Ze krijgen nu minder groenvoer, omdat er maar weinig meer beschikbaar is, maar ik sta er wel op die halve krop per dag te geven omdat ze als de malle ruien en zo de boel toch lekker blijft doorstromen. Het lijkt me niet dat het daardoor komt, omdat het suikerbrood een constante in hun voeding is, ze krijgen het alle dagen. 

 

Ik heb gisteren feitelijk hetzelfde gehad met 1 van m'n konijnen. In het begin van de avond nog normale keutels, later op de avond vind ik twee plekken diarree, en dan ook echt bruine drab. Gelijk maar hooithee gemaakt en goed in de gaten gehouden. Konijn bleef gewoon levendig, alsof er niets aan de hand was. Tegen de nacht had ze weer ontlasting en dit was weer in redelijk vaste vorm. Ik begrijp er ook echt helemaal niets van. Ze heeft niets anders gekregen dan normaal, en de anderen hebben hetzelfde te eten gekregen.
Ik kijk het nu gewoon even aan, maar mocht het toch weer terugkomen dan ga ik wel met haar naar de dierenarts.

 

Bizar dat er nog konijnen zijn met deze symptomen, 't is zo vreemd. Gelukkig is jouw nijn ook vlug hersteld van de diarree en hopelijk blijft het bij iets eenmaligs. 

 

Dat is gek. Geen idee wat het is maar ik heb een voedster met darmproblemen. Bij haar is het niet helemaal vloeibaar als het misgaat maar iets dikker. Ik geef haar nu heel weinig biks omdat ze het vaker had. En dat heeft erg goed geholpen. Maar helemaal er vanaf is ze ook niet. En bij Nel is het wel zo dat ze dan half vloeibare keutels heeft maar ze kan ook dezelfde dag nog normale keutels produceren. Ze hebben een snelle stofwisseling. Nel krijgt dus een handje biks per dag en dat heeft het probleem voor 90% opgelost. Maar zij had er veel vaker last van dus ik weet niet of je dat kunt vergelijken. Er gaat iets mis in de darmen iig maar wat precies, weet ik ook niet bij Nel. Het zou kunnen dat het komt omdat ze lang antibiotica heeft gehad voor snot.

Maar bij jouw konijn gebeurt het zo sporadisch dat ik er ook niks mee zou doen, als het vaker gaat gebeuren, dan zou je naar het voer kunnen kijken. Maar een parasiet geeft niet sporadisch problemen natuurlijk maar constant.

 

Ik denk niet dat het aan de voeding ligt, net om wat je zegt, het is maar sporadisch. Mocht hij te veel biks krijgen, zou de diarree alle dagen zijn, en meer continue, doorheen de hele dag, niet enkel een paar uurtjes. Kan best wel zijn dat het bij Nel komt door de AB, dat doet tenslotte veel slechte dingen met de darmflora, dat ze daar permanente problemen door gekregen heeft. Wel spijtig, maar chronische snot is ook geen optie, dus je moet toch wat. 

 

 

Waar het me wel aan doet denken, is giardia. Dat geeft namelijk af en toe diarree. Maar voor zover ik weet, is dat een parasiet die bij honden en katten voorkomt. Mijn honden hebben het gehad en ik moest hen en de katten behandelen maar ik dacht de konijnen niet. Giardia heeft een bepaalde cyclus waardoor ze niet de hele tijd diarree hebben.

Maar misschien zijn er wel parasieten bij konijnen die hetzelfde effect geven, ik ken ze alleen niet. Je zou het plasje diarree kunnen laten onderzoeken, of ook de normale keutels want daar zou het ook aan te zien moeten zijn. Maar ze kunnen aan het plasje diarree misschien zien of er ook bloed bij zit, want zwart betekent vaak bloed. Niet altijd natuurlijk, maar het zou kunnen. Wie weet heeft ie een adertje bij de anus wat af en toe openspringt, dat kan wel bij honden, weet ik. Dus misschien toch langs de dierenarts, als het nog eens gebeurt en dan de diarree   meenemen.

 

Giardia was inderdaad een van de dingen die de DA vernoemde die het zouden kunnen zijn. Hevige diarree, dan een tijd niets, dan weer hevige diarree. Ik heb voor de volgende keer een potje meegekregen om een staal binnen te brengen, zodat kan getest worden op parasieten of andere ziekteverwekkers. Maar ze zeiden er meteen ook bij dat het op zich niet zo'n drama is, aangezien hij goed herstelt zonder er ziek van te zijn of er pijn van te hebben en er nog andere mogelijke veroorzakers zijn, maar daarover straks meer. 

 

Ik zou eerlijk gezegd ook haast denken dat er misschien toch iets in de groenten zit waar hij toch stiekem niet tegen kan. Misschien heeft het te maken met de bespuiting? Ik noem maar wat. Ik heb een konijn gehad die was gek op wortel maar daarna kreeg ze zulke stinkende diarree als ze teveel kreeg. Maar ook totaal niet ziek ofzo.

Hopelijk kom je er nog achter wat de ookzaak is.

 

Een van mijn eerste gedachten bij de eerste keer was inderdaad: gif. De buren hiernaast sproeien zowat alle weken hun gazon, en hoewel er een haag tussen staat, kan het mogelijk zijn dat wat van dat sproeisel op het gras van de konijnen is terechtgekomen. Maar wat de tweede keer dan, dan hebben ze enkel groente uit de tuin gekregen, en hoewel mijn vader ook sproeit, krijgen de nijnen alleen groente die we zelf ook meteen eten, omdat die niét gesproeid worden. (in tegenstelling bv tot tomaten die preventief wordt bespoten tegen roest, dergelijke groenten krijgen ze sowieso niet, omdat ze vroeg of laat toch bespoten geweest zijn.) 

 

Ik zou je nijntje wel mee nemen, dan kunnen ze de darmen op zijn minst voelen. Ik kan niet echt zeggen wat het allemaal kan zijn omdat ik het gewoon niet weet.

 

Succes

 

Ik heb hem vandaag niet meegenomen, omdat hij nu weer gewoon gezond is dus er zou weinig te voelen geweest zijn, én omdat er in de straat van de DA gewerkt wordt, waardoor de zaak moeilijk bereikbaar was en ik niet met een stresskip in een mandje te voet wou gaan. Dat zou zijn gezondheid ook niet ten goede zijn gekomen. Ik heb wel, terwijl ik er was, gevraagd wat zij er van denken, en volgens de DA kan het bij konijnen zo zijn dat wanneer er een verstopping in de darmen zit, bv door teveel haar in te slikken, er extra veel vocht naar de darmen wordt gestuurd om de boel schoon te spoelen. Dan krijg je lopende diarree maar het dier is verder niet ziek of heeft geen pijn. Wat denken jullie hiervan? Klinkt me heel logisch, eigenlijk, en het is zelfs positief te noemen, dat het lichaam dit zelf kan oplossen. 

 

De (ba.h) is inderdaad wel grapppig.

 

[Terugkerende diarree duurt paar uur en stopt vanzelf]

Ik vraag me af of iemand hier al mee te maken gehad heeft of enig idee heeft wat dit zou kunnen zijn. 

 

Een paar maanden geleden ging ik de konijnen hun avondvoeding geven. Groenvoer hadden ze 's middags al gehad, nu nog hooi en water voor de nacht. Bleek Tulli serieuze diarree te hebben. De enigszins vaste stoelgang was lichtbruin met nog nauwelijks te herkennen natte keutels in een plasje vocht, de vloeibare stoelgang was écht vloeibaar, net zwart water. Bij elke hup drupte er een druppeltje zwarte diarree op de grond. Geen commentaar op het volgende aub, maar omdat hij nog even actief was als ik hem ken, absoluut geen zieke indruk maakte en hij meteen aanviel op het verse hooi, heb ik het even aangezien. Toen ik wat later terug ging kijken, waren de keutels bijna terug zoals hoort, vast en enkel wat kleiner en donkerder dan gewoonlijk, maar wel hard en vast. De dag nadien was er niets meer aan de hand, alsof er niets gebeurd was. Ik heb toen nagedacht over wat er anders dan anders was die dag, maar qua voeding en omgang was er die dag niets anders gebeurd dan wat er alle dagen gebeurt. Zelfde voer, niets speciaals in de zin van onweer, vuurwerk, grasmachine, wat voor stress zou kunnen zorgen. Geen slechte planten gegeten, mijn ouders weten héél goed wat ik wél en niét wil met mijn konijnen, haha. Een gewone dag. Maar het was goed afgelopen en heb er verder niet meer bij stilgestaan. Vast een eenmalige vergissing. 

Gisteren is exact hetzelfde gebeurd. Rond 14 uur groenvoer gegeven, niets speciaals gezien. Om 19 uur ga ik de rennen verschonen, opnieuw diarree, in net dezelfde vorm als de vorige keer: een hoopje bruine drab en zwarte druppeltjes. Tulli maakte weeral geen zieke indruk, actief als altijd en meteen naar het verse hooi toe. Paar uur later: niets meer aan de hand. Identiek aan de vorige episode. 

Uiteraard: mocht Tuul een zieke indruk gemaakt hebben, stil gezeten hebben op een bolletje of niet meer willen eten, koud aangevoeld hebben, haar rechtop, slap gelegen hebben, eender wat, stond ik meteen bij de DA met hem, lijkt me ook maar logisch. Maar behalve de diarree zag je niéts aan hem. Hij kwam meteen op zijn achterpootjes aan het gaas staan, begon meteen te eten, liep rond, sprong rond, zat Fleur achterna en waste zich: een gewoon konijn. 

Ik moet morgen langs de DA, maar zie geen nut om hem mee te nemen, je ziet niets meer aan hem, en bovendien, hoewel mijn DA'en tamelijk KK zijn, zitten hier ook specialisten (lees: ervaringsdeskundigen) en steek ik liever hier eerst mijn licht op. 

Zijn er ziektes die dit beeld geven? En moeten/kunnen die behandeld worden? Of kan ik het gewoon laten? Het verdwijnt immers vanzelf en Tuul is er niet ziek door. 

Tnx.  

[Wanneer is een konijn gelukkig?]

Ik heb mijn viertal lang binnen in huis gehad, daar hadden ze de konijnenkamer van 14m² en de badkamer en slaapkamer erbij, omdat ze blijkbaar de konijnenkamer niet groot genoeg vonden, dus zelf over het hekje sprongen als ze daar zin in hadden, haha. 

Later ben ik terug naar huis moeten gaan wonen en zijn de nijnen naar buiten verhuisd, naar een ren van 9m². Wou ik het groter? Uiteraard. Reken maar uit. De groententuin van mijn ouders is zo'n 200m². Het kippenhok, voor vijf kippen en een eendje, zo'n 60m². Daarnaast nog een gazon, een oprit en een stuk met grit, om de auto's te keren. En dan krijg ik toestemming om ocharme een ren van 9m² te plaatsen. Ik begrijp het ook niet, en zag het ook liever anders. Nog maar het dubbele, 18m², was 1000 keer beter en zou geen verschil gemaakt hebben in zo'n grote moestuin. Hooguit twee rijen groenten minder. Mààr, het is de tuin van mijn ouders, ik heb me aan hun regels te houden. Ik bedoel maar, iedereen heeft er een ander beeld over. Mijn ouders vinden dit genoeg, en daar moet ik het mee doen. 'Kijk dan', zeggen ze, 'naar al die konijnen zonder ren.' Waarop ik dan steevast antwoord: 'Het is niet omdat anderen het fout doen, dat ik het ietsje minder fout moet doen. Ik doe het liever meteen goéd.' Je hebt niet alles te kiezen in het leven, je moet blij zijn met wat je krijgt. 

Soit, ik heb niet de indruk dat mijn konijnen ongelukkiger geworden zijn door minder ruimte. Nu heb ik een duo in de ren van 9m² en een duo in een ren van 4m². In mijn ogen veel te klein, maar meer was, weeral, niet mogelijk, dit was een hoekje wat nog over was. Het is zo petieterig klein in vergelijking met mijn droom-konijnenverblijf. Mocht het míjn tuin zijn, ze kregen de halve tuin met hun viertjes, met een konijnenheuvel en fruitbomen om onder te liggen. Nog een paar Vlamen-vriendjes erbij, gele of bino's, welke Léopold en Joséphine zouden gaan heten ... zucht. Maar ook hier lijken de nijnen me best tevreden. Ze kunnen gerust de pootjes strekken en liggen meestal toch maar in de wc rond te hangen. 

Lang verhaal, maar ik bedoel, TS, in het leven moet je compromissen sluiten, je kan niet alles hebben wat je wil, je woont hier niet alleen en, op voorwaarde dat je een goed werkende groep hebt, is 8m² best een mooi verblijf. Laat je kop niet zot maken.

[(over)dosis metacam hond?]

Misschien heb je de DA al gebeld en heb je al een antwoord, maar toen Coquille (ongeveer 2 kg) Metacam moest, was de dosering van Metacam Hond tussen 0,4 ml en 1 ml per kg lichaamsgewicht, afhankelijk van de pijn. Hij kreeg toen 1,5 ml, twee keer per dag. 

[Cavia voer]

Je kan de cavia z'n voer geven in een hok met een kleine doorgang, waar enkel de cavia doorheen kan. Of het konijn op een verhoging, zonder trapje ernaartoe, zodat enkel het konijn eraan kan. Blijft wel dat konijn en cavia beter niet samenzitten, maar het apart voeren lijkt mij een van de kleinste problemen.

[Veilige en giftige planten/groenten.]

Mijn vaders antwoorden, maar dit is wel enkel zijn persoonlijke ervaring, dus niet 'bindend': hij heeft geen enkele weet van de zogenaamde hopplukkersziekte. Wel dat je er inderdaad goed van slaapt, rustig van wordt en de bloeddruk laat zakken, maar dat doen uren hard werken in de buitenlucht ook, dus of het nu specifiek door de hop komt? Hun paard heeft nooit van de hop gegeten, dus blijkbaar niet zo'n smakelijke plant, mààr anderzijds moesten ze wel alles uit de kast halen om de jonge planten voor de wilde konijnen te beschermen, die zijn er blijkbaar dol op en eten elk centimetertje ervan op. Dus als je ervanuit gaat dat wilde konijnen nog een goed instinct hebben ... 

En ik moest ook nog zeggen dat hop géén klimplant is, dat hij bevestiging nodig heeft en langs een draad of hek geleid moet worden. Laat je hem 'los', dan valt hij dus naar de grond.  

[Veilige en giftige planten/groenten.]

"Arbeidsintensief waren vroeger zowel de teelt als het oogsten van hop. De bellen moeten worden gescheiden van de overige plantendelen en dit karwei is niet zonder risico. Zo konden de hopplukkers als gevolg van de drogerende stoffen in de hopbellen last krijgen van slaperigheid, maar ook van hoofdpijn, blaasjes op de huid en gewrichtsklachten. Dit complex van klachten stond bekend als de hop-plukker-ziekte. Omdat hop ook stoffen bevat die verwant zijn aan vrouwelijke hormonen, kregen vrouwen problemen met hun maandelijkse menstruatie en ontwikkelden mannelijke hopplukkers zelfs borsten. "

 

"Hop is verwant aan Cannabis, de bekende leverancier van Nederwiet. Beide planten horen tot de hennepfamilie, de Cannabaceae. Niet lang geleden werd hop ingedeeld bij de moerbeifamilie, de Moraceae, mogelijk vanwege de gelijkenis van de vruchten. Verwantschap met de Cannabis ligt meer voor de hand, gezien de werkzame, drogerende stoffen in beide planten en de taaie vezels." 

 

Nog twee citaten. Ik weet niet goed wat ervan te denken. Als het klopt wat er staat, en konijnen zijn al zo klein ... Anderzijds lijkt hop me wel veilig in kleine hoeveelheden, zoals aan de buitenkant van een ren waarbij slechts scheuten kunnen geknabbeld worden. 

 

Ik vraag het morgen mijn vader. 

[Veilige en giftige planten/groenten.]

Ik wil het hem morgen wel eens vragen, wie weet? 

 

Dit heb ik net gevonden: "Mensen die met de hand de rijpe hopbellen plukten, kregen nogal eens klachten die de 'hopplukkersziekte' genoemd werden. Ze bestonden uit verschijnselen als hoofdpijn, ademhalingsklachten en huidirritatie. De vraag is of dit te maken had met de hop of met de chemicaliën waarmee de hop werd bespoten gedurende het groeiproces." 

Ga hier even op verderzoeken.