mystique
-
Items
6.363 -
Registratiedatum
-
Laatst bezocht
-
Dagen gewonnen
10
Berichten die geplaatst zijn door mystique
-
-
Probeer het gewoon. Niemand hier op Bunnybunch heeft hier ervaring mee, maar jij kan de eerste zijn en er hier dan verslag over uitbrengen. We kunnen nooit alles weten, dus misschien steken we er nog iets van op.
-
1
-
2
-
1
-
-
De dierenarts gaf mij als tip om de tube een paar minuten in de handen te houden om de zalf een beetje op te warmen. Zo wordt deze vloeibaarder en kan je meer 'druppelen' dan 'knijpen'. Ik doe het altijd zo en het verschil is enorm. Voordeel is ook dat wanneer je stopt met knijpen, de zalf meteen ook stopt met vloeien.
Wat betreft vasthouden, ik plaats het konijntje op een tafel of op schoot en 'knel' het dan tegen mijn lichaam aan, met m'n elleboog aan hun kont en m'n hand (van dezelfde arm) aan het kopje. Dan kan je met diezelfde hand het oogje openhouden terwijl je tegelijkertijd het kopje fixeert en met je andere hand druppelen.
-
Op 24-6-2019 at 11:40 zei Evee:
En in een bak staan rozemarijn, tijm, munt en peterselie, ook voor de konijnen. En ze eten van het aardbeiblad (wij eten de aardbeien zelf) Verder heb ik een appelboompje, stoofperenboompje en blauwe bessenstruiken in de tuin.
Niet de moeite om hiervoor een nieuw topic te openen: hoeveel rozemarijn mogen konijnen per dag? Wij hebben hier een gigantische rozemarijn staan, écht té groot, dus handig dat konijnen dit mogen eten, maar hoeveel? Eén takje per dag, of een ferme dikke tak, of zoveel als ze willen? Of meer als hapje tussendoor? Tnx. 🙂
-
Ik heb gekozen voor 'Te weinig, ze eten wel een beetje, maar lang niet voldoende.'
Ze eten weinig hooi. Ze eten wél stro, maar hooi, tja, da's wc-vulling voor hen. 🙄
En het is ook een probleem dat zichzelf in stand houdt, vrees ik, want omdat ze weinig hooi eten geef ik hen veel takken en gras, en omdat ze zoveel takken en gras eten, eten ze weinig hooi. Maar ik vind het wel prima zo, hun keutels zijn goed, en wanneer ik vind dat we wel wat ruwvoer mogen hebben, geef ik gewoon stro, dan leggen ze de dag nadien mooie goudkleurige bolletjes, hehe.
-
Inderdaad: niet. Heb je een hond die een brave slof is en met iedereen vriendjes wil zijn, dan is de kans groot dat hij/ zij de konijnen met rust zal laten. Mijn eerste hondjes, Babs en Wicky, waren zo, zij liepen samen met de konijnen in het appartement rond, was 100% veilig. Nu heb ik een Jack Russell, zij mag écht nooit bij de konijnen, kippen of één van onze andere dieren, zij is een echte jachthond en zou in een halve seconde een prooidier een kopje kleiner maken. Begin er alsjeblieft niet aan. Zorg ook voor voldoende afstand tussen hond en konijnen. Het is niet de bedoeling dat de hond constant rond de ren zit te razen.
-
Wat grappig dat ik nog herinnerd word, of Coquille althans. Zo fijn. 😊
Coquille had inderdaad een gebroken achterpoot, de breuk zat bij hem net boven of net onder de hiel, welke van beide weet ik niet precies meer, maar het was dus écht bijna op het gewricht. Een pin erin was geen optie, doordat het stukje bot te kort was om een pin vast te houden. Spalken zou eventueel kunnen, maar gaf weinig kans op succes, gezien de aard en plaats van de breuk. In eerste instantie bleef enkel de optie euthanasie over, en ik had er kunnen mee leven, enkel: Coquille wou nog, dat zag je. Dus gekozen voor amputatie. Dierenarts heeft bij Coquille alleen het voetje eraf gehaald, achteraf bleek dat het véél beter geweest zou zijn om het hele pootje weggehaald te hebben, dus écht de bil en al. (neem dit alvast mee in je beslissing.) Dit omdat Coquille zijn stomp bleef gebruiken als pootje, wat bij hem heeft gezorgd voor schuurplekken, open wonden door gescheurde huid en uiteindelijk een abces waar hij nog aan geopereerd is maar wat hem uiteindelijk teveel is geworden. Hij heeft wel nog meer dan twee jaar met z'n stomp gedaan, het was dus in feite wel een succes.
Voor ik het vergeet, even tussendoor: aan Coquille zag je ook niets, hij at, dronk, liep, zoals hoort, enkel dan zo'n 'dood' pootje dat erachteraan bungelde. M'n dierenarts wist toen ook te vertellen dat opereren niet metéén mag, dat je beter het pootje kan spalken, één of twee dagen, tot het konijn van de schok bekomen is, eventueel met pijnstillers, om dan pas te opereren. Je hoeft dus niet meteen metéén te beslissen.
Erop terugkijkend: zou ik het opnieuw doen? Spijtig genoeg moet ik zeggen: waarschijnlijk niét. Coquille was een perfecte patiënt en hij heeft nog meer dan twee extra jaren gehad, maar hij heeft er ook zoveel bijgekregen. Coquille kon zichzelf achteraan niet meer schoonhouden, hij moest dus regelmatig geschoren en gewassen worden. Hij kon ook zijn oren niet meer verzorgen, waardoor die constant korstig en schilferig waren. Ja, je kan die wel zalven, heb ik ook gedaan, maar alle dagen opgetild worden, niet élk konijn is er blij mee. Coquille gebruikte zijn stomp nog als achterpoot, waardoor zijn buik en lies constant kaal was en schuurwonden had én open wonden. Na veel proberen heb ik de ren kunnen aanpassen dat de schuurwonden wel meevielen, maar het is géén gewoon gezond konijn, hij is altijd een zorgenkind gebleven. Elke zomer weer: 'Oh nee, de vliegen. Wat als hij nu een wonde krijgt?' Bij elke regenbui: 'Vlug vlug de ren afdekken, voor zijn stomp weer kapotgaat'. Ik denk dat Coquille best nog wel gelukkig was, maar ja, hij had eigenlijk ook geen andere keuze, hé. Dus: nee, ik zou het niet meer doen.
Uiteraard is elk konijn anders, ik herinner me nog een gesprek dat ik toen had met @Dollie, zij had het toen over een konijn dat ook een achterpoot miste, maar geen enkel van de problemen van Coquille had en zij zou het dus zonder twijfel wél opnieuw doen.
Jij moet beslissen, je gevoel volgen en ik moet eerlijk zijn: het feit dat euthanasie is voorgesteld maar dat je toch eerst informatie komt opzoeken geeft voor mij aan dat je het konijn een kans wil geven. Ik snap dat het financieel een hap is, ik was toen voor de ingreep op zich 264 euro kwijt, plus nog wat extra pijnstillers achteraf, neem 300 euro voor alles. (Was wel in 2016, dus inmiddels zal het al wat duurder zijn.) . Kijk ook eens rond, de ene dierenarts is de andere niet, sommige zijn goedkoper maar daarom niet minder capabel. In tegendeel zelfs, de dierenarts die Coquille geopereerd heeft, omdat mijn eigen dierenarts gesloten was (gaat altijd zo), is 100% konijn-onkundig en gekend als hartstikke duur. De dierenarts die Coquille geopereerd heeft aan zijn abces, en wél konijn-kundig, vroeg voor de ingreep, ik dacht 85 euro, nazorg was gratis. Dus kijk zéker eens rond.
Een hele post, sorry. Als je nog vragen hebt, roep je maar. Succes met beslissen.
-
Op 7-5-2019 at 10:53 zei Evee:
Ik kan voor konijnen niet direct vinden of het giftig is, maar voor paarden is het inderdaad giftig. Aangezien de spijsverteringsstelsels van paarden en konijnen best overeen komen zou ik het er niet op wagen en het niet geven.
Ik zoek, bij 'gebrek' aan correcte informatie over wat iets doet met konijnen, vaak op wat iets doet bij geiten, omdat ik gemerkt heb dat geiten en konijnen vaak hetzelfde wél of niét mogen hebben. Wel makkelijk, want we hebben beide, dus bij twijfel even denken: 'zou ik dit aan de konijnen geven? Nee? Dan ook niet aan de geiten.' 😁 Soit, heermoes/paardestaart is giftig voor geiten, dus ook ik zou het er niét op wagen, er is zoveel groenvoer wat ze wel mogen hebben. Bovendien hoor ik al zolang ik me kan herinneren, dat je bij het onkruid wieden, wanneer je paardestaart in handen hebt gehad, je àltijd je handen moet wassen. Nu hoor je dat sowieso te doen na het wieden, 🤭 maar da's dan meer voor 't vuil, maar bij paardestaart is het dus voor het gif.
-
Ik wou eerst 'nee' antwoorden, maar toen zag ik dat dingen als knaaghout of kruiden ook onder snoep vallen, dus is dit mijn keuze: ze krijgen snoep/snacks maar enkel gezonde, natuurlijke dingen. Eigenlijk wat ik in de tuin kan vinden: takken, kruiden, (zo lang ze te vinden zijn, dus bijna het hele jaar door) of bv eens de schil van een kiwi of meloen, maar dit is uiterst zelden.
-
In de regen, zelfs het kleinste beetje miezerregen, zie ik mijn konijnen eigenlijk zelden/nooit. Elk ander weertype is geen probleem (sneeuw, wind, koud, warm, ... ) maar regen is een echte no-go. Hun ren is sowieso voor de helft overdekt, altijd, en wanneer er regen wordt opgegeven, leg ik de andere helft ook toe. Ik weet dat ze niet van regen houden en vind het voor mezelf een fijnere gedachte dat ze bij regen toch nog gewoon in de ren kunnen als ze willen.
-
1
-
-
Ik laat mijn konijnen gewoon konijn zijn, zij worden op niets getraind. Soms denk ik weleens dat het handig zou kunnen zijn om hen bv aan de reismand te laten wennen, zodat ze er zelf inspringen, maar hoeveel moeite is het om hen op te tillen en hen in het mandje te zetten? Je zou wel denken dat ze een doorgedreven zindelijkheidstraining hebben doorlopen, maar dàt hebben ze toch écht zichzelf aangeleerd, da's niet mijn verdienste. 😁
-
Toen ik nog een kerstboom (een neppe) zette en de konijnen nog los in het appartement liepen (samen met de honden, supergezellig☺️), stond de kerstboom op een kastje, met de snoeren omhoog door middel van bv punaises.
Nu zitten ze buiten én zet ik geen kerstboom meer. 😁
-
Ik zou het advies van Evee zeker ter harte nemen, dan ben je zeker, maar ik heb de mijne niet uit elkaar gehaald, dat was absoluut niet nodig, volgens de DA, en alles is gewoon goed gegaan.
-
Ik heb ook een aantal jaar een konijntje op drie poten gehad (bij Coquille ging het dan wel om een achterpoot, een voorpoot kunnen ze makkelijker missen) en het diertje heeft zich wel altijd aardig gered, maar ik heb bij zijn overlijden toch wel beslist het niet meer te doen. Eén van de dingen die ik zo spijtig vond voor Coquille was dat hij het oor langs de amputatiekant niet meer kon verzorgen, waardoor dit steeds vol schilfers zat en jeukte en dan ook gezalfd moest worden. Ik kan me voorstellen dat het bij jouw konijn ook moeilijk zal zijn om haar rechteroor te pakken te krijgen om het te wassen. Nu is een konijn dat een voorpoot mist niet te vergelijken met een konijn dat een achterpoot mist, dus ik ben misschien aan het doemdenken, maar weet dat het niet eindigt met de operatie of de geslaagde revalidatie.
Ik wil niet negatief zijn en in jouw geval zou ik zeker zeggen: 'Ga ervoor!', maar hou er wel rekening mee dat je waarschijnlijk aanpassingen zal moeten maken.
-
1
-
-
Zag pas achteraf dat er een stukje was toegevoegd, @Evee, ik bedoel verklevingen van de darmen. Lijkt mij dat, als het bij andere diersoorten mogelijk is na een buikoperatie, dit bij konijnen zéker zou kunnen voorvallen, gezien ze zoveel darm hebben.
-
1 minuut geleden zei Evee:
In de praktijk, dus in de zin van "wat merk je er als konijnenbaasje van", wat zijn volgens jou de negatieve dingen dan die een castratie met zich mee brengt?
Ik kom niet verder dan het risico van een operatie en het kostenplaatje.
Zelf, persoonlijk, heb ik er nog geen ervaring mee, omdat ik nog geen enkele gecastreerde voedster heb gehad. Maar ik kan me wel enkele dingen inbeelden. Sowieso complicaties tijdens de ingreep zelf. Complicaties na de ingreep, zoals niet willen eten, moeten dwangvoeren, wonde die niet niet of slecht geneest. Bepaald ongewenst gedrag waarvoor mensen overgaan tot castratie verdwijnt niet na castratie of wordt zelfs erger. Bovendien is er naar konijnenlijfjes nog maar bitter weinig onderzoek gedaan, we kennen het allemaal, heb je medicijnen nodig, moet je 9/10 keren je toevlucht nemen tot producten voor katten, honden of vee. Hoezo dan zou er al eens goed en grondig onderzocht zijn wat de gevolgen zijn van castratie bij voedsters? Het wegvallen van de hormonen moet toch bepaalde invloed hebben op het lichaam? Verzakkingen of verklevingen in de buik, want tenslotte is er toch een stuk uitgehaald wat er in feite wél hoort te zitten. En vast nog wel een en ander waar ik nog niet aan gedacht heb omdat bovenstaande lijst voor mij al lang genoeg is.
-
Mijn mening loopt vrijwel gelijk met die van Christa.
Lilou is niet gecastreerd, ooit waren er wel plannen om dit te laten doen, maar er is geen aanwijzing dat castratie bij haar noodzakelijk is, dus het is nog steeds niet gebeurd. Ze is niet humeurig, (hout vasthouden) nooit schijndrachtig, en, wat Christa ook al zegt, castratie brengt niet alleen positieve dingen met zich mee, maar ook negatieve, en daar mag je ook niet blind voor zijn. Bovendien kunnen er zoveel dingen misgaan met een konijntje, baarmoederkanker is er daar maar eentje van. Mijn toekomstige konijnen zullen (waarschijnlijk, want je weet nóóit) uit de opvang komen en mochten de voedsters daar al gecastreerd zijn, zou ik ze uiteraard niet weigeren hiervoor.
-
11 uur geleden zei Evee:
De planten uit de nachtschade familie (tomatenplant, komkommerplant, courgette, augurk etc) zijn giftig, behalve de rijpe vruchten. Bladeren en takken enzo mag je dus niet voeren. Alleen de rijpe vruchten van de plant, dus de tomaten zelf, courgette enz.
Courgette is toch geen familie van de nachtschade? Tomaat, aubergine, paprika en aardappel zijn dit wel. Valt courgette niet in de familie van de komkommer en de meloen? Ik heb jaren geleden opgezocht welke groenten en fruit te planten, speciaal voor de konijnen, en sinds staan er elk jaar een paar courgettes in de tuin. Waar de konijnen dus de bladeren en bloemen van krijgen. Soms ook de courgette zelf, maar daar zijn ze niet zo'n fan van. Lang verhaal kort: mijne eten wel courgette, al jaren. Mag dit, of niet?
-
Lijkt mij tomatenplant. (of eventueel komkommerplant.) Sowieso niet geven. De vruchten uiteraard wél, de rest van de plant niet.
-
Ik heb gestemd voor het minste. Mijn koppel drinkt uit een inox hondenpot van 1 liter en geloof me, telkens ik die bak ververs is er amper wat uit. En ik vermoed zelfs dat, als er al wat uit is, dat gewoon is verdampt. Ik heb hen ook nog nooit zién drinken. Ze leven hier wel bijna uitsluitend van groenvoer, misschien daardoor?
-
Hout vasthouden, maar momenteel zijn alle tandjes mooi in orde. Wel ooit een konijntje gehad, Luna, met aanleg tot haakjes, de DA zei steeds dat ik haar extra in de gaten moest houden, omdat zij het meeste kans maakte om haakjes te krijgen, maar uiteindelijk heeft ze nooit haakjes gekregen.
-
Ik weet niet of het effectief komt doordat de lente eraan komt, of gewoon doordat het lekker weer is, maar mijn konijnen zitten voor het eerst in maanden niet meer dag en nacht in het nachthok. Ik zie hen zowaar al eens buiten zitten, heerlijk tegen elkaar aan en soms lopen ze zelfs niet weg wanneer ik kom voeren maar blijven ze gewoon zitten kijken. En da's, vooral voor Lilou, uitzonderlijk gedrag.
-
Ik heb gestemd op één-tien euro per maand per konijn. Hooi van de boer, 5,40 euro per baal, maar gaat wel iets langer mee dan een maand. (neem twee euro/maand/konijn) Biks krijgen ze bij mij niet zoveel, dus vijf euro per konijn per maand zal al véél zijn. Ik let er ook niet zo op: is de ton leeg, neem ik een nieuwe zak. Zijn de zakken op, ga ik er nieuwe halen. Ik let écht niet op hoe lang zo'n zak nu precies meegaat. (neem vijf euro/maand/konijn). Knaaghout, groenvoer en kruiden krijgen ze uit de tuin, waar ik alles 'gratis' kan vinden. Ik koop nooit/zelden groenten voor hen, wanneer ze gekochte groenten krijgen zijn het restjes van groenten die we voor onszelf gekocht hebben. Snacks krijgen ze niet, tenzij in de vorm van groenten, kruiden enz. Mijne zijn dus echt goedkoop wat voer betreft.
-
Dat was bij Coquille ook het geval, het botje wat hij nog had, zorgde voor druk op de huid, de huid op zijn stomp was kaal, verhard en vol schaafwondjes en uiteindelijk is één van die schaafwondjes in een abces ontaard, wat ook zijn einde heeft betekend. Toen het net gebeurd was kreeg ik hier op het forum ook de vraag waarom er niet tot de heup was geamputeerd ipv enkel zijn voetje eraf. Tja, weet ik veel? Ik ben geen dierenarts en op dat moment had ik er niet over nagedacht. Ik was al blij dat hij kon geholpen worden. (DA van wacht) Dus da's wel een goede tip: vraag goed na wat de dierenarts van plan is en zorg liefst ook voor een dierenarts die enige affiniteit heeft met konijnen. Succes.
-
Ik heb ook een driepoot-konijn gehad en ik zou het, waarschijnlijk, niet weer doen. Toen leek het me een goed idee, het konijntje was een echt vechtertje, had al heel wat overleefd en ik wou niet het hele konijn opofferen voor enkel een kapot pootje. De operatie verliep vlotjes, de revalidatie super. Weer eens bleek dit konijntje een echte overlever. De problemen kwamen achteraf. Zo kon hij zichzelf niet meer schoon houden, moest alle paar weken geknipt/geschoren worden achteraan wegens klitten en 'vuil', af en toe in bad. Sore hocks op zijn overblijvende pootje. Hij had een vuil en jeukerig oor langs de kant waar het pootje mankeerde. Door de dierenarts laten nakijken, zij zeiden dat het oormijt was en hij is er ook voor behandeld, maar het vuile en jeukerige oor is gebleven. Stel je voor dat je oor jeukt maar je er niet aan kan krabben. Geen van deze dingen is levensbedreigend, maar haalt toch wel een deeltje levenskwaliteit weg. Uiteindelijk, vier jaar na de amputatie, heeft Coquille een abces gekregen in zijn stomp. Hij is hieraan geopereerd en het eerste herstel ging vrij vlot, maar uiteindelijk heeft hij het niet gehaald. Ondanks alles heeft hij er wel vier jaar bovenop gedaan, maar ik heb me gaandeweg toch ook vaak afgevraagd of het wel de juiste keuze geweest is.
Het kan twee kanten op, sommige mensen hebben er positieve ervaringen mee, anderen minder positieve. Ik zou het alvast nooit iemand afraden deze ingreep te laten doen. Iedereen moet deze beslissing voor zichzelf nemen. Succes.
-
1
-
Veilige of giftige plant voor konijnen?
in Voeding archief
Geplaatst:
Ik geef ze toch altijd met alles erop en eraan, dus ook de grotere, die al zaadlijsten hebben. Meer zelfs, de zaadlijsten zijn favoriet. 😋