JokeC

Echt verstandig dat je je hier aangemeld hebt, daar kun je alleen maar wijzer van worden, zodat je de beste keuzes kunt maken vóórdat je konijnen hebt. 👍 Zo kun je voorkomen dat je minder goede of zelfs slechte keuzes maakt voor de konijnen en jezelf, maar wel al 1 of 2 konijnen hebt aangeschaft. Voordeel van dit forum is dat er vanuit het konijnenbelang geadviseerd wordt en er nergens een dubbele agenda achter zit zoals bijvoorbeeld geld verdienen wat bij elke fokker zwaar/alleen telt en waardoor ook de informatie die men de kopers geeft "aangepast" wordt om konijnen te kunnen verkopen. Waarom wil je een rammetje zelf opvoeden en zijn toekomstige vriendinnetje niet? Waar denk je aan bij "opvoeden"?

Ons echtpaar bestaat uit een rammetje van ongeveer 1,5 kilo en een voedster van 3,5 kilo en die passen samen in het standaard formaat PeeWee. De andere PeeWee die we hebben staan, is de grote maat en daar kunnen ze samen wat ruimer in liggen. Ik zie geen voorkeur voor één van de maten, gelukkig houden veel konijnen van "proppen" , scheelt weer ruimte toch?

Je hebt waarschijnlijk je eigen (en ons?) denkhoofd nodig voor een strijdplan om Loesje te slim af te zijn. Dat gaat lukken, mag ik toch hopen! Wij hadden om te kijken of het kon werken zoals wij bedacht hadden een luikje zonder chip gekozen (véél voordeliger, want er zitten echt dure bij, zeg), voor een systeem met een magneetje aan een halsbandje. Dan moest het konijn echt met het neusje bij het luikje zitten voor het slotje eraf ging en het luikje open geduwd kon worden. Het is niet dat ze met een rotvaart aan komen rennen en dan door het luikje racen, hoor. Ze duwen het van zich af en omhoog om er door te kunnen. Maar ik kon ook niet vinden zo snel of zo'n chip-luikje dan al van "verre" van het slotje afgaat en dat de kat dan zelf het luikje open moet duwen en zich er doorheen moet wurmen of dat het zelfs op afstand openklapt. Het lijkt me niet echt handig met ongewenste katten (die misschien thuis ook zo'n systeem hebben en) die het snappen dat "voorpiepen" werkt? Interessante kwestie, hihi. Bij sommige luikjes kun je 40 chippies invoeren......40 katten door één luikje naar binnen en naar buiten, zonder verkeersregelaar, zonder ongelukken......???? Veertig katten.....dat hebben fokkers niet eens toch? Het halsbandje (zacht elastisch spul) was nog even een gok of iedereen eraf zou blijven, maar dat bleek gelukkig geen enkel probleem. Er werd omheen gewassen door de andere konijnen en het konijn zelf heeft het vanaf het begin gedragen of het normaal was, terwijl het niet echt een dapper konijn was. Als Loesje een paar keer tegen een dicht luikje aan gelopen is en het niet open krijgt dan is ze hoop ik slim genoeg om de boodschap door te krijgen "verboden toegang voor onbevoegden".

Wat een schrik! Texas is nog vreselijk jong en dat is akeligste moment om een aanval te krijgen. Hij heeft inderdaad spierpijn, want je hebt gezien dat zijn spieren spasmen hadden tijdens de aanval en dat voelt aan of hij een marathon gelopen heeft. En hij kan ook (even?) de kluts kwijt zijn. Voor je eigen gemoedsrust zou ik je aanraden om je in te lezen en een specialist te raadplegen. Een eerste aanval is doorgaans geen reden om hem al op medicatie te zetten, het kan een andere reden hebben dan primaire epilepsie zoals je zelf al aangeeft. Laten we dat hopen.🤞 Overleg en denk goed na over de voordelen en nadelen van de soorten medicatie, want bij sommige medicatie is het moeilijk/onmogelijk om te stoppen en de bijwerkingen zijn soms ook al niet om blij van te worden. Ik duim keihard mee dat dit de eerste en de laatste aanval is geweest.

Hoezo te slim? Denk je dat Loesje zonder chip toch door het luikje weet te komen? Dan moet ze vóór het luikje over de rug van Lilly naar beneden zakt en sluit achter hem "zwaan-kleef-aan" met haar neusje op zijn achterste net doen alsof zij samen één konijn zijn en die kans is er niet als je Loesje en Lilly samen eten geeft en Lilly achter het luikje rustig alleen kan eten als hij wil, verdeeld over de dag. Je leert alleen Lilly het luikje aan en Loesje niet dus Loesje zal de truuk niet snappen. Konijnen zijn slim misschien, maar zelf bedenken dat ze alleen samen met Lilly als een treintje door het luikje kan, terwijl je haar apart houdt van het aanleren van het luikje gaat wel erg ver. 😁 Ik had voor één konijn ook zo'n luikje express boven aan een trappetje/oploop gemaakt (daar gingen ze nooit pal achter elkaar op) naar een schuilhokje en alle 4 werden ze op de grond gevoerd en zij kreeg een extra bakje met kleine stukjes groenten en brokjes achter het luikje, zodat ik in ieder geval wist dat ze als ze dat op had gepeuzeld dat ze genoeg binnen had gekregen. De andere 3 waren heel even nieuwsgierig naar het nieuwe luikje, maar ze konden er niets mee dus werd er nooit meer naar om gekeken.

Respect voor de ouderdom, ho maar, die jeugd van tegenwoordig ook......mopper mopper. 😁

Een hond kan prima begrijpen dat de ene situatie de andere niet is dus bij jou wél in de bench op je slaapkamer of jij in de huiskamer bij hem en thuis niet. Zijn bekende bench helpt natuurlijk, maar Flip heeft heel goed door dat de situatie niet is zoals thuis en is er niet gerust op. Een kong geven is prima, maar hij voelt zich blijkbaar toch onveilig en piept en blaft. Niet laten piepen en wachten tot hij stil is, want dat is echt sneu voor hem. In de steek gelaten voelen als je om hulp en steun roept, maakt zijn ongemak groter, niet kleiner. Hij kent jou goed dus als jij in zicht bij hem blijft (in de woonkamer of je slaapkamer) gaat het vast goed. Thuis kan hij dan op zijn gewone plaatsje slapen.

Daar hebben we een oplossing voor gevonden: een extra PeeWee die je al schoon gemaakt hebt en meteen omruilt met de nog schoon te maken bak! Sorry, dat ik dat niet meteen gemeld heb, want die van ons deden precies hetzelfde als Dunya. 😁

Stoomreiniger is heel goed, maar je kunt beter i.p.v. azijn 1 deel ammonia verdunnen met 5 delen water en dat gebruiken voor de dingen die niet met de stoomreiniger gereinigd kunnen of mogen worden. Van de kkda heb ik begrepen dat stoom en ammonia de enige dingen zijn waar die coccidiose-ellendelingetjes écht van gaan hemelen. Keutels die langer liggen dan ongeveer 24 uur kunnen ook voor (her-)besmetting zorgen, maar daar let je vast al goed op dat er geen "oude" keutels blijven liggen.

Wat moeilijk dat je door die vervelende ervaring nu misschien heel lang een eenzaam konijntje hebt, terwijl je zo graag het allerbeste voor haar wil. Een mens of ander dier kan nooit een konijnen-maatje vervangen. Als je naar een goede opvang gaat om haar als ze oud genoeg is te laten koppelen dan sla je 3 vliegen in één klap: jouw dametje wordt gelukkig met een vriendje dat ze zelf uitgezocht heeft op karakter, een (gecastreerd, volledig nagekeken en gevaccineerd) opvang-heertje gaat samen met jouw dametje een gelukkig leven hebben en jij bent van je rotgevoel af door het gelukkige echtpaar wat je dan dagelijks meemaakt. 🥳 Ik ga ervan uit dat die nare ervaring niet opgedaan is na een koppeling bij een goede opvang?

Voor kleine konijnen kun je die maat pakken, zonder dak/kap, want ze vinden vaak één in-/uitgang eng en dan zit je met je losse dak waar je verder niet veel mee kan. 🙂 In zo'n "kleine" bak kunnen ze ook samen liggen eventueel (bij elkaar wegen die van ons 4,5 kg en dat past prima in de bak). Je kunt er altijd voor de slechte bewegers een tegel voor leggen om de opstap te halveren. Wij gebruiken geen toiletbakkorrels of zo, maar anderen leggen in de onderste bak (dus niet zoals bij poezen in de bovenste bak) een laagje toiletbakkorrels. @happy211, welk spul gebruiken jullie in de opvang in de onderste bak? Hanteer je dan hetzelfde principe als bij de poezen: de dikke laag toiletspul neemt alle urine op en hoeft daarom niet elke dag verschoond te worden? Grappig toch dat deze PeeWee bakken en de catcubes misschien veel populairder zijn/worden voor konijnen dan voor poezen. 🙂

Dank je wel voor de uitleg. 🙂 Als je het voorbeeld van de kleur ogen neemt waarbij 61 genen betrokken zijn dan betekent dat toch dat er bepaalde combinaties van genen verantwoordelijk/betrokken zijn om iets (in dit geval oogkleur) te (kunnen) vormen? Kan één dominant gen dan bepalen wat het effect van zo'n groep van 61 betrokken genen wordt in het nageslacht? En kunnen meerdere dominante genen in die groep van 61 een ongewenste/onverwachte verandering teweegbrengen? Ik snap het idee van de diversere genenpool bij kruisingen mits die groep in getal véél groter is dan de beperkte genenpoolen van alle rassen toch en er geen bemoeienis verder mee is zoals bij de rassen? Ik heb geen idee welk percentage honden bijv. in Nederland uit ouderdieren van hetzelfde ras (met of zonder stamboom) voortkomen en welk percentage niet. En zien we niet heel veel kruisingen/bastaards zoals bijvoorbeeld kleine krombenige gladharige Jack Russel-achtige of van die Maltezer/Shi Tzu-achtige? Dat betekent toch dat die diertjes voortkomen uit ouderdieren die ooit eens voortgekomen zijn uit rasouders? M.a.w. er wordt in de kruisingenpool net zo goed selectief gefokt om er honden met specifieke kenmerken (uiterlijk en karakter) mee op de wereld te zetten (maar dan zonder eisen/toezicht van een rasvereniging of Raad van Beheer). Je ziet toch veel bastaard Jack Russeltjes met patella luxatie hinkelen, terwijl die vaak pijnlijke aandoening als het goed is bij ras Jack Russeltjes niet mag voorkomen, omdat de ouderdieren erop getest moeten zijn. Dan hebben de bastaardjes dus last van iets wat hun voorouders (misschien generaties terug?) in de kruisingenpool gebracht hebben vanuit het ras? Lood om oud ijzer? Natuurlijk worden er ook puppen uit willekeurige/toevallige/oeps ouders geboren. Dat zouden dan puppen kunnen/moeten zijn die een kleinere kans op mankementen hebben door de grotere variatie aan genen die hun ouders inbrengen? Maar in de kruisingenpool zwermt zo'n ontzettende hoeveelheid ziekte-/ongezonde afwijkingen veroorzakend erfelijk materiaal van al die rassen en doorgegeven door de kruisingen dat de kans dat er slechte genen terecht komen in puppen toch helemaal niet zo klein is? Er is toch geen sprake van dat de kruisingenpool zich kan ontwikkelen tot een hele dunne spoeling van slechte genen door natuurlijke selectie? Het lijkt me eerder dat het een steeds dikkere brei wordt van slechte genen die van alle kanten door menselijk toedoen erin komen en doorgegeven worden. Wat een puinhoop heeft de mens er toch weer van gemaakt, hè?!

Bedoel je dat de variatie in genen groter is in mixjes dan in rashonden, @Miekmoek? Maar dat kan dan toch ook betekenen dat de mogelijke combinaties van die grotere variaties meer/andere mankementen op kunnen leveren? Als er bij een bepaald ras niet gefokt kan worden met dragers of lijders ergens van dan weet je dat, maar je weet niet of mixjes ergens drager of lijder van zijn (dus dat heeft toch net zo goed risico's op (misschien andere) mankementen? Zorgt de grotere genenvariatie ook niet voor andere/meer mogelijke combinaties die goed of slecht uit kunnen pakken? Zoals @Kolino al uitgelegd heeft, maakt het toch ook uit hoe genen vererven of dat er combinaties van verschillende genen nodig zijn? Niet om je tegen te spreken, hoor @Miekmoek, maar om het beter te begrijpen. 🙂 Ik ben absoluut geen voorstander van kleine genenpoolen en daardoor vaak dieronvriendelijke designer-dieren. 😒 Als er goed gekeken wordt in de foklijnen wat erin zit en de testen op de ouderdieren gedaan worden (belachelijk eigenlijk dat men moet testen om allerlei ellende te voorkomen/minimaliseren die men er eerst zelf ingefokt heeft, maar ja), dan weet je toch meer van voorspelbare risico's dan wanneer je willekeurig twee mixjes kruist? Als alle honden mixjes waren en de best aangepaste daarvan in leven bleven en wij ons er niet mee bemoeiden en alle dieren met kunstgrepen om allerlei goede en slechte redenen in leven hielden dan zou je toch uitkomen op een standaard maatje gezonde hond zonder extreme kenmerken in uiterlijk en gedrag? Utopia, helaas. Het is niet eenvoudig een keuze tussen goed en slecht, maar meer wat is voor de nieuwe eigenaar doorslaggevend bij een inventarisatie van alle voors en tegens van de keuzen. Ben blij dat wij "vol" zitten voor de volgende 5-7 jaar en de keuze niet hoeven te maken op korte termijn. 🙂

Een goed gesprek kan toch ook gezellig zijn, nou ja, in ieder geval prettig zijn om van gedachten te wisselen? Ik respecteer je optimisme en positieve kijk op fokkers en fokken, ik benijd je er enigszins om, maar te veel mensen vermeerderen buiten de rasvereniging om (zeker nu we zo makkelijk via Internet iedereen kunnen bereiken om de "producten" aan de mens te brengen en geen rasvereniging meer nodig hebben daarvoor) of het ene nestje met stamboom via de rasvereniging en het volgende zonder stamboom buiten de rasvereniging om, zodat er zeker niet altijd zicht op is, bij bastaards is er nooit zicht op, rasverenigingen van extreme rassen hebben per definitie natuurlijk dieronvriendelijke fok-voorwaarden. Als iemand de rasvereniging uit gegooid wordt dan gaat diegene gewoon door met vermeerderen en is er helemaal geen zicht meer op. Wat niet wil zeggen dat een rasvereniging het niet aan de fok-voorwaarden voldoen moet pikken van aangesloten fokkers, hoor. Mensen die dol zijn op (hun) honden hoeven helemaal geen (voldoende) kennis te hebben van erfelijkheid, opvoeding, voeding, socialisatie, begeleiding, enz. Als dát zo was dan zouden er niet zo veel rassen en raslozen met fysieke en mentale mankementen zijn. Natuurlijk zijn er ook weleens fokkers die met een foklijn stoppen uit oogpunt van dierenwelzijn, maar vergis je niet dat de mede-fokkers vaak helemaal niet blij zijn als een fokker openbaar maakt te stoppen met een foklijn met de reden erbij, want dat kan ook gevolgen hebben voor de aan deze foklijn gerelateerde fokdieren. Als dierenwelzijn op de enige en allereerste plaats zou staan bij iedereen dan zou ik je optimisme zeker delen. 🙂

Impopulair of niet, je hebt er in ieder geval goed over nagedacht en kunt het onderbouwen. 🙂 Dat zouden inderdaad meer mensen moeten doen. Ik ben het met je eens over dat stompzinnige vermeerderen (van zowel bastaardjes als rashonden), alleen is de wereld zo verrot dat het helaas niet haalbaar is mensen aan beide zijden van de hondjes hun verstand en moreel kompas goed in te laten zetten en zo de "markt" uit de markt te prijzen. Zoals ongeveer op elk thema het geval is. Dus doen wij thuis ons best om onze herplaatsers (poezen, honden, konijnen, kinderen) een zo fijn mogelijk thuis te bieden. Onze bijdrage op micro-niveau. 😁

Dit bedoel je toch half serieus en half als grapje, verwijzend naar Yula die een klein bastaardje is waar jullie tot nu toe erg blij mee zijn, hè? Dat bastaardjes (elke hond zonder stamboom is officieel een bastaard) langer gezonder zijn/blijven dan rashonden, is een overblijfsel uit de tijd dat er anders, veel pragmatischer, met honden omgegaan werd, veelal moesten deze bastaards (voor een gedeelte) voor hun eigen voedsel en veiligheid zorgen en hadden de eigenaars geen kennis of mogelijkheden om goed/beter voor die honden te zorgen en waren deze honden te weinig waard om veel in te investeren dus dan bleven de sterke honden over en dat is héél wat anders dan de bastaardjes die nu met allerlei fysieke en mentale mankementen gefokt en in leven worden gehouden uit winstbejag en/of een begrijpelijk maar kortzichtig en niet altijd diervriendelijk emotioneel motief. De vele fysiek en/of mentaal extreme rassen die bij allerlei diersoorten gefabriceerd worden, zijn geen aanwinst voor dierenwelzijn, net zo min als de vele bastaardjes met allerlei zichtbare en onzichtbare mankementen. Voordeel van een rashond kan zijn dat men meer kan achterhalen wat er voor goede en slechte genen in de foklijnen zit, zodat men de veel voorkomende erfelijke ellende van het ras zoveel mogelijk kan verkleinen. Bij veel extreme rassen kan dat helemaal niet, omdat het ras speciaal ontworpen is mét erfelijke mankementen, al worden die anders genoemd in de rasstandaard natuurlijk. 🙂 Er wordt hier op het forum heel terecht vaak gewaarschuwd voor de verkooppraatjes die voor geen meter kloppen van konijnenfokkers. Dat geldt ook voor fokkers van andere dieren. Daarmee is niet gezegd dat elke hondenfokker louter verkooponzin uitkraamt, maar voorzichtigheid is geboden, lijkt me. Bij bastaardjes heeft men geen idee wat er voor genen achter zitten en mocht men dit wel (denken te) weten, omdat het zogenaamd kruisingen zijn van twee rashonden (dan is er geen andere reden dan winstbejag en/of een egocentrisch idee dat "een nestje zo leuk is"?) dan maakt men veelal de denkfout dat de fysiek en mentaal positieve eigenschappen van beide ouderhonden in de puppy's zitten en de negatieve niet. Als het zó eenvoudig was dan was fokken voor een verbetering t.o.v. de voorouders een makkie. Bastaardjes en rashonden verdienen allemaal een fijn thuis, zeker als ze in de herplaatsing/opvang/asielen zitten, geen onderscheid daarin, we leven in een niet al te (dier-)vriendelijke samenleving waar het idee overheerst dat de wereld om ons, individueel en als mensheid, draait en wij alles kunnen maken, in beide betekenissen. Ik vind het ingewikkeld vaak.

@JamesthebunnybutlerMisschien is een PeeWee-bak een idee, maar dan wel zonder vulling! Tenminste wij vonden met (geprobeerd met veel verschillende soorten) vulling een ellende en duur. Onze konijnen plassen veel meer dan de poezen dus het werd snel een kledderzooitje in de bovenste bak en omdat konijnen hun plas en keutels niet onderspitten, vegen ze de natte korrels ook niet door de gaatjes naar de onderste bak, zoals poezen wel schijnen te doen. Wij gebruiken deze bakken voor de konijnen en het is een groot succes. Als ze plassen op de bovenbak met gaatjes dan loopt de urine zo in de onderste bak en keutels blijven op de bovenste bak liggen (makkelijk te inspecteren ook). Schoonmaken is heel makkelijk: beide bakken legen en afspoelen, af en toe met schoonmaakazijn schoonmaken en naspoelen.

Hersenwerkjes horen ontspannend te zijn, makkelijke werkjes voldoen daar het beste aan voor de hond. Wij denken maar dat als een hond het makkelijk vindt/doet dat zij/hij het dan niet leuk (genoeg) vindt. Dat is een denkfout. Als hij een snuffelmat in 15 seconden leeg heeft dan kan dat ook aan de mat en/of de hoeveelheid snoepjes liggen. Een mat waar hij echt met zijn neus doorheen moet woelen om een snoepje te vinden is meer werk voor hem, maar toch eenvoudig dus ontspannend. Leg op verschillende plaatsen in huis een paar met snoepjes gevulde opgevouwen, opgerolde of in elkaar gefrommelde doeken/stofdoeken/werkdoekjes/proppen papier, broeken, snackrollen/-ballen enz. waar hij naar moet zoeken. Toiletrolletjes met een snoepje erin dichtvouwen, een ballenbak met verschillende dingen erin waar hij doorheen moet snuffelen om de snoepjes te vinden, siliconen muffin bakvorm met een snoepje in elk kuiltje en daarop een balletje/bekertje/muffinvormpje, keer de muffin bakvorm om en leg op de "bergjes" een snoepje met daaroverheen een muffinvormpje/beker.....verzin het maar! Met een ingevroren natte handdoek zou ik voorzichtig zijn, omdat zijn neusspiegel brandblaren op kan lopen, plus dat al die ijskoude natte lucht van heel dichtbij opsnuiven bij het zoeken ook niet het beste is voor zijn luchtwegen. Hersenwerkjes doe je maar 10 minuutjes of zo achter elkaar. Eindig met een ritueel waardoor hij weet dat het klaar is (je kunt bijvoorbeeld een hand brokjes wijd uitstrooien als jij de spullen wegruimt, dan eindigt het hersenwerk ook met ontspanning). Ik zou het lichtknopje helemaal vergeten, hij vindt het niet leuk om het met zijn neus te doen en hij zet geen druk met zijn poot op het memoblaadje. Het is wel aan te leren, hoor, maar als jullie daar op dit moment geen plezier aan beleven dan doe je het toch gewoon niet. Je kent toch het principe achter met de clicker leren? Ik begrijp niet goed uit jouw verhaal hoe jij dan de clicker inzet, sorry. De hond moet zelf uitvinden/ontdekken waar hij/zij een click+beloning voor krijgt, maar het is duidelijk dat het never nooit gaat lukken om de hond bijv. zelf uit te laten vinden dat hij/zij een beloning krijgt als zij/hij een rondje om de salontafel loopt, de overgordijnen dichttrekt en op zijn/haar kussen gaat liggen. Toch is dat aan te leren.......in héél véél kleine stapjes. 😁 Die hele kleine stapjes voor wat je Veron graag wilt aanleren, moet jij van tevoren bedenken. Je begint bijv. met het rondje om de salontafel door te clicken+beloning als hij per ongeluk richting salontafel kijkt. Het duurt even voor de hond doorheeft dat de click+beloning komt voor het kijken richting salontafel. Gaat dit feilloos met telkesn een click+beloning dan wordt het volgende stapje bijvoorbeeld dat de hond niet alleen kijkt, maar ook een stapje richting salontafel zet....enzovoorts enzovoorts. Jij bent dus erg belangrijk in het proces, want jij moet van tevoren bedenken wat een volgend stapje is wat zonder stress door de hond "ontdekt" kan worden en dus beloond. Maak je de stapjes te groot dan kan Veron het nooit zelf ontdekken en raken jullie beide gefrustreerd en moet je 2 stappen terug om zijn vertrouwen weer te herstellen en stop je daarna. Is de hond gewend aan het leren met de clicker dan wordt zij/hij er erg bedreven in om alles uit de kast te trekken om het volgende stapje click+beloning te ontdekken. Echt vermakelijk om te zien. Soms wil je een hond iets handigs (voor jezelf of de hond) aanleren (bijvoorbeeld dat zij/hij op verzoek van jou altijd omdraait, erg handig bij spannende situaties), soms iets geks omdat samen iets doen zo leuk is (bijvoorbeeld op het verzoek "wâ blief" een pootje achter een oor houden). Ook het werken met de clicker doe je maar een paar minuten en eindig je altijd met een succes voor de hond.

Adem in.....adem uit.....en reageer misschien niet direct vanuit een al dan niet terechte emotie, bedenk dat het geschreven taal is en we elkaar niet kennen of kunnen zien (nou ja, sommige forummers wel, maar dat geldt zeker niet voor alle >30.000 leden, denk ik 😁). Door juist niet te reageren op dezelfde negatieve manier die je van een ander (terecht of onterecht) ervaart, maak je de spanning kleiner bij jezelf en de ander wat een sneeuwbaleffect heeft en weer voor ontspanning en zelfs een glimlach zorgt. En als het je niet lukt: vraag het de moderators, die zijn ervoor en er goed in. 🙂

Probeer eens om Veron iets totaal nutteloos te leren door hem zijn hersens zelf te leren gebruiken en daar plezier in en dus voordeel van te hebben. Als je met de clicker werkt dan kun je daar zelf heel veel van leren om vooruit te leren denken wat een haalbaar stapje kan zijn voor Veron om zelf uit te vinden en Veron gaat gegarandeerd uit zijn dakje van lol en daardoor meer zelfvertrouwen als hij weer een ieniemienie stapje zelf uitgevonden heeft en daar een click+lekkers/speeltje voor krijgt. Doordat hij het volgende kleine stapje zelf uit moet vinden, herhaalt hij de al geleerde stapjes heel vaak en dat zit er dan ook stevig in (=vertrouwen). Het gaat dus niet om wát hij leert, maar dát hij de ervaring heeft met veel plezier iets te doen/leren. Paar minuutjes, paar keer per dag, stop altijd bij een succes van hem. Als hij voor heel veel dingen bang is dan is leren voor hem toch al moeilijker. Laat je hem ook simpele hersenwerkjes doen als snuffelmat/-bal, ballenbak of zoiets?

Het is het omgekeerde: je hond zoekt "troost"/bevestiging/veiligheid bij jou, omdat je "anders" doet/bent dan als je wel goed in je vel zit en daar wordt de hond ongerust van, dus of je alsjeblieft weer "normaal" kan doen. En dat kan de hond op verschillende manieren aangeven. Dat wij die vraag van de hond als iets troostends voor onszelf ervaren/uitleggen, is niet de intentie van de hond.

Er is een percentage van de intacte teefjes (er worden heel veel verschillende percentages genoemd) die bobbeltjes ontwikkelen in één of meerdere melkklieren, een percentage daarvan ontwikkelt bobbeltjes die kwaadaardig zijn en weer een percentage daarvan overlijdt aan de gevolgen van deze kwaadaardige tumoren. Daarbij is niet meegenomen dat je als eigenaar én DA regelmatig controles kunt doen door te voelen of er afwijkende bobbeltjes in de melklijsten zijn (reuen kunnen deze ook ontwikkelen trouwens) om zo de kans op uiteindelijke fatale ellende zo klein mogelijk te maken en dus de cijfers flink naar beneden te kunnen krijgen. Zoals met zoveel dingen? Grof gezegd: alles wat niet aanvoelt als broccoli/bloemkool laat je controleren door de DA en verwijderen (liefst de hele meklklier of melklijst). En bij twijfel altijd de DA even laten checken. 🙂 Castratie voor een hond uitgegroeid is fysiek (op gemiddeld 18 maanden zijn de laatste groeischijven pas gesloten, dijbeen) en mentaal (is afhankelijk van de hond en het ras/mixje, maar niet voor 2,5-3 jaar?) geeft meer kans op gezondheidsrisico's en gedragsrisico's. Heb je een hond via een herplaatsingsstichting/asiel dan ontkom je meestal niet aan een al gecastreerd nieuw huisgenootje. Motivatie: castratie voorkomt verdere voortplanting. En dat is een waarheid als een koe. Behalve dat er geen rekening mee gehouden wordt dat er (gelukkig) maar heel weinig eigenaren zijn die hun hond zich willen laten voortplanten. Wellicht te verdedigen dat er met een kanon op een mug geschoten wordt? De mogelijke fysieke voordelen van (vroege) castratie even kort: verminderde kans op melkklierkanker en teelbalkanker, verminderde kans op goedaardige prostaatvergroting en baarmoederontsteking. De mogelijke fysieke nadelen van (vroege) castratie even kort: verhoogde kans op diverse soorten kankers (mestcel, blaas, hart, milt, prostaat, bloed en lymfeklieren, botten), obesitas, diabetes, vertraagde schildklier, vachtproblemen, ongewenste reactie op vaccinaties, HD, problemen kruisbanden knie, (chronische) blaasontsteking door een onvolgroeide vulva of door constant hormoonniveau, incontinentie. Betekent dit dat elk gecastreerd hondje dit standaard krijgt en een ongecastreerd hondje niet? Nee, tuurlijk niet, maar toch misschien iets om ook mee te nemen in de overweging? Castratie om gedragsproblemen te voorkomen of op te lossen, is een heel veel gehoorde reden, maar zo eenvoudig is het niet. Soms wordt een hond in de puberteit een hele hand vol om te begeleiden (nietwaar, Evelien? 🙂 ) en daar hoort ook bij dat ze zich (hormonaal) gaan ontwikkelen en net als bij mensenpubers is dat voor hond en eigenaar niet altijd feest. De hormoon gestuurde groei (fysiek en mentaal) is er niet voor niets en onderbreking daarvan heeft altijd gevolgen. Fysiek, mentaal, beide, vreselijk zichtbaar voor de eigenaar, niet zichtbaar (ook omdat men vaak niet weet waar op te letten en wat het betekent, niet uit onwil dus), soms meteen, soms pas op latere leeftijd. De puberteit gaat voorbij en het vergt vaak best een lange adem en heul veul geduld van de eigenaar om de hond er goed doorheen te begeleiden. Onderbreekt men de hormoon gestuurde groei dan kan het zijn dat de scherpe kantjes van het gedrag waar de hond en/of eigenaar tureluurs van wordt eraf gaan en de hond minder moeilijk te begeleiden is naar volwassenheid. Dat kan, maar hoeft niet en zeker de eerste tijd na de castratie (chemisch of definitief) kan het gedrag zelfs verergeren wat zeker voor de hond helemaal niet leuk is (en voor de eigenaar ook niet, denk ik). Als men al overweegt om een puberhond te castreren, zou ik het chemisch doen, omdat dit omkeerbaar is. Castratie van een reu uit "gemakzucht", omdat reuen overal tegenaan plassen (heeft meestal helemaal niets met intact zijn te maken trouwens) wat makkelijk aan te leren is om dat niet te doen, lijkt me geen hele goede reden. Elke hond kun je de opdracht "plassen" of "doorlopen" leren op een positieve manier. Geen zin hebben in een loops teefje? Neem een reu. 🙂 Soms hebben teefjes het niet makkelijk met loops worden en zijn, maar daar is met heel wat hulpmiddelen vermindering in te krijgen. Succes met voorbereiden, @mammafelina, het is niet eenvoudig om het automatisme erin te krijgen om altijd vanuit een hondvriendelijke positieve manier naar je hond te kijken en haar/hem te begeleiden als je dat nog niet gewend bent en zo verschrikkelijk veel hondonvriendelijke benaderingen leest en ziet. Daarom lijkt het me super slim om zoals je nu doet je te verdiepen in de materie en misschien ook te oefenen met observeren en "wat zou ik doen" bij honden en eigenaren die je ziet overal?

Ellendig, hoor, als je van dierenarts naar dierenarts moet, niet zeker bent van hun deskundigheid, je wel je uiterste best doet voor Koko en dan redt hij het helaas toch niet. Sterkte met het missen van je kanjertje. Bugs weer gelukkig zien met een fijn nieuw vriendje, zal je hopelijk een beetje afleiding geven.

Nou, je bent aardig bezig zelf na te denken, hoor! 😁 Het is juist belangrijk dat je (met hulp van de GT als dat nodig is) zelf door gaat krijgen waarom je hond doet wat ze doet en je zelf kunt bedenken wat je eraan kunt doen om haar te helpen. Helaas botst wat voor de hond goed is/zou zijn best weleens met wat goed/aanvaardbaar/mogelijk is voor de eigenaar(s). Dat is nog ingewikkelder om daar dan een nog wel werkbare oplossing voor te verzinnen voor mens en dier.

Iets lekkers of leuks geven als je weg gaat, laat de hond het weggaan van jou/jullie associëren met iets lekkers/leuks. Precies het tegenovergestelde van de associatie die de hond maakt tussen weggaan en ongerustheid/spanning/stress. Als het goed opgebouwd wordt (inclusief soms een stukje terug moeten gaan in de training als er een terugval is of de stappen te goot zijn geweest) dan wordt de associatie steeds sterker en kijkt de hond je opgewekt de deur uit! Waar zit je twijfel over iets lekkers of leuks geven als je weg gaat?