Snoezie

Deze moest ik toch echt wel delen.

Het werd eens tijd dat ik een dagboekje maakte voor deze twee monsters. Lilo is een wit NHD vrouwtje. Ze is half blind en heeft ooit haar kaakje gebroken en schouder ontwricht. Ondertussen is ze weer helemaal oké en vindt ze het vooral geweldig om van je weg te lopen als je haar probeert te verzorgen.😂 Het is een grote deugniet die best wel schuw kan zijn, maar soms ook gewoon gezellig aandacht komt vragen. Ze is wel erg gehecht aan haar konijnenmaatje en verlaat het liefst nooit zijn zijde. Mokka is een japanner NHD mannetje, die nooit echt gesnapt heeft wat het betekent om hangoor te zijn. Zijn oortjes zijn gewoon in vliegtuigstand blijven staan.😂 Hij heeft letterlijk van niks schrik en is ondertussen beste vrienden geworden met onze border collie. Als je bij hem in de buurt komt staan, gaat hij ook meteen je schoenen en kleren controleren. Hij is een pak kieskeuriger op het vlak van groentjes, maar als hij iets krijgt dat hij super lekker vindt, is z'n hele dag goed. De konijntjes zijn enkele weken geleden verhuisd naar nog maar eens een groter verblijf. Het is een oude hondenren die we eerst konijnenproof gemaakt hebben. Nu is het op enkele dingen na nog best leeg, maar ik ben met heel wat projectjes bezig om er een heus konijnenparadijs van te maken.☺️

Dat is super lief van jullie! Helaas woon ik in België, dus dat is wel een eindje rijden.🫣 Voorlopig blijf ik dagelijks de Vlaamse adoptiesite checken om te zien of er geen konijntjes in de gewone asielen in de buurt opduiken. Ik kijk verder nog eens rond in mijn familie/vriendengroep of ik toch geen slachtoffer kan vinden die wilt rijden.

Ik ben ook een zeer grote voorstander van opvangen en moest deze in de buurt nog open zijn, zou ik sowieso daar Lilo laten koppelen. Helaas is dat niet het geval en ben ik volledig afhankelijk van anderen om op verdere plaatsen te geraken, want ik kan/mag zelf niet met de auto rijden (ivm epilepsie-aanval). Met het openbaar vervoer is helaas niet doenbaar omdat ik echt in de middle of nowhere leef. Dus het is een beetje moeilijk om iemand te vinden die een heel eind wil rijden. Moest ik kunnen, nam ik zelf de auto en reed ik des noods naar de andere kant van het land om een konijntje uit de opvang te halen.🙃 In ieder geval zou ik nooit zomaar het eerste beste konijn van marktplaats of wat dan ook plukken.🫣 Ik vind het wel belangrijk dat er bewijs van vaccinatie & dierenartsbezoek is en dat er een ‘deftige’ reden is voor afstand, want ik heb geen zin om per ongeluk een broodfokker ofzo te steunen. Lilo werd afgestaan omwille van een verhuis & bij haar hadden we dan ook documenten & het boekje van de dierenarts. Dus ja. Zelf ben ik ook een enorme voorstander van opvangen & ik ben nog altijd super teleurgesteld dat die waar we Ditto gehaald hebben ermee gestopt is. Moest ik iemand vinden die een heel eind wil rijden, des te beter. En ik ben in ieder geval nooit van plan om te stoppen of ooit een huisdier terug te brengen. Moest het ooit bijvoorbeeld toch niet meer klikken tussen een koppel, dan zou ik ze elk hun eigen konijnenparadijs geven en elk een vriendje laten uitzoeken. Ze zijn ‘stuck with me’ voor de rest van hun leven wanneer ze bij mij terecht komen. Al kosten ze me een miljard in DA-rekeningen, de dag dat ze bij mij komen is de dag dat ik ze beloof hun het beste leven ooit proberen te geven. Konijnen zijn niet zomaar een hobby of iets dat ik zou kunnen wegdoen. Ik heb elk konijntje die ik gehad heb met heel mijn hart liefgehad en zie ze als een gezinslid. Ik zou het nooit over mijn hart krijgen om één van mijn kindjes weg te doen. Het is dus zeker niet mijn eerste keus om niet naar een opvang te gaan, en ik snap volledig waarom je er zo’n voorstander van bent. Ik kan je in ieder geval beloven dat ik heel erg nadenk over welk konijn het best is voor Lilo & dat zowel het welzijn van Lilo als dat van haar toekomstige vriendje voorop staan. Geen broodfok of pretnestjes steun hier. 🙂

Dankjewel voor al jullie lieve woorden. Woensdag heb ik onze kleine vriend begraven. Het voelt nog steeds onwerkelijk. Hij was nog springlevend een dag voor zijn overlijden. Maar ik ben blij dat het snel gegaan is en dat hij niet heeft afgezien. Ik merk dat ik nog steeds over de konijntjes spreek. Ook heb ik meerdere dagen Lilo gevoerd alsof ze nog met twee waren, omdat ik er totaal niet had bij stil gestaan dat ik de porties moet halveren. Gelukkig had Lilo daar helemaal geen problemen mee.💀 Ik vraag ook nog steeds aan mijn hond of ze mee wil komen naar Lilo & Ditto, om dan te beseffen dat we alleen Lilo zullen zien. Het wordt nog wat wennen. Zeven jaar lang werd ik elke dag begroet door dat lieve snoetje. En in het laatste jaar zijn we nog closer geworden toen hij enkele maanden geleden zo ziek was en ik heb meerdere weken dagelijks urenlang verzorgd heb. Onze Lilo doet het voorlopig goed. Ze is al weer wat actiever dan ze was vlak na Ditto’s overlijden. Het blijft toch moeilijk om haar zo eenzaam te zien, zeker omdat ze echt nooit van Ditto’s zijde week. Onze hond daarentegen heeft het best nog moeilijk. Ze was erbij toen we Ditto aan het begraven waren en ze bleef janken tot we zijn kistje wat opendeden zodat ze hem nog kon zien. Nu blijft ze iedere dag zoeken naar Ditto in de ren. Ze weet dat hij niet meer leeft, maar toch blijft ze zoeken. Mijn hart breekt echt in duizend stukjes. Ondertussen ben ik ook de zoektocht gestart naar een nieuw vriendje voor Lilo. Ik voel me daar eerlijk gezegd totaal niet klaar voor, maar Lilo verdient het om zo snel mogelijk een nieuw vriendje te krijgen. En ik weet zeker dat Ditto dat voor haar gewild zou hebben. En Lilo’s geluk staat nu eenmaal voorop. De opvang waaruit we Ditto gehaald hebben is helaas gestopt. Dus we zijn nu aan het rondkijken of iemand in de buurt een konijntje herplaatst. Zo hadden we Lilo ook gevonden. Als we daar geen geluk bij hebben, zullen we eens een kijkje nemen in de andere opvangen, maar die zijn dus een eindje hier vandaan. In ieder geval is het plan om zo snel mogelijk een nieuw kameraadje te vinden. En ondertussen ga ik op zoek naar leuke foto’s van Ditto om af te printen. ^ Dit is genomen op 17/12/2016, een dagje nadat onze kleine Einstein bij ons kwam wonen.🫶

Alvorens ik aan mijn bericht begin, sorry als dit in het verkeerde forumonderdeel geplaatst heb. Ik ben erg aan het twijfelen waar dit het best past.🥺 - Sommigen onder jullie zullen nog herinneren dat onze Ditto enkele maanden geleden heel erg ziek geweest is door E. Cuniculi. Met jullie hulp was hij er weer helemaal bovenop gekomen en leek hij weer een springlevend, jong konijntje. Gisterenavond kwam hij niet naar me toegelopen wanneer ik het eten bracht. Als je Ditto kent, weet je dat hij voor zijn eten leeft. Dus toen hij niet kwam gelopen, had ik al door dat het niet goed was. Hij zat stilletjes in een hoekje en at maar enkele hapjes wanneer ik het voor zijn neus hield. Ik heb Ditto en Lilo dan maar naar de garage verhuisd zodat ik hem in de gaten kon houden. Zijn vriendinnetje kwam meteen mee naar binnen, want de ervaring heeft me geleerd dat ze er alle twee nog meer van afzien wanneer ik hun uit elkaar haal. Lilo & Ditto hangen als twee magneetjes aan elkaar vast. Je kan de één niet zien zonder de ander. Ik heb Ditto van kop tot teen bekeken & nog wat geknuffeld alvorens ik ging slapen. Ik heb ze heel de nacht in de gaten gehouden via de camera. Rond 6 uur ‘s ochtend vond hij het nodig om het beeld volledig te verpesten door met zijn achterwerk vlak voor de camera te zitten. Monster.💀 Ook later die ochtend zat hij nog gewoon recht bij zijn vriendinnetje. Maar toen ik om 8u30 naar de dierenarts wou vertrekken, bleek hij stilletjes heengegaan te zijn. Het is dus allemaal vrij snel gegaan. De dag ervoor was hij overdag nog springlevend. 7 jaar lang woonde hij bij ons. Hij werd geschat op een jaar oud wanneer we hem adopteerden. Ik ben zo dankbaar dat ik zo lang van die kleine Einstein (zoals iemand van hier hem gedoopt heeft) heb mogen genieten. Hij was geliefd en rot verwend. Lilo is er helemaal kapot van. Ik heb Ditto nog bij haar laten liggen tot ze afscheid had genomen. Ze is de rest van de dag erg stil geweest. Gelukkig eet ze nog goed. En we geven haar extra veel liefde. Ik heb al verschillende konijntjes gehad in het verleden, maar nooit had ik een koppeltje dat zo gehecht was als Lilo en Ditto. Ik heb dan ook nog nooit een konijntje gehad die zo verdrietig was na het overlijden van hun vriendje.🥺 Ook onze hond is erg van streek. We hebben haar ook bij Ditto gelaten om afscheid te nemen. Ze staarde doodstil naar hem. Af en toe bewoog ze langzaam haar koppie om hem een kusje op zijn buik te geven. Na een kwartier gaf ze de doos waarin we Ditto gelegd hadden een duw, om te kijken of hij toch niet wakker werd.🥺 Onze hond is altijd stapelzot geweest van Ditto. Ditto was een heel belangrijk onderdeel van ons gezinnetje en we zijn er dan ook allemaal het hart van in. Moesten jullie tips hebben om ons andere konijntje en onze hond te helpen met dit verlies, laat het gerust maar weten.🥺 Lilo krijgt nu iedere nacht haar snugglesafe, zodat ze toch nog wat warmte heeft nu ze niet tegen Ditto aan kan liggen. Ook hou ik haar extra goed in de gaten en geef ik haar extra aandacht. - Ditto is een vechtertje geweest. We dachten hem in september kwijt te zijn, maar hij heeft hard gevochten om nog enkele mooie maanden te hebben. Gisterenavond heb ik hem verteld dat als het tijd was om te gaan, dat hij mocht gaan. Dat Lou (zijn vorige vriendinnetje) wel voor hem zou zorgen en dat ik zou zorgen voor Lilo. Ik wil dan nu ook geloven dat hij ergens op de regenboogbrug rondjes loopt met zijn Lou’tje.🫶 Dag lieve vriend. We missen je.

Goeiemiddag! Om eerst nog even op Kolino te antwoorden: het bleek inderdaad Panacur (of iets gelijkaardigs) te zijn. We hebben de verdere dosering ook met de DA besproken. De konijntjes leven inderdaad buiten. We hebben best een grote tuin en we zien misschien één of twee keer per jaar een kat in onze tuin. Maar we hebben nog nooit een kat in de buurt van de konijntjes gezien. Dan nu de update: Na het weekend zonder medicatie is Ditto enorm achteruit gegaan. Hij lag bijna 24/7 neer, kon zijn koppie zo goed als niet meer opheffen en had totaal geen evenwicht meer. Zijn ene oogje zat toe en zijn volledige achterwerk ging vol met uitwerpselen. Het was echt vreselijk om aan te zien en ik heb mezelf meerdere keren afgevraagd waarom ik hem dit aandeed. Toch wou ik hem nog een kans geven wanneer Panacur eindelijk toekwam. Dus ik heb hem voorzichtig afgewassen en extra ondersteund in dat weekend. Nu zijn we bijna een week of twee (denk ik? alle dagen lopen precies door elkaar😬) verder en is Ditto precies herboren. Enkele dagen geleden hebben we beslist de konijntjes weer naar buiten te verhuizen. De temperaturen in hun eigen tuinhuisje waren ongeveer hetzelfde als die binnen en ik wou dat Lilo weer alle ruimte kon gebruiken in plaats van slechts een kleinere, tijdelijke ren. We hebben de blauwe bak waarin Ditto en Lilo de laatste weken woonden in het tuinhuisje gezet en ik heb gezorgd dat alles wat Ditto nodig kon hebben in de bak zelf stond, zodat hij zich dus niet moest verplaatsen om eten of drinken te halen. Ook kreeg hij iedere nacht een SnuggleSafe aangeboden. Enkele dagen na zijn 'verhuis' naar buiten merkte ik dat Ditto steeds meer ging bewegen en rondhuppelen, maar toch altijd in zijn blauwe bak bleef zitten. Ik merkte dat hij na grote sprongen zijn evenwicht verloor en besefte dat de sprong over de rand van zijn bak waarschijnlijk te moeilijk was. Dus hebben we een grote kartonnen doos omgetoverd tot tijdelijke bak voor Ditto in zijn tuinhuisje, met een 'deuropening' op de grond zodat hij er gemakkelijk in en uit zou kunnen. Toen ik die gisterenavond wou installeren, zat Ditto plots in zijn ren. Hij was dus zelf uit zijn bak gesprongen. Omdat er terug in springen nog moeilijker is dan eruit, heb ik toch de bak vervangen voor de kartonnen doos. Tijdens het ombouwen van zijn verblijf zat Ditto heel de tijd rond te huppelen in zijn ren. Behalve dat z'n koppie nog wat scheef ging en dat hij misschien niet zo rap was als vroeger, zou je nooit kunnen raden dat hij recent nog zo ziek was. Toen ik hem wou halen om zijn medicatie toe te dienen, liep hij meteen naar een hoekje waar ik hem wel kon zien, maar niet gemakkelijk aan hem kon. Hij heeft daar een halfuur lang gezeten met zijn vriendinnetje en ze hebben elkaar de hele tijd zitten wassen. Je kon gewoon aan zijn snoetje zien dat hij maar al te best wist dat ik op hem aan het wachten was. Dit soort dingen deed hij constant voor hij ziek werd, dus het was super om zijn deugnieterij weer te zien. Hij is nog steeds zot op zijn groentjes en onkruid. Hooi gaat er ook nog gemakkelijk in. Korreltjes weigert hij nog steeds, maar de laatste paar dagen eet hij zijn critical care van een lepeltje en hoef ik het niet meer met een voedingsspuit te geven. Hij lijkt alweer een beetje op gewicht te komen, gelukkig. Hij was erg veel vermagerd in de eerste paar weken, maar is er dankzij het dwangvoeren er weer bovenop gekomen. In de laatste paar dagen heeft hij geen enkel moment meer gesteund tegen een muur of een rand om rechtop te kunnen blijven. Zijn kopje hangt al heel wat minder scheef. Hij kan zichzelf weer prima schoon maken, heeft meer eetlust en zijn oogje ziet er ook al een stuk beter uit. Hij verliest slechts zijn evenwicht bij zeer grote sprongen of wanneer hij erg schrikt van iets. Hij doet het eigenlijk super goed. Ik hoop echt dat dit zo blijft en dat hij nog enkele mooie en gelukkige jaren bij ons voor zich heeft. Toen onze hond Ditto voor het eerst zag nadat hij ziek was geworden, bleef ze uren doodstil staan en naar hem staren. Normaal gezien is ze dol enthousiast wanneer ze de konijntjes ziet en kan ze niet stoppen met kwispelen. Ze is helemaal zot van Ditto en ziet hem echt als een broertje. De voorbije weken bleef ze gewoon verdrietig naar hem staren, want ze wist echt dat er iets niet klopte. De laatste twee dagen is ze weer haar enthousiaste, kwispelende zelf wanneer ze Ditto ziet. Ook zij lijkt te beseffen dat het weer een stuk beter met hem gaat. Ook ons andere konijntje Lilo loopt weer heel veel rond en gaat enthousiast op onderzoek uit in plaats van zielig in een hoekje weg te kwijnen. Ik ben zo blij dat het met alle drie mijn monsters weer beter gaat. Ze zagen er allemaal echt van af.💔 Bedankt voor alle hulp en om te geloven in onze Ditto. Het is een echte vechter en ik ben zo blij dat hij eindelijk beter aan het worden is!💕 Ik probeer hieronder een fotootje toe te voegen die ik vandaag van Ditto genomen heb, maar geen idee of dit zal lukken. Het is echt jaren geleden dat ik hier nog foto's heb geüpload.😂 https://www.dropbox.com/scl/fi/ea2pra1ur0wpw01yth2l9/dittoooo.png?rlkey=1dddef1mez9zx30qmq8co9olb&dl=0 Groetjes & pootje van Ditto en Lilo!🐰

Goeiemiddag! Ik zal na het weekend nog eens contact opnemen met de dierenarts en vragen welke medicatie hij had voorgeschreven. We zijn onlangs pas veranderd van DA met de twee konijntjes omdat onze eigen dierenarts zei dat hij meer wist van konijntjes dan zijzelf. Het is nog maar de tweede keer dat we er geweest zijn, dus het is nog allemaal nog een beetje zoeken. Ik heb het een beetje onduidelijk uitgelegd, maar de spuitjes waren om oraal te geven & de substantie leek wel enorm op Panacur. Helaas heb ik ook geen factuur gekregen van de persoon die met hem naar de DA ging. Maar hopelijk kan ik dus meer duidelijkheid krijgen van de dierenarts na het weekend. Panacur wordt helaas pas maandag opgestart. Normaal gezien ging ik vandaag starten, maar helaas is het nog niet geleverd door een fout van het bedrijf waar we het bestelden.🫠 Ik heb nog op allerlei manieren geprobeerd om het toch nog op tijd binnen te krijgen, maar helaas. Er is ook nergens waar we het kunnen halen & ook de DA is gesloten. Ditto lijkt momenteel slechts twee symptomen te hebben: een scheef kopje & geen evenwicht. Als ik het goed begrepen heb was die antibiotica voor in het geval dat het een andere infectie was die de EC actief heeft gemaakt. Ik vind het echt frustrerend dat ik niet thuis was wanneer hij ziek werd & dus niet degene was die hem meenam naar de DA, want ik ben graag op de hoogte van alles. Als ik had kunnen vroeger terugkeren van reis om hem naar de DA te nemen, had ik het meteen gedaan… Momenteel doet hij het ondanks omstandigheden erg goed. Daarnet was hij zijn kartonnen doos aan het verhuizen, rond gooien en vernielen. Hij lijkt steeds meer terug op zichzelf: een echte vernieler.🤪 Hopelijk krijg ik snel meer duidelijkheid van de DA en kunnen we snel de kuur opstarten. Ondertussen krijgt hij wel nog zijn pijnstilling. Groetjes!

Goeiemiddag allemaal! Bedankt voor jullie reacties en hulp! Ik heb helaas geen flauw idee welke medicatie de dierenarts heeft meegegeven voor Ditto. Hij werd ziek toen ik op reis was & ik was dus niet degene die hem naar de DA heeft meegenomen. Helaas weet de persoon die bij de DA geweest is niet meer hoe de medicatie noemde. Er staat ook geen naam op de spuitjes. Vandaag kreeg hij het laatste beetje medicatie die hij vorige week van de DA meekreeg. Hij kreeg bovenop die medicatie ook antibiotica & pijnstilling. Ik heb beslist om nog enkele weken alles uit de kast te halen en hem te behandelen met Panacur. Daarna kan ik kijken of hij beter is of niet. Ondertussen wordt hij nog steeds rot verwend door ons en zijn vriendinnetje. 🙂 Hoewel hij ziek is lijkt hij nog enorm te genieten van onkruid en knuffelen met Lilo. Dat maakt het toch iets gemakkelijker om hem zo te zien zitten. Lilo hou ik ook zeer goed in de gaten. Zij doet het nog steeds super gelukkig. Maar ik denk dat het inderdaad wel slim is om haar voor de zekerheid even mee te behandelen. Ik hou jullie zeker op de hoogte van hoe het loopt! Dankjewel voor alle hulp & steun!

Goedemiddag allemaal! Ons konijntje Ditto is ondertussen al bijna zo’n 7 jaar bij ons. Het asiel schatte zijn leeftijd op iets ouder dan 1 jaar, dus zou hij nu ongeveer 8 jaar zijn. Tot vorige week was hij nog zo actief en levendig als zijn vriendinnetje van 2 jaar. Dan plots, van de ene dag op de andere, hing zijn kopje scheef en had hij totaal geen evenwicht meer. Ik wist direct hoe laat het was & ook de dierenarts bevestigde dat hij hoogstwaarschijnlijk e.cuniculi heeft. We konden kiezen tussen 2 opties: proberen te behandelen of meteen te laten inslapen. Ik heb voor de eerste optie gekozen. Nu leven Ditto & zijn vriendinnetje al een goede week binnen. Eigenlijk was ik van plan hem maandag te laten inslapen, maar iedere keer dat hij een kleine vooruitgang maakte kreeg ik weer hoop. Hij zit het grootste deel van de dag op hetzelfde plekje, maar verlegt zich af en toe. Korreltjes eet hij al vanaf de eerste dag niet meer, dus we zijn hem al een week aan het dwangvoeren. Wel eet hij nog met plezier (en heel grote happen 🙂) onkruid. We helpen hem ook met het drinken. Wanneer we dat voor zijn neus houden drinkt hij ook erg enthousiast. Vorige week had hij niks van evenwicht. Maar dit weekend kon hij al twee of drie sprongetjes maken zonder om te vallen. Ook houdt hij zijn kopje al wat rechter. Sinds vandaag komt ie ook kijken wanneer ik hem roep (al moet hij daarvoor maar één sprongetje maken). Maar realistisch gezien is het gewoon echt zielig. Hij zit vaak gewoon tegen de kant van zijn bak en beweegt niet veel. Het is niet het leven dat hij verdient. Hij heeft ook toegang tot een ren binnen, maar hij is nog geen enkele keer uit zijn bak gekomen. Ditto & zijn vriendinnetje Lilo zijn letterlijk onafscheidelijk. Sinds ze gekoppeld zijn kan je gewoon nooit de ene zien zonder de andere erbij te zien. Ze lijken wel aan elkaar vastgelijmd. Voor we van de dierenarts de oké kregen om ze samen te laten zitten hebben we ze even apart gezet. Ze zaten er allebei als verloren bij. Lilo bleef uren op hetzelfde plekje zitten en Ditto leek wel dood. Vanaf het moment dat ze weer samen zaten ging Ditto zich weer wat rechter zetten en begon hij haar meteen te wassen. Ze zitten nog steeds constant samen en elkaar te wassen. Lilo is in deze hele week nog maar één keer in de ren geweest, omdat ze weigert Ditto’s zijde te verlaten. Ditto krijgt op dit moment nu dus alle zorgen & liefde die je maar kan bedenken. Maar toch vind ik het gewoon echt zielig om hem zo te zien zitten en zo te moeten leven. Dat verdient hij echt niet. Daarom vroeg ik mij af als iemand van jullie al ervaring heeft met e.cuniculi bij een ouder konijn. Wat denken jullie dat de beste optie is? Is er nog kans op verbetering of is het tijd om hem te laten inslapen? Hoe graag ik hem ook wil doen verbeteren (en zeker ook voor Lilo), ik wil hem niet door deze hel sleuren als er geen kans op verbetering is. Ik hoor graag jullie tips, ideeën & adviezen. Pootje van Ditto & Lilo