Ga naar inhoud

Saf

Members
  • Items

    22.767
  • Registratiedatum

  • Laatst bezocht

  • Dagen gewonnen

    2

Berichten die geplaatst zijn door Saf

  1. samen zetten op neutraal terrein. Ondertussen je hok en ren goed poetsen met dettol. 

    Bij het samen zettne observeren hoe het gaat. bouwt zich geen spanning op op neutraal terrein zou i kze gewoon samen laten. NIet te snel terug zetten in het vertrouwde hok. Ik zeg altijd beter een nacht te lang op neutraal gebied dan een paar minuten te kort en dat je dan weer heibel in de tent hebt

  2. Je hebt altijd kans op een gedragsverandering. In de meeste gevallen vinden wij mensen dat de verandering positief is. Dus rustiger, aanhankelijker etc. Maar het kan ook anders gaan. Een van mijn voedsters heb ik moeten herkoppelen met een andere ram omdat het gewoon niet meer klikte tussen haar en haar toenmalige partner. Ze was een aanhankelijke dame maar nu vind ze mensen vooral maar vervelend. Ze is wel rustiger geworden maar dan zo rustig dat het soms bijna apathisch is.

    Er zijn ook voedsters die er juist humeurig uitkomen.

    Er is heel vaak sprake van een verandering en in de meeste gevallen word de dame rustiger maar je hebt zoals met alle veranderingen ook een kans dat jij de verandering minder positief vind.

  3. De poep niet eten houd bijna altijd in dat ze teveel voer krijgen en daardoor iet of minder de behoefte hebben deze poep op te eten en dat terwijl die juist heel belangrijk voor ze is.

    Het bange is lastiger een tweedrie op te lossen.

    Als de ren zo groot is zou ik vaak in de ren zijn. Eventueel boeklezen, met de laptiop etc. Of eventueel een zitje in de ren zetten waar je vaak zit emt eten, koffie drinken etc. Zodoende kunnen ze meer en meer wennen aan je aanwezigheid. Geef ze zo nu en dan wat lekkers en tijdens dat je dat geeft probeer je ze voorzichtig over te aaien of achter de oortjes te kriebelen.

  4. Knagen is natuurlijk gedrag voor een konijn en in meer of mindere mate heeft elk konijn er wel behoefte aan. Wat vaak goed werkt is zorgen dat ze die drang kwijt kunnen op een andere manier. De drang om het te doen is soms zo erg dat het smerige smaakje niet erg genoeg is.

    Leg eens takken van bijvoorbeeld een wilg neer, een leeg wc rolletje, etc. Dingen waar het konijn aan zou mogen knagen.

    Wat meubels vaak interessanter maakt voor veel konijn dan zeg een los klein stukje hout is dat het voor hun vast staat .Ze kunnen er flink aan trekken en doen omdat het niet verschuift. Het helpt daarom vaak als je zorgt dat de tak of een stuk hout ook wat vast zit.

    Veelvuldig knagen en slopen zou ook op verveling kunnen duiden.

  5. Dat zit inderdaad wel goed. Als een konijn je opzoekt voelt hij zich vertrouwd genoeg bij je. Wat je omschrijft kan duiden op angst maar dan is het meer als jij een konijn benaderd die eigenlijk niet goed weg kan en zich dan maar zo plat en stil mogelijk houd.

    Het ligt dus een beetje aan de situatie. Dit klinkt heel goed juist.

  6. Het duurde bij Ties eventjes voor hij zijn evenwicht goed gevonden had. Hij heeft nog steeds soms wat instabielere periodes maar red zich uitstekend. het ziet er soms wat zielig uit als hij probeert te rennen maar hij heeft er geen last van lijkt het. Hij is minder actief dan ervoor maar dat is logisch denk ik. Ik heb hem een tijdje op dekbedovertrekken gehad.

    Je zult zien dat je vlaam het snel beter gaat doen. Ik heb de voedster en meteen bij gelaten omdat die heel rustig is. En Mijn vlaam gek werk alleen

  7. Ik heb een vlaam die ook een gebroken poot had. Gezamelijk overleg met mijn eigen KKDA en met de faculteit dierengeneeskunde in Utrecht gaf 3 optie, 1 zoals jij aangeeft opsluiten in klein hokje en hopen dat het vastgroeit en goed vastgroeit. Kan is niet bijzonder groot en heel erg afhankelijk of er uberhaupt kans van slagen is aan hoe de breuk loopt, 2 operatie met spalken etc wat bij konijnen eigenlijk nooit geadviseert word omdat het voor een konijne erg lastig is met al dat spul aan de poot/lijf en de botte nzelf fragiel zijn. Optie 3 pootamputatie.

    Deze laatste optie is eigenlijk de beste. Ik heb ervoor gekozen ook bij de faculteit laten uitvoeren (mijn vlaam heeft een iets vergroot hart en pasteurella dus wilde de best mogelijke zorg en bewaking tijdens de operatie)

    Mijn ervaring?

    Dezelfde avond probeerde hij weer te lopen. Nog erg moeilijk en in onbalans maar dat ging heel snel beter. In het begin nog urinebrand maar ook dat is nagenoeg weg nu. HIj is nu bijna net zo snel op drie poten als wat hij was op vier. Red zich meer dan prima en heeft er ogenschijnlijk geen last van.

    Ik heb er meer last van gehad volgens mij dan Ties (het konijn) zelf. Het is nu opletten dat hij niet te zwaar word en dat er geen drukplek op de stomp ontstaan. Dat is hier nog steeds niet aan de orde en ook de winter en sneeuw etc gaat helemaal prima.

    Mocht je er intresse in hebben kan ik ook wat foto's plaatsen en meer info. Overleg zeker eens om die derde optie. Die is mijn inziens en daar sta ik heel zeker niet alleen voor gezien de specialisten e nDA's die ik toen en naderhand heb gesproken is dit de meest konijnvriendelijke oplossing.

    (mocht je fb hebben: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.275822425871596.65461.100003315217426&type=3)

  8. mm dat is wel heel wonderlijk.

    Een verandering in gedrag zou kunnen komen door iets in zijn hoofd wat je zelf al aangeeft. Meestal is die verandering in onze ogen negatief maar een verandering kan natuurlijk ook de andere kant op gaan.

    Wel vraag ik het me hier af en wel om het volgende.

    Meestal bij dat soort veranderingen is het niet altijd consequent elke keer op dezelfde manier herhalend. Maakt het soms los contact soms niet en is het gedrag onvoorspelbaar. Meestal gepaard met pijn in het hoofd en vandaar uit bijna altijd een verandering in "negatieve" zin. Angstiger, agressiever, weg gedoken zitten etc.

    Een omslag als Peter heeft laten zien heb ik wel bij konijnen meegemaakt maar niet overnight. Dat was eigenlijk telkens na een periode van er mee bezig zijn. Soms een paar dagen, soms weken of soms nog langer. En was het proces eigenlijk altijd in stapjes.

    Ik vermoed toch dat hij ineens het licht heeft gezien en is gaan inzien dat mensen te vertrouwen zijn, zelfs leuk. Misschien is er voor jou onbewust toch iets voor gevallen. Misschien ene heel ziek konijn wat je er door gekregen hebt en hij het heeft mee kunnen beleven. Waardoor hij het in is gaan zien. Misschien is er toch iets kleins veranderd in zijn leefomgeving wat hem angstiger maakte en dat, dat nu weg is.

    Denk daarbij aan wind circulatie bij/in zijn hok, irritante hoge of lage pieptoon, hond, kat van de buurt bewoners. Zelfs de geur van een bedrijf in de buurt kan een effect hebben. Maar dat zijn vaak dingen die je dan ook bij andere konijnen had moeten kunnen waarnemen en lijken me niet echt aan de orde.

    Eigenlijk heel kort samen gevat: Ik heb eigenlijk geen idee

  9. inderdaad al eens een discussie over gehad. Of geporbeerd te houden. Een konijn tot 90% van communicatie op geur dus een duidelijk zichtbaar signaal heeft twee mogelijkheden.

    1. het is een bijproduct van iets anders en is helemaal niet als zichtbaar signaal bedoelt

    of

    2. het is heeft een duidelijke reden. En een reden die duidelijk moet zijn buiten hun hol in de buitenlucht. Dat wil zeggen in de tijd dat ze foerageren en wat van nature hun kwetsbare periode is.

    Dat het met goed in hun vel zitten te maken heeft of gezondheid geloof ik zelf pertinent niet. Een vlaam met een gecastreerde achterpoot in grumpy humeur en met een zwelling in de stomp. Zal niet goed in zijn vel zitten en niet in blakende gezondheid zijn. En de richel was er niet voor de amputatie.

    Soms zie je ze heel lang zitten en soms maar een paar dagen. Je ziet bij konijnen die blakend gezond zijn maar ook bij erg zieke dieren. Het lijkt wat betreft gezondheid een volledige willekeur te zijn.

  10. Naar dit soort dingen zijn bij konijn helaas heel erg weinig onderzoeken gedaan. En wat er onderzocht is, is vaak in the UK wat een redelijk geïsoleerde konijnenpopulatie is geweest met meer erfelijke afwijkingen dan die bijvoorbeeld op mainland europe.

    Dingen zoals in je vraag staan vraag ik me af of die bij konijnen al onderzocht zijn. Heel veel van wat we medisch van konijnen af weten of die gebieden is voor een stuk gebaseerd op ervaringen van dierenartsen en vergelijkingen met andere diersoorten waar we wel veel meer vanaf weten.

  11. @Camilla27 en Jolanda1965 dat is helaas iets wat toch nog best heel geregeld voorkomt maar je helaas heel weinig leest of wat men vaak er niet bij verteld als je het advies krijgt voor sterilisatie. Soms trekt het nog wel bij na verloop van tijd maar meestal is dat het nieuwe gedrag/karaktertje van je dametje geworden.

    Met name door die ervaringen laat ik ook geen voedster meer helpen tenzij er een medische noodzaak voor is.

    Ik denk dat een topic als dit daarom ook goed is zodat mensen beide zijde van het verhaal lezen en er over en weer over ervaringen gesproken kan worden.

  12. Het is helemaal niet negatief bedoeld. Ben jaren vrijwilliger geweest bij een particuliere opvang en ik weet hoe moeilijk het soms is om een goede KKDA te vinden en je budget in de gaten te houden.

    Ik wil er alleen mee ingeven dat ik in zo'n geval navraag zou doen bij de opvang over welke DA ze hebben en wie de nazorg doet.

    Ik geef er zeker geen waarde oordeel mee af. Als opvang doe je wat je kan en met het budget wat je kan. Elke opvang heeft wel zijn eigen dingen hoe ze werken en dat is helemaal prima. Elke opvang werkt met het doel voor ogen wat in ieder geval voor hun het meest ideaalst is of het meest haalbare die richting op. Alleen als je niet zelf de sterilisatie wilt doen en daarom via een opvang denk ik dat je net als dat je het wel zelf ilt doen kritisch moet zijn.

    Ik zou dan vragen naar welke DA ze gaan, hoe de nazorg geregelt is. En veel opvangen zitten op fora, FB etc en ik zou daar kijken hoe die opvang en hun DA over wat je leest mij bevallen.

    Maar goed ik ben ook wel best behoorlijk kritisch als het op een DA aankomt voor mijn konijnen bij een ingreep.

  13. Mijn voedsters zijn niet geholpen, bewust. Mocht het ooit moéten, dan worden ze uiteraard meteen geholpen.

    Bij eventuele volgende voedsters, die sowieso uit de opvang komen, zit de kans erin dat ik ze eerst laat daten, en als het klikt, hen in de opvang laat helpen en hen dan na een paar dagen/weken, eens ze hersteld zijn, ga ophalen. Ik merk dat, naast dat ik niet graag in een gezond dier laat snijden, ik toch vooral terughoudend ben voor de nazorg én de mogelijke onbekwaamheid van dierenartsen. Ik hoop dan maar dat beide beter verlopen bij de professionelen van de opvang en hun even professionele dierenartsen.

    Helaas zijn er ook veel opvangen waar de keuze voor dierenarts ook ingegeven word door het prijskaartje. Of waar de beheerder heel veel weet van konijnen maar de nazorg op verschillende momenten voornamelijk in handen is van minder "professionele" mensen. Vrijwilligers of in kleine opvangen partners, broers, buren etc. Ik zou in zo'n geval daarom zeker goed navraag doen naar welke DA ze gaan en hoe de nazorg geregelt is.

  14. welke gedragsveranderingen hebben jullie gemerkt dan na de castratie van de voedsters. ik vind mijn konijn er ook niet leuker op geworden en zou het mooit meer zomaar doen. ze verloor bloed en de baarmoeder was vergroot en er zaten bloedstolsels in, dus de kans op een probleembaarmoeder is nu weg, maar ze is gewoon anders. vroeger kon ze uren bij me zitten en was veel actiever, nu is ze veel meer op haarzelf. ze is inmiddels een pond aangekomen en heeft een dikke wam ontwikkeld, dus ook op dieet nu. nee ik zou niet castreren als het niet nodig is

    Wat het meest voorkomt is dat een voedster rustiger word en vaak net wat meer aanhankelijker. Mensen omschrijven het vaak als liever.

    Wat echter ook vaak voorkomt is dan een voedster juist meer afstandelijk word veel meer op haar zelf. Naar de mensen toe die haar verzorgen maar ook vaker na het rammetje wat bij haar zit. (1 van mijn eigen voedsters heb ik zo opnieuw moeten koppelen omdat ze niet meer matchte met haar rammetje en dat heb ik de afgelopen jaren ook ee naantal keren gedaan voor andere mensen)

    Wat minder kattekwaad uithalen vaak, hoewel dat vaak als positief word ervaren, hoor je ook vaak dat mensen het omschrijven als wat minder levenslustig. Doet minder de dingen die ze heel leuk vond om te doen.

    De voedster bij mij waar de gedragsverandering mijn inziens negatief is. Is bijvoorbeeld heel apartisch doet weinig meer van wat ze altijd leuk vond om te doen, rennen, dozen slopen, over de bank rennen, een knuffel komen halen. Enige wat ze nog doet is graven in de bodembedekking. Verder doet ze bijna niets is vaak heel apatisch, bijna in trance ofzo. En ik mag haar hoogst zelden een keertje aanraken laat staan aaien. Het was een heel leuke spring in het veld, heel nieuwsgieri, dingen uitproberen enzo dat alles is helemaal weg. Door die verandering paste ze helemaal niet meer bij het rammetje waarmee ze samen zat en was de koppeling met beoogde partner 2 een ramp en zit ze nu bij partner 3. Een konijn wat ook graag op zichzelf is en over het algemeen niets van mensen moet hebben. Ze zijn niet vaak echt samen maar zijn wel een heel stabiel koppel.

    In extreme gevallen en gelukkig heb ik dat nog niet vaak gehoord is agressie naar bijna alles. Hoewel ik in die gevallen de agressie niet wijt aan de ingreep zelf maar aan een "trauma" wat er mee samen hangt. Het wakker worden, vervoer, ram een tijdje niet gezien, geuren, vreemde mensen zoiets.

×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Onze website website maakt gebruik van cookies. Meer informatie hierover lees je bij onze privacy policy Privacybeleid .