Eefje

Met Yula 4 a 5 keer per dag, nu nog allemaal kleine wandelingetjes, maar straks zullen er wel 1 of 2 lange bij zitten. In principe doet zij niks in de tuin, ik heb haar vandaag alleen een plas zien doen in de tuin, maar ze is ook ziek. Ik vind het niet fris om een hond in te tuin te laten poepen en plassen als je zelf toch ook wel eens op dat gras wilt liggen. Een hond in je eentje lijkt me erg pittig. Denk er ook aan dat een hond in het begin nog niet alleen kan zijn. Dat is ook inclusief douchen, de was doen etc. En bij ziekte zoals nu, wij hebben elkaar afgewisseld, ze was non stop aan het kotsen vanaf 4 uur vannacht tot het moment dat we eindelijk om 2 uur in de auto konden stappen naar de dierenarts (waarbij mijn vriend achterin doekjes onder haar kin heeft gehouden, zodat ze niet mijn auto onder zou kotsen). Mijn vriend heeft tot 8 uur met oordoppen in bed gelegen, ik daarna tot half 12, zo hadden we toch wat slaap. Maar dit zijn dus wel de dingen waar ik vooraf minder bij stil had gestaan. Het komt allemaal wel goed en wordt beter als ze meer gewend zijn (en niet ziek), maar ik kan je vertellen dat de beginperiode ontzettend heftig en intensief is. Waarbij het natuurlijk ook echt niet helpt dat ze ziek is nu, maar los daarvan was het dat ook. In mijn eentje weet ik niet hoe ik het de afgelopen week had getrokken, eerlijk gezegd 😅.

Hè bah zeg.. gelukkig was dat bloed niet van Namu. Echt schrikken. Nu lekker slapen, heeft ze wel verdiend ❤️

Haha ietsje! Ik heb haar net een nieuwe kluif gegeven, ze liep zo te drentelen, dacht heeft ze wat rust. Maar nee, een nieuwe kluif moet je niet opeten, maar eerst in de tuin begraven. Dus ik haar aangelijnd meegenomen naar het stukje tuin waar het mag. Eerst wilde ze niet daar, maar toen begon ik met mijn handen een gat te graven, maakte ze het af en het bot ligt daar nu veilig. En Yula is nu rustiger binnen. Dus we zijn toch een klein beetje geslaagd vandaag 👍. Blijkbaar was je uitbrander wel effectief. Ik heb dat met Tom (pony ) ook eens gehad. Altijd lief en aardig en volgens de boekjes, maar hij bleef over grenzen gaan. Toen ben ik 1 keer flink boos geworden en is hij daarna heeeell lang braaf geweest, maar ook echt prettiger in de omgang en vrolijker als ik kwam. Het leek bijna of hij het fijn vond, gek genoeg. Het staat niet chique en het is niet wat je wilt doen, maar het is wel een heeeeeel duidelijke grens.

Jeetje wat een heftige verhalen zeg. Wel echt knap hoe jullie dat doen en met Keiko gedaan hebben. Zo'n grote hond en dan zulk gedrag, dat lijkt me eng, die onvoorspelbaarheid en dat je zo'n hond fysiek niet aankunt als het erop aan zou komen. En in je onderbroek op straat staan omdat je hond je broek uit trekt, pffff. Vooral dat publiekelijke ook, je weet dat iedereen er dan wat van vindt en denkt dat je je hond niet opvoedt, terwijl het gewoon een uitzonderlijk lastige hond is. Ik neem meteen alles terug over Yula 😅. Al zit ik wel met een tuinprobleem. Ze sloopt het hele gazon binnen 3 seconden en gaat ballistic, luistert niet, maakt overal een spelletje van, maar daarmee krijg ik haar ook niet de goede kant op. Dus nu geoefend aan de lijn in de tuin. Gaat ze graven dan breng ik haar naar het plekje waar ze het wel mag. Werkt allemaal nog niet geweldig, nu is ook de lijn speelgoed en dat wil ik niet, dat je zo'n hond hebt die als je wandelt steeds in de lijn loopt te bijten, dus moest ik haar weer van de lijn afleiden met een touw waar ze wel in mag bijten 🤣🤣😅. Jullie verhalen relativeren goed, een pup van een niet al te indrukwekkend formaat (10kg vanmorgen) met gedrag dat er gewoon bijhoort is niet meer dan wat lastig. Maar een hond die ingeslapen moet worden vanwege gedrag, meerderen uit dat nest ook, dat is wel echt heel naar en sneu zeg 😭.

@Mississippiwelke weilanden bedoel je? Gewoon naar persingen rijden en daar in de omgeving lopen? Of is het een specifiek gebied?

ik wist niet wat me overkwam joh. Zat echt met mijn handen in het haar, geen land mee te bezeilen. Gelukkig na een paar uur EINDELIJK gaan liggen en slapen. Wandeling van vanmiddag was heftig geweest, we kwamen erg veel dingen tegen onderweg, dat is pech, normaal is het daar niet druk. Totaal overprikkeld. Komende dagen weer even naar het regime van dag 1 en 2. Vast veldje, daar mag ze snuffelen zolang ze wil. Het is lastig inschatten, je wilt niet onderprikkelen en niet overprikkelen. Dunne lijn nu ze wat begint te wennen in huis en overduidelijk dingen wil doen. Die dingen zijn dus nog niet wandelingen uitbreiden. Noted.

Interessant. Ik dacht dat ras bij honden wel meer bepalend was. Goed dat dat onderzocht is, maar het zal nog heel lang duren voordat mensen zelf niet allerlei eigenschappen toch aan ras toedichten. Ik zie het echt op alle hondenfora waar ik nu kom. Oooooh dat had ik ook met mijn golden retriever! Jaaaa, dat hoort echt bij het ras. Oooooh het is een Jack Russel, ja, daar ga je al. Maar ik kan dus het feit dat ik nu een hyperactieve overprikkelde puberpup in huis heb die alles op haar pad wil slopen niet toeschrijven aan haar vuilnisbakkenras? JAMMERRRR 😄

Ja, dat is zo. Het is echt een fabrieksfout in de schepping van de konijnen vind ik. Ik snap waarom ze zich zo snel en veelvuldig moeten voortplanten. Roofdieren ok, maar hun zwakke gestel is bijna een groter risico dan vossen. Je doet wat je kunt, maar ze zijn zo kwetsbaar. Heel veel sterkte met het verlies, je konijn heeft een heel fijn leven bij je gehad, daar doen we het allemaal voor.

Het komt vaak out of the blue. In deze tijd van het jaar is de rui vaak de boosdoener. Teveel haren binnengekregen, beetje verstopt geraakt, krijgen ze daar weer gas van etc. Bij mijn konijnen (en mijn vorige ook) is elke ruiperiode wel spannend. Zou dat het kunnen zijn? Dan zijn er preventief wel dingen die je kunt doen om het zoveel mogelijk te voorkomen.

Ja lastig is het. Ik heb haar net bewust even alleen gelaten voor het eerst. Paar minuten maar. Ik had een stuk gedroogde kipfilet in de kong gedaan, die zat goed vast en zolang ze daarmee bezig was was het prima. Toen ze hem op had ging ze in de bench loeren of er nog meer te kanen was (de bench is een verrassingssnoepjesmachine, maar dat werkt ook nog niet). En toen ging ze piepen en bij de deur zitten. Heb even een minuut of twee afgewacht, toen was ze stil en zat niet aan de deur te raggen. Boven wat rond gaan lopen zodat ze me alvast hoorde en weer de kamer in gelopen of er niks aan de hand was. Ze zal er toch aan moeten wennen. Ze piept nu ook niet meer zo als één van ons weg gaat, deed ze eerder wel, dus hopelijk gaat dit ook steeds beter. Maar je hebt toch het liefst dat het ze gewoon niet boeit, het is niet fijn als ze zich zo ongemakkelijk en onzeker voelen.

Qua voer ben ik nu trouwens uitgekomen op Faunakram. Vanuit de stichting gaven ze aan dat het niet zoveel uitmaakt, maar wel graanvrij, omdat ze graan echt slecht vinden voor honden. Prima, konijnen eten ook graanvrij, de hond ook, fine by me. Zoekend naar snacks kwam ik op de site van bestbuddy, een klein bedrijfje waar ik heel prettig contact mee had over de mail en telefoon. Zij hadden een klein assortiment aan graanvrije brokken, dat heb ik na wat research maar gewoon aan mijn bestelling toegevoegd, het zou kwalitatief voer zijn, dus prima zo. En na de eerste dag wat stresspoep ziet het er nu allemaal top uit, dus ik heb een grotere zak besteld. Yula eet trouwens echt alleen wat voor haar bestemd is. Ze snaait niks van de straat, nieteens een korst van een boterham. Ze snuffelde eraan en liet het liggen. En ze schooit ook niet!

De mensen waar ze vanaf januari gewoond heeft hebben haar gevonden op een parkeerplaats, daar is ze gedumpt, geen idee hoe lang ze daar gezeten heeft, maar ze had echt nog geen straathondengedrag. Het was een zielig angstig meiske dat heel blij was dat ze geholpen werd. Zij hebben haar direct in huis genomen, dus ze kent alles goed en heeft weinig terugslag gehad door de reis. Nog geen enkel ongelukje in huis. Het enige is dat ze moet wennen en verder opgevoed moet worden, ze mocht daar wat dingen die wij niet willen en ze heeft daar met een andere hond geleefd, dus alleen zijn moet aangeleerd worden. Maar ze gaat sinds gisteren meer haar eigen weg, ligt niet meer zo aan onze voeten en als ze wat wil doen en wij haar daar niet bij helpen gaat ze eerst wat drentelen en een beetje piepen, maar pakt dan al snel haar bot. Als ze daarmee bezig is kunnen we rustig de kamer uit. Elk dagdeel is ze anders nu, ze begint te stabiliseren en tot rust te komen. Met andere herplaatsers, die langer op straat en in open asielen hebben geleefd gaat dat inderdaad hetzelfde als met pups, maar met extra veiligheidsmaatregelen en meer geduld. Ze moeten dubbel aangelijnd worden en je moet echt lang wachten om ze los te laten. Ze zijn zelfstandiger, vaak angstiger en als ze er vandoor gaan komen ze niet meer terug. Ze hebben er eentje ooit teruggevonden in Duitsland na 7 weken, arm ding. Yula moet eigenlijk ook dubbel aangelijnd worden. Maar het is zo'n klein ding, ze heeft er last van als ze beladen is met een halsband, tuigje en 2 riemen. Elke halve minuut schudt ze zich uit. En ze trekt niet en luistert best goed, is heel erg op ons gericht, dus ik durf het wel aan met 1 lijn. Dat tuigje komt ze echt niet uit en ze is te klein om kracht op de riem te kunnen zetten, dat knapt heus niet zomaar. Ik en Marcel zijn allebei thuis, omdat we corona hebben. Dat komt wel goed uit. Als we weer beter zijn gaan we afwisselen, ik de ene dag thuis, hij de andere. Dat kan prima, onze werkgevers hebben allebei nu een 50-50 thuis en op kantoor regeling die ook zo gaat blijven. Op mijn werk zijn ze sowieso heel relaxed daarin. Het zal misschien eens gaan voorkomen dat ik voor een overleg naar kantoor moet, maar voor nu is thuiswerken prima. Bij ons op kantoor is het ook nog zo dat ik haar in geval van nood wel een keertje mee zou kunnen nemen, maar dat moet Yula zelf ook aankunnen natuurlijk. Een collega van mij is blind, dus die heeft altijd haar hond bij en er lopen ook weleens 2 andere honden rond, heel incidenteel hoor, dat wel, maar iedereen vindt dat hartstikke leuk. Kijkend naar hoe ze is en zich ontwikkelt denk ik dat dat in de toekomst echt wel kan als het nodig is. Ik hoop dat ze vrij snel wel een paar uurtjes alleen kan zijn. Gisterochtend had ik daar een hard hoofd in, maar gistermiddag maakte ze ineens een omslag. Ze zal nog wat switchen daarin de komende tijd, maar ze kan al erg zelfstandig zijn, dus dat geeft goede hoop. We hebben het erg getroffen met haar. Meer kant en klaar dan Yula krijg je geen enkele hond in huis. Alle basis zit er in en er is nog veel ruimte om haar de rest te leren, ze lijkt niet echt een rugzak te hebben die haar parten speelt (het gastgezin heeft ook geen enkel probleemgedrag gezien bij haar) en is super sociaal, zowel naar mensen als andere honden. Ze heeft al een paar hondenvriendjes in de buurt, waaronder een enorme labrador 😁. Als ze buiten wat rustiger is geworden (reageert nu nog erg op alles wat ze ziet en hoort, maar echt op zo'n puppymanier), dan eens kijken hoe het met mijn wandelhond klikt. Aan Yula zal het niet liggen denk ik, die begroet alles vriendelijk en enthousiast tot nu toe, maar hij is sociaal een beetje raar met andere honden. Hij laat alles wel toe, maar staat er dan echt zo ongemakkelijk bij van 'wat moeten ze van me? Help?'. Al had ik een paar weken geleden wel een encounter met een chihuahua die hij helemaal geweldig leuk vond, zo had ik hem nog nooit gezien. Hopelijk is zijn reactie op Yula ook zo. Ze heeft iets ontwapenends blijkbaar, op alles en iedereen die ze tegenkomt. Behalve vogels. Ze jaagt op kauwen. En de geiten van de kinderboerderij waar onze wandeling langs komt vinden haar ook niet leuk, tijdens onze eerste wandeling heeft ze naar ze geblaft. Dat doet ze nog een beetje als ze zich onzeker voelt. Overdag nu niet meer, maar in het donker lopen vindt ze heel spannend en dan is ze wat blafferig. Gezien de ontwikkeling van de afgelopen dagen is dat echt onzekerheid, het is niet fel, maar gewoon: daar staat iemand en dat vind ik spannend, dat komt ook wel goed verwacht ik.

Ik ben ook aan het zoeken naar houvast om alleen zijn te gaan trainen. Ik heb rondgewandeld door het huis, jas en schoenen aan en uit, sleutels pakken, weer zitten, deur open, deur dicht, etc, ze blijft non stop achter me aan drentelen en piepen als de deur dicht gaat, zelfs als marcel in de kamer is. Ook als Marcel weg gaat en ik in de kamer blijf, maar bij mij is het erger. Ik ben natuurlijk ook degene die ook bij haar in de kamer slaapt nu. Ze heeft nu een kipkluifje en toen keek ze niet meer naar me op of om, daardoor kon ik naar de winkel zonder drama. Eten it is. Ben blij om te lezen dat het jou nu lukt met Namu. Ik weet hoe moeilijk dat was, geeft hoop dat het hier ook goedkomt.

Nee, maar het begint wel erg vervelend te worden, want ze graaft hem op en geeft hem dan weer een andere plek. Het wordt tijd voor een hoekje waar ze dat mag en bijsturen, want kan haar nu geen minuut in de tuin laten of ze gaat aan de slag. Maar vanaf vandaag mag ze ook langere wandelingen, dus kan ik haar buitenshuis meer moe maken. Ze is buiten wel echt nog een pup die alles interessant en/of leuk en/of spannend vindt, dus dat kost haar wel energie. En mij ook, om haar focus in goede banen te leiden, maar ze reageert direct op mijn afleidingen. Het is echt wel een heel braaf en slim hondje. Vannacht heeft ze heel lief geslapen en toen ik vanmorgen wakker werd is ze niet op me gesprongen 🥳. Ze wilde het doen maar bedacht zich toen en bleef naast de bank. Zo knap! Ze leert heel snel. Ze kan nu ook al een beetje 'blijf'. Dat is wel heeeeeeeeeeeeeellll moeilijk maar ze doet erg haar best.

Wat fijn zeg! Wat een ruimte geeft dat, een uur is toch hartstikke knap al

Haha okeee Botten moet je in de tuin begraven En ik heb de pieper er inmiddels uit gesloopt 😅

Vannacht heeft Yula op haar kleedje geslapen, niet meer naast me, maar achter de bank waar ze me niet kon zien. Ze heeft het super goed gedaan! Gewoon lekker gaan liggen en in coma. Tot ik om vier uur mijn neus dicht had zitten en in de weer ging met neusspray en tissues. Toen begon er een serieus gevecht om de bank. Lag ze ineens bovenop me, weer op de vloer gezet, ging ze naar haar kleedje, als ik even bewoog lag ze weer bovenop me. Dat hebben we volgehouden tot 7 uur in de ochtend. Toen moest ik plassen en had ze mijn hele bedje in beslag genomen toen ik terugkwam. Weer op de grond, aan de rand van de bank gaan liggen met mijn rug naar haar toe, ging ze weer naar haar kleedje. Maar goed, ze is gewend op de bank te liggen, dus dat wordt een lange adem. Vandaag aan de slag met benchtraining en training op de deur naar de gang. Ze trekt het niet als er iemand door die deur verdwijnt. Gaat ze piepen en krabben. Zodra de deur open gaat sprint ze de gang in en kost het veel blije overtuigingskracht om haar weer terug in de woonkamer te krijgen. Die deur staat nu dus open en daar is ze rustiger onder, nu kan ik zonder drama even naar de wc. Ik was even wat langer in de wc gebleven en via de camera zitten loeren wat ze deed. Hoorde haar eerst bij de wcdeur scharrelen, daarna ging ze terug naar de woonkamer, eerst richting de bank, bedacht zich toen en ging op haar kleedje liggen. Zo braaf! Ze heeft met wandelen gespeeld met een joekel van een labrador die ik niet kon ontwijken, helemaal blij, zo schattig 🥰.

Beterschap weer Jacintha ❤️

Deze foto die ik van haar gastgezin kreeg 🤣🤣🤣🤣🤣

Haha ja ze is lang en smal en laag op de pootjes. Gek lang lijf, ik zal je wat spammen over de app, misschien krijg je dan een idee 🤗

Ik heb vandaag contact opgenomen met de mensen die haar de afgelopen maanden hebben opgevangen. In hun brief hadden ze hun telefoonnummers gegeven met de vraag of we misschien wilden laten weten hoe het met haar gaat. Ik heb nu allemaal foto's van ze gekregen. Heel fijn om wat te kunnen zien en vragen over haar leven voordat ze hier kwam. Het ziet er uit of ze daar heel veel lol had 😁. Ze heeft wat meer rust gevonden nu en ze vindt het leuk om dingen te leren, ze pikt het snel op en het is goed voor haar. Het zijn hele korte momenten, steeds vijf minuutjes, waarin ze na moet denken wat ze moet doen om een brokje uit mijn hand te krijgen. Ze kan nu al zit en poot. Wel reageert ze op het handgebaar en niet het woord, maar dat vind ik al super knap! Dat kan ik later wel goed aan een woord koppelen.

Oren 🥰 Ze heeft het wat lastiger vandaag, onrustig en veel piepen, kan haar draai niet zo vinden. Uiteindelijk zoekt ze toch wel haar plekjes op en gaat ze slapen of iets met een speeltje doen. Ze vindt het ook lastig dat Marcel boven zit te werken, ze kan hem daar wel horen praten natuurlijk. Blijft dan eerst bij de deur piepen, maar na een paar minuten zoekt ze toch haar plekje op en pakt ze wel wat rust.

Yula is gesteriliseerd, dat is logisch, want ze komt uit een sterilisatie/castratie programma. De honden zijn niet bedoeld als huishonden, de basis is het terugdringen van het straathondenprobleem, de herplaatsers zijn bijzaak en een manier om aan geld en bekendheid te komen. Meestal plaatsen ze ze terug waar ze ze gevonden hadden, kan dat niet omdat ze niet op een veilige plek zaten, dan komen ze in open asielen. Hele grote stukken grond waar ze schuilplekken, eten en medische zorg krijgen. Vaak niet omheind, de honden blijven daar zelf dan hangen en leven in roedels. Daar gaan mensgerichte honden opvallen en die gaan dan voor adoptie, maar dat zijn er maar een paar, op de honderden honden die in die open asielen leven. Bij Yula is het anders gegaan, zij is als kleine pup op straat gevonden door een vrijwilliger van de stichting die ervoor gekozen heeft haar in huis op te voeden, maar nog steeds is het castratie/sterilisatie programma de basis van wat zij doen. Dus zij is gesteriliseerd en ik vind dat wel fijn zo. Ik lees veel, volg mijn eigen gevoel en kijk naar Yula wat werkt en wat niet. Er zijn zoveel adviezen, ze spreken elkaar ook tegen en ik lees ook veel dingen waar ik echt niks mee kan. Tussen al die dingen gaan we onze eigen weg wel vinden. Het zal niet in ieders ogen perfect zijn, maar wel goed. Natuurlijk wordt zij niet gestraft. Maar ze moet wel weten wat wel en niet mag. Op de bank mag niet, maar kijk eens hoe fantastisch het op de vloer is! De stichting is heel nuchter, die zegt gewoon: kijk naar je hond. Wees lief, maar heel duidelijk, een hond heeft een baas nodig om zich veilig en zeker te voelen. En bij problemen zeggen ze: ga alsjeblieft niet naar één of andere random trainer of gedragsdeskundige, maar kom naar ons met je vragen. Straathonden zijn anders, de problemen, als die er zijn, zijn anders. @Eveede eerste nacht is goed gegaan! Ik heb in de woonkamer op de bank geslapen en ze heeft lekker in coma gelegen. Vanmorgen is ze voor het eerst tien minuten alleen geweest toen ik me ging aankleden en Marcel in een vergadering zat boven. Ze had een kluifje en heeft niet naar me omgekeken. Nu zit ik in de woonkamer te werken, ze vond het even lastig met zichzelf, maar ligt nu lekker in een mandje te slapen. Even lekker uitrusten en veiligheid geven de eerste dagen, rustig oefenen met alleen zijn, maar nu nog heel minimaal. het komt wel goed met haar.

Wat zindelijkheid betreft, ik dacht ze zal toch een keer moeten plassen, maar ze deed het maar niet. De stichting had aangeraden haar de eerste drie dagen alleen in huis en in de tuin te doen, vanwege de prikkels. Maar ik heb haar toch meegenomen voor een heel klein rondje, omdat ik het idee had dat ze niet in de tuin wilde plassen. En jawel, eenmaal buiten plaste en poepte ze binnen 5 minuten! Wil natuurlijk niet zeggen dat er geen ongelukjes kunnen gebeuren, maar dit is wel erg prettig. Ze was ook niet zenuwachtig buiten, of overprikkeld ofzo. Gewoon vrolijk nieuwsgierig. Wel meteen nadat ze haar ding gedaan had weer naar huis natuurlijk.

Vanmorgen hebben we Yula opgehaald bij SOS dogs Nederland. We waren op alles voorbereid, ze heeft gisteren een ontzettend lange reis gemaakt. Maar we waren niet voorbereid op een hartstikke blij enthousiast meisje dat ons vrolijk kwam begroeten! Ze heeft maar 12 uur in de opvang gezeten en alle harten van de mensen daar meteen veroverd. In de auto ging ze lekker liggen snoozen gelukkig. Nu thuis begint ze na een hoop ontdekken en spelen haar rust te vinden, wel heel dicht bij ons in de buurt. Yula heeft sinds januari in een gastgezin gewoond, daar heeft ze al geleerd aan de lijn te lopen en ze is ook zindelijk. Het kan wel zijn dat ze door de stress en nieuwe omgeving een terugval krijgt, maar ik moet zeggen dat ik haar heel chill vind, naar omstandigheden. Ja ze is wel druk, maar ze ligt nu ook lekker, als wij opstaan moet ze wel achter ons aan lopen, maar ze gaat ook wel snel weer terug naar haar plekje in de zon. Haar gastgezin heeft een brief meegegeven, ze zijn erg gek op haar, dat blijkt uit alles. Ze is wel een beetje stout, maar reageert direct op een 'UH'! Ik denk dat ze heel slim is en brutaal, ze zal consequente training nodig hebben, maar dat komt wel goed. Eerst even wennen en nu meteen consequent zijn in wat ze wel en niet mag. (Niet op de bank en niet in het gras graven 😉). Ze heeft wel haar bot meteen in de tuin begraven. Dat vond ik te grappig om te corrigeren, maar we moeten haar maar niet te veel botjes geven als we nog een tuin over willen houden 🤣.