Het schuldgevoel dat je nu hebt, dat is onderdeel van het rouwen. Heel normaal, maar wel vervelend omdat dat echt niet nodig is.
Uit jouw verhaal blijkt echt dat je hulp gezocht hebt, alle zorg gegeven hebt die mogelijk was en dat jullie met de kennis die er was de beste keuzes hebben gemaakt.
Dat is echt niets om je schuldig over te voelen! Jullie hebben het heel goed gedaan. Het "wat als..." gevoel is een lastig iets, maar niemand heeft een glazen bol om in de toekomst te kijken.
Ik wil jullie veel sterkte wensen.
En mijn tip is, denk vooral aan alle mooie momenten samen, de fijne jaren, de leuke karaktereigenschappen en niet te veel aan de laatste dagen dat de gezondheid achteruit ging. Dat maakt het verlies niet makkelijk, maar ik heb liever een glimlach door de tranen, omdat ik aan de fijne dingen denk, dan een onnodig schuldgevoel dat aan je knaagt.