Getraumatiseerd konijntje..

[Sophie Segers]

Hoi Allemaal! 

 

Ik heb 2 konijntjes: Nijn&Moos, Nijn is 4 jaar oud en Moos 1 jaar.

 

Ik heb Nijn sinds hij 8/9 weken oud is, Nijn vind echt alles goed al zou ik hem aankleden zou die het goed vinden..   het is echt een schatje! (Nijn is gecastreerd)

 

Moos hebben we sinds oktober uit het asiel gehaald, een vriendinnetje voor Nijn!In het begin ging het super goed! maar sinds een paar weken gaat het niet zo goed, ze vochten alleen maar,terwel het in het begin super ging Maar nu hebben ze allebei een eigen hok met een eigen ren (de hokken staan naast elkaar) en nu gaat alles prima en is er niks meer aan de hand. Maar goed dat was het probleem niet, Moos heeft heel wat meegemaakt in een korte tijd werd ons verteld door het asiel.

 

Het verhaal van Moos...

 

Moos werd met haar broertjes/zusjes in een doos voor het asiel gezet alle konijntjes hadden met meerdere wonden. Moos is de enige die dit overleeft heeft, haar broertjes/zusjes zijn aan de wonden overleden..

Moos is er lichamelijk gezien goed boven op gekomen, maar fysiek is een ander verhaal..... niemand weet precies wat er met Moosje gebeurd is. Moos is ontzettend bang, alles ik haar eten ga geven raakt ze al lichtelijk in paniek.

Ze is zo verschrikkelijk bang voor mensen.. Ik heb van alles geprobeerd maar ik wil het niet opgeven, daarom ben ik hier! 

Heeft iemand tips hoe ik dit het beste kan aanpakken, en haar vertrouwen kan krijgen. Ik wil haar zo graag helpen!

 

Bedankt Alvast..

 

Groetjes Sophie   

 

[Lonja]

Ik zou kijken hoe het komt dat ze gevochten hebben en ze weer samen proberen te krijgen. Dan is Moos niet van jou afhankelijk voor aandacht en is het niet zo erg dat ze bang is voor mensen.

Hoe groot is haar hok en hoe groot is de ren?

[NaOomkuuHh]

Ik zou sowieso iets doen zodat ze niet meer alleen zitten. Dus of ze weer aan elkaar koppelen, een van de twee omruilen voor een ander konijn in het asiel of ieder een eigen maatje.

in mijn ogen zijn dit je enige opties.

ik denk dat het voor Moos extra fijn is. Zeker een tam konijn als maatje kan veel verschil maken.

[Gast]

Inderdaad, wat de mensen voor mij zeggen. Wie weet ook wat hulp met koppelen of een koppelvakantie.

En verder, tijd, liefde, geduld. Laat haar rustig aan je wennen, geef wat lekkers, geef haar de tijd

[Sophie Segers]

Moos heeft een normaal hok met 2 verdiepingen, en een ruime ren. bedankt voor het advies ik ga met m'n moeder overleggen!

[Ainariel]

Wat bij mij op het moment bij Zuma helpt, is negeren. Buiten de ren noem ik wel even haar naam, maar in de ren negeer ik haar compleet. Nu is ze inmiddels al zover dat ze niet alle kanten opschiet omdat ik er sta. De volgende stap is uit de hand voeren, maar ik denk zelf dat dit nog een veel te grote stap is, dus dat probeer ik over een paar weekjes. De tussenstap: erbij gaan zitten als ze eten, werkt half. Zolang ik maar niet beweeg dan wil ze wel, maar zodra er ook maar iets beweegt, dan vliegt ze weg. Ik moet dus eerst haar zover zien te krijgen dat ze gewoon blijft dooreten.

 

Het kost soms inderdaad heel erg veel tijd, maar de beloning is er des te mooier door. Houd er wel rekening mee dat jouw konijntje hoogstwaarschijnlijk een kijkkonijntje blijft, waarbij je hoogstens een neusje krijgt (een hallo!)  en geen aaitjes wil. Maar dat wil niet zeggen dat ik gelijk krijg hoor, maar meer om jou geen grote teleurstelling te geven omdat ze niet wil knuffelen.

[*MiCheLle*]

Ik zou haar omruilen het klinkt keihard maar wat heb je aan zo'n konijn wat voor iedere zucht bang is en vecht met je andere konijn.Wij hebben kinderen en die zijn inmiddels al op een leeftijd dat alle andere dingen veel belangrijker zijn en daarom mogen wij ouders ze nu verzorgen ,maar we hebben ze gekocht om zodat de kinderen er plezier aan konden beleven.En als je konijn zo bang is dan normaal contact al een probleem is dan zou ik er voor kiezen om hem weg terug naar de opvang te brengen.Ik weet dat dit de makkelijke oplossing is maar zo denk ik er nu eenmaal over.Zo'n konijn is misschien ook beter af in een grote ren in een groepje dan als huiskonijn.

[Zeeuwsnijntje]

Wij hebben ook zo'n konijn. Nee hadden :-)

Ze schoot in paniek als de deur open ging, durfde niet te eten als wij in de buurt waren, we zagen haar nooit.

Ook ik heb haar genegeerd en het haar op haar eigen tempo laten uitzoeken. Ze hoefde niks van me, ik probeerde haar niet te aaien. Wilde alleen dat ze gelukkig was. Heeft me heel wat tranen van onmacht gekost, maar nu doet ze het super. Ik kan haar nu zelfs aaien en dan gaat ze er echt voor zitten. Het kost echt heel veel tijd maar ben elke dag blij dat ze hier is, veilig en gelukkig. Wil niet weten wat er anders met haar gebeurd zou zijn.

[Gast]

Nou zeg Michelle.. Je kunt altijd opnieuw proberen te koppelen.. "Wat heb je aan zo'n konijn" BAH!

TS, je kunt er zeker wel wat van maken, probeer eerst eens met hulp te koppelen, en geef haar de tijd. Ik heb meerdere van zulke konijnen gehad en het is allemaal goedgekomen.

[Ainariel]

Ik zou haar omruilen het klinkt keihard maar wat heb je aan zo'n konijn wat voor iedere zucht bang is en vecht met je andere konijn.Wij hebben kinderen en die zijn inmiddels al op een leeftijd dat alle andere dingen veel belangrijker zijn en daarom mogen wij ouders ze nu verzorgen ,maar we hebben ze gekocht om zodat de kinderen er plezier aan konden beleven.En als je konijn zo bang is dan normaal contact al een probleem is dan zou ik er voor kiezen om hem weg terug naar de opvang te brengen.Ik weet dat dit de makkelijke oplossing is maar zo denk ik er nu eenmaal over.Zo'n konijn is misschien ook beter af in een grote ren in een groepje dan als huiskonijn.

 

Sorry, het is geen schemerlamp die je wegdoet omdat die je niet meer aanstaat. 

[Sanne1993]

Ik snap opzich wel wat Michelle bedoelt. Als het karakter van een konijn niet echt past bij waar je naar opzoek was dan is het inderdaad misschien handiger om een ander konijn uit te kiezen.

In dit geval hebben ze het konijn al sinds oktober, dus ik kan me voorstellen dat je dan al erg aan zo'n diertje gehecht bent en het niet meer zomaar terug wil brengen.

[Gast]

Het klinkt wel alsof TS er wat aan wil doen..

[Christaaa]

Ik snap ook niet waarom Michelle afgebrand wordt voor een in de basis goed advies. Wie wordt er nu blij van de huidige situatie? De konijnen zitten alleen en die situatie is zeker te verbeteren. Ruilen is een rotwoord, maar soms is dat, hoe lullig ook, een goede optie.

Ik vind er ook niets mis mee als iemand durft te erkennen dat een diertje niet bij de baasjes past. Niet iedereen zoekt een dier die niet benaderbaar is. Maar voor mij is het grootste bezwaar dat ze beiden nu alleen zitten.

@TS: heb je je voedster bij een konijnen opvang gehaald? Als ze nog jong was en ze zijn niet gespecialiseerd in konijnen, kan ik me nog indenken dat het toch een rammetje kan zijn. Dat zou het vechten kunnen verklaren. In dat geval is opnieuw koppelen zeker niet de beste optie.

Verder wil ik je waarschuwen dat niet elk konijn te socialiseren is. Je leest hierboven allemaal succesverhalen, maar het is ook wel eens anders. Ik heb ook een doodsbange voedster gehad. Uren stil naast haar ren gezeten. In de ren met wat lekkers. Genegeerd.... Alle dingen die zouden kunnen helpen, maar het is altijd een extreem bang konijntje geweest, die meestal wegkroop onder het hok. Van enkele meters afstand moest ik kijken of ze wel kwam eten, anders kwam ze zeker niet.

Proberen haar nig tam te krijgen kan een uitdaging zijn. Maar soms is een ander plekje zoeken toch een betere optie. Wat voor jullie het beste is, moet je zelf bedenken, zonder je daar direct rot over te voelen.

Ik zou in elk geval nog even het geslacht (laten) checken.

[Gast]

Zonder te proberen zou ik helemaal niks gaan terugbrengen of herplaatsen. Je weet immers niet of het echt zo hopeloos is, geef het beestje een kans.

Ik begrijp wel wat Michelle bedoeld maar "wat heb je aan zo'n konijn" schoot bij mij écht verkeerd. Gelukkig denken niet alle mensen zo.

[Shivas]

Heb zelf ook 7konijntjes in de opvang die erg in paniek waren als ze me zagen,zelfs als ik een eindje van

hun hok ging staan bleven zij paniekerig er sprongen ze tegen het hok omhoog om toch maar weg te kunnen.

 

Heb de eerste weken vanop afstand tegen hun met een zachte stem gepraat,toen zij wat minder angst toonde

ben ik iedere week een klein beetje dichter bij hun hok gaan staan altijd praatte ik met een zachte stem tegen

hun.Nu zijn we al enkele maanden later en kan ik ze in hun hok aaien.

 

Het is een intensieve taak die van lange duur is maar het is mogelijk om een paniekerig konijn wat meer vertrouwen

te laten krijgen in mensen.In het begin doe je dit maar even,wat je later iets meer kan opbouwen.

Ik zal ook niet zeggen dat deze konijntjes super tam zullen gaan worden of echte knuffels zullen zijn.

Sinds zij in de opvang zitten zijn zij al wel enorm goed vooruit gegaan.