konijnen van 1 jaar tam maken

[LIH]

Hallo allemaal,

 

Vorig jaar heeft mijn zus een nestje van 3 konijntjes gekregen. Hiervan heb ik 2 konijntjes gekregen.

Een mannetje en een vrouwtje. Het mannetje is ondertussen al gecastreerd.

Nu heeft mijn zus vanaf het begin al veel aandacht besteed aan de konijntjes. En vervolgens ben ik hiermee verder gegaan. Vanaf jongs af aan heb ik ze rustig benaderd en geprobeerd ze tam te krijgen. Nu zijn ze ondertussen een jaar oud en nog steeds erg bang. 

 

Het vrouwtje is wel erg nieuwsgierig en ik kan haar soms 2 keer aaien en dan rent ze weg. Ook eet ze wel uit mijn hand (als ik iets lekkers heb).

Het mannetje is nog banger. Hij eet heel soms uit mijn handen maar is veel minder nieuwsgierig. Ook lijkt hij zich te verschuilen achter het vrouwtje. Hem kan ik helemaal niet aaien, dan rent hij weg.

Ik kan beide konijnen niet optillen, dan rennen ze weg. Het mannetje stampt er dan ook regelmatig bij.

 

Ik weet dat konijnen er niet van houden om opgepakt te worden. Maar ik zal het leuk vinden als ze minden bang worden zodat ik ze in ieder geval kan aaien. 

 

Hebben jullie nog tips om ze minder bang te krijgen? 

 

[Lonja]

Waarom denk je dat je konijnen bang zijn? Rennen ze heel hard weg als jij eraan komt om niet meer tevoorschijn te komen tot je weg gaat?

Als ze zo bang zijn zou je kunnen proberen dagelijks in de ren te gaan zitten. Je moet ze inderdaad niet oppakken en aaien vinden veel konijnen ook niet fijn, dus dat zou ik ook zeker niet doen dan. Oppakken moet je alleen doen als het nodig is, bijvoorbeeld om naar de dierenarts te gaan.

Ik denk dat als je ze niet optilt en niet probeert aan te raken, gewoon gaat zitten en naar je toe laten komen, en dan niks doet, ze vanzelf wel leren dat er niks gebeurt als jij er bent. Als dat eenmaal gebeurt dan kun je ze vast ook wel uit de hand gaan voeren. Als dat lukt dan kun je misschien ook proberen het voer in je handen te laten liggen en op een gegeven moment zullen ze blijven zitten tijdens het eten als ze je genoeg vertrouwen in dat jij niet aan gaat raken. Het kost misschien wat geduld, maar ze moeten weer opnieuw leren dat jij niet gaat oppakken of aan gaat raken.

[LIH]

Waarom denk je dat je konijnen bang zijn? Rennen ze heel hard weg als jij eraan komt om niet meer tevoorschijn te komen tot je weg gaat?

Als ze zo bang zijn zou je kunnen proberen dagelijks in de ren te gaan zitten. Je moet ze inderdaad niet oppakken en aaien vinden veel konijnen ook niet fijn, dus dat zou ik ook zeker niet doen dan. Oppakken moet je alleen doen als het nodig is, bijvoorbeeld om naar de dierenarts te gaan.

Ik denk dat als je ze niet optilt en niet probeert aan te raken, gewoon gaat zitten en naar je toe laten komen, en dan niks doet, ze vanzelf wel leren dat er niks gebeurt als jij er bent. Als dat eenmaal gebeurt dan kun je ze vast ook wel uit de hand gaan voeren. Als dat lukt dan kun je misschien ook proberen het voer in je handen te laten liggen en op een gegeven moment zullen ze blijven zitten tijdens het eten als ze je genoeg vertrouwen in dat jij niet aan gaat raken. Het kost misschien wat geduld, maar ze moeten weer opnieuw leren dat jij niet gaat oppakken of aan gaat raken.

 

Mijn konijnen mogen (als ik thuis ben) gewoon door de kamer lopen. Het mannetje rent al hard weg als ik alleen al op sta of beweeg en het vrouwtje rent vaak weg als ik langs loop. Ze verstoppen zich dan op zich niet maar gaan snel het hok weer in. 

Ik probeer ze ook zo min mogelijk aan te raken en oppakken doe ik eigenlijk nooit. Zoals ik al zei kan ik het vrouwtje af en toe wel aaien als ik haar eten geef (is echt gek op eten) maar dan rent ze na 2 keer over haar hoofdje aaien weer weg. Ik laat haar dan ook weer met rust en ga niet achter haar (of hem) aan ofzo.. 

 

Daarnaast zit ik regelmatig met het hok open rustig naast ze op de grond te leren of tv te kijken.Ze komen dan niet naar me toe en komen het hok dan ook niet uit. Ze blijven dan heel stilletjes tegen elkaar aan in het hok zitten, het liefst in het hoekje zo ver mogelijk bij mij vandaan. 

 

Uit de hand eten doen ze dus soms al wel maar alleen als ik iets heeeeel lekkers heb (cracker, sla en soms bij wortel). Maar ook dat doet het vrouwtje vaker en sneller dan het mannetje. Het mannetje doet het alleen als het vrouwtje het ook doet haha. 

 

Dit alles doe ik ook al vanaf het begin dat ik ze heb, en mijn zus deed het daarvoor ook al. Ik heb ook regelmatig op het internet gezocht naar tips om ze tammer te maken maar ik lees alleen dingen als: rustig erbij gaan zitten, ze op jou af laten komen, etc.. eigenlijk de dingen die ik dus al wel doe.. 

Maar ze zijn ondertussen dus al een jaar oud en nog zijn ze niet echt tam geworden......

[Lonja]

Dat klinkt alsof je het al goed doet allemaal dan. Jammer dat ze nog zo schuw zijn zeg. Je zegt dat ze los mogen als jij thuis bent en snel in hun hok gaan als je eraan komt. Stop je ze in hun hok als je weg gaat? Zouden ze misschien bang zijn dat ze in hun hok moeten als jij komt?

[Bart lover]

Hebben ze in de kamer zelf ook verstopplekken? Misschien dat ze niet zo hard naar hun kooi rennen als ze zich onderweg kunnen verstoppen of het gevoel hebben dat ze altijd nog weg kunnen duiken mocht het nodig zijn. Hebben ze nog een ren om de kooi heen die echt van hen is?

Als je ze eten geeft komen ze er dan ook aan?

Wanneer komen ze uit hun kooi? Als je weg bent of als je geen aandacht aan ze schenkt?

Verder zou ik het ook niet weten.

[LIH]

Hebben ze in de kamer zelf ook verstopplekken? Misschien dat ze niet zo hard naar hun kooi rennen als ze zich onderweg kunnen verstoppen of het gevoel hebben dat ze altijd nog weg kunnen duiken mocht het nodig zijn. Hebben ze nog een ren om de kooi heen die echt van hen is?

Als je ze eten geeft komen ze er dan ook aan?

Wanneer komen ze uit hun kooi? Als je weg bent of als je geen aandacht aan ze schenkt?

Verder zou ik het ook niet weten.

 

Ja in de kamer hebben ze ook genoeg verstopplekken.. Nee ze hebben geen ren om hun hok heen, zal dat helpen denk je? 

als ik ze eten geef komt het vrouwtje er direct aan rennen en kan ik soms het bakje niet eens vullen omdat ze met haar kop erin zit haha het mannetje komt heeel soms maar zoals ik al zei is het vrouwtje echt gek op eten haha

 

ze komen uit hun kooi als ik ze met rust laat, zodra ik ze aandacht geef dan blijven ze in hun hok en durven ze er niet uit te komen haha

 

 

En Lonja, dankjewel. Voor mijn gevoel doe ik het ook gewoon zoals het hoort, daarom stuurde ik hier ook een bericht heen omdat ik niet meer weet wat ik kan doen. Vanaf kleins af aan heb ik ook al dieren gehad (o.a. honden, katten, cavia's, en natuurlijk konijntjes)   dus ik weet volgens mij wel hoe ik met dieren om moet gaat maar bij deze konijntjes lukt het gewoon niet om ze minder bang te krijgen...

[Lonja]

Het zou wel goed zijn om een ren om hun hok te zetten, alleen al voor de ruimte, zodat ze altijd hun pootjes kunnen strekken. En ik denk dat jij toch degene bent die ze in het hok doet, dus dat ze jou toch wellicht associëren met in het hok moeten. Ik zou sowieso een ren nemen voor snachts en als je niet thuis bent, zo'n panelenren om het hok is ideaal. En wellicht helpt het dan ook tegen de angst.

[kusmarjo]

Mijn groep was leuk, maar 2 broertjes uit de opvang zijn altijd bang en schuw geweest, en de rest van de groep geen probleem, maar de broertjes waren niet te redden, t bleef zo. Zij aten, en kwamen wel aan rennen met de rest, maar de angst bleef

[LuneSolaire]

In het boek van Bernice Muntz staat ook zo'n soortgelijk verhaal over een schuw konijntje. Zij heeft het opgelost door heel veel met ze te praten en alles te benoemen wat ze doen, zodat ze niet alleen aan je lijfelijke aanwezigheid wennen, maar ook aan de geluiden die je maakt etc. Ervaring is toch dat als ze bang zijn dat je juist rustig en stil gaat doen, daardoor wordt het juist weer eng. Dus misschien is dit een oplossing? Dan geef je ze het vertrouwen dat jij lief voor ze bent en dat ze het goed doen. Hoop dat het werkt!

[Gast]

Dat heb ik met Freek nu ook. Een halfwildje, erg schuw en rent bij alles weg. Hij gebruikt Ilona als graadmeter; rent zij niet weg, durft hij ook wel.

Ik praat inderdaad constant, van het voer geven tot aan het schoonmaken. Zodat ie weet dat ik niks doe. Ik doe ook zeker niets zachter of anders als bij de rest, hij moet er maar aan wennen dat dingen zo gaan; heb het zo altijd gedaan en is altijd goedgekomen.

 

Ik vind het "niet te redden" een beetje naar klinken eigenlijk. Soms moet je je er gewoon bij neerleggen dat konijnen niet tam zijn, niet ieder konijn is hetzelfde en dus tam. Dat klinkt gelijk zo akelig...