half wild konijn...

[binky2012]

Hoi,

 

Ik had een keer een onverwachts nestje gekregen met half wilde konijnen en we hebben 2 mannetjes gehouden omdat onze 2 voedsters niet meer samen konden ..

( de rest loopt vrij rond op een boerderij)

maar 1 van die konijnen Mickey is zo lief en tam zelf tammer dan de echt tamme konijnen dus een echte knuffelkont   , maar zijn broer bigfoot is echt een angst haast.

Kan dit gedrag ooit veranderen ? 

of zal het zo blijven?

Het is niet zo erg maar het is wel leuker als hij ietsjes tammer kan worden ...

hopelijk is dit duidelijk geschreven 

[Gast]

Ik vind dat dit van ieder (halfwild) konijn afhangt. Ik heb er ook 3, twee amper gesocialiseerd en de derde is altijd veel in handen geweest en ook erg tam.

 

Met mijn twee dames ben ik lang bezig geweest ze wat tammer te krijgen. Ze zijn zusjes, maar hebben een zo ontzettend uitlopend karakter. Ilona was schuw, is dat nog wel een groot deel, is een beetje een einzelganger, hoeft niet zoveel van mensen te hebben. Ze komt schooien voor wat lekkers en zit bij de rest als ik ga voeren maar verder is het "Mensen? Ik ben weg hier!" Hooguit een aaitje over haar koppie en dat is het. Fiona daarentegen is een brutaal nest en springt soms zelfs op schoot. Ze doen verder ook alles voor eten... Liefde gaat door de maag hè

 

Uit de hand voeren, gewoon bij ze in de ren gaan zitten om ze te laten wennen aan mijn aanwezigheid, en, erg belangrijk, niet oppakken! De keren dat ik, zeker Ilona, oppakte, met medische noodzaak dan (bij het dwangvoeren, pijnstilling geven na castratie, dat soort dingen) was haar vertrouwen gelijk weg. Maar alsnog hoef ik niet bij haar aan te komen voor aaitjes en knuffeltjes. Puur karakter. Moet zeggen dat de castratie van beide dames ook wel een flink stuk heeft geholpen, ze zijn rustiger, tegenover mij maar ook tegenover hun vriendjes. Maar ik neem aan dat jouw rammen al gecastreerd zijn.

 

Gibson is veel in handen geweest en is dan ook erg tam. Ik ben meer van het "Konijn mag konijn zijn" dus trek ze dan ook niet op schoot of wat dan ook. Ik pak ze op met wanneer dit echt nodig is, en verder niet. Als ik ze mag aaien ben ik al blij. Ik heb ze zelfs geleerd dat ze zelf de reismandjes ingaan zodat dat ook oppakken scheelt. Maar goed, Gibson is nu dus ook wat minder tam maar dat komt ook, vind ik, omdat ie 3 maatjes heeft en dat genoeg vindt.

 

Zoals ik dus bedoel, verschilt het per konijn. Halfwildjes zijn altijd wel wat meer schuw/schrikkerig maar het ligt ook echt een groot deel aan het karakter. Ik heb naast deze 3 halfwildjes ook 3 tamme konijnen en twee daarvan moeten ook vrij weinig van me hebben.

 

Wat ik me wel afvraag, in hoeverre wil je hem tam krijgen? Konijn zijn eigenlijk, over het algemeen, geen knuffeldieren dus ik denk ook  niet dat je dit moet verwachten, niet van een halfwildje, maar ook niet van de meeste tamme konijnen.

 

De tips die ik je mee wil geven is om hem vooral "op z'n konijns" , zo noem ik het even, te benaderen. Dus niet oppakken, (houdt geen enkel konijn van) maar gewoon zelf naar je toe laten komen. Na een poos eens voorzichtig proberen te aaien, of je hand bij z'n koppie houden, laag, langzaam, zodat ie zich niet bedreigd hoeft te voelen of ervan schrikt. Geduld, geduld, geduld.

Ga eens in de ren zitten, kijken, en hem aan jou laten wennen. 

En, neem wat lekkers mee. Zoals ik al zei, liefde gaat door de maag. Dan zal ie het al snel niet meer eng vinden.

 

Hoe is trouwens de samenstelling? Ik lees iets over een broertje, over twee voedsters. Zitten ze met z'n vieren samen, zijn de rammen geholpen, dat soort dingen.

Ik heb Flip (mijn tamme exram) namelijk gekoppeld aan mijn twee halfwilde voedsters toen ik ze net had en dit heeft ook veel geholpen. Hij kwam namelijk naar me toe om bijv wat lekkers te halen en de andere twee raakten nieuwsgierig en kwamen ook.

 

In mijn ogen kan het veranderen, maar er zullen uiteraard andere meningen over zijn. Dit is alleen mijn eigen ervaring met mijn eigen meisjes.

 

Succes!